NZXT H400i Wit/Zwart

NZXT H400i review

- Inleiding
- De buitenkant
- De binnenkant
- Onze build
- Showcase
- NZXT Smart device
- NZXT Broskis!
- Conclusie

Inleiding

De NZXT H700i bekeken we onlangs al, en is een case die aan de spotlights van case reviewers waar dan ook ter wereld niet is ontgaan. Ook wij hebben er meer woorden over gesproken dan menig ander case, deels vanwege de giga focus op het machine learning smart controller gebeuren, en dat zal je bijna doen vergeten dat NZXT direct na de H700i lancering ook twee kleinere varianten op de markt bracht, de mATX H400i en de ITX H200i. De laatste komt ongetwijfeld zeer binnenkort, maar de H400i hebben we inmiddels een tijdje draaien. Overigens gaan we nu niet weer in detail verdiepen op het ‘slimme’ element van deze serie; we raken het kort aan, voor verdere details is de H700i review vermoedelijk interessant leesvoer.

De Micro ATX markt is, kort samengevat, niet zo gelopen als ik had verwacht. Toen Asus twee jaar terug de ROG Z170 Maximus VIII Gene uitbracht, een bord waarbij je je hard af vroeg wat nu de meerwaarde was van een ATX bord, leek het er even op dat we de stap naar een formfactortje kleiner echt zouden gaan maken. Echter in de 200- en 300- serie moederborden waren high-end borden ver te zoeken, en nog meer dan in 2015 lijkt de keuze voor een ATX tower voor gamers of iedereen die een pittige zelfbouw machine wilde toch echt de gangbare stap.

Moederbordfabrikanten zijn dus nog niet overtuigd. Maar het weerhoudt NZXT er niet van om als één van de weinigen wel een luxe Micro ATX midtower op de markt te zetten. Prijskaartje? 149 euro en mogelijk wat centen.

De buitenkant

Doos, prima, same s… stuff as usual.



Eerste indrukken van de case? Een beetje “damn, awesome” en “aww it’s cute”, want het is een soort mini H700i. Geen net-geen-S340, want bouw-technisch is dit wel een klasse erboven. Voorpaneel wat chiquer, glas ligt er meer in in plaats van er tegen aan, roostertjes langs de zijkanten net even wat netter om te zien. Maar dat terwijl het toch een opvallend onopvallend beestje is. NZXT logotje zie je eigenlijk vooral wanneer je met licht speelt, en het woord ‘strak’ is wel van toepassing.









Het eerste wat echt anders is dan de H700i is dat de gesloten bovenzijde daar ruimte maakt voor een mesh-met-filter bovenkant. De afweging zal simpel geweest zijn. Of dit, of een dichte afwerking maar dan een 5 centimeter hogere case met lucht uitlaten naar de zijkant. Beide paden lijken mij prima, vooral omdat de manier waarop dit filter iets verzonken ligt waardoor het er wat strakker uit ziet dan de gebruikelijke ‘slap on’ filters.









Toch komen we daar ons eerste schoonheidsfoutje tegen. Het filter is namelijk uitgesneden uit een groter stuk, maar verder niet afgewerkt. Het ziet er heel strak uit, maar haal je je vingers er langs dan is het haarscherp. Op en onoplettend moment even je filter eraf halen? De kans bestaat dat je jezelf toch even bezeerd, en dat mag gewoon niet op een case van deze prijs.

Het tweede schoonheidsfoutje treffen we ook bovenin aan, namelijk de aansluiting van het voorpaneel op het bovenpaneel. Van voren, opzij, of schuin (voor) van boven zie je het niet, en sowieso moet je er dicht opzitten, maar aan de andere kant zien we het wel. Bovenop zien we een powerknop, twee USB 3.0 poorten, en de 3,5mm aansluitingen. Ook hier geen Type-C connector waar we inmiddels toch wel een beetje op hopen maar echt maar zelden zien.



Andere kant, strak, geen poespas. Achterop, gebruikelijk verhaal, onderop dito.

De binnenkant

Intern is de gelijkenis met de H700i sterk. Dezelfde details, maar dan een slag kleiner met wat aanpassingen zodat het ook allemaal een beetje op elkaar aan sluit. PSU cover is redelijk strak, al zal je m.i. daar net als bij zijn grote broer toch wel een SSD op willen hangen voor een mooier resultaat. De geheel zwarte Samsung Evo serie is een prima voorbeeld voor de witte case, maar vul natuurlijk naar smaak in. Bovenop de cover wederom de gaatjes, maar dit eer geen brackets er standaard op.









Standaard zitten er drie fans in en voor de meeste builds zal dat ook genoeg zijn. De front fans zitten wat verzonken, maar het bracket wat je ervoor ziet kan ook worden omgedraaid zodat een waterkoeler voorin gewoon past (zoals je straks ziet). Het voordeel van de optie tot draaien is dat het er zo standaard, dus zonder waterkoeling, ook nog redelijk strak uit ziet en dat je dus geen gat hebt tussen dat witte frame element en de fans.





Achterop, kabelmanagement a la de H700i. In veel opzichten een mooie evolutie en met de meeste typische hardware heerlijk, maar omdat alles in banen wordt geleidt moet je daar wel binnen blijven spelen. Een extension op je 24-pin kabel is bijvoorbeeld prutsen omdat je die aansluitingen niet in de kanalen krijgt. Een PSU met zwarte kabels er standaard op, of een volledige kit sleeved cables gaat weer prima. Gewoon de baantjes volgen.



Verder twee SSD sloten, voedinkje onderin, en het ‘smart device’ verhaal weer. Een fan controller voor 9 fans (3 kanalen, 3 fans per kanaal) en één kanaal voor je LED actie waarop je dus 5 AER fans of 4 LED strips kan koppelen, maar niet tegelijk. Wel knap als je 9 fans weet te passen trouwens, maar dat terzijde.









Het voorpaneel zit met flinke pinnen vast, maar is desondanks eenvoudig genoeg los te halen. Daarachter zien we een groot filter wat je eenvoudig met één lipje bovenaan los haalt. In onze sample zat die echter wel heel erg los, een lichte aanraking en hij kwam los. Bij het verplaatsen van de case kon hij daardoor al los komen, en dat is toch niet de bedoeling en we kunnen ons voorstellen dat wanneer je zwaar resonerende hardware zou gebruiken dat dat ook door kan werken in het geluid. We hebben het aangegeven bij NZXT, maar vooralsnog geen antwoord. Kan exemplarisch zijn en we hebben er nog geen anderen over horen roepen, maar het is na het spleetje boven en het scherpe filter wel schoonheidsfoutje nummero 3, en dat gaan we niet negeren.









Zoals besproken kan je het bracket erachter evt omdraaien en de koeling erachter meer of minder laten verzinken, maar standaard layout is meer dan prima. Sowieso kan je aan beide kanten monteren.

Onze build

Eerst even de specs:







Schroefjes komen in gesorteerde zakjes, prima genoeg denk ik dan, en we knallen er een moederbordje in: ASUS ROG Strix Z370-G Micro-ATX moederbord vonden we wel een geschikte (en belangrijk: aantrekkelijke kandidaat). Sluit lekker aan in elk geval, en we zouden met deze case ook uitgaan van een Micro ATX bord die de volledige breedte van de spec beslaat. Al kan je je afvragen wat de kans is op een super budget (smaller) bord in een case met dit prijskaartje.





Op de voeding, in dit geval de Seasonic Focus Plus Platinum (tot zover nog niet overduidelijk uitgeschreven op de voeding zelf) monteer je eerst het bracketje wat achterop de case zit, en die schuif je er vervolgens van achteren terug in.



Een beetje NZXT-pride, dus NZXT Kraken X52, de 240mm variant dus, voorin. Samsung 850 EVO SSD onderin, en 16 Gig aan Corsair Vengeance LPX geheugen. Begint op een PC te lijken! We zien ook duidelijk dat NZXT deze case wel bewust op AIO’s heeft opgebouwd, want de slangen vallen feitelijk zoals je zou willen. Bovenin had ook gepast, maar persoonlijk vonden wij dit mooier.





Een ASUS ROG Strix GPU past er vervolgens echt nog -net- in, in dit geval de bijna onmogelijk exclusieve RX Vega kaart, die heel misschien ooit nog eens echt op de markt gaat komen maar AMD lijkt er toch nog een beetje een potje van te maken. Meer dan een paar millimeter speling heb je niet, dus langere GPU’s dan deze wil je niet doen.



Kabelmanagement: appeltje eitje.



Glas erop, lekker monochroom, dus een beetje leven met de plantjes ernaast.



Een kleine statement wat betreft prestaties en het beoordelen. Er zijn 101 manieren om een case te ‘testen’ die verdedigbaar zijn. Testen met consequent dezelfde hardware bijvoorbeeld, of met een vast array aan ventilatoren. Resultaten die je dan krijgt tonen dan harstikke mooi aan of een case bijvoorbeeld net wat beter koelt, stiller is, etcetera.

Wij kiezen bewust voor een andere benadering. Een benadering waarin we (tot zover mogelijk) een build proberen te maken die de koper van een dergelijke case zou willen maken. Visueel een beetje passend, en bij voorkeur met een CPU en GPU die een koper ook echt zou kunnen inzetten. Daarbij zetten we vraagtekens bij grafieken die ‘beter’ en ‘slechter’ suggereren terwijl de praktische implicatie lastig te herleiden is. Hoewel het een leuke wetenschap is welke behuizing ideaal gebouwd is voor optimale koeling vragen wij ons af wat het nut is voor de koper. De koper die een i7-8700K koopt, een Kraken X62 op zijn CPU zet, net aan een Asus ROG Strix RX Vega er in weet te passen, en dan verwacht dat de temperaturen ruim binnen perken blijven in de nabijheid van wat de losse componenten op een bench doen. Echt vergelijken kunnen we dus niet met telkens andere hardware, maar dat nemen we dan maar voor lief. Dit is zeker geen uithaal naar de harde manier van vergelijken, ik denk dat daar heel veel voor te zeggen valt en in een ideale wereld zouden we beide doen, maar builds kosten al enorm veel tijd en we moeten dan ook ergens een streep trekken. En die trekken we dan bij de opmerking dat wanneer we een 8700K en Vega zonder moeite temmen we feitelijk niet stil hoeven te staan bij de koelprestaties als je voor een dergelijke indeling gaat.

Goed, iedereen die die Vega koopt weet dat je onder volle belasting geen echt onhoorbare build zult hebben, maar dan maakt het niet significant uit welke vergelijkbare case je gaat pakken, de load geluidsproductie is bijvoorbeeld niet significant anders dan bij de CM H500P. Wil je een build die je niet hoort zelfs onder volle belasting dan pak je de 1060 t/m 1080 en voila.

Showcase

Standaard zit er een LED strip netjes bovenin vewerkt, en je krijgt er een losse strip bij om zelf in te zetten. Wij hebben hem niet heel strak afgewerkt voorin (want dat is niet handig als we de build straks nog herzien met wat andere hardware), maar dat lijkt toch de voor de hand liggende plaats.





We laten de camera het werk doen:

NZXT Smart Device

We hebben er in de H700i review uitgebreid over gesproken, dus dat gaan we niet weer doen. We vatten het echter kort samen: De meegeleverde ‘Smart Device’ heeft een paar functies die je kan beheren door de NZXT Cam software. Die software hebben we regelmatig gebruikt om zaken als verlichting in te stellen van NZXT Hue+ LED strips of Aer fans, of de pomp- en fansnelheden van de Krakens.









In geval van de Smart Device zitten die basale features er ook in. Met die software kan je de LED effecten van de meegeleverde strips aanpassen en kan je de fan profielen van je fans beheren. He-le-maal prima. Het feit dat we kanttekeningen plaatsen neemt niet weg dat die basis features wel degelijk een extra zijn die je er niet zonder twijfel uit wilt trekken.

Het gaat echter mis bij de zogenaamde machine learning automatische fan afstelling feature, waarbij de pc via de ingebouwde geluidsmeter de geluidsproductie meet in verschillende load scenario’s, en dan een ultiem fanprofiel voor je maakt, automatisch. Een geweldig idee, wat gewoon niet goed werkt, of geen praktisch voordeel biedt. Lang verhaal kort, gewoon negeren die feature, en zelf eenmalig je fan profiel naar wens afstellen in plaats van het tijdsrovende tuning proces te doorlopen.



Dat resteert dan nog één significante kanttekening: NZXT CAM is een groot en uitgebreid programma, en m.i. onnodig zwaar. Gewoon een lightweight fan- en LED controller, en klaar Nu ‘krijg’ je er allemaal mooie full system check of overlay functionaliteit bij of je nu wilt of niet, met constant de reminder of je toch niet in wilt loggen met je social media account (je kan in guest mode werken) en nog wat kleine dingen die gewoon onnodig ‘bloated’ zijn.

NZXT Broskis!

Voor we afsluiten, nog even de H700i en H400i naast elkaar voor een beetje perspectief.

Conclusie

Voorop: Dit is een prachtige behuizing. Goed gebouwd, materiaal is top, Hij is goed bedacht, doordacht, en lijkt ook een rol te hebben binnen het totaalplaatje dat deze van de grond af aan op mATX builds gerichte case is. En ook de afwerking is door de bank genomen erg goed. Echter met 149 euro is het een prijzige unit, en dan kunnen we zelfs enkele kleine schoonheidsfoutjes niet negeren: net dat hoekje achter de aansluiting tussen voor- en toppaneel, fan filter dat (in ons geval toch) net te los zat, en scherpe randen van het fan filter bovenop. Dat kan, en moet beter en is het eerste puntje aftrek.

Twee factoren die het de H400i nog lastig maken. Allereerst is je moederbord keuze een stuk beperkter, want naast Asus en het door ons gebruikte ROG Strix Z370-G bordje (wij hebben de WiFi variant, maar hij is er ook zonder) is er eigenlijk niets in het mid-high segment of hoger; zelfs MSI lijkt weinig in Micro ATX te geloven met hun Gaming Pro model als mATX topmodel waar enkel rode verlichting op zit. Leuk voor de zwart/rode H400i natuurlijk, maar het punt staat: de keuze is niet reuze.

De tweede factor is de positie op de markt. Hij is weliswaar een stuk kleiner dan de H700i, maar iets als een Fractal Meshify C (ATX) is niet echt significant anders op een bureau en we kunnen dus ook wat ATX modellen als praktische concurrent aanwijzen. Zodra we de H200i kunnen testen ligt het voor de hand dat we dat model wellicht nog wat leuker zullen vinden als we echt op ‘klein’ willen richten, maar de H400i is ‘wat kleiner’ dan de typische on-desk case, verre van extreem klein. Echter ook vergeleken met andere wat kleinere non-ATX modellen met tempered glass is de positie nog niet eenvoudig. Fractal’s Define Mini C TG kost 60 a 65 euro minder, Phanteks heeft de Evolv Micro ATX eronder zitten, en In Win heeft bijvoorbeeld de 301 als compact op-je-bureau alternatief. De H400i is net wat luxer dan de Fractal en de In Win, en hij is zeker wat verfijnder dan de Phanteks, maar het zijn wel serieuze bedragen waar we over praten en met elk van die cases kan je ook een mooi plaatje op je bureau krijgen. Serieuzere bedragen dan dat de onderlinge verschillen m.i. redelijkerwijs zouden mogen kosten.

We zullen daarin echter niet vergeten dat de H400i ook de nodige luxe features heeft die Fractal en Phanteks ook niet bieden. 3 fans, twee LED strips en een fancontroller voor 9 fans en controller voor 4 (NZXT Hue+) strips of 5 Aer fans, zaken die je los de meerprijs minimaal zullen kosten. Daarbij heeft de H400i één van de beste interne indelingen van dit moment en een uitstekend doordacht kabelmanagement systeem (extension cables wel vermijden). En daarnaast zien we ook net wat kleine nieuwigheidjes die veel concurrenten nog missen, zoals het glazen paneel wat er dan net binnen valt in plaats van erbuiten. Oftewel best zaken die een meerprijs toch wel te verdedigen maken. Of je de meerprijs dan redelijk wil noemen of niet, met de absolute prijs in het achterhoofd moeten we het NZXT aanrekenen dat ze die paar schoonheidsfoutjes erdoor hebben laten glippen op een 149 euro case, of dat ze de kans hebben laten liggen om als één van de weinigen bijvoorbeeld die verdomde Type-C connector nu eens op hun kasten te zetten.

Onder de streep though? Veel strakker dan dit komt het niet. Als je groter niet erg vindt vinden we de H700i toch net even chiquer; geen schoonheidsfoutjes, meer mogelijkheden, net even wat luxer. Wil je toch kleiner? Hij is toch net eventjes wat strakker dan de directe concurrentie, maar zoals gezegd met een flinke meerprijs waarbij je zelf dus even de keuze moet maken dat een paar tientjes meer of minder je niet interesseren. Kijken we naar de H400i build naast ons, rekening houdende met wat een beetje dikke hardware allemaal al kost, dan verwachten we niet dat mensen die dit heel mooi vinden nu echt wakker zullen liggen dat hij wat duur is, al maakt het een prijs-prestatieverhouding kanttekening niet minder op zijn plaats. Dat gezegd hebbende, volgens mij tik ik dit sowieso allemaal voor Jan met de korte achternaam, want ik vermoed dat men op basis van de plaatjes alleen al allang besloten zal hebben of dit hem moet worden of niet.



Enkele hogere res foto’s voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie:


Terug naar boven