Motorola Moto Z2 Play Dual Sim 4GB RAM / 64GB Opslag Grijs

Review Moto Z2 Play
Op donderdag 24 augustus 2017 was er op Tweakers HQ een speciaal Motorola Z2 Play event. Naast een presentatie van Moto Mods en een fotografieworkshop van Jeroen Horlings kreeg je de kans de Moto Z2 Play te winnen in een quiz. Ik won er eentje, en hieronder tref je mijn review aan. Het is dan natuurlijk makkelijk het gratis toestel helemaal de hemel in te prijzen, maar ik heb hieronder echt mijn best gedaan een eerlijke review van het toestel te geven (en dat was zeker ook de bedoeling van de organisatoren). Veel leesplezier!

Technische eigenschappen
De Moto Z2 Play heeft een Amoled scherm met een diagonaal van 5,5 inch (14 centimeter) en een resolutie van 1920 x 1080 pixels (Full HD met 401 dpi).

Verder heeft het toestel een Snapdragon 626 processor (een iets hoger geklokte versie van de alom geroemde en superzuinige Snapdragon 625) die op 14 nano-millimeter is gebakken. De processor draait op maximaal 2,2 Ghz (was 2,0 Ghz), bevat 8 ARM Cortex A53 rekenkernen en wordt bijgestaan door een ruime 4Gb werkgeheugen en een eveneens ruime 64Gb aan opslag. De GPU is een Qualcomm Adreno 506.

De Moto heeft ruimte voor twee Nanosim-kaarten én het geheugen kan nog verder uitgebreid worden met een micro-SD kaart. Als je de simtray uitschuift kan je de simkaarten onder elkaar aan de achterkant plaatsen. Aan de voorkant zit ruimte voor de SD-kaart. Dit is erg netjes omdat je de laatste tijd voornamelijk varianten tegenkomt waar het tweede simkaartslot gedeeld wordt met de SD-kaart en je dus moet kiezen of je twee sims óf geheugenuitbreiding wilt. Die keuze hoef je bij dit toestel niet te maken.

Opladen van de 3.000 mAh batterij gebeurt middels een USB-C aansluiting die voorzien is van Quickcharge technologie. Naast de USB-C poort zit een 3,5 mm audiojack aansluiting.

Het toestel heeft een 5 megapixel camera met een apertuur van f/2.0 en een dubbele CCT-ledflitser aan de voorkant. Deze camera is bovendien voorzien van een groothoek lens, ideaal voor groepsselfies dus. Aan de achterkant zit een 13 MP camera met f/1.7 apertuur, eveneens voorzien van een dubbele led-flitser. Aan de achterkant wordt bovendien gebruik gemaakt van laserautofocus.

Verder heeft het toestel krasvast Gorilla Glass aan de voorkant en is het voorzien van een waterafstotende nano-coating. Je kunt er niet mee onder de douche, maar je hoeft niet bang te zijn dat hij stuk gaat als hij op tafel ligt en er een glas omgaat of je tijdens een telefoongesprek wordt overvallen door een stortbui (althans, in theorie. Ik heb het niet getest).

Tenslotte zijn Bluetooth 4.2 en NFC aanwezig, alsmede alle andere standaard verbindingsopties en sensoren die je op een moderne telefoon mag verwachten (4G op alle Europese netwerken, WiFi 802.11 a/b/g/n, een gyroscoop et cetera). Wat wel opvalt is dat de telefoon een ultrasoon sensor heeft. Deze is zeker niet standaard, maar wordt hier gebruikt voor het ontzettend handige Moto display, waar bij de bespreking van de software verder op terug wordt gekomen.

Bouwkwaliteit en Ergonomie
Als je het toestel oppakt valt direct op hoe stevig het is. Het is een erg dun (6 mm!) en licht toestel, maar hij voelt aan als een tank. Het is niet mogelijk hem ook maar een klein beetje te buigen. Het glas is prachtig gepolijst langs de randen van de speaker, de vingerafdrukscanner en de randen van het toestel zelf. Er zit een vetafstotende laag op, maar het is altijd afwachten hoe lang die blijft zitten. Bij telefoons als de Moto X Style, Lenovo P2 en de iPhone 6 werd het na een half jaar duidelijk moeilijker het glas schoon te vegen.
Het toestel maakt dus een bijzonder solide indruk, op twee kleine minpuntjes na. Bovenin past de glasplaat nét niet helemaal binnen de randen van de behuizing, waardoor er een klein open randje is. Het is niet storend en je ziet het alleen als je heel goed kijkt, maar er kan in de loop der tijd wellicht wat stof in komen. Zie de foto die is bijgevoegd (je ziet het vooral boven de flitser).
Ten tweede zit er een beetje speling in de knoppen. Je hoort of voelt die speling niet als je het toestel beweegt, maar je voelt het wel als je er met je vinger langs gaat. Ze hebben verder wel een goede “klik” en de software reageert meteen als je ze indrukt, dus echt storend is het niet.

Motorola besteedt altijd erg veel aandacht aan de ergonomie van zijn toestellen. De Moto X Style bijvoorbeeld had binnen zijn aluminium frame een geribbelde rubberen achterplaat voor veel grip die bovendien gebold was om de vorm van de hand te volgen. Ook was dit het eerste toestel waarin de aan/uitknop voorzien was van een ribbelstructuur zodat hij op de tast makkelijk te onderscheiden was van de volumetoetsen en je niet per ongeluk het toestel uitzette terwijl je het volume wilde aanpassen. De aandacht die daar aan ergonomie besteed was zie je hier weer terug. De aan/uitknop is nu nog duidelijker geribbeld en dus op de tast voelbaar. De rand van het toestel loopt aan de achterkant ronder af dan aan de voorkant en het glas is gepolijst zodat het niet scherp aanvoelt. Toch is het toestel vrij groot en behoorlijk dun, zodat hij niet heel erg comfortabel in de hand ligt, althans, als je er geen “Mod” opzet.
De Mods zetten de ronde vorm die door de behuizing van het toestel gestart wordt voort, zodat het geheel wel erg lekker in de hand ligt. Dat geldt in het bijzonder voor de nieuwe Powerpack Mod van Motorola zelf. Deze heeft samen met het toestel zelf een perfecte vorm die erg fijn in de hand ligt en is bovendien voorzien van een ribbelstructuur op de achterkant zodat hij niet weg glijdt. Het is sowieso een aanrader deze Mod te kopen omdat het toestel hierdoor een werkelijk legendarische accuduur krijgt, maar daar kom ik hieronder op terug.

Uiterlijk en hardware
Uiterlijk is natuurlijk altijd subjectief, maar mij viel op dat het toestel in de hand veel mooier is dan op een foto. Als je echt een gevoel wilt krijgen over het uiterlijk is het dus aan te raden hem eens te gaan bekijken bij bijvoorbeeld de Mediamarkt. Vooral de achterkant is bijzonder te noemen in een wereld waarin alle telefoons tegenwoordig op elkaar lijken. De antennelijn vormt als het ware een lijst om de rand van het toestel en de camera zit in een stevige aluminium ring die duidelijk een hommage is aan de Moto 360 (nog steeds de bekendste Android Wear smartwatch). Zelfs de “flat tire” is aanwezig, daar zit nu de dubbele led-flitser in.

Het toestel heeft ook een camera aan de voorkant, die eveneens voorzien is van een dubbele led-flitser. Dat laatste komt niet vaak voor en zal voor selfie-fans een uitkomst zijn. Tussen de camera en de flitser zit de speaker. Het is de enige speaker die op het toestel aanwezig is, en wordt dus gebruikt tijdens het bellen, maar ook tijdens mediaconsumptie (zoals het bekijken van YouTube video’s). Om maar meteen op de kwaliteit van de speaker in te gaan: hij klinkt erg “dun” en bassen vallen bijna geheel weg. Dat is jammer, want ik ben beter gewend van Motorola. Mijn vorige Moto, de X Style, had twee fantastische stereospeakers aan de voorkant en ook de Lenovo P2 heeft een speaker die duidelijk meer “body” heeft. Het nadeel bij die laatste is dat hij in de zijkant onder op het toestel zit en dus naar beneden gericht is. De Z2 Play heeft de speaker gelukkig wel in de goede richting staan, namelijk recht naar voren. Dat is erg fijn en het valt bij het bekijken van standaard filmpjes niet eens echt op dat er geen tweede speaker aanwezig is, maar het is juist daardoor jammer dat de speaker zelf zo matig klinkt. Voor de frequente YouTuber die graag zonder koptelefoon filmpjes kijkt had dit echt het perfecte toestel kunnen zijn. Voor telefoongesprekken voldoet de speaker overigens prima.

De microfoon is een piepklein gaatje dat eveneens op de voorkant is geplaatst, links van de vingerafdrukscanner. Hij vangt door de plaatsing je stem perfect op tijdens het bellen: bellers konden mij altijd prima verstaan en ik klonk altijd helder. Dat komt mede door de tweede microfoon die op de rand aan de bovenkant van het toestel zit, want die wordt ingezet voor noise cancelling, oftewel: die wordt door de software gebruikt om het omgevingsgeluid uit het gesprek te filteren.

Op de rand onder het toestel tref je een USB-C poort aan, alsmede een 3,5 mm audiojack aansluiting. Deze ontbreekt op de duurdere broertjes van de Z-serie maar is hier gelukkig aanwezig. Bovendien klinkt het geluid erg goed als je een koptelefoon aansluit, beter dan op de Lenovo P2. Ik vermoed dat Motorola gebruik maakt van de standaard oplossing die door Qualcomm op zijn processorplatform wordt aangeboden, en dat de DAC (Digital Audio Converter) van de Qualcomm Snapdragon 626 dus een upgrade heeft gekregen ten opzichte van de 625 die in de P2 aanwezig is.

Verder is er een vingerafdrukscanner aanwezig die je niet kunt indrukken, maar die wel erg snel is in het ontgrendelen van je telefoon. Tijdens de presentatie van Motorola werd zelfs gezegd dat dit de snelste scanner op de markt is. Ik heb tot nu toe nog geen reden gevonden om aan die claim te twijfelen.
Ook handig is dat je in de “Moto” app de mogelijkheid hebt om toestelnavigatie middels de vingerafdrukscanner aan te zetten. Dit houdt in dat de standaard on-screen Android toetsen verdwijnen en je naar “home” kunt gaan door op de vingerafdrukscanner te drukken (die geeft niet mee, maar je krijgt wel een solide aanvoelende bevestiging van de trilmotor als je hem aanraakt). Als je over de scanner naar links veegt ga je “terug”, en veeg je naar rechts dan open je het multitasking venster. Let er wel op dat je duidelijk van rechts naar links veegt als je “terug” wilt, want een aantal keer vatte het toestel het bij mij toch als een “home” gesture op.
Het is in het begin even wennen, maar na een tijdje wil je niets anders meer. Het werkt snel en intuïtief, en je houdt veel meer schermruimte over omdat de zwarte balk met onscreen toetsen verdwenen is.

Op de voorkant van het toestel staat een “moto” logo. Het is zeker niet het vervelendste logo om naar te kijken (ik heb altijd medelijden met de mensen die de hele dag tegen een gigantisch LG-gezicht aan zitten te staren) en hij is donkergrijs zodat hij niet al te veel opvalt in het zwarte glas, maar ik vraag me toch af waarom dit nodig is. Het “Batwing” logo achterop het toestel zou toch voldoende moeten zijn om aan de wereld te laten zien dat je een Moto hebt. Ik ben in ieder geval absoluut geen fan van “branding” aan de voorkant van een telefoon, en in het verleden deed Motorola hier ook niet aan.

Zoals gezegd heeft het toestel een scherm met een diagonaal van 5,5 inch (14 centimeter) en een resolutie van 1920 x 1080 pixels (Full HD met 401 dpi). Het is een Amoled paneel, dus waarschijnlijk gemaakt door Samsung, de koning van de Amoled-schermen.

Amoled heeft in principe veel voordelen en slechts één nadeel. Zo heeft het geen backlight omdat de pixels zelf lichtgeven waardoor het scherm minder stroom verbruikt (tenzij er een compleet wit scherm moet worden weergegeven, zoals in het instellingenmenu van Android).
Als een Amoled scherm zwart weergeeft staan de pixels uit, in tegenstelling tot het altijd geactiveerde backlight van een LCD-paneel. Hierdoor zijn de kleuren bijzonder contrastrijk, en is zwart dus écht zwart en niet donkergrijs zoals bij een LCD.
Het nadeel van Amoled is de structuur van de subpixels. Deze hebben geen standaard RGB indeling, maar staan in Pentile opstelling, waardoor er minder subpixels aanwezig zijn. Bij andere panelen kan ik daardoor bij een Full HD resolutie op 5,5 inch nog enigszins bij tekst een kartelrand rond de letters waarnemen. Bij dit paneel is dat niet het geval. Mijn vorige toestel was een Lenovo P2 uit 2016 met dezelfde specificaties, ik dacht dan ook dat het om hetzelfde paneel zou gaan. Dat is zeker niet het geval, want het paneel van deze Z2 Play is duidelijk scherper en de kleuren zijn aanmerkelijk helderder. Wel de voordelen maar niet de nadelen van Amoled dus. Echt een pareltje van een scherm. In extreem fel zonlicht is het scherm door het hoge contrast nog goed afleesbaar, maar het glas spiegelt wel flink.

De relatieve schermgrootte is overigens 70%. Dat betekent dat er redelijk grote bezels aanwezig zijn, maar deze zijn niet “leeg” doordat ze gevuld zijn met de speaker, het “moto” logo en de vingerafdrukscanner. Bovendien zijn ze mooi symmetrisch. Maar qua ruimte had er ook een 5,7 inch paneel op het toestel gepast.

Tenslotte is dit toestel een typische Motorola als het op bereik van het netwerk en de kwaliteit van de wifi-verbinding aankomt: die is altijd uitstekend. Motorola is één van de grondleggers van de mobiele telefonie en dat merk je. Bereik is in de testperiode nooit een issue geweest op simkaarten van T-Mobile en Vodafone in de omgeving van Leiden en Amsterdam.

Software
De Moto Z2 Play is voorzien van de nieuwste versie van Android, Nougat. Om precies te zijn, het is versie 7.1.1 en de beveiligingspatch is van 1 juli 2017. Vroeger had Motorola een erg goede reputatie op het gebied van Android updates en waren ze een prima alternatief voor fans van de Google Nexus toestellen, zeker ook omdat ze een vrijwel “stock” of kale versie van Android draaien (daarover later meer). De laatste tijd overheerst de opinie dat het allemaal bergafwaarts is gegaan sinds de overname door Lenovo. Toch moet ik dat enigszins nuanceren. Ik heb al twee jaar een Moto X Style, en ja, die kreeg nooit een update naar Android 6.1, hij heeft anderhalf jaar op Android 6.0 gedraaid. Ook de beveiligingspatch werd nauwelijks bijgewerkt. Maar hij draaide out-of-the box Android 5.1 en kreeg precies een maand na de Nexus toestellen de 6.0 upgrade. Bovendien kreeg hij vorige maand zowaar een update naar Android 7.0. Die kwam zeker laat en ik had hem eigenlijk niet meer verwacht, maar hij kreeg uiteindelijk dus wel twee grote Android versie updates.
Tijdens de presentatie op Tweakers HQ gaf de medewerker van Motorola een toelichting op de update-policy van Motorola: budget toestellen krijgen één grote versie update, en high-end modellen krijgen twee grote Android versie updates. Aangezien het hier over de Z-serie gaat komt de Android 8.0 Oreo update dus zeker, en ik neem aan dat hij zelfs een update naar Android 9.0 “P” zou moeten krijgen. Wat beveiligingspatches betreft, Motorola rolt in principe iedere drie maanden een update uit waarin de patches van die afgelopen drie maanden gebundeld zijn. Op zich niet verkeerd dus. Ik denk dat Motorola het op dit punt nog steeds beter doet dan veel concurrenten.

De software zelf is zoals gezegd een bijna “kale” of stock versie van Android. Dit houdt in dat Motorola Android nauwelijks aanpast ten opzichte van de Android versie die de maker van Android, Google, voor zijn eigen toestellen uitrolt. Anders dan bijvoorbeeld Samsung, dat enorm veel (vaak overbodige) functies aan Android toevoegt en het uiterlijk compleet aanpast. Dit aanpassen maakt het besturingssysteem vaak langzaam en minder gebruiksvriendelijk (sommige fabrikanten moeten zelfs tabbladen aan het instellingenmenu toevoegen omdat je anders eindeloos aan het scrollen bent!). De standaard versie van Android werkt snel en is bijzonder stabiel. Ik heb nog geen “lag” of framedrops meegemaakt, en er is nog geen enkele app gecrasht. Zo hoort het! De Snapdragon 626 biedt in combinatie met de 4Gb aan werkgeheugen een bijzondere rappe en vloeiende ervaring. Er zijn voor een meerprijs betere specificaties beschikbaar (bijvoorbeeld een Snapdragon 835 met 6Gb werkgeheugen), maar in het dagelijks gebruik zal je het verschil echt niet merken. Alleen bij bijzonder zware games kan er een verschil zijn, hoewel toestellen met een zwaardere processor meestal ook meer pixels zullen moeten aansturen (Quad HD resolutie) zodat ze uiteindelijk misschien alsnog gelijk op gaan.

Ten opzichte van Google toestellen heeft Motorola een aantal iconen licht aangepast en heeft het ervoor gezorgd dat de software direct Mods herkent en er de bijbehorende software voor opent indien je de Mod bevestigt. Verder heb ik geen verschillen kunnen ontdekken. Zelfs de launcher werkt hetzelfde als de Google Pixel launcher, waarbij je het dock omhoog veegt om naar de app drawer te gaan. Toch bevat de software twee bijzonder handige toevoegingen die je op een Google Pixel of Nexus niet tegenkomt.

Ten eerste is er de Moto app, waar je “gestures” kunt instellen. Als je bijvoorbeeld twee keer met je pols draait terwijl het toestel in standby staat open je direct de camera app. Maak je twee keer een “hamer” beweging dat gaat de flitser aan. Ook kan je in de Moto app zoals gezegd de schermtoetsen verbergen waarna je het toestel met de vingerafdrukscanner kan besturen.

De tweede verbetering is Moto display. Als je je hand boven het scherm van de Z2 Play houdt, gaat het scherm aan en toont het de tijd, het accupercentage en je notificaties (het werkt ook als je het toestel optilt vanuit standby modus). Wil je direct naar de betreffende app gaan dan veeg je het notificatie-icoon omhoog. Wil je alleen het toestel ontgrendelen dan veeg je over het scherm of druk je op de vingerafdrukscanner (die kan je overigens ook kort indrukken als het toestel aan staat en je het wilt vergrendelen). Moto display is een geweldige toevoeging, die dankzij het Amoled scherm bovendien nauwelijks batterij verbruikt. Moto toestellen hebben het al jaren, maar er is nu wel een technisch verschil in de uitwerking. De Moto X Style gebruikte 3 infrarood sensoren om de handbeweging op te merken en Moto display te activeren. Die sensoren zijn nu vervangen door een ultrasoon sensor. Het werkt even goed, maar het voordeel van de ultrasoon sensor is dat je hem niet ziet zitten. Vooral de witte versie van de Moto X Style werd enorm ontsierd door de grote hoeveelheid sensoren aan de voorkant. Neem je van de Z2 Play de gouden of zilveren versie, dan is de bijbehorende witte voorkant redelijk strak, naast de speaker zit alleen een zwarte nabijheidssensor. Op mijn grijze versie met zwarte voorkant is die niet zichtbaar.

Als ik nog iets mocht verbeteren aan de software, dan was het de mogelijkheid om het batterijpercentage naast het icoon te laten zien in de notificatiebalk (deze optie schijnt trouwens in Android 8.0 Oreo te zijn toegevoegd; laat die update dus maar snel komen).
En ik zou graag de optie zien het instellingenscherm in het zwart te tonen, dat bespaart ook stroom voor het Amoledscherm. Als Motorola dat zou doen zouden ze alleen wel verder van Stock Android af komen te staan, en dat is nou juist een reden waarom veel mensen een Moto aanschaffen.
Andere punten zijn op te lossen met apps uit Google’s Playstore. Zo hebben sommige minder “stock” toestellen de mogelijkheid ingebouwd om twee keer dezelfde app te installeren. Dat is erg handig als je een dual sim toestel hebt zoals deze Z2 Play, immers, je kan dan bijvoorbeeld voor iedere simkaart een aparte versie van WhatsApp draaien. In dit geval kan je een app als Parallel Space uit de Playstore installeren en heb je die functionaliteit dus alsnog toegevoegd.

Camera
De camera aan de achterkant is een 12 megapixel model met een dubbele ledflitser. Hij heeft grote 1.4um pixels die in theorie meer licht opvangen en maakt naast fase detectie-autofocus ook gebruik van laserautofocus. Scherpstellen doet hij dan ook snel en er is nauwelijks vertraging waarneembaar als je een foto neemt. De apertuur is f/1.7, waardoor de lens in theorie behoorlijk lichtsterk zou moeten zijn. In de praktijk viel mij dat enigszins tegen, maar zie de voorbeeldfoto’s als je hier een eigen mening over wilt vormen. De camera presteert uitstekend bij daglicht, maar in het donker heeft hij moeite een ruisvrij beeld vast te leggen. Wat wel helpt is het inschakelen van de HDR modus. De foto wordt daardoor in ieder geval een stuk lichter, omdat het toestel dan drie foto’s met verschillende lichtsterkte neemt en deze samenvoegt tot één foto. In de meeste gevallen zal de camera tijdens een dagje pretpark, strand of vakantie prima voldoen, zeker als de foto’s overdag worden genomen. De kleuren zijn dan heel natuurgetrouw en er wordt voldoende detail vastgelegd. Voor Instagram en sociale media is het toestel dan ook uitermate geschikt.
Maar de camera zou op papier vooral bij minder licht mooiere foto’s moeten maken dan ik nu kan zien (en ja, ik heb de lens herhaaldelijk schoongeveegd). Hij is qua specs bijvoorbeeld bijna gelijk aan de Samsung Galaxy S7 van mijn echtgenote, maar de resultaten van dat toestel zijn wel echt zichtbaar beter. Dat komt voornamelijk door de software. Wellicht kan een software update de kwaliteit van de Z2 Play camera nog verbeteren.

Wil je echt professioneel aan de slag dan moet je zeker de Hasselblad camera Mod aanschaffen. Deze maakt bij gewoon daglicht net zulke goede foto’s als de standaardcamera, maar excelleert op het gebied van optische zoom (hij heeft maar liefst 10x optische zoom!), iets wat bijna geen enkele telefoon heeft. Bij telefoons wordt over het algemeen gebruikt gemaakt van digitale zoom, maar de kwaliteit hiervan laat altijd te wensen over. Je krijgt in ieder geval hetzelfde resultaat als je de foto zonder zoom neemt en vervolgens het gewenste object uitknipt en middels software uitvergroot. De Hasselblad Mod kon bij een testcase in Amsterdam zonder enige moeite objecten dichtbij halen en scherpstellen aan de overkant van het IJ. Dat is indrukwekkend te noemen.

De camera heeft geen optische beeldstabilisatie, maar wel digitale softwarematige stabilisatie. Deze voldoet om tijdens het filmen kleine schokjes en trillingen glad te poetsen, maar grotere bewegingen zie je nog wel. Toch komt het beeld bij het afspelen een stuk stabieler over dan wat je ziet op het scherm terwijl je aan het filmen bent. Opnemen kan maximaal met 4K resolutie en 30 frames per seconden. Film je op Full HD resolutie dan kan je dit ook doen met 60 frames per seconden, waardoor het beeld merkbaar vloeiender is. Video van de Z2 Play ziet er echt prima uit.

Aan de voorkant is een f/2.0 camera van 5 megapixel geplaatst, die bovendien voorzien is van een groothoeklens en dubbele led-flitser. Deze voldoet prima voor het maken van selfies en groepsselfies, en dankzij de flitser kan je de achtergrond duidelijk ondergeschikt maken aan de gezichten die je met de frontcamera wilt vastleggen. Dat je ook in het donker prima selfies kan maken is redelijk uniek, maar houdt er wel rekening mee dat je even vlekken voor je ogen ziet nadat je de selfie met flits genomen hebt.

Batterij
De Moto Z2 Play heeft een batterij van 3.000 mAh. Dat lijkt een flinke downgrade ten opzichte van het model van vorig jaar: de eerste Moto Z Play had een batterij van 3.510 mAh. Het valt echter mee, door de flink zuinigere hardware kan je ook met dit toestel makkelijk de dag doorkomen bij intensief gebruik.
Na een dag gebruik waarbij het scherm 5 uur heeft aangestaan was er nog 38% accusap over. Ik heb eerder toestellen met een accu van 3.000 mAh en een gelijksoortig scherm gehad, maar deze Z2 Play gaat aanmerkelijk langer mee.

De bijgeleverde USB-C lader is niet de snelste snellader op de markt (15W, ter vergelijking: de Lenovo P2 heeft een lader van 24W) maar hij voldoet prima om de batterij snel op te laden in ongeveer anderhalf uur (van 0 naar 100%). Bovendien is de batterij na een half uur aan de lader weer voor 50% gevuld. Volgens Motorola is dat genoeg voor 8 uur gebruikstijd, maar ik neem aan dat ze daarbij standby-tijd en een gemiddelde screen-on tijd combineren. Dan klopt dat aardig.

Door de kleinere batterij is het toestel 1mm dunner dan het model van vorig jaar (hij is nu 6 mm “dik”). Daardoor is het extra aantrekkelijk toch de batterij nog uit te breiden met een Moto Mod, wat ik dan ook gedaan heb. Ik heb bij Bol.com de Powerpack Mod van Motorola zelf aangeschaft. Als je deze bevestigt is het toestel niet superslank meer, maar de totale dikte is ook weer niet wereldschokkend. Bovendien ligt hij wel een stuk prettiger in de hand door de bolle vorm met ribbelstructuur van de Mod.

De Mod houdt het batterijniveau van de telefoon op 100% of 80% (dit kan je zelf bepalen in de instellingen), totdat de accu van de Mod leeg is. Daarna is de batterij van de telefoon aan de beurt. Zet je hem aan de lader, dan wordt eerst de accu van de telefoon volledig opgeladen en vervolgens de accu van de Mod. Deze heeft achterop een knopje. Als je dat knopje indrukt vertellen 4 led-lampjes je hoeveel accusap er nog in de Mod zit (3 lampjes is dus rond de 75%). Een permanente notificatie in de software die je alleen ziet als je de notificatiebalk omlaag trekt vertelt je het exacte niveau van de accu van de Mod. Er verschijnt ook een extra “Mod” icoontje in het snelle instellingenmenu.

Over de notificatiebalk gesproken: standaard Android toont hier geen vast batterijpercentage. Ik los dat meestal op door het tandwiel-icoontje in de statusbalk ingedrukt te houden waardoor je de Systeem-UI-tuner activeert. Hier heb je de optie het batterijpercentage ín het icoon van de accu weer te geven. Niet ideaal, maar als je goed kijkt kan je alsnog in één oogopslag het batterijpercentage zien, zonder dat je de notificatiebalk omlaag hoeft te slepen.
Totdat je de Mod bevestigt. Het standaard batterij icoon van Android wordt dan door Motorola vervangen door een batterij icoon met een heel groot “plus” teken erin. Dit icoon geeft geen percentages weer. Dat hoeft ook niet, want het percentage is dus meer dan 100% door de Mod. Als de accu van de Mod leeg is verschijnt het standaard-icoon weer. Toch had ik liever een batterijpercentage náást het icoon gezien. Dit is (nog!) geen onderdeel van “stock” Android, maar het vreemde is dat de Amerikaanse Verizon-versie van deze Moto Z2 Play wél deze optie kent. Van mij mag Motorola die optie in de software van al zijn telefoons implementeren.

De Powerpack mod bevat een extra accu van 2.200 mAh, waardoor de totale batterijcapaciteit uitkomt op 5.200 mAh, zelfs nog iets meer dan de legendarische 5.100 mAh batterij van de Lenovo P2. Maar getallen zeggen niet alles, want de Moto gaat met een bijna gelijke batterijcapaciteit echt veel langer mee dan de Lenovo P2. Hoe lang? Na drie dagen gebruik is de accu van de Mod leeg en is het accupercentage van de telefoon nog 82%. De Lenovo P2 moet na twee dagen gebruik aan de lader. Met de beste wil van de wereld kan je de Moto Z2 Play met Powerpack mod dus niet leeg krijgen na drie dagen intensief gebruik. Dat is indrukwekkend. Zeker als je weet dat er nog een andere Mod is (de Moto Turbopower Pack) die een accu heeft van 3.500 mAh, waardoor de totale capaciteit uitkomt op maar liefst 6.500 mAh! Het is echter de vraag of het de bedoeling is dat je die Turbopower Pack permanent op je toestel laat zitten. Hij is een flink stuk steviger en kent ook een eigen USB-C poort zodat je hem zelfstandig op kunt laden. Het is dus meer de bedoeling dat je die los in je tas hebt zitten en hem aan de telefoon klikt wanneer je het toestel onderweg wilt blijven gebruiken terwijl hij (zonder kabel) oplaadt. Maar je kán hem dus wel laten zitten als je dat wilt.

Update 22-09-2017:
Ik heb de hierboven genoemde Turbopower Pack mogen ontvangen van Motorola. Er is wel enige nuance ten opzichte van wat ik hierboven schreef. Je kan hem in principe gewoon gebruiken met de Turbopower Pack, hij wordt alleen erg zwaar. Ik dacht dat hij ook minder prettig in de hand zou liggen, maar dat valt mee als je het gewicht even laat voor wat het is. De randen sluiten minder goed aan dan die van de Powerpack mod. Die sluit zo goed aan dat hij als het ware de schuin aflopende rand van het toestel doorzet, terwijl de Turbopower pack een rechthoekiger rand heeft die niet helemaal aansluit op de rand van de Z2 Play. Door het gebruikte materiaal, rubber met een flinke structuur, ligt hij echter tóch nog lekker in de hand. Het belangrijkste is wel dat de extra batterij echt gigantisch is. Standby staan met af en toe een blik op het scherm betekent dat je hem makkelijk een week kan laten liggen, met genoeg batterij over om hem op dag 8 intensief te gebruiken. Dan kan je de Mod er overigens afhalen, want die is dan wel leeg, maar de telefoon zelf is nog redelijk vol. Bij intensief gebruik moet je de vier dagen wel kunnen halen. Je batterij is in totaal zo'n 6.500 mAh!
Eigenlijk is het ideaal om beide mods te hebben. Je begint met de Powerpack, als die leeg is heb je de batterij van het toestel zelf, en als die bijna leeg is zet je de Turbopower mod erop, dan is de batterij van de telefoon weer volledig opgeladen en kan je weer verder. Op die manier kan je wel een weekje zonder oplader bij intensief gebruik

Mods in het algemeen
Het ecosysteem van Motorola Mods werkt trouwens prima. Ik heb naast de standaard meegeleverde style cover een Game console Mod, een JBL speaker Mod, een Hasselblad camera Mod, een draadloos-opladen Mod, een projector Mod en de beide powerpacks op het toestel uit kunnen proberen, en ze passen allemaal perfect. Het toestel merkt meteen de aanwezigheid van de Mod op en opent de bijbehorende software, die overigens ook geupdate kan worden. De Mods worden op de achterkant geklikt met behulp van bijzonder stevige magneten en je moet dermate flink je best doen om ze er weer af te halen dat dit zeker nooit per ongeluk zal gebeuren. Dit is een modulair systeem dat veel beter werkt dan dat van bijvoorbeeld de LG G5, waar je het toestel eerst uit moest zetten en de onderkant eraf moest trekken voordat je een nieuwe module kon installeren. Bij de Moto’s hoef je de Mod er alleen maar aan vast te klikken, de rest gaat vanzelf.

Motorola garandeert dat zeker drie generaties van de Z-serie Mods zullen hebben, dus als je in 2016 een powerpack hebt gekocht dan kan je die als het goed is ook nog gebruiken op de Moto Z3 Play van volgend jaar (ik ga er tenminste van uit dat die er komt). De Mods die vorig jaar verschenen, zoals de Hasselblad camera Mod met maar liefst 10x optische zoom, passen ook perfect op dit nieuwe toestel. Er schijnen overigens nog veel meer Mods aan te komen, waardoor dit toestel echt de uitbreidingskoning is: als je wilt kan je hem volladen met twee nanosimkaarten, een SD-kaart en een Mod naar keuze.

Je betaalt extra voor de Mods, maar je kan dan wel het accent leggen waar je dat belangrijk vindt: houd je van fotografie en wil je optisch zoomen, dan neem je de camera Mod. Neem je geen genoegen met de speaker en wil je een excellente geluidskwaliteit, dan neem je de JBL speaker Mod. Wil je een langere accuduur dan zijn daar vele opties. En als je wilt rouleren tussen de Mods dan nemen ze niet teveel ruimte in je tas of koffer in. Nog belangrijker vind ik dat het toestel ook gewoon voldoet als je er geen Mods op zet, maar de camera en speaker blinken dan niet echt uit. Het scherm en de batterijduur blijven wel echt bovengemiddeld.

Wel een punt van aandacht: een Mod verandert de vorm van het toestel. Het zal dus zo goed als onmogelijk zijn een case of flipcover aan het toestel te bevestigen. Je kan ze wellicht vinden voor het kale toestel, maar er zal geen case of beschermhoes zijn die rekening houdt met een aangebrachte Mod. Ik gebruik zelf een ruim zittende insteekhoes ter bescherming als ik onderweg ben, maar als ik het toestel uit die hoes haal is het verder onbeschermd. Wellicht goed om te weten als je je telefoon wel eens laat vallen.

Prijs
Op dit moment is niet alleen deze Moto Z2 Play verkrijgbaar, maar ook de Moto Z Play Dual Sim van vorig jaar staat nog volop in de Pricewatch. De prijs van dat toestel varieert op moment van schrijven van € 349,- tot € 470,- (jawel, voor hetzelfde toestel!). Voor deze Moto Z2 Play betaal je tussen de
€ 402,- en € 470,-. De basisprijs van het model van vorig jaar is dus iets lager, en je krijgt daar wel een grotere accu voor terug. Hoewel de accuduur van dit toestel erg goed is, was die van het toestel van vorig jaar nog iets beter. Je krijgt dit jaar echter wel een beter scherm, een dunnere behuizing, een betere vingerafdrukscanner en een nieuwere processor. Nog belangrijker is dat het toestel van vorig jaar 3Gb werkgeheugen en 32Gb opslaggeheugen heeft, tegenover respectievelijk 4Gb en 64Gb voor het huidige model. Vooral om deze laatste reden zou ik voor het nieuwe toestel gaan. Welke je ook kiest: je kan de Mods op beide toestellen gebruiken.

Wil je per sé de Snapdragon 835 dan ben je minstens € 499,- kwijt, dat is dan voor de OnePlus 5, die je niet even kunt terugbrengen naar een winkel als hij stuk is. Die zal overigens hetzelfde scherm hebben als dit toestel (in ieder geval op papier), maar heeft wel een dubbele camera en 6Gb werkgeheugen. De Moto Z2 Play zal echter een betere accuduur hebben (zeker met een powerpack Mod erop) door zijn zuinigere processor. Die is bovendien dermate rap dat je bij veel alledaagse bezigheden het verschil niet zal merken. Ook is het bij een bedrijf als OnePlus altijd maar de vraag hoe lang hun producten nog ondersteuning zullen krijgen, terwijl Motorola 2 grote versie updates van Android garandeert.

Voor een bedrag vanaf € 402,- krijg je een mooi toestel met een superslanke en stevige aluminium behuizing, een prachtig scherm, een snelle processor, een buitengewoon goede accuduur, goede software in de vorm van een bijna standaard Android-versie en de mogelijkheid de features nog verder uit te breiden met Moto Mods. Voor een premium midrange toestel is dit zeker een prima prijs. Als je op zoek bent naar een prima allrounder voor een redelijke prijs kan ik dit toestel van harte aanbevelen.