Destroy All Humans 2! Reprobed, Xbox series S|X

In 2006, een jaar na het eerste deel, kwam Destroy All Humans 2 uit, deze werd net als het eerste deel goed ontvangen, echter had ik hem net als deel 1 nooit gespeeld. Net als deel 1 heeft deze game een soort Remaster uitvoering gekregen en net als bij origineel was dit een jaar later. Na mijn mindere ervaring met deel 1, en toch op het advies van mensen besloten om deel 2 toch een kans de geven.

Ik ben heel eerlijk, ik heb het origineel nooit gespeeld, om een of andere reden waren deze games langs mij afgegaan. Toen Google Stadia nog bestond zag ik deel 1 daar een keer op staan, ik had deze toen kort gespeeld, echter stopte toen helaas de service, waardoor ik hem toen niet verder kon spelen. Omdat zowel deel 1 als deel 2 in de aanbieding waren, had ik deze samen gekocht. Ik ben de game gaan spelen en net als bij deel 1 er halverwege mee gestopt, ongeveer op 45%. Ik vond ook deze game minder leuk dan ik had gehoopt, en dat terwijl het idee best leuk was, het gevoel van de Mars Attacks film bleef ook deze keer in me op komen. Maar goed, ik zal mijn ervaring hier verder toelichten.






Het verhaal speelt zich af in het jaar 1969, dat is 10 jaar na de gebeurtenissen van het eerste deel. Het verhaal begint met de Sovjet-KGB, die met een diavoorstelling laten zien dat Cryptosporidium-137 om onbekende redenen plotseling is overleden. Cryptosporidium-138, de kloon opvolger en gemaakt van zuiverder Furon-DNA, heeft nu zijn plaats ingenomen. Cryptosporidium-138, afgekort naar Crypto, blijft zich voordoen als de president van de Verenigde Staten. De inlichtingendienst van de KGB onthult dat Crypto de eerste en momenteel enige Furon is met geslachtsdelen, ook wel "The Package" genoemd. De KGB ziet de Furonen als een bedreiging voor de Sovjet-Unie en vernietigt daarom het Furon-moederschip met een kernraket. Zodra dat gebeurt is dan begint het verhaal natuurlijk pas echt. Er gebeuren dan van allerlei dingen, maar kort samen gevat wil Crypto natuurlijk wraak. Dit gebeurt natuurlijk op verschillende manieren, waarbij de een nog gekker is dan de ander.






Een van de belangrijkste onderdelen van een game is de gameplay, want daarvoor speel je tenslotte een game, en dat is net het punt waarop ik ben afgehaakt aan het spel. Ik vond namelijk in deze game de besturing heel erg houterig aanvoelen, en merkte dat ik vaak doodging omdat de besturing niet deed wat ik wilde. Misschien is het de stijl van deze game, maar ik vond het maar niks. Je hebt hele toffe wapens, echter kunnen deze leeg gaan. Je moet dingen doen om deze weer aan te vullen, en als dat soms niet wilt werken, dan schiet het niet op. De voertuigen, en vooral het besturen van je ruimteschip voelt ook niet heel vloeiend aan. Het is zeker niet het slechtste dat ik ooit bestuurd heb, en tegenover deel 1 ook wel verbeterd.

Begrijp me niet verkeerd, de game is een klassieker en als dit het origineel uit 2006 was geweest, dan had ik hier minder moeite mee gehad dan nu, want het is een heruitgave, of te wel een Remaster, dus ze hadden de kans dit te verbeteren. Zoals ik al zij heb ik het origineel niet gespeeld, dus ik kan niet zeggen hoe het daar was, maar voor een game uit 2021 had ik meer verwacht op Gameplay gebied, zeker omdat hij ook voor de nieuwe generatie consoles beschikbaar is gekomen. Het soms vrij kunnen verkennen, levels kunnen overdoen en de bizarre ruige wapens zijn zeker allemaal leuke toevoegingen, en daar scoort de game ook goed op. Maar persoonlijk vind ik een goed werkende besturing belangrijk, zeker bij een game waarbij het toch belangrijk is, en dit heeft er voor mij toch voor gezorgd dat ik de game niet uitgespeeld heb.






Op grafisch gebied oogt de game misschien heel erg verouderd, en zou je het misschien wel kunnen omschrijven als een Playstation 2 of Xbox Classic uitziende game. Echter ligt het in dit geval toch anders, want de makers hebben bewust voor deze stijl gekozen. Ikzelf ben geen groot fan van deze stijl, maar vind het op de manier hoe deze game gepresenteerd wordt wel weer passen. De game is verder erg kleurrijk en het ziet er wel allemaal grappig uit. En op bepaalde punten is hij scherper dan het eerste deel, tenminste voor mijn gevoel.

De manier waarop ook hier gesproken wordt merk je wel dat het wat verouderd is, want aan de spraak is helaas niks vernieuwd worden, iets dat deel 1 ook al niet had. Het klinkt zeker niet slecht, maar het is ook geen hoogstandje. Ik moet er wel bij zeggen dat er nieuwe games zijn, die ook in 2021 of later gemaakt zijn, velen malen slechtere spraak hebben dan deze game.






De muziek is op een hele grappige manier gemaakt, en dat past goed in de stijl van deze game. Wel is het geen muziek die gewoon voor de grap zou opzetten, dus geen Spotify muziek zeg maar. Ik vond hem wel wat leuker dan bij het eerste spel, dat moet ik er dan wel eerlijk bij zeggen. Muziek is zoals altijd iets dat je moet horen en ik deel daarom graag weer een stukje met jullie.





Ik heb van alles opgenoemd, en zien of proberen is altijd beter dan het alleen lezen. Ik heb daarom tijdens het spelen van dit spel een keer de livestream aangezet, zodat ik wat beeldmateriaal aan deze review kon toevoegen. Ik wil die video graag aan deze review toevoegen, zodat jullie een beetje het idee krijgen van wat ik allemaal heb opgenoemd. De wat stroevere gameplay zal je niet geheel kunnen terugzien in de video, dat is wel iets dat je gewoon moet voelen. LET OP, deze video kan spoilers bevatten.





Ik zij al dat ik de fysieke versie had gekocht voor de Xbox Series X, deze had ik samen met deel 1 gekocht toen ze in de sale waren. Ik heb daar een short unboxing van gemaakt, en deze wil ik graag met jullie delen in deze review, zeker leuk om te zien in een tijd waarin fysieke games steeds minder vaak voor komt.





Dan een vraag waarvan ik denk dat ik hem nier meer hoef te beantwoorden, heeft deze game voor mij een replay waarde? Dat antwoord is ook voor dit deel een nee, want ik vond ook deze gameplay helaas niet goed genoeg om de game uit te spelen, laat staan dat ik hem nog een keer opstart. Sterker nog, op moment van schrijven heb ik mijn exemplaar al verkocht aan een vriend die hem graag wilde hebben. Deels vind ik het jammer want het idee was leuk en het had wel wat, maar als de gameplay niet goed zit, en ik er geen plezier aan beleef, dan houdt het helaas op.






Ik heb de game zoals eerder vermeld niet uitgespeeld, hierdoor heb ik natuurlijk ook niet alle achievements behaald. Ik heb wel even in de Xbox App gekeken om te zien hoeveel procent ik had behaald, en dat is 16%, dat uitkomt op 10 van 44 achievements. Ik verwacht niet dat ik er nog meer ga halen, maar zeg nooit, nooit.






Destroy All Humans 2 is een game die in 2006 voor het eerst uitgekomen was, en de opvolger van de game uit 2005. Deze game had net als het eerste deel een soort van Remaster gekregen in 2021. Ik had het origineel helaas nooit gespeeld, maar toen ik deel 1 wilde kopen nadat Stadia offline was gegaan, had ik deel 2 meteen mee besteld. Ik wist dat de game met een korreltje zou genomen moest worden, en dat had ik natuurlijk ook gedaan. Helaas vond ik dat ze op Gameplay gebied met deze remaster de plank misgeslagen hebben, en dat is best zonden, zeker voor een game uit 2021. Grafisch gezien en de muziek zijn geen hoogstandje, maar passen wel heel goed bij deze game. Ik wil deze en het vorige deel gewoon leuk vinden, zeker omdat het gewoon wat weg heeft van Mars Atack! Maar helaas verpest de gameplay het voor me, en dat vind ik erg jammer.