Sharkoon PureWriter Kailh Blue

Sharkoon PureWriter review

- Inleiding
- Bouw & Features
- In de praktijk
- Verlichting
- Conclusie

Inleiding

Even mijn Sharkoon Purewriter TKL review openen, ctrl-f ‘TKL’, allemaal uit verwijderen, en presto: een review van de nieuwe Sharkoon PureWriter… niet-TKL, de full-size opvolger van het toetsenbord dat we ca twee maanden geleden besproken, met letterlijk als enige aanpassing de toevoeging van een numpad gedeelte.

Goed, dat klinkt niet als het meest spannende voer wanneer je de vorige review reeds hebt gezien, en als die aansprak maar kan je niet zonder numpad dan kan je direct naar het einde springen, maar we hebben producten opnieuw bezocht voor mindere argumenten. Mocht de term PureWriter je nog niet veel zeggen: het is een mechanisch bord maar dan met low-profile switches, blauwe achtergrondverlichting, minimaal ruimteverlies op je bureau, en een scherpe prijsstelling. Sharkoon zet deze modellen neer als zakelijke toetsenborden, waar deels wat voor te zeggen valt maar waarbij wij de opmerking plaatsen dat we hem ook in consumenten situaties prima interessant vinden, en dankzij een paar design keuzes ook niet per definitie iets wat je blind in een zakelijke situatie neer wilt zetten. Daar gaan we het nu over hebben.

Prijskaartje? We betalen een tientje meer voor de toevoeging van het numpad en wat extra switches, en komen op totaal 79 euro. Daarbij kan je kiezen voor een liniaire ‘rode’ switch, of de door ons gekozen ‘clicky’ blauwe switch. Laatstgenoemde geeft een nadrukkelijke feedback bij actuatie, maar maakt dan ook geluid.

Bouw en Features

Verpakking: Strak, geen onzin, nette presentatie, zowel een korte (50cm) als lange (150cm) kabel in de doos, harstikke netjes.











Het bordje zelf: aangenaam, strak, no-nonsense, heerlijk stevig zonder dat hij al te zwaar is met ca 650 gram (versus ca 500 voor de TKL), clean font mag wel duidelijk zakelijk heten, en het mooie gesneden randje langs de zijkant is toch niet onaantrekkelijk om te zien. Daar zien we ook duidelijk dat gebruik wordt gemaakt van low-profile caps, wat zeker voor een mech niet heel gebruikelijk is.





Het is voor ons, maar volgens ons ook bij elke standaard, gewoon een heel aantrekkelijk plankje om te zien. Maar ook in de hand, want lang niet alle aluminium ‘mooi’ bordjes, zeker wanneer de prijs niet al te gek is, zijn ook stevig genoeg. Dit is geen tank zoals een K95 of MX Board 6.0 op je tafel ligt, maar het frame is stevig genoeg dat wanneer je echt actief zit te tikken hij goed stand houdt, en voor zij die hun toetsenbord regelmatig nonchalent in de rugzak gooien zien we ook geen bezwaren.

Hoewel Micro-USB is de aansluiting wel wat verzonken, waardoor je niet blindelings alle kabels er in kwijt kan. Kabels met een dik frame eromheen passen niet, maar het gros van de aanwezige kabels wel. In het rondje rondom zien we ook dat het echt een verdacht dun plankje is voor een mech. Wel voetjes, maar verder een heerlijk onopvallend design.















Wat indeling betreft houdt Sharkoon zich netjes aan wat de meesten gewend zullen zijn, ditmaal met een numpad toevoeging en daarbij ook vier prettige media controls (altijd fijn dat dezelfde switches worden gebruikt). Extra macro knoppen is geen ruimte voor gehouden, dus onder de functietoetsen en enkele knoppen rechts zien we wat extra functionaliteit verborgen. In een aantal van die extra features vinden we onze eerste kanttekening, want voor een primair zakelijk bedoeld bordje heeft Sharkoon wel heel veel symbooltjes toegevoegd, wat de no-nonsense strakke uitstraling eigenlijk wat onnodig druk maakt, waarvan grofweg de helft ook nog eens naar de licht effecten gaat. Sowieso de symbolen voor de licht-effecten (want die heb je anno 2017 nodig?), maar ook de anderen hadden in mijn optiek wat meer ingetogen mogen zijn. We zetten de nodige kantooromgevingen op, en daarbij vinden we vooral mensen die de voorkeur geven aan ‘less is more’. Het zit allemaal niet in de weg, ik zou alleen een nog strakkere designtaal kiezen.





















Low-profile en de typische mech switches gaat lastiger samen, en sowieso weten we dat Sharkoon zich normaliter met Kailh bezig houdt. Onder de low-profile caps treffen we dan ook de recente low-profile implementatie van Kailh aan. Net als dat hun typische switches verdacht veel op die van Cherry lijken gaat dat hier ook op; de gelijkenis met de Cherry ML switch is onmiskenbaar.





Onderop weinig verrassingen, het bord ligt redelijk, maar niet uitzonderlijk geplakt aan onze tafels. Geen issue tijdens fanatiek review typen, maar net als de TKL variant wel te schuiven als je horizontaal kracht uitoefent. Zou van mij nog ietjes grippyer mogen zijn, zelfde comment die ik vorige keer maakte, maar toen zat deze nieuwe versie vermoedelijk al op de boot hierheen.





Specs:

In de praktijk

Inmiddels hebben we natuurlijk de nodige uurtjes met deze low-profile Kailhs achter de rug, en blijf ik ook bij mijn eerdere standpunt erover: Ondanks dat het net andere switches zijn vind ik ze als Cherry liefhebber gewoon erg aangenaam typen. Ze hebben een lekker scherpe actuatie-click zoals je van een MX Blue zou verwachten, het feit dat ze marginaal zwaarder zijn met 55 gram actuatie vind ik zelf ook een groot voordeel, en tot zover consistentie subjectief te beoordelen is zien we daar ook geen bezwaar met inmiddels dus n=2. In hoeverre low-profile caps gewenst zijn is subjectief, maar ik denk dat voor zij die geen die-hard mech fan zijn de oplossing die we hier zien een stuk toegankelijker is: ik weet dat genoeg mensen, vooral ook nieuwkomers, echt even moeten wennen aan hoge keys, wat hier dus niet aan de orde is. Dit is in mijn optiek grofweg even toegankelijk als scissor switches, Cherry SX bijvoorbeeld, maar heeft dan net even een iets fijnere, meer nadrukkelijke actuatie, al zal je net als die SX switches normaliter ook wel geheel doordrukken. Maar het feit dat je als Cherry MX tikker dit bord kan oppakken en meteen voluit op los kan gaan is toch erg positief. Hoewel het actuatiepunt op 1,5mm ligt in plaats van 2mm kan ik nog altijd niet zeggen dat ik daar ook maar iets van merk.

Cruciaal als onderdeel van die tik-ervaring is natuurlijk dat de onderliggende kwaliteit van het frame ook gewoon goed is, dus ook daar krijgt dit bordje een positieve stempel.
Hoewel niet bijzonder luid is ‘de click’ van deze blauwe switch ook wel even een overweging. Hij voelt goed, m.i. beter dan de lichtere, rode switch, maar niet iedereen kan het resulterende geluid waarderen. Gezien ik geen ervaring heb met de lichtere rode low-profile switch van Kailh durf ik niet te zeggen hoe die verhoudt naast een Cherry MX Red of een lichtere Cherry ML, maar deze blauwe heeft wel een verdacht vergelijkbaar (en hoorbaar) clickje, dus daar ontkom je niet aan.

Ondanks dat het een zakelijk bordje is moeten we ook de game prestaties wel even aanhalen. Want waar “office” bij muizen vaak inhoudt dat de sensor of reactiesnelheid minder is zien we hier ‘gewoon’ een 1000Hz/1ms n-key rollover anti-ghosting implementatie die met tien vingers niet uit te dagen valt. Hou er wel even rekening mee dat de clicky blauwe switches terug moeten keren voor heractivatie. Veelal positief ervaren door RTS gamers, maar voor FPS gamers ligt die keuze niet voor de hand. Het kan, maar het is m.i. niet de doelgroep. In mijn ervaring is die situatie met deze low-profile blauwe kailhs niet anders dan met blauwe standaard MX Blues, behalve dan dat je deze met hun korte totale travel vermoedelijk consequent tot de bodem indrukt alvorens je ze weer los laat. Het maakt de ervaring wel degelijk anders, zeker voor de fanaat valt er genoeg over te discussiëren, maar voor de nieuwkomer in de mech wereld vinden we de toegankelijkheid dermate belangrijker dat we de nuance in de onderlinge ervaringen ergens naar de achtergrond drukken.

Verlichting

Zowel het model met de blauwe als rode switches komen met een geheel blauwe backlight. Om uniformiteitsproblemen te voorkomen heeft Sharkoon de secundaire functie van knoppen naar boven gehaald, waardoor de meeste gangbare secundaire features goed verlichten. De onderste helft blijft echter onverlicht, dus bij de speciale features zie je niets of nauwelijks iets van het feit dat er licht in zit. We zien aan de bovenkant van die icoontjes een minimaal beetje doorschemeren, maar de algemene indrukken zijn gewoon prima, niet te vergelijken met de K20 bijvoorbeeld, maar gewoon strak zat zonder reden tot zorg.









Geen onaardige plaatjes volgens mij. Zeker met een beetje licht op dat aluminium randje, oogt toch chic, al zien we toch nog wel wat uniformiteitsissues in bijvoorbeeld de verlichting van het woord backspace. Geen K30 dramas, maar desondanks een minpuntje waard.

De keuze om verschillende LED effecten toe te voegen is ook wat apart. De optie tot helderheid tunen of uitschakelen is logisch, en erg fijn, maar waarop ze de moeite hebben genomen om die effecten er in te zetten voor dit ‘zakelijke’ bord? Vermoedelijk was het onderdeel van het fabricage proces, en in dat geval zitten ze ook niet in de weg maar mocht blijken dat hier geld in zit vanuit Sharkoon zou ik zeggen: droppen die handel, en maak hem nog goedkoper.

Hoewel dimbaar en uitschakelbaar is de keuze voor blauwe verlichting toch mijn tweede punt met betrekking tot het zakelijke aspect. Witte backlight is neutraal, zowel voor je klanten, collega’s, en jezelf, en het is ook breed inzetbaar met andere hardware op je bureau, maar blauw is toch best opvallend en meer dan het bescheiden praktische tintje wat we zouden verwachten.. Zowel voor de zakelijke als de particuliere doelgroep lijkt witte backlight toch de logischere keuze.

Conclusie

Ik herhaal mijzelf even vanuit de PureWriter TKL review: Een no-nonsense product is vanuit een review perspectief wellicht niet het meest spannend om te aanschouwen, maar het product wat er ligt is toch wel opvallend goed, en als je de link legt tussen Sharkoon en plastic meuk (wat ze ook zeker in het assortiment hebben) kan je die hier wel loslaten: dit is gewoon een heel solide metalen geval met een nette afwerking. De PureWriter TKL kwam in de tijd binnen zonder kennis of verwachtingen ervan, en maakte een hele positieve indruk als toegankelijke mech voor typisten en all-round gebruik. Gamen kan overigens even goed (rollover, anti-ghosting), en er is ook geen reden om dat niet als doelgroep mee te nemen, zeker in het geval van de TKL waarbij het ontbrekende numpad natuurlijk extra ruimte voor de muis geeft. Maar onder de streep: Zoals een scissor toetsenbord een chique upgrade is boven een rubberdome bord is een model als dit een aantrekkelijke optie cq upgrade boven die scissor alternatieven wat type ervaring betreft, al moeten we de meerprijs nog wel significant noemen ondanks dat het voor mechbordjes geen hoge prijzen zijn.

Een full-size versie maken was natuurlijk een inkoppertje, want voor tal van doeleinden is het hebben van een numpad gedeelte gewoon praktisch. Knip hem eraf als je enkel typt of enkel gamed, maar doe je iets meer dan is een numpad al snel een onmisbaar element. Kost een tientje meer, wat voor een iets groter bord met iets meer switches, plus ook meteen fysieke media knopjes erbij, helemaal zo gek niet is. Hij zit daarmee wel in het domein van instap Cherry MX mechs, maar ik zie dit meer als een alternatief voor mensen die een lagere switch willen dan als een bord die voor welke willekeurige reden dan ook goedkoper zou moeten zijn. Het zijn weliswaar Kailh switches, en in de regel zijn die bordjes dan goedkoper, maar dit specifieke type loopt de markt niet mee over. De meest nabij gelegen mech die wij kennen (en een beetje beschikbaar is) is dan het Cherry MX Board 3.0; tientje goedkoper, ietsjes hoger maar wel met MX switches, maar dan zonder backlight. Dan lijkt de PureWriter toch een even gebalanceerd alternatief, en dan tellen we de verwisselbare kabel (en het feit dat je er al twee krijgt), of de wat hogere mobiliteit nog even niet mee.

Of je het blauwe backlight kan waarderen zal vermoedelijk een serieuze rol spelen in je afweging. Als ik Sharkoon was geweest had ik voor wit gekozen, veel minder in-your-face wat voor de niet-gamer doelgroep toch zo’n gekke keuze niet lijkt, of wellicht geheel achterwege gelaten voor een nog lager prijspunt wat ook de kanttekening met betrekking tot het uniform verlichten van bijvoorbeeld backspace weg zou nemen, al lijkt dat laatste het volgende inkoppertje voor Sharkoon. Font is an sich prima voor de doelgroep, maar als ze dan toch bezig zijn zou ik zeggen dat een paar van die drukke icoontjes nog wel wat strakker mogen voor niet per sé een beter product, maar in mijn optiek wel één die aantrekkelijker zal zijn voor een grotere doelgroep, al kan je de backlight natuurlijk ook gewoon stevig dimmen of uitschakelen. Dan rest verder alleen de opmerking dat de grip op tafel nog iets mag worden verstevigd, al is dat meer een persoonlijk puntje als hardhandige tikker dan een daadwerkelijk probleem.

Hoe dan ook, net als de TKL variant is de full size gewoon een prima extra keuze erbij in mechanisch-toetsenbord land. Niet dat we opties tekort kwamen in mech land, maar het loopt ook zeker niet over aan dergelijke low-profile alternatieven.

Feedback op de review of vragen? Laat gerust een reactie achter!


Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie:


Tijd over? Hier vind je nog wat andere reviews om je door je werkdag te slepen!

Terug naar boven