Sennheiser PX 100 (Zilver)

We zijn 2007. Ik wil een MP3-speler en kom uiteindelijk uit op de Sandisk Sansa E260. Oordopjes zijn bijgeleverd, maar die zitten nooit echt goed in m'n oren, dus ik bestel er de PX-100 bij voor € 35. Tja, wat verwacht je van een kleine, open hoofdtelefoon van zo'n prijs. Niet veel, toch?

Geluid
Er hebben genoeg hoofdtelefoons rond m'n oren gezeten, maar deze spant toch echt wel de kroon. Positief, welteverstaan. Strakke bas, misschien ietwat overheersend, maar dat stoort me allerminst. Zeer duidelijke en gecontroleerde middentonen, maar minder aanwezige hoge tonen. Allicht dat hij daardoor minder geschikt is voor klassieke muziek? Het ding kan ook behoorlijk luid voor er vervorming op treed.

Geluiden van buitenaf blijven goed hoorbaar op stil en normaal geluidsniveau. Op hogere geluidsniveau's ben jij hoorbaar voor je omstaanders.

Draag- en bouwkwaliteit
De PX-100 zit goed. Soms vergeet je dat je 'm aan hebt. Als je een brildrager bent, kan je na een 45 minuten last beginnen krijgen waar de beentjes van je bril achter je oor gaan. Bril af, en je vergeet weer dat je hoofdtelefoon op staat

Meegeleverd is een opbergdoos van stevig plastiek. Da's nodig ook, want zo sterk is de PX-100 niet. Eens opgeplooid en geplaatst, kan je de kabel oprollen, zodat deze niet vertrikt raakt.

De kabel zelf is dun en fragiel. Na 3 jaar gebruik, moet ik de jack soms wat draaien, zodat de (vermoedelijk gebroken kabel) weer contact maakt.