Een oud recept met een moderne twist, zo zou je The Legend of Zelda: A Link between Worlds het beste kunnen omschrijven. The Legend of Zelda: A Link between Worlds is een lekkere uitdagende Zelda game die je terugbrengt naar 16bit stijl. Maar is een oud recept nog altijd even leuk? In deze review vertel ik daar wat over.
The Legend of Zelda: A Link between Worlds is een Zelda game die het gevoel van de Super Nintendo terugbrengt, en door er nieuwe elementen erin te gooien ook meteen als een nieuwe game aanvoelt. Deze Link is niet dezelfde Link als die van A Link to the past, mede ook omdat het zich generaties later afspeelt. De Link met wie jij speelt is een leerling van een Zwaarden Smit, die op verkeerde tijd op de verkeerde plaats aanwezig is. Yuga, de vijand in deze Zelda, wilt alle Sages en Princess Zelda pakken om zo Ganon te kunnen oproepen, die hij dan onder zijn macht houdt om voor hem te dienen. Het doel is om de Triforce te stelen voor een Land die tot heden onbekend is geweest. Yuga maakt van alle sages een schilderij om zo hun krachten te stelen, hij probeert jou ook als een schilderij aan de muur te krijgen, alleen weet jij er gebruik van te maken waardoor jij er een nieuw item van kunt maken. Het is weer een reis tussen 2 werelden om alle Sages te redden en Hyrule te redden.
De gameplay voelt meteen vertrouwd aan, en dat is ook goed. Je hebt snel het idee dat je een A Link to the Past het spelen bent, maar omdat ze heel veel dingen veranderd hebben, voelt het ook meteen als een nieuwe game. Wat direct opvalt, is dat al je items gebruik maken via 1 power balk, die zich telkens ook weer vanzelf bijvult. Zo heb je in princiepen oneindig veel bommen, pijlen en andere items. Een van de veranderingen die meteen opvalt en even een beetje raar voelt, is dat je niet bij elk kasteel een nieuw item krijgt. Nee, in plaats daarvan kun je die bij een vreemde snuiter huren, of kopen. Als je ze koopt, dan blijven ze van jou, maar als je ze huurt, dan kun je ze niet upgrade en raak je ze kwijt als je een keer doodgaat.
In eerste instantie had ik een raar gevoel met het idee dat je in de muren kon kruipen, maar tijdens het spelen pak je dit heel snel op en geeft het een vertrouwd gevoel. Deze Zelda voelt echt weer als een betrouwbare Zelda game, hij is soms vrij pittig, maar te doen. Zoals altijd is de besturing goed en betrouwbaar, waar de DS Zelda games voornamelijk gebruik maakte van het pennetje, is dit in deze game niet het geval. De knoppen zitten op de juiste plaatst en het voelt ook allemaal soepel. Op Gameplay gebied zit de game dan ook goed in elkaar.
Grafisch gezien denk je eerst van, waarom weer van boven af, zeker als je Ocarina of Time 3D gewend bent. Maar dit is extra gedaan worden, omdat het een vervolg is op A Link to the Past. Er wordt vaak ook gebruik gemaakt van filmpjes waardoor het spel niet alleen maar 2D van boven af lijkt. Het spel kun je in zowel 2D als 3D spelen. Ik keek zelf alleen de filmpjes in 3D, voor de rest speelde ik het in 2D, maar het 3D ziet er goed uit en geeft een dieper gevoel van het spel. Ze hebben de kleuren en muziek van A Link to the past voor 80% aangehouden, en dat geeft dan ook meer het gevoel dat je ook een vervolg aan het spelen bent. De game oogt mooi kleurrijk, en alles is gewoon duidelijk van elkaar te onderscheiden. Het oogt voor mijn gevoel ook stabiel, en ik heb zelf nergens iets van een framedrop gemerkt.
Ik zij net al dat ze voor een groot deel de muziek van A Link to the Past hadden aangehouden, en voor mijn gevoel was die muziek gewoon de perfecte keuzen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze geen moeite hebben gestoken in het maken van de muziek, maar de keuze om veel muziek te hergebruiken vond ik in dit geval een goede keuze. Muziek is natuurlijk iets dat je moet horen, en daarom deel ik graag een stukje muziek met jullie.
The Legend of Zelda: A Link between Worlds heeft naast een uitgebreide single player, ook een soort van Multiplayer. Hierin kun je de schaduw Link van andere gamers verslaan. Het is zo gemaakt dat het niet erg is als je verliest, want alles wat je gevonden en behaald hebt, neem je mee. Het speelt vloeiend en is een leuke toevoeging. Ik heb deze mode een paar keer gespeeld, en dat was best leuk om te doen. De besturing is precies zoals de game zelf, echter merkte ik wel dat ik anno 2025 zo goed als geen spelers meer kon vinden.
Dan de bekende vraag, heeft deze game een replay waarde? Voor mij is dat een ja, en ik zal kort toelichten waarom. A Link to the Past staat voor mij nog altijd in de top 3 beste Zelda games ooit gemaakt, en A Link Between world voelt op alle punten als een vervolg die we gewoon wilde hebben. Ik heb de game inmiddels meerdere malen uitgespeeld, en de game blijft me gewoon verrassen op alle punten. Dus ja voor mij heeft deze game een dikke replay waarde.
The Legend of Zelda: A Link between Worlds is een vervolg van de zeer populaire A Link to the Past. Hoewel de game zich generaties later afspeelt, en je een andere Link bent, is deze game wel het vervolg. Ik heb enorm genoten van The Legend of Zelda: A Link between Worlds, het is zeker een van de betere Zelda’s voor op een handheld. Het is een game die op moment van schrijven in
mijn Top 10 van meest favoriete Zelda games ooit staat. Mijn ervaring is tijdens het spelen er positiever op geworden dan wat ik in trailers heb gezien. Nintendo heeft er een juweeltje mee weten neer te zetten, waar ze zeker trots op mogen zijn. Ook Anno 2025 voelt deze game nog altijd goed aan, en ik zou hem zo weer oppakken.