Panasonic Lumix DC-GX9 Zwart

Aangezien ik al werkte met een Panasonic G9 (zie mijn recensie bij Tweakers) wilde ik graag een tweede camera, omdat dit soms handig kan zijn. Overigens had ik al een soort tweede toestel in de vorm van de Panasonic GM5 die niet meer wordt gemaakt. Dit minuscule toestel maakt verbluffend goede foto's en is door zijn super compacte formaat makkelijk mee te nemen. Op straat trek je gek genoeg meer aandacht met de GM5 dan met de G9. Iedereen vindt het zo'n 'schattig' toestelletje. Maar de keerzijde is, dat door het kleine formaat de bediening wat lastiger is en ook bepaalde functies ontbreken. In zo'n klein cameraatje kan je geen sensor-stabilisatie bouwen. Daar is gewoon geen plek voor.

Op zoek dus naar een iets grotere camera en dan kom je vanzelf bij de GX9. Wat mij blijft aantrekken aan Panasonic camera's is de prettige en doordachte bediening, inclusief het menu-systeem. Daar waar veel moderne camera's meer beginnen te lijken om ingewikkelde computersystemen met menu's waar je hele zoektochten moet doen om eenvoudige functies te vinden, lukt het Panasonic om hun camera's betrekkelijk eenvoudig te houden zonder beperkingen in functionaliteit. Sterker nog, net als bij de G9 blijkt de camera een hele trukendoos vol met functies te hebben zonder dat ze in de weg zitten als je gewoon wat foto's wil schieten. Echt fijn.

Als meer 'traditionele' fotograaf ben ik niet zo bezig met al die functie's, maar sommige functies zijn natuurlijk super handig, zoals uitgebreide 'bracketing' (meerdere opnames met variërende instellingen om zo de beste opname eruit te kunnen pikken of om samen te voegen), time lapse opnames en automatische HDR opnames ( automatisch samenvoegen van meerdere opnames). Ook kan men video-opames maken in hoge kwaliteit. Wel iets minder opties dan dan bij de G9 en GH5, maar voor velen meer dan goed genoeg.

Voor mij was belangrijk, dat de fotokwaliteit zo dicht mogelijk bij de G9 moest liggen. En dat is gelukkig zo. Als er al verschil is, dan is dat in de praktijk niet te zien. Ik werk met RAW-bestanden uit de camera en kan na verwerking geen verschil zien. Ik moet echt de EXIF-informatie van een foto bekijken om te zien met welke camera hij is gemaakt.

De camera ligt prima in de hand en de knoppen zitten op logische plekken. Natuurlijk ben ik verwend door de G9 die ergonomisch gewoon onverslaanbaar is. Maar omschakelen naar de GX9 gaat vrij natuurlijk en makkelijk. De zoeker is niet zo fraai als bij de G9, maar eerlijk gezegd heb ik er geen enkele moeite mee. In sommige reviews was men daar kritisch over, maar ik heb geen idee waar ze het over hebben. In fel zonlicht ben ik blij dat de GX9 een zoeker heeft die prima werkt. Zelfs handmatig scherpstellen gaat er makkelijk mee. De LCD achterop is ook scherp en kan naar onderen of naar boven worden geklapt. Niet zoals het volledig draaibare scherm van de G9, maar goed genoeg om bijvoorbeeld onopvallend of uit een lastige positie te fotograferen.

Hoewel de camera goed in de hand ligt, heb ik er toch een kleine opschroefbare extra grip bijgekocht. Niet die Panasonic zelf levert, maar van een ander merk, waarbij er ruimte is gelaten om het batterij-compartiment te openen bij gebruik van de grip en met ingebouwde Arca-plaat. Zo kun je de camera met grip zo vastzetten op een statief met Arca-koppeling. Wel zo handig.
En dat bereikbaar zijn van het batterijvak is geen overbodige luxe, want zo kom ik op het enige minpuntje en dat is batterijduur. Bij 'normale' fotografie (wat foto's op een dag) kom je makkelijk een dag of langer door. Maar als je een lange reportage maakt, waarbij je af en toe beelden terugkijkt en af en toe wat video schiet, dan kan het hard gaan met de accu. Zo maakte ik tijdens een reisdag een paar honderd foto's en was de accu voor het einde van de dag leeg. Ter vergelijking, met de G9 en batterij-grip (extra accu) kan ik dagen vooruit. Een extra accu is voor de GX9 geen luxe als je veel fotografeert. Ik heb er meteen een losse lader bijgekocht, want anders moet je laden in de camera. Overigens betekent het ook, dat je met een extern accupack ook gewoon door kunt fotograferen. Via micro-usb aansluiten en je kunt verder.

O ja, één oplet puntje als je ook een Panasonic G9 gebruikt. De sensorstabilisatie is minder krachtig dan die van de G9. Volgens de specificaties kan de GX9 4 stops stabiliseren en de G9 6,5 stops en dat zie je in de praktijk terug. Als je een G9 gewend bent, dan heb je de neiging om bepaalde foto's die langzame sluitertijden vragen gewoon uit de hand te nemen. Met een G9 lukt het vaak nog om foto's uit de hand te nemen met een sluitertijd van een halve of zelfs een hele seconde. Dat moet je met een GX9 echt niet doen. In die kleine body kan de sensor niet zoveel beweging compenseren als de veel grotere G9. Met de GX9 kun je beter meer gebruikelijke sluitertijden aanhouden.

Kortom, heel tevreden met het lichtgewicht broertje van de G9. Ik betrap me erop, dat ik voor dat snelle tussendoor fotootje vaak grijp naar de GX9 in plaats van naar de zware broer. Een paar plaatjes om te laten zien wat er aan kwaliteit uit de camera rolt (verwerkte RAW bestanden).