Nintendo GameCube Paars

Als kind ben ik opgeroeid met de Nintendo consoles, en tot aan de Wii heb ik altijd Nintendo als mijn hoofdsysteem gehad. Sterker nog, buiten een SEGA Master System en Mega Drive die ik wel eens mocht lenen, was de Playstation 3 pas mijn eerst niet Nintendo console die ik gekocht had, en uiteindelijk ook als hoofdconsole heb gebruikt. Dat betekent dat de Nintendo GameCube mijn laatste console was die mijn hoofdconsole was, en in deze review vertel ik graag wat over dit topsysteem.

Nu denk je misschien, waarom zou je nu nog een Retro console gaan reviewen? Die vraag kent 2 antwoorden. Ik vind het namelijk ook leuk om over Retro games en dus ook systemen wat te vertellen, maar ook een van mijn trouwe lezers had mij gevraagd of ik de Nintendo GameCube wilde reviewen. De GameCube is inmiddels 23 jaar oud en ik had mijn exemplaar een paar maanden na de release gekocht, dus deze review is opgebouwd met 22 jaar speel ervaring.






Codenaam “Dolphin”, dit was het project naam dat naderhand bekend werd gemaakt als de Nintendo GameCube. De Nintendo GameCube was de 4de grote console die Nintendo had uitgebracht en de eerste die gebruikt maakte van een diskdrive. Waar Nintendo met de Nintendo 64 trouw bleef aan de cartridge, zijn ze deze keer overgestapt naar de mini DVD. De mini DVD bleek achteraf een aparte keuze te zijn geweest, vooral omdat de concurrent naar de normale DVD was overgestapt. Hier kom ik nog later in de review op terug.

De GameCube had net als de Nintendo 64 weer standaard 4 controller poorten, hierdoor was het heel makkelijk om samen met 3 vrienden games te spelen. Er waren voldoende goede games die hier gebruik van maakte, en dat weet ik nogal te goed. Want ik kan me nog lange game sessies met Mario Party, Turok Evolution, Mario Kart en natuurlijk Super Smash Bros. Melee herinneren. Ik moet echt zeggen dat ik veel vrienden had die allemaal een Playstation 2 hadden, maar dat hun het geweldig vonden om bij mij een potje Smash Bros te komen spelen. Het zijn voornamelijk de herinneringen die ik nog steeds aan deze console heb, en waarom ik hem nog altijd geweldig vind. Een tijdje geleden vroeg me iemand naar mijn top 10 consoles aller tijden, en hij was toen al verrast dat de Nintendo GameCube bij mij op de 5de plaats kwam, zo veel plezier heb ik altijd met de console gehad.






Als ik nu terugkijk naar de specs van de GameCube, dan stelt dat echt helemaal niks meer voor. Hij had een 32-bit IBM PowerPC 750CXe Gekko @ 486 MHz processor, een Grafische kaart van 162 Mhz. Er was 24 MB of 1T-SRAM @ 324 MHz as system RAM 3 MB of embedded 1T-SRAM as video RAM 16 MB of DRAM as I/O buffer RAM-werkgeheugen aanwezig, een hele mond vol als je het mij vraagt. Ik deel hier nog een even een plaatje voor de liefhebbers die het graag wat uitgebreider willen zien.






De controller was vrij stevig en robuust, deze kon echt wel tegen een stootje. Vergeleken met bijvoorbeeld de Playstation 2 en Xbox controller, wijkt die van de GameCube wat af. Niet alleen de manier van de knoppen indeling en de wat apartere gele rechter stick weken af. De controller had namelijk ook maar 3 schouder knoppen, in plaats van 4. Zo is er een L, R en Z toets aanwezig, en dat is wel een aparte keuze. De L en R toetsen moest je ook best hard indrukken om ze goed te gebruiken, en deze konden bij langere speel sessies toch wel voor wat krampen zorgen. Vooral bij Race games als Need for Speed had ik dat soms wel, maar bij andere games had ik dat weer minder. Ik merkte wel hoe vaker ik speelde, hoe beter ik ermee kon omgaan. De controller is misschien niet de beste om lange game sessies mee te doen, maar het was wel een hele betrouwbare controller, en vooral geschikt voor games als Super Smash Bros. Melee.

Naast de gewone controller, had Nintendo ook een draadloze controller, genaamd de WaveBird. Deze werkt op normale AA-batterijen en maakt met hulp van een speciale ontvanger verbinding met de console. De ontvanger plugde je in poort welke je hem op wilde gebruiken, dus voor speler 1 in poort 1. Op zowel de ontvanger als de controller, zit een draagschijf met allemaal nummers, door deze beide op hetzelfde nummer te zetten, zorgde je ervoor dat hij verbinding kreeg. Dit was handig voor als je meerdere WaveBird controllers wilde gebruiken. Buiten dat hij wat groter was, was hij verder identiek met de normale controller.






Ik noem het in de review al dat de disc keuze apart was, want dit alles had te maken met de opslagcapaciteit van de disk. Zo kon de mini DVD slechts 1,5 GB opslaan, waar bij die van de Playstation 2 en Xbox de schijfjes tot 8,5 GB aan data kon opslaan, een verschil van 7 GB.
Wat je zag, was dat sommige games aangepast werden voor de Nintendo GameCube, of in sommige gevallen zelfs 2 schijfjes nodig hadden. Zo weet ik nog goed dat de filmpjes van Splinter Cell korter en geknipt waren, en dat Medal of Honor Rising Sun met 2 schijfjes kwam. Het voordeel van deze kleine schijfjes was wel dat deze sneller laden dan een gewone DVD.

De echte reden dat Nintendo in eerste instantie voor de Mini DVD had gekozen, was omdat deze schijfjes moeilijker te krijgen en kopiëren waren. In de meeste gevallen moest je dus de kap loshalen wilde je illegale games kunnen afspelen, mits je hem omgebouwd had.






Het maakt niet uit hoe krachtig je console is en welk medium dat je gebruikt om games op af te spelen, zonder goede software ben je niks. Nintendo weet dit heel goed en dat is ook iets waar hun toch bijna altijd mee weten te scoren. De Nintendo GameCube heeft hele goede exclusieve games dat het systeem gewoon groot heeft gemaakt. Zo zijn games als Luigi's Mansion, The Legend of Zelda, Mario Kart Dubble Dash, Pokémon XD en ja natuurlijk Super Smash Bros. Melee een paar van z'n titels. Maar er waren ook genoeg thirt party titels die ik met veel plezier heb gespeeld, zoals Splinter Cell, Medal of Honor Frontline, Turok Evolution, Need For Speed Undergroud en de Prince of Persia games. Op game gebied zat je met zowel familie games, actie en race games wel goed. Ja het aanbod is vergeleken met een Playstation 2 magertjes, maar ik kan niet zeggen dat ik er toen last van heb gehad.






Waar voorheen de games opgeslagen konden worden op een cartridge, is dat bij de Nintendo GameCube niet meer mogelijk. Hiervoor zijn dus Memorycards in het leven geroepen. Ja deze waren er ook al op de Nintendo 64, alleen was het toen maar voor een X aantal games nodig. Als je games wilt opslaan op de GameCube, dan heb je dus een Memorycard nodig. Deze kon je van Nintendo zelf kopen, maar ook van andere fabrikanten. Ik moet heel eerlijk zeggen, ik heb nooit problemen gehad met een Memorycard, of die nu van Nintendo zelf was of van een andere fabrikant. Buiten het uiterlijk had je vaak bij een niet officiële Memorycard dat ze vaak goedkoper waren en meer opslag boden. Opslag werd altijd berekend in blocks en niet in MB, achter op het doosje van het spel stond altijd de minimale aantal blocks die nodig waren voor het maken van een savefile. Deze konden enorm verschillen van elkaar, van 2 blocks tot zelf 54 blocks.






De naam zegt het al een beetje, met de Game Boy Player was het mogelijk om je handheld games op het grote scherm te spelen. Ja dit wis was ook al mogelijk met de Super Game Boy voor de Super Nintendo, maar dat waren toen alleen Game Boy games. Bij de Game Boy Player is het ook mogelijk om Game Boy Advance Games op het grote scherm te spelen.

Ik vond deze Add-On erg goed en ik had deze ook meteen op release gekocht. Ik heb menig Game Boy en Advance game op het grote scherm gespeeld, en vond persoonlijk de kwaliteit best goed. Je moest de Add-On aan de onderkant vast maken, en in theorie zou je hem dan ook zo kunnen laten zitten. Je hebt alleen wel de boot disk nodig om hem op te starten, maar voor de rest was het een keer installeren en klaar.






Het was ook mogelijk om games online te spelen met de Nintendo GameCube, het waren niet veel spellen die dit ondersteunde, maar het was wel mogelijk. Je had een official broadband adapter nodig om dit te kunnen doen. Er was ook een dial-up modem accessories beschikbaar, dus je moest wel even kijken welke je nodig had, dit had namelijk met je type internetverbinding te maken. Deze adapter kon je onder aan je GameCube monteren en dan laten zitten. Het mooie hiervan was dat je de Game Boy Player daar gewoon overheen kon plaatsen, dus je hoefde hem niet uit te bouwen.

In totaal waren er slechts 8 games die gebruik hebben gemaakt van deze service, en 3 hiervan waren alleen in Japan te gebruiken. Dus voor ons in Europa waren er slechts 5 games beschikbaar met deze service. Nintendo ontwikkelde zelf geen servers of internetdiensten om te communiceren met de GameCube, uitgevers van de games waren zelf verantwoordelijk voor het leveren van een serverinterfaces en het beheren van de online-ervaring. Hier een lijstje van games die gebruik maakte van deze service.

• 1080° Avalanche
• Homeland (Alleen in Japan)
• Jikkyō Powerful Pro Yakyū 10 (Alleen in Japan)
• Kirby Air Ride
• Mario Kart: Double Dash!!
• Phantasy Star Online Episode I & II
• Phantasy Star Online Episode I & II Plus (Alleen in Japan)
• Phantasy Star Online Episode III: C.A.R.D. Revolution






De Nintendo GameCube was de eerste console van Nintendo die zowel de mogelijkheid had om online games te spelen en wat gebruik maakte van schijfjes. Het was de 4de grote console release van Nintendo en een console waar ik nog altijd veel plezier aan beleef. Het aanbod aan games was misschien niet zo groot, maar ik vond de keuze aan games was heel erg goed. Games als Zelda, Mario Kart, Smash Bros en Mario Party heb ik helemaal grijs gespeeld met vrienden en familie, en deze speel ik nog regelmatig met mijn gezin. De Game Boy Player Add-On is iets waar ik nog altijd gebruik van maak, en ook van deze gebruik ik nog regelmatig. Voor mij is de GameCube een console die me altijd bij zal blijven.