Call of Duty Modern Warfare 2, Windows

Inleiding
Twee weken geleden speelde ik eindelijk eens door Modern Warfare heen. Met als enige reden de release van Modern Warfare 2. Ik had deel 1 al een hele tijd op mijn pc staan, maar had nooit echt de motivatie om verder te spelen dan de eerste twee missies.

Na eindelijk deel 1 te hebben uitgespeeld, kon ik niet wachten op de release van Modern Warfare 2. Dit duurde nog maar een paar dagen, en het zou een veelbelovend spel zijn in de Call of Duty series.

De release
Eindelijk was het zover. Modern Warfare 2 lag in de schappen, en de STEAM versies waren klaar voor activatie. Diezelfde dag nog kocht ik bij mijn lokale gameshop Modern Warfare 2. En nog geen vijftien minuten later was deze bezig met installeren.

De installatie
De installatie duurde naar mijn mening vrij lang. Het duurde namelijk zo'n anderhalf à twee uur voordat deze voltooid was. Ik had dit nog nooit eerder meegemaakt, en gezien de grootte van het spel leek het mij heel onwaarschijnlijk dat dat de reden was.

Achteraf gezien was het zeker de moeite waard, maar alsnog een storende factor.

De eerste minuten
Toen de installatie voltooid was en ik het spel startte kreeg ik meteen een scherm te zien waarin de vraag stond of ik de "extreme" missies wilde overslaan. Ik wilde dit niet, omdat ik zelf geen probleem had met desbetreffende missie. [voor uitleg, lees verder]

Toen ik verder ging viel mij iets op. Er stonden namelijk maar drie items op het menu:

• Special Ops
• Campaign
• Multiplayer

Toen ik op "Campaign" klikte verwachtte ik een nieuw menu. Tot mijn grote verbazing verscheen dit niet op mijn scherm. In plaats daarvan kreeg ik mijn eerste briefing.

Na deze briefing begon het spel in een afschuwelijke resolutie en met extreem lage settings. Ik kon pas in-game mijn settings aanpassen. Dit in tegenstelling tot de andere delen uit de Call of Duty series, waar je gewoon bij het "Main Menu" begon, en meteen je settings kon veranderen.

Single Player
Na het instellen van de juiste settings (Maximum!) begon ik eindelijk met spelen.

Tijdens de training werd mij aangeraden het spel te starten op de "Hardened" setting. Dit bleek uiteindelijk de juiste keuze te zijn geweest. Het was absoluut niet te moeilijk of te makkelijk, maar precies goed.
Ik heb er dan ook zo'n 6 à 7 uur over gedaan voordat ik het spel uitgespeeld had.

De missies waren leuk en over het algemeen goed te doen. De ene was wat moeilijker, de ander was wat makkelijker. Maar op langere termijn was het mooi gebalanceerd. Het zou dan ook niet leuk geweest zijn om de ene frustrerende missie na de andere te doen.

Na korte tijd gespeeld te hebben kwam ik aan bij de missie waar ik al veel over gehoord had. "No Russian" - oftewel, de terroristenmissie. Ikzelf had hier geen problemen mee om deze te spelen. Toen ik het eerste aantal onschuldige mensen had neergeschoten, realiseerde ik mij al snel dat ik enkel op wat 3D modelletjes met een stukje "Artificial Intelligence" stond te schieten. Ik moest er dan ook niet aan denken dat zoiets echt zou gebeuren.

Natuurlijk zijn er altijd een aantal uitzonderingen waarbij mensen denken dat dit wel echt is. En deze uitzonderingen zijn nooit uit te sluiten. Er zijn nou eenmaal mensen die psychisch niet helemaal in orde zijn. Dit is meerdere malen bewezen.

Deze missie was gelukkig al snel voorbij. Hoewel deze, als ik erop terug kijk, het verhaal wel wat helderder maakt.

Na een hele tijd gespeeld te hebben begon ik mij echt te verplaatsen in mijn personages. Ik vind dit dan ook niet zo gek, gezien je constant bevelen krijgt onder die naam. Telkens wordt je eraan herinnerd dat jij "Roach", "Ramirez" of "Soap" bent. Ik vond het dan ook wel een emotioneel moment toen één van mijn personages doodging.

Het is dan ook zo ontzettend mooi gedaan dat je, zelfs vanuit de ogen van je personage ziet hoe deze de dood in gaat. Zelfs ik zat opeens achter mijn pc te smeken om te blijven leven. Zo jammer vond ik het dat ik niet met dit personage verder kon spelen.

Ik merkte wel dat ik goed moest samenwerken met mij team, omdat ik anders ten dode was opgeschreven. Het is bijna onmogelijk om op een hogere moeilijkheidgraad in je eentje ergens doorheen te lopen. Je team geeft duidelijke aanwijzingen over de locatie van bepaalde vijanden en ooit ook waardevolle tips over de locatie van munitie e.d.

De verhaallijn was mooi, interessant en erg leuk. Zelf vond ik het het leukst dat het tweede deel begon waar het eerste was geeindigd. Vooral omdat een aantal personages uit het eerste deel ook weer aanwezig waren.

Al met al heb ik de Single Player met veel plezier doorgespeeld. Nu nog een tweede keer voor alle gemiste intel items.

Special Ops
De "Special Ops" missies zijn kleine uitdagingen die je alleen of met zijn tweeën kunt spelen. Het is een leuk idee, maar na een tijdje spelen begon ik mij hier toch te vervelen. Vooral omdat het maar losse missies zijn waar geen verhaal aan verbonden zit.

Multiplayer
De multiplayer heb ik (nog) niet gespeeld. Maar ik heb gehoord dat er behoorlijk wat problemen mee zijn.

Conclusie
Modern Warfare 2 is een realistisch en mooi spel, dat zeker de moeite waard is. Het heeft een goed een indrukwekkend verhaal dat overeenkomsten toont met de werkelijkheid. Je wordt direct meegezogen in het verhaal en zult je al snel verplaatsen in het lichaam van een doorgewinterde soldaat als "Roach" of "Ramirez".

Zeker een aanrader, vooral voor deze prijs. Alleen al voor de Single Player is deze het kopen al waard.