Bowers & Wilkins Px7 S2 (Zwart)

Disclaimer: de hoofdtelefoon is niet nieuw

Inleiding

De Bower & Wilkins Px7 S2 is, zoals de naam al aangeeft, de opvolger van de Px7.
Deze opvolger is een stap voorwaarts. Zowel qua design als geluidskwaliteit heeft B&W geïnvesteerd. Gelijktijdig heeft B&W de Px8 uitgebracht in een veel hoger prijssegment maar ze hebben de Px7 S2 niet achtergelaten.

B&W legt bij deze hoofdtelefoon een andere focus dan bijvoorbeeld Sony en Bose die in hetzelfde prijssegment aanwezig zijn.

B&W heeft voor zijn Px7 S2 de focus gelegd op geluidskwaliteit en bouwkwaliteit en heeft hierin een geslaagde balans gevonden, want het heeft tot een knappe hoofdtelefoon geleid.

In deze review ga ik je laten weten wat ik van de hoofdtelefoon vind en hoe deze zich verhoudt tot de Sony WH1000XM4.
Of de balans die B&W gekozen heeft de juiste is voor jou hoop ik hierin te beantwoorden.

Design

De hoofdtelefoon voelt zeer kwalitatief en solide aan en ik ben zelf een fan van het ontwerp en de gebruikte materialen. Het is een mooie hoofdtelefoon.

Het materiaal voelt kwalitatief en dit gecombineerd met de goede bouwkwaliteit, zorgen ervoor dat de Px7 S2 aanvoelt als een premium hoofdtelefoon.
Iets wat bij andere hoofdtelefoons in deze prijsklasse niet altijd het geval is. De bouwkwaliteit van de Sony WH1000XM lijn was iets waar ik mij altijd aan stoorde. Bose bouwt zijn QC lijn een stuk degelijker. Maar geen van beide komt in de buurt bij de Px7 S2.
Er wordt op de hoofdband en aan de buitenkant van de oorschelpen gebruik gemaakt van een soort stof en in het midden metaal.
De kussens zijn gemaakt van een zacht en soepel leerachtig materiaal gevuld met traagschuim, wat ook gebruikt wordt voor de hoofdband.






De lengte van de armen wordt geregeld dmv frictie, gelijkaardig aan het werkingsmechanisme van de Airpods Max bij Apple. Deze frictie is sterk en je past niet zomaar per ongeluk de lengte aan. Wanneer je het wel wilt doen, voelt het systeem fijner dan wanneer er met de tandjes gewerkt wordt.



De compactheid van de oorschelpen en het ontwerp van de armen zorgen ervoor dat de hoofdtelefoon mooi je hoofd volgt en niet zo ver uitsteekt als andere hoofdtelefoons.
Dit draagt voor mij ook bij aan hoe mooi ik het design vind wanneer ik de hoofdtelefoon draag.







Qua compactheid kan de draagtas niet op tegen de QC45 of WH1000MX4. dit gezegd zijnde vond ik dit bij de Bose 700 ook geen probleem en ik verkies het solide design boven het kleine beetje extra ruimte dat je uitspaart met een hoofdtelefoon die verder opvouwt.





Om de hoofdtelefoon te bedienen heb je 1 knop op de linker oorschelp dewelke ofwel je modus (ANC, normaal, transparantie) bedient ofwel je voice assistant oproept.
Op de rechter oorschelp heb je een schuifknop om de hoofdtelefoon aan/uit te zetten en BT pairing te starten. Hieronder heb je 3 dunne langwerpige knoppen: volume omhoog en omlaag en de middelste, dewelke een ribbel structuur heeft, die dient om je muziek te pauzeren, spelen, of een nummer te skippen.


Een kleine kanttekening ivm de foto’s.
De hoofdtelefoon is niet nieuw en er is een kapje op één van de oorschelpen. Ik heb geen extra gebruikers schade vastgesteld tijdens mijn normaal gebruik maar ik weet niet hoe de vorige gebruiker ermee omgegaan is. Gezien ik niet weet hoe het kapje erop gekomen is, is het moeilijk voor mij om te zeggen of dit snel zou voorkomen bij normaal gebruik of niet.

Comfort

Van al de hoofdtelefoons die ik getest heb zijn dit veruit de aangenaamste op mijn oren.
Er is veel ruimte in de oorschelpen waardoor de kussens nergens op mijn oren duwen en de kussens zijn dan ook nog eens enorm zacht, zowel qua vulling als wat betreft het soepele leerachtige materiaal.
Ze hebben een hogere klemkracht dan andere die ik getest heb, met uitzondering van de Sennheiser HD5x, maar ze klemmen niet op een onaangename manier. Er is nergens een drukpunt. Ik draag soms een bril en ze zijn ook niet storend op de brilarmen. Ik vermoed dat dit komt door de zeer zachte oorkussens en de goed verdeelde druk.

Ondanks de hogere klemkracht en hun hoger gewicht blijven dit de meest comfortabele hoofdtelefoon om langdurig te dragen.

Doordat ze zo hard klemmen blijven ze ook veel beter zitten, wat ermee rondlopen en huishoudelijke taken doen veel gemakkelijker maakt.
Soms zie ik mensen op de fitness met de Sony of Bose, maar die schuiven bij mij onmiddellijk van mijn hoofd en zouden onmogelijk zijn om mee te trainen. Dit paar blijft stevig zitten, ook voor mij.

Geluidskwaliteit

Het is duidelijk dat bij de ontwikkeling van deze hoofdtelefoon veel belang gehecht is aan geluidskwaliteit.
De geluidskwaliteit is heel erg goed. Het is veruit de beste van degene die ik al getest heb binnen dit type en is onder andere hierdoor momenteel mijn favoriete hoofdtelefoon.

Voor een tijdje kon ik mijn vinger maar niet leggen op wat er mij net mis was met wat ik hoorde.
Toen drong het tot mij door:
Ik hoorde de lage kwaliteit van de muziek…
Ik had eenzelfde probleem toen ik mijn Sennheiser HD5xx net had. Je hoort plots wanneer je naar een lage kwaliteit track aan het luisteren bent, iets wat mij voornamelijk opvalt bij klassieke muziek (tenzij de kwaliteit echt erbarmelijk is).

Ik was in het begin voornamelijk aan het streamen van mijn iphone. Hierop kan je geen gebruik maken van de hogere kwaliteit bluetooth codecs zoals aptx HD die de hoofdtelefoon aanbiedt maar wel van de door Apple verkozen AAC codec.
Ik besef dat draadloos luisteren sowieso niet de hoogste kwaliteit met zich meebrengt en dat een streamingdienst zoals Youtube Music of Spotify dan ook nog eens niet de hoogste kwaliteit muziek aanlevert. Maar ik heb ooit de blinde test eens gedaan om te zien of ik het verschil hoor tussen de verschillende compressies. Tussen een hoge kwaliteit mp3 en lossless bestand was het eigenlijk heel moeilijk. Het komt erop neer dat wanneer de track van heel lage kwaliteit is, je dit kan horen met deze hoofdtelefoon, omgekeerd zal een muziekliefhebber de betere kwaliteit van zijn tracks kunnen waarderen. Gezien het merendeel van de tracks hiertussen valt en dus aangenaam luisteren is, focus ik hier niet meer op.

Wat meer in detail over de muziekervaring

Draadloos
Bij Rob Zombie zijn ‘Dragula’ viel mij snel op hoe afgelijnd de bass drum was. Het gaf een heel realistisch gevoel.
‘Move your body’ van Marshall Jefferson & Solardo heeft op de Px7 minder diepe bassen dan bij de WH1000XM4, maar ze zijn mooier afgelijnd. Elke keer is de beat mooi afgelijnd. Bij dit nummer vind ik dit natuurlijker dan een dreunende bass. ‘Seesaw’ van Unmet Ozcan klinkt ruimtelijk met een mooie basslijn doorheen het nummer zonder dat deze een gemengeld gedreun wordt. Je hoort de subtiele toonverschillen die erin zitten en de tweede basslijn die er doorloopt. De beats krijgen ook hier weer een mooi afgelijnd geluid. Elektronische beats hebben een zeer afgelijnde beat. Alsof iemand de beat ineens terug wegneemt. Bij instrumenten heb je altijd dat dit wat doorloopt, omdat het instrument niet onmiddellijk stopt met zijn toon te genereren. Daar valt dit dan ook minder op dan bij elektronische muziek. Bij elektronische muziek merk je dat die wat uitloopt bij sommige andere luidsprekers of hoofdtelefoons, die zijn minder “punchy”.
“The Kiss” van Trevor Jones geeft dan weer goed aan dat dit een hoofdtelefoon is die geen sterke roll-off heeft bij de hoge tonen maar mooi meegaat. De schelle violen van het nummer zijn zowel ruimtelijk sterk geplaatst als ook realistischer dan vaak het geval is. Ze zijn heel erg schel met net op de rand van té. Net zoals een viool voor mij in sommige stukken in het echt ook klinkt.


Bedraad
Aangesloten op mijn computer via een DAC is het luisteren naar bv ‘Time’ van Hans Zimmer echt een genot op deze hoofdtelefoon.
De live opname bij Studio Brussel van ‘Pouring rain’ van Portland is plotseling ook echt iets anders wanneer je via de kabel luistert.
De Px7 S2 geven mij dezelfde verwondering over wat er in de muziek zit als ik heb wanneer ik luister met mijn Sennheiser D5x en geven mij de zin om maar naar andere nummers in mijn lijst te springen om actief naar te luisteren.
Wanneer je probeert te werken, of een review schrijven, is dit dan wel niet zo productief…

Dit is een hoofdtelefoon waar het de moeite en het gedoe van bekabeld luisteren ook waard is. Het is duidelijk dat hij geniet van de betere aansturing en dan zijn figuurlijke beentjes kan strekken. Ik heb wel niet het idee dat hij moeilijker aan te sturen is tijdens her bekabeld luisteren. Het volume gaat even luid aangesloten op mijn macbook. Vermoedelijk draagt het feit dat hij aan moet staan om bekabeld te luisteren, hieraan bij. Al draagt een kwalitatieve DAC wel bij aan het geluid.
Bij mijn andere draadloze hoofdtelefoons, zoals de Sony WH1000XM4 en Bose QC45 is de kabel er voor op het vliegtuig ,maar wordt deze verder nooit gebruikt. Bij de B&W Sx7 S2 zou het eigenlijk jammer zijn als je hem nooit eens bedraad gebruikt, ook al is het om gewoon naar gestreamde muziek zoals Spotify te luisteren. Gezien het zo duidelijk de bedoeling is, is het dan ook wel jammer dat ze zo een kort kabeltje meeleveren.


Om de Px7 S2 wat beter te kunnen vergelijken heb ik hem getest tov mijn Sennheiser HD5x. Ik heb ze beide getest met mijn platenspeler omdat ik daar ook gemakkelijk gelijktijdig 2 hoofdtelefoons kan aansluiten op dezelfde bron.



In vergelijking met de Sennheiser HD5x doen ze het eigenlijk heel goed.
De PX7s2 is zelfs helderder dan de Sennheiser.
De enige reden waarom de Sennheiser voor mij een specialer geluid geeft is door het type hoofdtelefoon. De Sennheiser is namelijk een open hoofdtelefoon. De ruimtelijkheid die dit type hoofdtelefoon kan geven is iets waar een gesloten niet aan kan tippen.
Een gevolg van dit ontwerp is ook dat cimbalen daardoor ook minder in je oor blijven gonzen. Beide zaken waar de Px7s2 niets aan kan veranderen gezien zijn design.
De kwaliteit en helderheid van de muziek is beter op de Px7 S2.

Ik zou zonder problemen dit als enige hoofdtelefoon kunnen gebruiken. Zowel om dienst te doen als mijn draadloze hoofdtelefoon als om bedraad naar muziek te luisteren met een hogere kwaliteit audiobron of bijvoorbeeld mijn platenspeler.

Noise Canceling

De tv met soundbar stond op terwijl ik een paar meter verder deze tekst aan het schrijven was.
Van de normale modus naar ANC wisselen zorgde ervoor dat ik de tv al een stuk minder hoorde maar zonder muziek bleef deze toch te goed hoorbaar. De ANC met dan muziek op een laag niveau zorgde ervoor dat ik niets meer hoorde van de tv.
Als ik dat vergelijk met de Sony WH1000XM4, dan merk ik dat die duidelijk wat meer van de tv zijn conversatie wegnam. Al is ook dat wel nog steeds niet genoeg om muziek achterwege te kunnen laten. Om stemmen te filteren, verkies ik nog steeds de Bose Quietcomfort ii oortjes. Ook de reden dat deze mijn open office space keuze zijn.

De Px7 S2 gebruiken om te werken in de buurt van de dampkap was geen probleem wanneer ik ANC en muziek combineerde.


Testopstelling:
Om dit herhaalbaar te testen heb ik de speakers op mijn bureau gecombineerd met een grote bluetooth speaker schuin achter mij, dewelke ik beide verschillende types ‘storend geluid’ heb laten afspelen (vliegtuig, koffieshop).
De muziek waar ik naar luisterde om te ontdekken op welke momenten ik het storende geluid weer hoorde, was Nocturne in C minor, Op. 48 No. 1 van Chopin.

De baseline heb ik zo gezet dat het mij lijkt overeen te komen met het geluidsniveau van beide situaties in het echt.
Koffiebar op niveau 22 op de bluetooth luidspreker
Vliegtuig cabine geluid op niveau 50 op de luidsprekers op mijn bureau.

Sony wint deze wedstrijd met zijn WH1000XM4 van de Px7 S2, de Apple Airpods Pro gen 1 verliezen nipt.
Het verschil is duidelijker wanneer er geen muziek speelt en voornamelijk bij vliegtuig geluid.
Wanneer je muziek luistert doet de B&W Px7 S2 het minder goed, maar nog steeds goed genoeg. Pas vanaf niveau 70 wordt het vliegtuiggeluid dan hoorbaar, waar een vliegtuig in realiteit mij eerder op niveau 50 lijkt te zitten.
Bij stemgeluid, zoals in de test met de koffieshop, ontlopen ze elkaar niet zoveel. Hier is Sony nog steeds beter, maar het verschil is klein. Sony voldoet met muziek net om een normaal koffieshop geluid te filteren, waar de B&W in deze test er net niet komt.
Ik heb de Apple Airpods Pro (gen 1) hier ook even mee in de test genomen omdat deze een goed gekend ijkpunt zijn voor ANC.
De B&W Px7 S2 doet het op alle vlakken beter dan de Apple Airpods Pro (gen 1).

Transparantie

In de transparantie modus krijg je omgevingsgeluid opgenomen via de microfoons binnen gepompt.
Het omgevingsgeluid klinkt redelijk natuurlijk en stemmen zijn goed verstaanbaar. Geen probleem om op deze manier een conversatie te volgen.
Een conversatie voeren is net wat anders omdat je eigen stem wat gedempt klinkt. Dat is wat minder natuurlijk.
De transparantie is gelijkaardig aan die van de Sony WH1000XM4, maar kan niet tippen aan die van mijn Apple Airpods pro.

Microfoon

De belkwaliteit was goed. Ik was goed verstaanbaar, klonk wel ver af en wat zacht.
Voor jezelf wordt er heel veel geluid binnen gepompt van je microfoons. Transparantie op steroïden, waardoor je dan ook eens zachter praat. Maar je hoort bijvoorbeeld heel goed je toetsenbord aanslagen als je nog aan het typen bent tijdens het bellen.
Ik vind het altijd wel fijn om mezelf wat te horen, dus het is fijn dat automatisch transparantie aanspringt wanneer je belt. Bij de Apple Airpods Pro zet ik transparantie ook altijd aan als ik bel.

App

Een app met beperkte functionaliteit, maar met al de functionaliteit die ik zoek en een paar functies waarvan Bose en Sony nota zouden mogen nemen.

Je hebt de mogelijkheid om te kiezen tussen ANC, transparantie, en normaal (waar je microfoons niet gebruikt worden). Dank je B&W, de mogelijkheid om je microfoons niet te benutten zou altijd een mogelijkheid moeten zijn. Dit heeft altijd een positieve impact op de geluidskwaliteit en in gevallen van veel wind is het ook vaak de enige manier om je hoofdtelefoon te gebruiken.
Verder is er een ingebouwde EQ waar je treble en bass kan instellen.
Zelf is dit meestal het enige dat ik aanpas in een EQ omdat ik een lichte V curve verkies.
Maar het is dus wel wat beperkt.

Iets wat ik niet gebruik, is de functie in de app waarmee je een aantal hoge kwaliteit muziekdiensten kan gebruiken. Zelf gebruik ik er geen van en ik heb ook nog nooit gemist dat ik mijn muziekdiensten niet kon bedienen in mijn hoofdtelefoon app…
Meestal gebruik ik de app voor de initiële instelling en daarna niet meer. Je moet voor de app een account aanmaken. Dat is wel een minpunt. Dit zou zonder ook moeten kunnen.

De hoofdtelefoon heeft ook een sensor om de muziek te pauzeren wanneer je deze afzet.
In de app kun je aangeven hoe gevoelig je graag hebt dat dit is. Ik heb gemerkt dat je deze op de minst gevoelige stand moet zetten of de minste schok, ook al blijft de hoofdtelefoon op je hoofd, zorgt ervoor dat je muziek pauzeert. Bij de gevoeligste stand is de beweging van je kaken al genoeg.
Je kan deze functie ook in zijn geheel gewoon uitzetten mocht je dit verkiezen.
Al bij al werkt de hoofd detectie minder goed dan bij andere hoofdtelefoons die dit aanbieden.

Verder kan je via de app ook een nieuw toestel toevoegen. Dit werkt vlot en is handiger dan de typische manier waarbij je je hoofdtelefoon in BT pairing modus zet.

Multipoint connectie is aanwezig en werkt vlot.
Je kan tegelijk meerdere toestellen verbinden en het wisselen tussen de toestellen gebeurt enorm snel.
Zo had ik mijn laptop en smartphone tegelijk verbonden en als ik muziek startte op de ene stopte die automatisch op de andere en omgedraaid en dit gebeurde even snel als wanneer ik de actie op het toestel zelf zou ondernomen hebben.
In de app kan je dan ook kiezen om automatisch te verbinden met het laatst verbonden toestel bij opstarten of om altijd met een specifiek toestel te verbinden bij opstarten.
Dit is voor mij een enorm handige feature. Mijn vriendin gebruikt mijn hoofdtelefoons ook en het gebeurt frequent dat er geluid van een toestel van mij ineens bij haar binnenkomt dan. Een functie die ik graag meer zou zien.

Alternatieven

De Bose QC45 en Sony WH1000XM5 zijn waarschijnlijk de meest populaire concurrenten. Maar vanwege de focus van de B&W Px7 S2 op kwaliteit van geluid en design zou ik zelf eerder naar de Bang & Olufsen Beoplay en Sennheiser Momentum Wireless 4 kijken als concurrenten.
Ik heb zelf geen ervaring met die van B&O of Sennheiser.
In vergelijking met de Bose QC45 en Sony WH1000XM5 vind ik dat je kiest tussen een reis-hoofdtelefoon met focus op ANC, met een compact en licht design tegenover een hoofdtelefoon die de focus legt op muziek luisteren met zijn goede muziekkwaliteit en qua design zich eerder richt op een kwalitatieve hoofdtelefoon met knappe materialen en uiterlijk.

Conclusie

De Bower & Wilkins Px7 S2 is een aantrekkelijke premium hoofdtelefoon die heel erg goed klinkt.

De geluidskwaliteit van de Px7 S2 staat op het niveau van mijn bedrade hoofdtelefoons. Hierdoor is terug wisselen naar een andere draadloze hoofdtelefoon moeilijk. Een stap omhoog in geluidskwaliteit valt je niet zozeer op, maar een stap omlaag wel.

De Px7 S2 scoort ook heel goed op vlak van draagcomfort. Hij is comfortabel om langdurig te dragen en tegelijkertijd zit hij stevig op je hoofd.

Een minder sterk punt van de Px7 S2 is de ANC. Hier behouden Sony en Bose hun voorsprong. De Px7 S2 zijn ANC is net wat beter dan de Apple Airpods pro gen 1.

Iets waar B&W goed in geslaagd is, en iets dat in deze prijsklasse toch niet onbelangrijk is, is de afwerking. Design is subjectief, maar het kwalitatief aanvoelen van dit product is iets dat onmiddellijk duidelijk was op het moment ik hem uit de doos nam.
Veel concurrenten voelen hier niet alsof ze hun prijskaartje waard zijn.

Het is nog niet gebeurd dat een hoofdtelefoon zo snel en zo beduidend mijn andere hoofdtelefoons stof laat vergaren.
Ik zou zonder problemen dit als enige hoofdtelefoon kunnen gebruiken. Zowel om dienst te doen als mijn draadloze hoofdtelefoon als om bedraad naar muziek te luisteren met een hogere kwaliteit audiobron.