Sony A68 (Body) Zwart

[h1]Unboxing en eerste impressie[/h1]
Wat er in de verpakking zit: de body, een usb-kabeltje, een schouderband, een oplader, zowel een Engelse als een Europese stekker voor bij de oplader en een aantal handleidingen/ overige papieren. Wat betreft de handleiding kun je beter de onlineversie gebruiken ( http://helpguide.sony.net/ilc/1610/v1/nl/index.html ) .
Het enige dat ik (enigszins) mis in de verpakking is een plastic kapje voor de bescherming van de flitschoen (of Multi Interface Shoe zoals Sony hem noemt). Bij een camera van rond de 200 euro (Sony HX-50) wordt deze netjes bijgeleverd, wat het (mijn inziens) wat vreemd maakt dat je hem bij deze camera voor 6 tot 10 euro apart moet bijbestellen (FA-SHC1M).
Het eerste kwartier ben ik vooral druk geweest met de bevestiging van de schouderband. Dit gaat iets minder soepel als de afbeelding in het boekje doet denken en het gebruik van een mesje of ander hard en smal voorwerp is aan te raden. Na het bevestigen ben je er in ieder geval wel zeker van dat de band goed vastzit.

Aangezien ik heb gekozen voor een TAMRON 18-200 lens en niet voor de originele lens ben gegaan kan ik hier ook niks over zeggen. Voor een gebruiker die van een compact (superzoom) camera naar een spiegelreflexcamera gaat is het aan te raden om een lens met een iets groter bereik te halen. De camera die voorging aan deze was voor mij de Sony Hx200v (superzoom). Zelfs met deze iets grotere lens merk ik wel dat de zoom een stuk minder is (wat op zich natuurlijk geen ramp is). In vergelijking met de Hx200v is de body (zoals te verwachten ) een stuk groter. De camera ligt fijn in de hand en de knoppen zijn goed bereikbaar. Aan (een groot aantal) knoppen zijn , middels het menu, andere functies toe te wijzen. Dit is vooral handig voor de C1 (custom1) en de C2 knop op de achterzijde van het toestel. Het kantelbare scherm voelt , net als de rest van de camera, solide aan. Bij het wisselen van de modus middels het moduswieltje dien je eerst de lock-knop (die zich in het midden van dit wieltje bevind) in te drukken, iets dat niet in alle situaties simpel is/ makkelijk gaat.

Bij het maken van de foto’s was het voor mij nog even wennen aan het scherpstellen, wat natuurlijk niet meer zo simpel gaat als bij een superzoom of compact camera. In de Manual mode kun je makkelijk de sluitertijd en het F-getal aanpassen door aan de draaiwieltjes voor- en achterop de camera te draaien. Een realistisch liveview beeld kan zowel op de elektronische viewfinder als op het LCD-scherm worden weergeven. In tegenstelling tot de HX200v heb ik het bij deze camera nog niet meegemaakt dat er op ongewenste momenten (door de sensor) wordt overgeschakeld tussen de viewfinder en het LCD-scherm. Aan de bovenkant van de camera bevindt zich een klein schermpje waarop de basisinstellingen te zien zijn. Dit schermpje is voorzien van een lampje dat aan en uit gezet kan worden. De batterij gaat bij het gebruik redelijk snel leeg, daarom zou ik aanraden om er een extra accu bij te halen.

De volledige review zal op een later moment volgen.