Sonic Generations

In 2011 bestond Sonic 20 jaar, en dat gaf Sega de gelegenheid om een Sonic-game uit te brengen met het beste van zijn loopbaan. Tenminste, dat is het idee achter Sonic Generations. Maar is Sonic Generations echt zo goed? In deze review vertel ik daar wat meer over.

Om te beginnen vind ik het idee goed, iets wat weinig games tot nu toe hebben gedaan. Je ziet hier elementen van de Mega Drive in een mix met de moderne Sonic. Sega heeft er daarom ook voor gekozen om Retro Sonic en Moderne Sonic samen te voegen in één game. De manier waarop dat gebeurt, is bij Sega heel goed uitgevoerd, en toen deze game op de PlayStation 3 uitkwam, vond ik dat al erg bijzonder.






Het verhaal is helaas een beetje lastig te volgen, maar het komt erop neer dat tijdens het verjaardagsfeest van Sonic een "tijdetend monster" roet in het eten gooit. Zijn vrienden worden opgesloten in kleurloze werelden, en het is aan jou, met hulp van Retro Sonic, om elk level een keer door te rennen om deze zo weer kleur te geven en daarmee je vrienden te redden. Hierin komen natuurlijk veel oude levels in een nieuw jasje naar voren.






De combinatie van 2D en 3D is zeker leuk bedacht. Op papier klinkt het ook heel erg leuk en voor de meeste levels pakt dat ook goed uit. Maar sommige levels zijn zo chaotisch dat ze moeilijk te volgen zijn, of dat je soms geen flauw idee hebt waar je heen moet. Meestal komt dat laatste wel goed, maar doordat levels soms zo extreem lang en vaak ook nog vrij pittig zijn, is dit wel iets dat soms wat geduld vergt. De besturing is goed in orde, maar je merkt al heel snel dat je beter de D-pad kunt gebruiken dan de analoge stick. Sommige baasgevechten zijn een beetje extreem en enorm lastig te halen. Zo is het mij heel vaak gebeurd dat de camera draaide en ik daardoor Sonic niet meer goed kon volgen, met als gevolg dat ik opeens doodging. Ook merkte ik soms dat Sonic moeite had met bewegen als hij stilstond, of dat hij soms later reageerde met springen dan je zou willen. Een beetje jammer, maar buiten dat is het allemaal wel te doen.






Grafisch is Sonic Generations een mooi afgewerkte Sonic-game. De bekende stijl van oude Sonic-games komt heel mooi naar voren. Retro Sonic ziet er ook mooi afgewerkt uit, net als de moderne Sonic. Je ziet op grafisch gebied dan ook echt dat ze de moeite hebben genomen om er iets moois van te maken, maar vooral om het ook vertrouwd te laten aanvoelen. Op grafisch gebied weet SEGA zowel veteranen als nieuwe spelers te overtuigen.





De muziek is misschien wel het beste van de hele game. Er zitten nummers bij die echt vet klinken, en als Sonic dan ook nog eens heel snel blijft rennen, voelt dat gewoon goed. Sommige nummers zijn zo leuk dat ik ze vaker op Spotify draai. Muziek is natuurlijk iets dat je moet horen, en daarom deel ik graag een nummer met jullie.





Dan de vraag die ik graag beantwoord: heeft deze game replaywaarde? Die vraag beantwoord ik toch met ‘nee’. Ik heb de game nu twee keer uitgespeeld en ik heb me er ook mee vermaakt, echter was dit voor mij zo'n game van: "Ik heb hem gespeeld en de ervaring was top, maar niet top genoeg om hem nog eens te spelen." Dat ik dit nu denk, wil niet zeggen dat ik er over een paar jaar nog zo over denk, maar voor nu zeg ik toch nee.






Sonic Generations is niet de beste Sonic-game die ik ooit gespeeld heb, maar zeer zeker niet de slechtste. De game en vooral het idee waren leuk, maar helaas zitten er wel bepaalde fouten in waaraan ik me behoorlijk gestoord heb. Vooral het opeens doodgaan omdat het beeld draait, vind ik een heel slechte fout. Ook is het jammer dat hij soms later reageert dan je wilt, en dat hij soms vijf keer langs hetzelfde item loopt. Het is een zeer uitgebreide game en biedt een goede uitdaging. Ik heb me er zeker mee vermaakt, maar er had meer in gezeten.