Huawei P40 Pro Zwart

Inlieding

Ik kreeg van Tweakers.net de kans om de Huawei P40 Pro te testen en een review te schrijven. Aangezien ik uiteraard niet de enige ben wil ik deze review een beetje anders aanpakken. Ik werk zelf voor een internetbedrijf en verkoop in het dagelijkse leven dan ook gsm's aan de gemiddelde klant. Daarom wil ik me in deze review vooral toeleggen op eigen ervaringen die relevant zijn voor de gewone koper en mij minder op het technische vlak wagen aangezien er meer dan genoeg tweakers zullen zijn die hierin veel beter zijn dan mij. Zelf heb ik een Huawei P30 Pro als dagelijks toestel dus daar zal ik regelmatig een vergelijking maken.
Ook zal ik, eenmaal op het software gedeelte toegekomen, een onderscheid maken tussen dit toestel zonder en, jawel, met Google Mobile Services.

Hardware

De hardware van het toestel voelt aangenaam aan bij het uitpakken. De afmetingen van de P40 Pro en de P30 Pro zijn nagenoeg dezelfde maar ze liggen wel degelijk anders in de hand. Het nieuwere toestel voelt heel solide en stevig aan in de hand omdat de zijkanten net iets ergonomischer afgerond zijn. Het verschil ik minimaal maar wel duidelijk. Ook zijn de boven- en onderkant ronder waar bij de vorige versie dit duidelijk hoekiger was. De ‘notch’ bovenaan het scherm is deze keer groter en niet meer centraal geplaatst. Deze staat nu meer naar links. Omdat er niet alleen meer een frontcamera inzit maar nu ook een TOF-sensor (Time Of Flight: om afstanden in te schatten wat helpt bij de auto focus) en een IR-scanner (Infrarood scanner: zorgt ervoor dat het toestel ontgrendelen met gezichtsherkenning veel veiliger is en ook in donkere omstandigheden beter werkt) moest de grootte worden aangepast. Het is natuurlijk aan de koper zelf om te bepalen in hoeverre hem of haar dit stoort (en Huawei heeft een software oplossing om deze te camoufleren) maar mij viel het na een tijdje niet meer op. Aan de achterkant valt meteen op hoe groot het camera eiland geworden is. Waar men vroeger met Apple lachte, is dit nu een vast gegeven geworden bij bijna alle merken die meerdere camera’s plaatsen in het toestel. Voor een rechtshandige gebruiker zie ik geen problemen met de plaatsing maar linkshandige mensen zullen redelijk vaak met de wijsvinger op de lenzen liggen wat toch iets onhandiger is. Ook zorgt de verhoging ervoor dat het toestel op een tafel leggen toch wat enerverend kan zijn. Ik betrapte mezelf erop dat ik hierdoor het toestel altijd op het scherm legde, wat toch iets minder handig is om in een oogopslag meldingen of het uur te lezen. Op het scherm kleefde Huawei reeds een protector, iets wat ze al jaren doen bij de duurdere toestellen. Echter was dat toen omdat ze, om kosten te besparen, hun schermen niet uitrustten met een laag tegen vegen van vette vingers. Huawei ging er namelijk vanuit dat de gemiddelde klant een protector aanbracht en ze dus niet moesten investeren in de extra bescherming. Sinds de P30 Pro zijn ze daar echter vanaf gestapt dus de protector meeleveren en plaatsen is een mooie geste. Echter was deze bij mij snel losgekomen omdat een redelijk soepele plastic gebruikt wordt en deze kwam bij de minste weerstand langs de zijkant los. Maar dat neem ik maar op mij, ik was onhandig.
Eenmaal het toestel opgestart valt het mooie scherm meteen op. De randen van de display zijn nog smaller aan de boven- en onderkant waardoor er weer net iets meer schermoppervlak is. Dit gevoel wordt echt teniet gedaan door de grotere ‘notch’. De iets hogere resolutie tegenover de P30 Pro is enkel merkbaar als de toestellen naast elkaar liggen maar een upgrade is altijd meegenomen. Wat WEL opvalt is de vlotheid van het scrollen door de 90Hz van het nieuwe scherm. Dit geeft de P40 Pro meteen een luxueuzer gevoel. En ja, ik weet dat verschillende merken 120Hz aanbieden maar dat gaat ten koste van de batterij duur, en deze 90Hz zag er fantastisch uit. Het opstarten zelf verloopt net als elk Android toestel met het grote verschil dat er geen aanmelding voor Google gevraagd wordt uiteraard. Aangezien ik per dag wel een paar toestellen opstart valt dit des te meer op. En raar maar waar geeft het een onbehaaglijk gevoel. Als geavanceerde gebruiker besef je heel goed dat inloggen op Google toestemming verlenen is om een deel van je privacy af te staan voor vooral commerciële doeleinden. Dat Huawei dit ook doet staat buiten kijf maar de meerdere beschuldigingen aan het adres van dit bedrijf over welke gegevens het deelt met bepaalde niet democratische regeringen zorgen voor dit onbehaaglijk gevoel bij het inloggen. Om dan nog eens met de neus op de feiten gedrukt te worden, vraagt Swiftkey (de voor geïnstalleerde keyboard software) om in te loggen maar geen enkele van de geboden mogelijkheden werkt vanwege het ontbreken van GMS (Google Mobile Services). Inloggen hoeft uiteraard niet maar het versterkt alleen maar het gevoel dat er iets niet klopt.

Na het opstarten

Eenmaal alles opgestart kan het testen beginnen. In hoeverre is dit toestel bruikbaar in Europa zonder GMS? De schil die Huawei over Android plaatst heet EMUI en op dit toestel is dat versie 10.1. Net zoals bij Samsung is niet iedereen fan van de vele aanpassingen die aan de standaard lay-out van Android gebeurd zijn, maar in mijn ogen zorgen deze voor een veel gebruiksvriendelijkere ervaring. Omdat toestellen zoals de Google Pixel (uiteraard) en Nokia zo dicht mogelijk bij de kale Androidervaring blijven, zijn deze niet voor iedere gebruiker weggelegd. Huawei timmert duidelijk al een tijdje aan EMUI en het valt echt op dat het menu duidelijker in gebruik is dan stock Android. Alles is eenvoudig terug te vinden en overzichtelijk in design. Huawei werkt al sinds de P30 Pro met dezelfde gestures (wrijfbewegingen in plaats van knoppen) als Apple en ook bij dit toestel prefereer ik deze boven knoppen onderaan het scherm. Vanwege de grootte van het scherm is het een stuk gemakkelijker om bijvoorbeeld van de zijkant van het gekromde scherm te wrijven dan onderaan een knop te proberen bereiken. Bij het opstarten wordt een kleine demo gegeven en als je niet overtuigd bent kan je alsnog voor de knoppen kiezen. Wat me wel enorme stoorde was het toestel meteen na het instellen vraagt om verschillende ‘aanbevolen’ apps te installeren. Mochten deze de gebruikservaring verbeteren zou ik het nog kunnen begrijpen maar het gaat hier duidelijk om sponsors die hun spelletjes en apps willen pushen. Het probleem is dat als je dit niet wilt, je een voor een de apps moet uitvinken of ze worden geïnstalleerd. Ok, ze staan niet voor geïnstalleerd maar veel beter is dit niet.
Het instellen van de biometrische beveiliging is de volgende logische stap. Hier kan je uit de normale softwarematige oplossingen kiezen (cijfercode, wachtwoord of patroon) maar natuurlijk gebruiken we liever de vingerafdrukscanner onder het scherm of de gezichtsherkenning. Het instellen van beide mogelijkheden gaat heel vlot. Ik raad aan om verschillende vingers in te voeren aangezien een duim gemakkelijker is als je het toestel vasthoudt en een wijsvinger meestal beter werkt als het toestel op de tafel ligt. De gezichtsherkenning instellen gaat heel vlot, misschien een beetje te vlot. Daar waar je bij Apple je gezicht moet bewegen in een cirkel om de herkenning te verbeteren is dat bij Huawei niet nodig. Dit houdt in dat het unlocken toch net iets minder vlot aanvoelt als bij een iPhone. Waar ik me echter vooral aan erger is dat een oud zeer van de P30 Pro ook hier de kop opsteekt: als je wilt unlocken maar je gezicht wordt niet meteen herkend gebruik je natuurlijk je vinger. Als je gezicht op dat moment toch herkend wordt moet je alsnog wrijven over het scherm, ook al ligt je vinger op de scanner. Dit lijkt banaal maar het doet echt af aan de vlotheid waarmee je je toestel gebruikt. Zo zit je soms even naar je scherm te starten, afvragend waarom het niet unlockt met de vinger. Ook is het vervelend dat als je wrijft, maar je gezicht wordt niet herkend, je eerst moet drukken op het symbool van de vingerafdrukscanner voor je je vinger kan laten scannen. Dit komt door de plaatsing van deze scanner. Bij de P40 Pro zit deze meer naar het midden van het scherm wat misschien wel ergonomischer is maar net daar verschijnt het toetsenbord om de cijfercode in het vullen wanneer je over je scherm wrijft om te unlocken. Ook dit is een extra stap. Gelukkig werkt de gezichtsherkenning en de vingerafdrukscanner over het algemeen wel goed. Let op, als je sporadisch een bril draagt kan je je gezicht maar beter tweemaal scannen, eenmaal met bril en eenmaal zonder, iets wat bij Apple bijvoorbeeld niet nodig is.

Camera

Aangezien ik een duidelijk verschil wil maken tussen Huawei Mobile Services en Google Mobile Services ga ik hier even een sprongetje maken naar de camera. Zo kan ik mij nog even op de hardware concentreren voor we de zo goed als enige belangrijke vergelijking maken.
De camera app op de P30 Pro en de P40 Pro is nagenoeg dezelfde. Uiteraard is de hardware dat niet. Zoals gezegd laat ik de technische details achterwege maar samengevat heeft de P40 Pro een gewone lens, een ultrawide lens en een zoomlens. Daarbij wordt ook hier gebruik gemaakt van een TOF lens om sneller te autofocussen. En daar zit al een heel groot verschil met de P30 Pro. Ook dit toestel had deze lens maar wat een verschil in autofocus snelheid! De P40 Pro doet dit veel sneller en veel beter dan zijn voorganger. Ook de foto’s zelf zijn een stuk beter. Natuurlijk is de hardware weer verbeterd maar het is duidelijk dat de nabewerking van de P40 Pro een stuk beter is. Kleuren zijn veel realistischer en de foto’s komen veel meer overeen met wat je met je eigen ogen ziet. Ook is de beeldstabilisatie enorm verbeterd waardoor foto’s trekken met de zoomlens een stuk gemakkelijker geworden is. Net als de P30 Pro is er een AI instelling waarbij het toestel probeert te herkennen wat je fotografeert en de instellingen automatisch aanpast. Over het algemeen werkt dit goed maar het valt op dat hoe meer foto’s je trekt, hoe beter de software werkt. Mijn P30 Pro is duidelijk al beter getraind dan mijn test toestel.
De foto’s zelf zijn om van te smullen. Ik heb uiteraard al wat tests gelezen en iedereen is het erover eens dat dit momenteel de beste camera is in een smartphone. Smaken verschillen natuurlijk en in specifieke gevallen zullen mensen een iPhone of Pixel prefereren maar als er één selling point is voor de P40 Pro, dan is het de camera. Ook het filmen is VEEL verbeterd. Ik was zeer teleurgesteld in de P30 Pro wanneer het op filmen aankwam. De stabilisatie was niet goed en het scherpstellen voldeed vaak niet. Dit is volledig opgelost bij de P40 Pro. Wat een plezier! Technisch is er weer heel wat verbeterd, 4K filmen aan 60 frames per seconde, Slow motion tot 7680 fps, stabilisatie die meekan met de iPhone… het toestel kan het allemaal.
Wat ik nog even apart wil vermelden is hoe goed de P30 Pro, en nu ook de P40 Pro, wel niet zijn in het filmen en fotograferen in slechte licht omstandigheden. Wanneer mijn ogen het allang opgegeven hebben om iets in het duister te zien toont de camera fluitend nog een detail in de beelden die ongeëvenaard is. Ik weet dat ook Samsung zijn best doet maar gezien de recente problemen met de camera in de S20 serie gaat Huawei hier met de pluimen lopen.Onder de review zie je 3x een reeks foto's getrokken met de ultrawite, 1X, 5X en 10X zoom.
In de officiële review zie je natuurlijk nog mooier de kunstjes van de camera maar neem van mij aan, de camera is zeer goed!


Geluid

Over het geluid van de Pro serie is al heel wat geschreven en daar is niets veranderd. Er is nog steeds maar 1 speaker onderaan het toestel en het geluid tijdens het bellen komt via trillingen in het scherm. Voor mij absoluut geen probleem omdat ik de speakers amper gebruik en de mogelijkheid om snel af te dekken als er onverwacht geluid speelt vind ik persoonlijk handig. Echter kan ik heel goed begrijpen dat niet iedereen dit zo ziet dus hou hier zeker rekening mee. Het ontbreken van de headphone jack blijft een heikel punt waar iedereen wel een mening over heeft. Zelf zou ik deze nog steeds liever wel in het toestel zien maar het kan Huawei moeilijk verweten worden dat zij hier voor het gemak de rest volgen. Een toestel waterdicht maken en esthetisch doen kloppen is eenvoudiger zonder een groot extra gat dus het zij zo, geen jack.

Batterij

In de twee weken dat ik het toestel nu gebruik valt op dat de batterij nog steeds goed is, al is het niet meer het verbluffende verkoopargument zoals bij de P30 Pro. De 90Hz en snellere processor zullen daar zeker toe bijdragen maar bij mijn gebruik had ik op het einde van de dag nog altijd rond de 60% over. Mijn P30 Pro zit daar rond de 70% dus dat is toch een merkbaar verschil, zeker als je weet dat die al een jaar oud is en dus toch al een beetje meer slijtage heeft.
Die batterijduur komt echter met een redelijk dure prijs, en dan bedoel ik niet in aankoop. Huawei gebruikt een zeer agressief software beheer om de batterij zoveel mogelijk te ontlasten. Hierbij wordt het verbruik van apps in de achtergrond gecontroleerd en waar nodig afgesloten. Dit klinkt heel mooi maar dit gebeurt op zo’n kordate manier dat apps die bijvoorbeeld meldingen geven dat niet meer doen. Zo kreeg ik geen meldingen op mijn Fitbit (ja die heb ik functioneel gekregen, later meer) maar na een aanpassing in de instellingen is dat opgelost. Ik vrees dat niet iedereen dit gaat kunnen doen en veel mensen zullen dus vloeken wanneer ze weer eens geen melding ontvingen. Met veel mensen bedoel ik dus, veel Chinezen, want nogmaals, ik zie dit toestel niet veel verkocht worden elders, ook daar later meer over.
Als er dan moet opgeladen worden kan dit via de meegeleverde 40 Watt lader (net als vorig jaar) of een optionele draadloze lader van 27 Watt. In mensentaal: dit toestel laadt heel snel op waardoor je op een half uur genoeg laadt om anderhalve dag mee toe te komen. Dit blijft nog steeds een sterk staaltje van Huawei. Er zijn ondertussen al merken die sneller gaan maar mainstream zijn die nog niet, of toch niet in Europa.

Software

En dan nu de enige reden waarom je nog een review zou lezen: de software.

Huawei Mobile Services

Standaard is het toestel dus uitgerust met de Huawei Mobile Services, een framework van Huawei die integratie van gegevens in apps mogelijk moet maken, net zoals Google dat dus doet. Zo heeft Huawei voor bijna elke Google app wel een antwoord, maar daar valt al een eerste belangrijk woord: bijna. In plaats van de Google Play Store gebruikt Huawei de App Gallery, een overzichtelijke app store waar men heel hard aan werkt om het aanbod te ‘verwesteren’. Hier is echter nog veel werk aan. Veel populaire apps ontbreken maar het valt wel op dat hier door Huawei hard aan gewerkt wordt. Het scenario van Microsoft Windows Mobile zie ik hier niet gebeuren. Uiteindelijk blijft het natuurlijk Android en voor veel app makers is het niet moeilijk om hun apps aan te passen HMS te gebruiken in plaats van GMS. Mocht ik over een jaar opnieuw een test moeten doen ben ik er zeker van dat het aanbod weer gestegen zal zijn. Echter ook daar weer de kanttekening van de banden met de Chinese regering. Niet iedereen zal zijn gegevens vertrouwen in een framework dat misschien wel gecontroleerd wordt door een niet-democratische entiteit. Ook viel me op dat sommige apps gewoon niet up to date waren. Zo kon ik tot mijn verrassing Itsme installeren, maar deze wilde niet opstarten. Na wat opzoekwerk bleek de app verouderd.
Ook de apps van Google zelf ontbreken uiteraard. Ik gebruik constant Google Calendar (vervangbaar), mijn contacten zitten bij Google in de cloud (oplosbaar), Google Maps gebruik ik heel vaak (wordt al moeilijker) en ga zo maar even door. Ook gebruiken veel apps GMS voor bijvoorbeeld locatie en dergelijke en dat geeft ook weer problemen. Ik lees vaak in reviews dat bepaalde apps wel werken maar niet helemaal omdat sommige functies niet lukken, dit wil voor mij zeggen dat ze niet bruikbaar zijn. Een toestel in deze prijsklasse waar je telkens moet afvragen “werkt deze app?” is onaanvaardbaar. Al zeker niet voor de gemiddelde klant.
Maar wat zijn nu de oplossingen? Laten we wel wezen, Huawei doet er alles aan om een oplossing te vinden zonder het probleem echt te benoemen.
De eerste oplossing is Phone Clone: een app waarmee Huawei het al jaren mogelijk maakt om gegevens van een oud toestel over te zetten naar een nieuwe Huawei. Via Phone Clone kan je dus niet alleen contacten, berichten en foto’s overzetten, maar ook apps. Op deze manier kunnen redelijk wat apps gekopieerd worden die niet in de App Gallery te vinden zijn maar dit is een pleister op een houten been. De apps kunnen nadien niet geüpdatet worden, niet alle apps kunnen gekopieerd worden en als de app afhankelijk is van GMS mag je het ook vergeten.
De tweede oplossing is Huawei zelf. Als je vragen hebt hebben zij een uiterst behulpzame klantendienst waar ze er alles aan doen om je te helpen. Zij kunnen natuurlijk geen apps tevoorschijn toveren maar helpen waar ze kunnen om een andere oplossing te zoeken.
Dan zijn er de alternatieve stores maar ik heb het heel moeilijk om die als oplossing te zien. Legaal zijn deze eigenlijk niet, veilig zeker niet. Je bent niet altijd zeker over de apps die je downloadt en de hoeveelheid reclame en misleidende links en knoppen zijn legio. De gemiddelde gebruiker gaat hier zeker vaak de mist in gaan. Ook is updaten een heel gedoe, ook al ondersteunen sommige stores dit wel (Aurora Store) maar zelfs daar is het een titanenwerk. Elke app moet afzonderlijke geïnstalleerd worden en toestemming gegeven worden om te installeren. Ook is dit nog altijd geen oplossing voor GMS afhankelijke apps en geeft Google in zijn gebruiksvoorwaarden duidelijk aan dat het gebruik van deze app stores illegaal is. Dit zou kunnen inhouden dat ze je Google account blokkeren en zelfs verwijderen. Als je Google onafhankelijk wilt worden is dat geen probleem maar nogmaals, de gemiddelde gebruiker wil dat niet.
De laatste valabele oplossing zijn web apps. Veel sites kunnen tegenwoordig gebruikt worden als soort app in de browser. Zo werkt Google Maps bijvoorbeeld wel, al is dit zeker minder gebruiksvriendelijk en het dataverbruik is niet geoptimaliseerd. Waar Huawei dan wel weer probeert te helpen is via de browser het installeren van apps te vergemakkelijken. Als je een app opzoekt met ‘apk’ vermeld gaat de browser bovenaan als resultaat een link geven naar de officiële apk als deze door de appmakers wordt aangeboden. Op deze manier is het mogelijk om bijvoorbeeld Whatsapp te installeren op een officiële manier maar ook daar ben je dan nog wat beperkt want Whatsapp gebruikt Google voor zijn backups. Dit houdt in dat je Whatsapp wel kan gebruiken maar backups worden lokaal opgeslagen. Backups overzetten van een vorige smartphone gaat dus niet.
Zo kan ik dus nog wel even doorgaan over de beperkingen van het ontbreken van GSM op de P40 Pro.

Google Mobile Services

Het is mogelijk om op de Huawei P40 Pro toch Google Mobile Services geïnstalleerd te krijgen. Met wat opzoekwerk en geduld kom je er en dan verandert het verhaal van de Huawei P40 Pro.
Plots wordt dit toestel een concurrent van de Samsung S20+ en zelfs Ultra. Niet alleen een concurrent, het wordt een winnaar. Dit jaar heeft Huawei in mijn ogen Samsung verslagen als het op flagship toestellen aankomt. Technisch lopen de Samsung toestellen voor op Huawei. Meer ram geheugen, snellere processoren (Snapdragon toch zeker) en betere schermen met hogere verversingssnelheid. Maar zoals ik al zei, ik test hier vooral op gebruik en daar schittert in mijn ogen de Huawei P40 Pro. Het unlocken, zowel met de vinger als, vooral met het gezicht, gaat gewoon vlotter. De snelheid van de toestellen is in gebruik vergelijkbaar en de extra opslagcapaciteit van de Huawei is ook mooi meegenomen. EMUI 10 is qua gebruiksgemak weer een sprong vooruit en kan gerust concurreren met Samsungs One UI. Op gebied van fotografie kan Samsung dit jaar niet tippen aan hun Chinese tegenhangers en ook bij het filmen vind ik het resultaat beter op de P40 Pro. Met GMS werken alle apps perfect (op één na, Payconiq sluit om onduidelijke redenen steeds weer af zonder foutmelding), ook de Google apps. En dan voelt dit toestel als een duidelijke en mooie upgrade van de P30 Pro.
Kleine bedenking: ik weet niet wat er gaat gebeuren als er een update van EMUI komt. Zal Google dan nog steeds werken? Of moet ik opnieuw zoeken naar een oplossing? Kleine updates zijn geen probleem, dat heb ik al gemerkt. De toekomst zal het uitwijzen.

Conclusie

Voor ik aan deze review begon wilde ik twee scores geven, één met en één zonder GMS. Ik zag echter op het moment van schrijven dat Tweakers.net zelf een review schreef en daarbij geen score gaf en dat lijkt mij inderdaad de beste oplossing.De alsnog gegeven score was verplicht en zonder rekening te houden met het HMS/GMS verhaal.
De Huawei P40 Pro is een prachtige smartphone met een fenomenale camera, prachtig scherm, mooi design en een heerlijke interface. Het ontbreken van Google is echter de doodsteek voor Huawei in Europa want de niche markt die het zal zien zitten om zonder Google verder te gaan of Google alsnog te installeren (wat niet gemakkelijk was) kan het verlies niet opvangen van de gemiddelde gebruiker die dan wel misschien veel geld wil betalen voor een smartphone, maar dan wel voor een smartphone die gewoon werkt. Met de Oneplus 8 serie en de Samsung S20 serie zijn er alternatieven voor de Europese klant.
Dank je Huawei voor het maken van een prachtige smartphone maar ik vrees dat mijn klanten het zonder jullie zullen moeten doen.
Maar ik... ik ben verliefd.