Asus GeForce RTX 2080 Dual OC

ASUS RTX 2080 Dual OC review

Nvidia "Turing" Experience deel 5 – Moar RTX 2080’s!

In deze review gaan we het hebben over de ASUS GeForce RTX 2080 Dual OC. Voor meer informatie, diepere bespreking van relatieve RTX prestaties en algemene gedachtes over de RTX producten en Turing chips verwijzen we je naar onze andere hoofstukken over dit onderwerp. Hier gaan we uit van een basale kennis over de chips en bijbehorende featuresets en richten we ons vooral op mensen die serieuze interesse hebben in deze kaarten, of gewoon benieuwd zijn of Asus een beetje leuke kaart heeft weten te maken.

Prijzen? Momenteel gaat deze Asus voor net onder de 900 euro over de toonbank. Stevig geld, maar één van de goedkopere RTX 2080’s in onze lijst en een stuk goedkoper dan de ROG versies die we normaliter voor review zien. De Dual uitvoering is geen regular in de review roundup, dus dat maakt het des te interessanter.

Uitpakken

De reference PCB dual ervaring staat in schril contrast met de ROG Strix versies die we door de jaren heen in reviews zien. Het design is veel meer recht toe recht aan, grotendeels zwart en veel klassieker van vorm, maar nog altijd lekker kleur neutraal. Geen gekke fan vormen dit maal.









Aan de voorzijde zien we echter dat de dual desondanks een enorm dik koelblok heeft, praktisch de volledige drie slots en in de regel is dat een goed teken voor pittige prestaties wat koeling betreft.





Van de zijkant: neutraal, vooral een kaart die overal bij past zonder dat het iemand dwars zal zitten. RGB en dergelijke hier volledig afwezig.





De backplate drukt wel een stempel, de zwart-wit combinatie kan je lastig omheen. Een backplate is natuurlijk het minimale wat we verwachten op een RTX kaart, en een beetje eigen design lijkt ons ook prima.



Wat aansluitingen betreft: Drie maal DisplayPort 1.4a, éénmaal HDMI 2.0b, en een USB Type-C connector voor (toekomstige?) VR headsets die zowel hun data als hun stroom over één kabel kunnen laten gaan.

Features en specs

Test setup

Onze GPU test opstelling voor 2018 bestaat uit:
- Cooler Master Test Bench (Open)
- Asus ROG Z370-F Strix Gaming moederbord
- Intel Core i7-8700K @ 4,5 GHz
- 32 GB Corsair Vengeance LPX 3000 MHz
- Seasonic Prime Titanium 850W PSU
- Samsung 960 PRO 1TB SSD
- Samsung T5 External SSD 2TB
- Windows 10 Pro x64

Zoals in het andere hoofdstuk genoemd hebben we de laatste weken alle GPU’s die je in de lijstjes ziet staan hertest, oftewel alles van de GTX 1050 Ti tot en met de RTX units, en van de RX 570 tot en met Vega 64. Er is namelijk zo veel gebeurd (Spectre, Meltdown, algemene Windows 10 updates en driver updates) dat hergebruik van oudere resultaten van twee jaar terug simpelweg niet acceptabel is.

3D Mark

3D Mark benchmarks zijn toch de onbetwiste vaste hap wat benchmarks betreft. Fire Strike is een oude bekende DX11 benchmark, Extreme en Ultra zijn respectievelijk 1440p en 4K varianten van het 1080p origineel, en Time Spy is de nieuwe DX12 1440p benchmark. Lang verhaal kort: nog altijd een sterke graadmeter wat onderlinge krachtverschillen betreft.

Assassin’s Creed Origins

Assassin’s Creed Origins is door Ubisoft uitgebracht in Oktober 2017 en is de zoveelste game in de Assassin’s Creed series (who is keeping count). Na de nodige stukjes herhaling in eerdere games in de serie is Origins een opvallende positieve uitschieter in ons boekje: uiteraard genoeg bekende elementen, maar het gevechtsysteem is goed onder handen genomen, en de game draait ook uitermate soepel en je klimt vlotter dan voorheen overal naar boven. De game speelt zich af in een grote open spelwereld en kent de nodige snelle scenes en gevechten, een gemiddelde van 55-60 FPS vertaalt zich in een soepele spelervaring, waarbij enkel de meest fps gevoelige gamer in grote gevechten meer zal willen. Niet de game van het jaar, maar wel één die echt de moeite is om te spelen.

Tom Clancy’s Ghost Recon Wildlands

Ook Wildlands (2015) is een grote open wereld game, maar dan met minder klimmen en klauteren, en meer rondrennen met moderne wapens. Of eigenlijk rondsluipen, want hoewel we de nodige drukke gevechten meemaken is het een Tom Clancy game en is de primaire focus eigenlijk om ongemerkt je missies uit te voeren. Als FPS game is een gemiddelde score richting de 60 ook gewoon gewenst, wat in de praktijk ook redelijk stabiel blijft. Wel is het een extreem zware game an sich, zeker vergeleken met de minder-open-world broeder van Ubisoft The Division, en het is ook de enige game in de huidige line-up waarin de RTX 2080 Ti op 4K Ultra de 60 FPS niet haalt.

Tom Clancy’s The Division

Vergeleken met Wildlands is de wereld van the Division (2015) weliswaar wat kleiner, het voornaamste verschil is dat je door een verlaten, door een apocalypse verwoeste stad slentert. Het is een echte looter shooter, waarbij je soms wellicht wat te veel tijd bezig bent met je inventory en je wapens wisselen of verpatsen (iets wat Wildlands een stuk soepeler wist te verwerken), maar onder de streep een heerlijke co-op game die je een keer gespeeld zou moeten hebben. Wederom een shooter, dus een gemiddelde richting de 60 FPS is nog wel gewenst, maar de game draait een stuk soepeler dan de grote-wereld Wildlands.

Total War: Warhammer

Total War in het Warhammer universum, dat kon bijna niet mis, en dat ging ook niet mis. Een genot voor strategy liefhebbers, zowel op meta niveau als zij die graag hands-on gaan met gigantische legers. De sfeer is goed, de uitdaging is goed, zo ook die voor je systeem, al gaat dat met 2017-hardware redelijk eenvoudig. Als strategy game heb je niet direct een hoog gemiddelde framerate nodig, maar gezien de druk op je computer flink toe kan nemen met hele grote battles kan het geen kwaad om je alsnog op de 60 fps te richten als uitgangspunt. Gelukkig lukt dat zelfs met een mid-range kaart tegenwoordig, ook op 1440p, al heb je voor 4K wel een GTX 1080 Ti of RTX 2080 nodig.

Middle Earth: Shadow of War

Shadow of Mordor maakt plaats voor Shadow of War in onze suite, al zeg ik wel dat het de moeite is om de eerste game er voor een paar euri bij te kopen als je hem nog niet hebt. De Assassin’s Creed stijl game in de wereld van Lord of the Rings combineert strategie met vooral veel vecht scenes, en met de character ontwikkeling, aardige verhaallijn en goede sfeer een leuk game om wat uurtjes in door te brengen. De completionist in mij heeft wat moeite met de tig dingen die je kan doen en het feit dat het verhaal af en toe wat rekt, maar als je niet te gehaast bent zit er simpelweg tientallen uren aan fun in. In de framerates zijn beide games best onrustig; meestal is een 60 fps gemiddelde voldoende om een soepele ervaring te bieden, maar een beetje hoger inzetten kan geen kwaad voor de drukste momenten.

Far Cry 5

Far Cry Primal maakt plaats voor Far Cry 5, waarin Far Cry een beetje naar de roots terugkeerd in gameplay met meer guns en minder melee wapens als in Primal, maar het is en blijft een echte, herkenbare Far Cry 5 game. Goed verhaal, lekkere gameplay, genoeg humor en hoewel de co-op ervaring een teleurstelling was vanwege de slechte co-op mechanics is ook dit een game die je wel gespeelt zou moeten hebben. Ook hier is 60 FPS een prima uitgangspunt voor een soepele ervaring door het hele verhaal heen.

Strange Brigade

Strange Brigade is een heerlijke nieuwe co-op shooter waar ik eigenlijk weinig vanaf wist, maar ons de laatste dagen (totdat RTX uit kwam en we volop in test modus gingen) het nodige plezier bracht. Lichte humor, hordes zombies, wat puzzelwerk met een Indiana Jones achtige stijl, en vooral heel veel knallen. Verwacht niet te veel diepgang, maar een avondje knallen met je vrienden weet deze moderne, vriendelijkere take op het Left 4 Dead en Vermintide concept toch goed te brengen.

Technisch een interessante bench omdat deze game zowel Vulkan als DX12 API opties biedt, die we dan ook naast elkaar zetten met één (high) setting:

Grid Autosport

Eigenlijk zou deze game in een 2018 test lijstje niet thuis horen, maar kennelijk doet auto’s iets met gamers waardoor ze die ook in games willen zien. Voor high-end kaarten zoals de RTX units eigenlijk geen geschikte graadmeter, ook niet op 4K Ultra settings, maar het is wel een benchmark die wat mindere goden de kans geeft om hun relatieve krachten te laten zien; niet iedereen koopt louter high-end kaarten.

Final Fantasy XV

Final Fantasy XV daarentegen is wel een mooie benchmark voor high-end kaarten om wat spierballen te tonen. We testen hier enkel 1080p en 4K, maar de 4K ‘high’ preset (daar zit standaard niets boven) is een mooi stukje eye candy waar ook de duurste kaarten nog niet de limieten van de CPU weten te vinden. Over de gameplay kan ik weinig kwijt, want de game zelf hebben we nog niet gespeeld.

Prestaties

We richten ons hier nu specifiek op de prestaties van deze kaart ten opzichte van andere RTX units:

Core prestaties:



Temperaturen, geluidsmetingen, en temps versus geluid. Temps in graden Celcius op basis van een 23 graden ambient, geluid gemeten op 50 centimeter in dB(A).







Verbruik, in Watt, gemeten aan de muur oftewel van de volledige testbench. Zowel met enkel load op de GPU, als volle belasting van CPU en GPU:



En dan de prijzen om het in perspectief te plaatsen:



Alle RTX 2080’s blijven redelijk bij elkaar in de buurt, ener lijkt in elk geval maar beperkte correlatie tussen de prijzen, clock speeds en de verschillende prestaties. De Dual klokt marginaal lager, maar dan vragen wij ons af in hoeverre afwijkingen tussen samples daar een rol in kunnen spelen. Daarbij de vraag hoe groot de kans is dat je die 1-3% ook daadwerkelijk zou ervaren. Laten we niet vergeten dat elke fabrikant afhankelijk is van de chip die Nvidia levert, en zeker met een reference PCB design als deze Dual lijkt de impact van een partner als Asus toch niet extreem groot te kunnen zijn.

Wat wel impact maakt is de koeloplossing, en zoals verwacht doet de Dual het op dat front erg goed; er zit tenslotte een heel fors koelblok op. Het is één van de stilste in de test, en op de (iets luidere) Strix na de koelste. Aan praktische performance ontbreekt de Dual niks, en het is ook niet zo dat het verbruik (ook potentieel varierend tussen samples) in dit geval de goede koelprestaties zou kunnen nuanceren.

Eén hele, hele dikke -maar-. We testen hier één sample van elke kaart, en zelfs samples binnen één product kunnen eenvoudig de verschillen vertonen die wij in de bovenstaande grafieken zien. Onder de streep moeten we heel duidelijk stellen dat we eigenlijk maar heel weinig kunnen zeggen over de onderlinge verschillen van al deze kaarten. Dat geeft ons niet het sterke ‘dit is goed, beter, best’ antwoord dat jij vermoedelijk graag wil horen, maar dat is wel wat we heel duidelijk moeten stellen. Keiharde andere conclusies trekken uit het bovenstaande simpelweg omdat het een grafiek is met veel kaarten erin zou op zijn minst misleidend zijn.

Maar is dat slecht nieuws? De realiteit is dat zelfs als we een beetje doorrekenen op basis van mogelijk wisselende kloksnelheden en verbruiksstatistieken we altijd tot de conclusie komen dat dit ding gewoon ‘heel erg koel’ is, en praktisch onhoorbaar zelfs onder volle load. Het doet je afvragen waarom je heel veel meer uit wil geven nietwaar?

Conclusie

Geloof mij, we hebben nog genoeg twijfels over de RTX launch en de kans om hands-on te gaan met Ray Tracing en DLSS kan niet snel genoeg komen, maar zoals genoemd gaan we niet in elke individuele GPU review in op de complexiteit van de RTX launch.

Ik begrijp waarom Asus normaliter vooral hun ROG Strix kaarten in de spotlight zet. Dat zijn extreem dikke kaarten om te zien, netjes in de RGB, afwerking is top, ze zijn structureel snel en elke keer als we er één uit de doos halen staan we met een glimlach te bewonderen hoe het ze lukt elke keer dat gevoel te geven dat je dat ding zo verdomd graag wilt hebben. De Dual lijkt dan een beetje het buitenbeentje binnen de grote marketingmachine, het design is tenslotte veel klassieker, een jongere generatie zal er vermoedelijk weinig warm van worden, en ware het niet dat er “GeForce RTX” op staat had hij ook niet misstaan in een wat grijzer verleden. Niks RGB ook, al verraden kleine details zoals de zwarte afwerking van de achterzijde wel dat het een modernere unit is, en vergis je niet: hands-on met dit model voelt het gewoon even degelijk aan als welk alternatief dan ook. Daarbij zijn zwart-wit contrast builds populair tegenwoordig, en in zo'n plaatje gaat deze kaart er wel erg tof uit zien.

En kijken we naar de prestaties? Asus heeft niet bezuinigd op het forse koelblok wat hierop zit en daarmee toont de Dual zich niet alleen één van de stilste in de test, zelfs onder load hoor je echt nauwelijks iets, maar ook één van de koelste. Ik vermoed dat deze koeler ontworpen is voor de RTX 2080 Ti en het voordeliger was om die hier ook toe te passen dan op de RTX 2080 het koelblok te verkleinen, wat enkel goed nieuws is voor RTX 2080 kopers. De standaard OC gaat misschien iets minder hoog dan de top-end kaarten, maar alsnog zijn de verschillen eigenlijk te klein om al te veel waarde aan te hechten. Besides, overclocken kan altijd nog. De Dual zal ongetwijfeld regelmatig overwogen worden omdat het een overclocked model is met reference PCB wat voor custom water builds vaak handiger is, maar er is helemaal niets mis met het totaalplaatje wat Asus hier presenteert als betaalbaar RTX 2080 alternatief. Hooguit moeten we stellen dat hij wat prijs betreft liever iets onder, dan iets boven vergelijkbaar presterende concurrenten uit onze grafiek zit, maar dat verandert niet veel aan een uitstekend totaalplaatje.

- Feedback of vragen? Vrolijke reacties zijn altijd welkom!
- Check Discord voor off-topic vragen / advies (alle reacties bijhouden is soms lastig)
- YouTube voor meer tech video's
- Instagram voor meer gans geile tech foto spam
- Klik hier voor meer lange lappen tekst met foto's (aka reviews)


Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie:



Tijd over? Hier vind je nog enkele andere reviews om je door je werkdag te slepen!


Terug naar boven