Dune: Awakening, Windows

Review: Dune: Awakening – Een Survival-MMO die klopt tot in de kern

Als liefhebber van zowel het Dune-universum als het survival en MMO genre, begon ik aan Dune: Awakening best sceptisch. Weer een survival-MMO? Weer dezelfde resource grind? Maar na tientallen uren inmiddels op Arrakis te hebben doorgebracht, kan ik zeggen: deze game doet iets bijzonders. Het voelt niet als “gewoon weer een survivalgame”, maar als een levende, ademende wereld waarin alles op zijn plek valt.

Niks in de game is echt super goed op zichzelf maar alles samengevoegd maakt het een hele memorabele en leuke ervaring. De uren vliegen voorbij.

Op moment van schrijven ruime 45 uur in de game.

Een wereld die leeft (en doodt)
De sfeer is zonder twijfel 1 van de sterkste punten van Dune: Awakening. Vanaf het moment dat je voet zet op de zandvlaktes van Arrakis, voel je het: dit is geen vriendelijke plek. De wereld is onverbiddelijk. De combinatie van dorre vlaktes, woeste zandstormen en de constante dreiging van "Shai-Hulud" zorgt voor een intens gevoel van overleving. Maar tegelijk is het prachtig. De aestetics zijn rauw, realistisch en trouw aan het bronmateriaal wat ik ontzettend waardeer. Het draagt heel veel bij aan de immersie

Survival mechanics die écht werken
Waar veel games in het genre vervallen in repetitieve resource gathering, weet Dune: Awakening deze mechanics wat meer functioneel en betekenisvol te houden. Je verzamelt niet zomaar spullen voor een volgende tier van gear — alles wat je doet heeft impact. Je voelt het belang van water, het gewicht van je research keuzes en de spanning van een tocht door open terrein.

Ook het crafting-systeem is robuust, maar niet overdreven complex. Er is voldoende diepgang voor wie wil optimaliseren, zonder dat je verdwaalt in eindeloze menuschermen. De integratie van exploration, bouwen en overleven is sterk gebalanceerd.

MMO-elementen met gewicht
Wat Dune: Awakening écht naar een hoger niveau tilt, zijn de MMO-elementen voor mij. Je bent geen eenzame overlever in een lege wereld — anderen zijn er, zichtbaar, voelbaar. Spelers bouwen kampen, sluiten zich aan bij een faction en je speel met en tegen elkaar om controle over belangrijke locaties(in endgame). Het zorgt voor een natuurlijke sociale dynamiek. Soms werk je samen, soms sta je tegenover elkaar. Maar je bent niet alleen.

Tegelijkertijd leent de game zich heel goed om volledig solo te spelen. Alleen zijn er bepaalde punten in de endgame die je misschien niet zo optimaal kan doen als solo speler maar toch heb je ontzettend veel manieren om als solo speler bij te draagen aan de faction war die de endgame bepaald. Of je nou wilt PvPen of meer een PvE speler bent.

Basebuilding: verrassend diep en bevredigend
Wat me echt positief verraste, is het basebuildingsysteem. In tegenstelling tot sommige andere survivalgames zit het hier bijzonder goed in elkaar. De vrijheid die je hebt in grootte van je base vond ik indrukwekkend. Je kunt werkelijk je creativiteit kwijt — van compacte schuilplaatsen tot grote mega compounds.

Wat vooral opvalt, is hoe goed het systeem omgaat met aanpassingen en oneffenheden. Tijdens het bouwen ontstaan er soms kleine gaten of kieren, maar vrijwel elk daarvan is op te vullen met een passend bouwstuk. Dat soort dingen kan ik echt waarderen in basebuilding in games. Gelukkig beginnen we dat wel vaker te zien nu. Het voorkomt die typische ergernis van "net niet passend" bouwonderdelen.

De enige echte feature die ik mis, is een flight mode tijdens het bouwen. Zeker bij grotere structuren zou een zwevende cameramodus het bouwen nét wat comfortabeler maken. Toch doet dit weinig af aan hoe soepel en robuust het bouwen in de basis al is. Het systeem moedigt experimenteren aan en maakt het bouwen van een functionele én mooie base gewoon leuk.

Wat daar een belangrijke bijdrager aan is, is dat je eerst je bouwstukken neer kan leggen in blueprint vorm en dan als je tevreden bent de materials kunt gebruiken om het ook daadwerkelijk te bouwen. Ook is er een tool waarmee je de gehele base kan opslaan als blueprint en aan andere spelers kunt verkopen op de market of natuurlijk gewoon zelf ergens anders kan bouwen.

Als basebuilding belangrijk voor je is in een survivalgame, dan zit je hier meer dan goed.

Deep Desert en het Landsraad-systeem: endgame met betekenis
Zodra je je eerste stappen buiten de veilige zones zet, ontdek je al snel dat de game meer te bieden heeft dan alleen overleven en bouwen. De Deep Desert is een gevaarlijke, dynamische regio. Weinig veilige zones, geen vergevingsgezindheid. Maar juist dat maakt het zo spannend. Hier draait het om risicovolle expedities, waardevolle loot, en strategische planning.

Wat de Deep Desert extra interessant maakt, is dat het ontwerp steeds verandert. Door het dynamische terrein die door de Coriolis storm veranderd is het elke week anders. Combineer dat met de dreiging van sandworms en PvP-ontmoetingen, en je hebt een endgamegebied dat intens, lonend en constant spannend is.

En dan is er nog het Landsraad-systeem — het politieke hart van de endgame. Hier komt alles samen. Het systeem geeft spelers een "vote" in de richting van de wereld, letterlijk. Door invloed te winnen en mee te stemmen, kun je bijvoorbeeld serverwide regels aanpassen, bonussen afdwingen of zelfs de vijand strategisch verzwakken.

Wat ik waardeer aan dit systeem is dat het verder gaat dan simpele statistieken of dominantie op de kaart. Het is een sociale en strategische laag die langdurige betrokkenheid beloont. Of je nu een rol speelt binnen een grote factie of als kleinere speler tactisch je invloed inzet — het Landsraad-systeem geeft het gevoel dat je daadwerkelijk impact hebt op de wereld. Of je nou PvP leuk vind of PvE je kan hier aan bijdragen!

Dune: Awakening biedt hiermee een endgame die niet draait om oneindige grind, maar om betekenisvolle keuzes, politieke machtsverschuivingen en risicovolle verkenning.

Wat kan beter?
Geen enkele game is perfect. Het gevechtssysteem mist nog wat finesse en diepgang. Richting, impact en variatie kunnen nog beter uitgewerkt worden. Ook de visuals, hoewel stijlvol en passend, zijn niet baanbrekend. Wie puur voor grafisch spektakel komt, zal hier niet volledig aan zijn trekken komen maar alles samen gevoegd brengt toch een bepaalde immersie die ik niet vaak voel in zulke survival games en maakt het ontzettend leuk om te spelen.

Eindoordeel
Dune: Awakening is niet zomaar een game die leunt op een sterke licentie. Het is een doordachte, rijke survivalervaring die zijn inspiratiebron eert én tegelijk iets nieuws neerzet. De combinatie van survival mechanics, MMO-dynamiek en een geloofwaardige wereld maken het tot een toffe ervaring.

Het is niet de mooiste, niet de meest actievolle — maar misschien wel de meest consistente survival-MMO die ik heb gespeeld. Voor fans van Dune én het genre is het simpel: deze moet je proberen.