Tom Clancy's Splinter Cell: Blacklist, Windows

‘Splinter Cell Blacklist is een Splinter Cell game die Sam Fisher weer op de kaart zet.’ – Wobelaar 2017

Toen Splinter Cell Blacklist in 2013 uitkwam werd hij door de meeste critici positief ontvangen. Echter waren niet alle hardcore fans het met de critici eens. Laten we even een kijkje nemen op een aantal platformen voor userreviews. Metacritic: 507 positief, 143 mixed en 114 negatief. Dit komt neer op zo’n 34% negatief. Steam: 17% negatief. De vraag is echter: Zijn deze negatieve stemmen wel terecht? Of zijn ze eigenlijk, simpel gezegd, bullshit? Ik hoop dat u daar achter bent na het lezen van mijn review.



Het verhaal is wat mij betreft één van de beste, zo niet DE beste, in dit genre van games. Het voelt erg actueel aan, ondanks dat de game al bijna 4 jaar oud is. Ook is het verhaal erg gemakkelijk te begrijpen/volgen. Het is zeker een van de factoren die zorgt dat ik toch telkens terug blijf komen bij blacklist. Maar waar gaat het verhaal dan over?

Het verhaal is een direct gevolg op het verhaal van Splinter Cell conviction. Sam verlaat Andersen Air Force Base. Dat op dat moment wordt aangevallen door terroristen. Hierdoor wordt de helikopter van Sam de lucht uit geschoten. Kort hierna claimt een groep genaamd ‘De Engineers’ de aanval. Ook maken ze een reeks van aanvallen op de U.S. bekend. Ze noemen de aanvallen: De Blacklist. Jij moet met je team, spelend als Sam Fisher, de aanvallen stoppen door de main bad-guy uit te schakelen. Zijn naam is Sadiq en wil dat Amerika hun troepen uit alle landen over de hele wereld haalt. Dit accepteert de U.S. natuurlijk niet en zodra er via een aantal documenten bekend wordt dat Iran de Blacklist lijkt de sponsoren, dreigt er een oorlog tussen de U.S. en Iran uit te breken. Ook dit plotpunt moet jij als Sam Fisher zijnde voorkomen. Het gevoel van dreiging van terroristische aanvallen en een oorlog druipt overal door in het verhaal. Hierdoor zou je de game eventueel kunnen laten liggen en gewoon weer oppakken wanneer je het wilt, zonder dat je uit het verhaal raakt. Toch vraag ik me af, waarom je de game überhaupt weg zou willen leggen…







Sam Fisher verlaat net Andersen Air Force Base. Dit is gelokaliseerd op Guam. Hier maak je gelijk kennis met een nieuw personage: Charlie Cole. Hij is de ‘Q’ van Fourth Echelon. Fourth Echelon is opgericht, door de U.S. President, met als doel het corrupte Third Echelon te vervangen. Samen met Anna Grimsdottir, Isac Briggs en de net voorgestelde Charlie Cole vorm je Fourth echelon. Anna Grimsdottir zal je objectives support uit de lucht geven. Isac Briggs is je ‘comagnon’ op de grond. De personages zijn over het algemeen erg goed uitgewerkt. Zo merk je dat er een duidelijke karakter ontwikkeling plaatsvindt. Fourth Echelon wordt een steeds beter samenwerkend team. Dit gaat echter niet zonder slag of stoot.



Het grote nieuws was natuurlijk dat Michael Ironsight stopte met het inspreken en zijn van Sam Fisher. Hoe groot is hiervan de impact op de game zelf? Eigenlijk zeer klein. Eric Johnson die Michael Ironsight vervangt is uitstekend. Hij erg geloofwaardig. Hij is trouwens niet de enige die erg geloofwaardig is. Want eigenlijk is IEDEREEN geloofwaardig. Zodra je de game opstart merk je eigenlijk gelijk al hoe goed het is. Het is alsof je naar een film met daadwerkelijke menselijke acteurs kijkt. Ook de emoties op de gezichten van de personages zijn fenomenaal.
Goed, erg leuk dat iedereen zo geloof waardig is, maar hoe zit het dan met de overige geluiden? De muziek die de sfeer moet aangeven, de omgevingsgeluid, de geluiden van Sam Fishers pak? Eigenlijk kan ik niets anders doen dan in mijn handen klappen. Je merkt dat Ubisoft een erg goede game wilde neerzetten met Blacklist. En gelukkig kan ik vertellen dat ze dat bereikt hebben. De muziek zorgt voor de sfeer. Spanning? De muziek wordt sneller en donkerder. Al met al erg goed gecomponeerde muziek. Ook de omgevingsgeluiden zijn overal perfect. Als je in je vliegtuig zit, klinkt het simpelweg alsof je in een vliegtuig zit. Als je bij het landhuis komt van een belangrijk persoon in het verhaal hoor je de vogels, je hoort de natuur, maar wel in de goede maten. Het overheerst niet om het zo maar te zeggen. Als laatste dan ook nog de geluiden van Sam Fishers pak. Ook die zijn tot in de perfectie geproduceerd. Je hoort je wapens klingelen, je hoort je voetstappen harder en zachter afhankelijk van het pak dat je hebt uitgekozen voor de missie en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan. Kortom kunnen we dus zeggen dat het Geluid en de Cutscenes zeker bij de toppunten van de game horen.



Sure, verhaal is een erg belangrijk aspect van een game. Zelf vind ik het zelfs de belangrijkste, afgezien bij een game als fifa of pes. Desalnietemin zal ik niet ontkennen dat ik gameplay ook erg belangrijk vind. Dus is de gameplay een beetje goed? Een beetje wel, ja. Gelukkig kan ik zelfs zeggen dat de gameplay ontzettend goed is. Wat mij betreft is de gameplay velen malen beter dan die van Metal Gear Solid V. Al zijn er natuurlijk wel verschillen zo is MGSV open world. Blacklist is dit niet. Is dit een probleem? Nee! Zeker niet zeg! Dankzij de niet open world gameplay komt de game veel beter tot zijn recht. De levels zijn wel een stuk opener dan bij Conviction. Hierdoor kan je veel mogelijkheden vinden om bijvoorbeeld over je vijanden te gaan. Of je kunt achter hen langs sluipen. Dit is levert niet alleen meer geld op, maar het is ook nog eens een heel stuk leuker om te doen.
Verder kunnen we de gameplay eigenlijk opsplitsen in drie speelstijlen: Agressief, half-agressief-half-stealth en volledig stealth. Agressief is de speelstijl die we naar mijn idee te vaak terug zagen komen in Splinter Cell Conviction. Hierdoor voelde die game niet meer persé aan als een Splinter Cell game. Maar meer als een mediocre third person shooter met een aantal stealth evenementen. Je zou voor deze speelstijl kunnen kiezen in Blacklist, maar dan doe je naar mijn idee Splinter Cell niet genoeg eer.
De half-agressief-half-stealth is een veel betere optie. Eigenlijk kan je deze speelstijl wederom opsplitsen in twee andere speelstijlen. Mocht je hier je stealth verprutsen kan je altijd nog overgaan op agressief. Je zou daarentegen ook kunnen schuilen en de situatie vanaf een andere kant bekijken. Echter kan je ook iedereen stealth vermoorden (in plaats van knock-out achter laten). Dit stealth vermoorden wordt dan gerekend tot panter (de naam in de game voor de half-agressief-half-stealth speelstijl).
Dan is er ook nog de stealth speelstijl (in de game wordt deze speelstijl ghost genoemd). Dit is voor de echte Sam Fisher. Eigenlijk zegt de naam het al je gaat stealth te werk. Je zorgt dat de vijanden je niet zijn en je sluipt ongezien achter ze langs. Zie je echter geen manier om achter ze langs te gaan, dan kan je altijd nog DOOR hen heen. Door ze of knock-out te slaan of ze knock-out te schieten met je taser, of als je hem later vrijspeelt, de kruisboog.
Zoals hierboven al heel snel aangehaald levert stealth meer geld op. Hoe werkt dit? Nou, zodra je je level hebt voltooid worden de punten die je hebt gehaald bij elkaar opgeteld. Deze punten verdien je door bijvoorbeeld je vijanden dood te schieten, te vermijden of doordat je ze knock-out slaat. De game stealth spelen levert je ruim het meeste geld op. Hierdoor word je dus ook aangemoedigd om de game zo stealth mogelijk te spelen. Met dit geld kun je vervolgens weer upgrades kopen in het interactieve hoofdmenu. Het interactieve hoofdmenu is eigenlijk je hoofdkwartier. Je hoofdkwartier is in een vliegtuig gebouwd. Hier kun je met je crew praten en missies starten.







Hier kan ik eigenlijk niets over zeggen. Er is namelijk vrijwel niemand meer online voor de multiplayer. De coöp modus is een leuke implementatie, maar eigenlijk voornamelijk nutteloos. Het voegt met andere woorden weinig toe. Hetgeen dat het toevoegt zijn een volgens mij 1 à 2 missies en een aantal 'short-cuts' in andere missies.





Splinter Cell Blacklist is een Splinter Cell game die Sam Fisher weer op de kaart zet. Het roept alle goede herinneringen van de vorige games weer op, maar voegt er ook nog allemaal goede dingen aan toe. Heb je deze game nog niet gespeelt? Dan zou ik zeggen: ‘Ga hem kopen! Wel via het kopje pricewatch natuurlijk . Op het moment van schrijven is Splinter Cell Blacklist €10,- en ik kan zeggen dat hij elke cent waard is. Zelf heb ik de game nu zo’n 4x uitgespeeld en hij blijft geweldig. Om er een rekensommetje van te maken ong. 20 uur speeltijd per campaign. 20 x 4 = 80 uur. Nou dan betaal je zo’n 12,5 cent per uur. Veel beter dan dat krijg je het niet!