Kingdom Come: Deliverance II, Windows

Na vele uren in het eerste deel van Kingdom Come: Deliverance was ik ontzettend benieuwd naar het vervolg – en KCD 2 stelt niet teleur. Warhorse Studios weet wederom een rauwe, historische en geloofwaardige wereld neer te zetten waarin realisme en verhaal centraal staan. De game pakt de draad direct op na deel 1 en voelt daarmee echt als een tweede hoofdstuk van een groter verhaal.

De sfeer in KCD 2 is subliem. De wereld is groter, levendiger en geloofwaardiger dan ooit. Elk dorp, elk kasteel en elk bospad ademt historie en authenticiteit. De dialogen zijn over het algemeen sterk geschreven, met humor en menselijkheid, en de stemmen (vooral Henry als hoodpersoon) zijn goed geacteerd.

Qua gameplay merk je dat er veel is bijgeschaafd ten opzichte van het origineel. Het vechtsysteem is nog steeds uniek en uitdagend, al blijft het voor sommigen een hobbelige leercurve was het nu makkelijker dan deel 1. Er zijn veel meer opties om conflicten op te lossen – van diplomacy tot sluipen – en het RPG-systeem voelt goed aan. Toch is de game niet voor iedereen: KCD 2 blijft een wat tragere game, soms log en dat kan spelers afschrikken die er helemaal niet bekend mee zijn.

Dit is iets wat mij totaal niet in de weg stond en maakt het echt een Game of the Year contender voor mij op moment van schrijven.

Wat echt opvalt is tevens de kwaliteit van de sidequests. Waar andere RPG’s vaak kiezen voor generieke opdrachten, biedt KCD 2 juist verrassend goed geschreven zijverhalen vol charme, mysterie en humor. Of je nu op zoek gaat naar een verdwenen monnik, betrokken raakt bij lokale ruzies of een ridder helpt met liefdesproblemen – de meeste quests voelen uniek en de moeite waard. Daarnaast zit de wereld boordevol kleine ontdekkingen: afgelegen hutjes, verborgen grotten en spontane ontmoetingen zorgen ervoor dat je steeds weer iets nieuws tegenkomt.

Je keuzes doen er bovendien ook echt toe. Wat je zegt – of juist niet zegt – kan gevolgen hebben voor hoe personages je behandelen of of bepaalde verhaallijnen zich überhaupt nog ontvouwen. Het komt regelmatig voor dat je pas uren later merkt dat een eerdere beslissing een zijmissie beïnvloedt, wat zorgt voor een gevoel van impact en betrokkenheid.

Wat mij persoonlijk het meeste beviel, is de toewijding aan historische accuraatheid zonder dat het saai wordt. Je voelt je écht een middeleeuwer, met alle beperkingen en kansen van dien. Dit is geen fantasie-RPG – dit is middeleeuws overleven met zwaard, verstand en soms pure mazzel.