Roccat Tyon Zwart

Review: ROCCAT Tyon

- Inleiding
- Specificaties
- Uitpakken
- Software
- Verlichting
- In de Praktijk
- Sensor
- Conclusie

Productpagina @ ROCCAT.org



Tijdens mijn bezoek aan Gamescom heb ik uitgebreid kunnen gamen met de ROCCAT Tyon, een muis die op dat moment nog niet leverbaar was. De muis maakte een mooie indruk tijdens het spelen van wat shooters die waren geinstalleerd, maar wat echt op viel waren de hoeveelheid knoppen en de aanwezigheid van enkele echt andere knoppen, waaronder de analoge stick bij je duim.

Het zijn precies die twee features die de ROCCAT Tyon van de rest van zijn broertjes en zusjes onderscheiden, en hoewel de Tyon hier en daar als “nieuw topmodel” wordt aangekondigd lijkt het meer op een muis met een specifieke doelstelling. Uiteraard was ik zeer benieuwd naar de meerwaarde er van, zeker gezien mijn positieve ervaringen met de Kone XTD Optical slechts enkele weken terug.

De ROCCAT Tyon is leverbaar als Zwart of als Wit model, heeft een adviesprijs van 99,99, en kost op moment van schrijven ca 90 euro.



De specificaties en features van de ROCCAT website:



De Tyon is een ergonomisch gevormde muis voor rechtshandigen, en heeft een gangbaar gewicht afmeting voor een game-muis. In tegenstelling tot de Kone series is het gewicht niet aanpasbaar. Hij is compatible met Windows computers (XP en nieuwer) en vereist uiteraard een USB poort om hem aan te sluiten.

De basis van de prestaties komt uit de “8200 DPI PRO AIM (R3) Laser Sensor”. Dit klinkt natuurlijk erg sexy, en mensen met een beperkte kennis van muizen zullen mogelijk denken “Ohhh 8200 DPI dat klinkt goed”, maar kenners weten uiteraard dat een hoge DPI niet zaligmakend is. Deze PRO AIM (R3) is de naam die ROCCAT geeft aan de Avago (of Pixart) ADNS-9800, daar over straks meer. Uiteraard heeft de muis een 1000 Hz / 1ms response tijd, is hij erg snel, en kan hij extreme acceleraties aan. Beetje marketing aan het werk uiteraard, maar de Avago 9800 heeft wel een prima reputatie. Zoals ook vaker bij de Avago 9800 het geval is kunnen we ook bij de Tyon de sensor nog aardig naar wens afstellen.

De opvallende features zijn de “X-celerator thumb paddle”, oftewel de analoge hendel bij je duim welke je omhoog en omlaag kan duwen, de “Fin Switch”, een extra knop boven op de muis die links- en rechts kan bewegen, en de “Easy Shift”, oftewel een knop waarmee je extra acties aan elke knop kan koppelen, oftewel de hoeveelheid commandos die je aan je muis kan koppelen verdubbeld. In totaal zijn er maar liefst 16 fysieke knoppen aanwezig op de Tyon, een echt absurde hoeveelheid.

Waar de Kone XTD Optical het moest doen met een handje vol kleuren heeft de Tyon de RGB-LED feature, oftewel z’n verlichting is geheel naar wens in te stellen met meer kleuren dan de regenboog. Om deze informatie op te slaan heeft de Tyon een processortje, wat intern geheugen, en komt hij met een uitgebreid software pakket.



Het uitpakken van recente ROCCAT producten was zeker genieten, dus de verwachtingen waren hoog bij het arriveren van de Tyon. De verpakking stelde ook niet teleur: Wederom keurig uitgevoerd, klapt open dat je de muis kan bekijken, en het maakt het een leuk pakketje om cadeau te geven.







En gelukkig stelde de Tyon zelf ook zeker niet teleur. Het eerste en eigenlijk enige wat in mij op kwam was “Wow wat een ongelofelijk mooi ding”. De materialen zijn echt chic: De top coating is vrij glad maar wel mooi mat uitgevoerd, de zijkanten zijn wat grover kunststof, en enkel enkele knoppen zijn glanzend uitgevoerd. Het ziet er keurig uit, maar het voelt ook gewoon goed aan. Ook de ROCCAT leeuw is weer aanwezig, en geeft hem voor mij wel wat extra’s. Uitstekende eerste indrukken.



















Vervolgens gaat de aandacht uiteraard uit naar de knoppen: Twee bij de wijsvinger, twee bij de middelvinger, naast uiteraard de standaard linker- en rechter knop, en het scrollwiel welke lekker degelijk aan voelt. Niet te zwaar, niet te licht, maar een prettige feedback. Geen scrollwiel welke naar links- of rechts te duwen is deze keer.







De fin-switch in het midden is niet in te drukken, maar kan naar links of rechts geduwd worden. Gezien deze tussen je middel- en wijsvinger zit is dit even een aparte actie, maar dat went eigenlijk verdomde snel.



De sterren van de show zitten aan de linker kant van de muis, nabij je duim. Hoewel je zou vermoeden dat ze je duim in de weg zitten is dit totaal niet het geval en valt zelfs een stevige duim er keurig tussen in. De easy-shift knop is het flapje direct onder je duim, direct boven je duim zitten twee individuele knoppen, en direct daar boven vinden we de analoge hendel.











De Tyon komt met een stevig software pakket welke we ook bij de Kone XTD Optical al tegen kwamen, en eigenlijk in tal van hun producten zien.

In deze interface kunnen we tal van instellingen aanpassen. Uiteraard kunnen we zelf onze voorkeur DPI kiezen met een minimum van 200 en een maximum van 8200. Hoewel je zelf nummertjes in kan typen heeft deze sensor naar mijn weten “native” stappen van 200 DPI, de hoeveelheid die ROCCAT er bij of af doet wanneer je de plus en min pijltjes gebruikt. Je kan knoppen toewijzen om door de DPI te schakelen, of specifieke knoppen koppelen aan een DPI stap verder of terug. Normaliter stel je 5 DPI settings in, maar je kan ze ook uitvinken dat je bijvoorbeeld door maar 2 DPI instellingen schakelt.



Gezien de hoeveelheid knoppen is het “button assigment” scherm in twee delen gesplitst; top en side. Uiteraard kunnen we hier tal van opties aan elk van de knoppen binden. Zo kunnen we van profiel switchen met een knop en DPI switchen, maar zijn ook tal van specifieke assignments in games of windows mogelijk, of kunnen we onze macro’s binden. Volwaardige macro-opties ontbreken uiteraard niet om dat geheel naar wens af te stellen. Een andere populaire optie is “Easy aim”, welke tijdens het indrukken de DPI verlaagd om bijvoorbeeld nauwkeuriger te snipen.









Normaliter is het hendeltje bij je duim de “easy-Shift” knop, al kan je deze functie ook aan de andere duimknoppen toewijzen. Wanneer je deze indrukt kan je een tweede set aan button assigments gebruiken (de rechter helft van het scherm zijn de easy-shift assigments); net als de shift-knop op je toetsenbord. Zo kom je dus bij een totaal van 31 mogelijke assignments.

Bij “Advanced” kunnen we wat meer met de sensor spelen. De TCU / DTCU zijn overigens best interessant, vergelijkbare opties hebben we bij meer muizen gezien, maar vooral het aanpassen van de lift-off distance zorgde zelden tot echt merkbare resultaten. De LoD aanpassing is bij de Tyon echter wel goed merkbaar, want op hogere afstellingen moet je een flink gat slaan, terwijl op de laagste settings je amper meer dan een millimeter op kan tillen Het is zeker aan te raden met deze instellingen te spelen om je muis naar je oppervlakte en lift-off-distance voorkeuren af te stellen.



Ook de kleurtjes van de verlichting worden in de software aangepast. De Tyon is op twee punten instelbaar: Het scrollwiel, en de lijn aan de onderzijde van de muis. Deze kunnen in een praktisch oneindig aantal kleuren worden ingesteld, en ook zijn verschillende kleur effecten mogelijk. Uiteraard kan je de verlichting ook uitzetten, niet iets wat je normaliter zou doen omdat de verlichting er geweldig uit ziet, maar het is best handig een profiel zonder verlichting te maken en deze via een obscure easy-shift combinatie ’s nachts toepassen.



Het R.A.D. venster zagen we bij de Kone XTD Optical ook al en geeft je gebruiksstatistieken aan. Best leuk om te zien. Er zitten ook achievements bij wanneer je bepaalde ‘gebruiksdoelstellingen’ haalt. Net als in de meeste games zijn deze achievements eigenlijk totaal nutteloos, maar stiekem zijn ze ook best wel leuk.



De Update/Support tab is wat minder leuk, maar heeft wat meer nut. Directe link naar de productpagina, informatie over welke driver en firmware is geïnstalleerd, en links naar de support afdeling. Keurig.



De software werkt in de regel prima, maar ik moet er wel een opmerking bij maken. Niet alle USB aansluitingen (ik vermoed chipsets) lijken even snel te werken bij het opslaan van de instellingen in de muis. Op onze main gaming desktops werkt de software dusver prima, maar op de laptop (2e gen Core i) duurt het ca 40 seconden voordat aanpassingen die gemaakt zijn daadwerkelijk in de muis zijn opgeslagen, en in die tijd staat de software gewoon stil. Een beetje vervelend, maar echt heel hinderlijk is het niet tenzij je tijdens het fine-tunen van je verlichting elke keer moet wachten. Omdat de profielen en informatie in de muis zelf wordt opgeslagen speelt het gelukkig ook geen rol wanneer je met een button assignment van profiel of instelling wisselt, enkel het opslaan van de aanpassingen die je in de software maakt kost soms wel tijd.



De Tyon was al één van de stoerste muizen om te zien voordat de lichtjes aan gingen, maar eenmaal aangesloten is het echt prachtig. Het scrollwiel ziet er leuk uit maar die stijl kennen we wel een beetje, echter de verlichte ring langs de bodem ziet er werkelijk geweldig uit. Uiteraard zijn ze los van elkaar in te stellen, maar ik vind het zelf wat netter als hij in één kleur verlicht is, al dan niet met leuke effecten zoals het doorlopen van de hele regenboog of het “breathing” effect.

Ik kan een paar uur praten over hoe strak deze verlichting er uit ziet, maar ik denk dat ik het liever maar laat zien. Eerst even een gifje met de primaire/secundaire kleuren. Helaas is mijn camera niet heel accuraat met kleuren in het donker, maar de effecten in de realiteit zijn meer dan uitstekend om de Tyon met tal van andere randapparatuur te doen passen.






























De ROCCAT Tyon is een stevige muis, maar niet overdreven groot. Wat bij ROCCAT eerder op valt is dat de muis wel wat hoger uit pakt, waardoor hij vanzelf wat meer richting de palm gaat. De hoeveelheid knoppen geven hem ook wel een exotische look, maar hij ligt erg natuurlijk in de hand. Net als de meeste populaire Logitech modellen (ik ga er stiekem van uit dat iedereen die een game muis overweegt wel eens een MX518, G400, G500, etcetera vast heeft gehouden) is het primair een palm-grip muis, maar één die eigenlijk met elke grip wel vast te houden is. Een stevige mannenhand kan hem bijvoorbeeld ook prima als finger-tip muis gebruiken, maar de ergonomische vorm is natuurlijk bedoeld voor wat meer contact.

Een aantal punten vallen direct op bij de Tyon in gebruik. Om te beginnen zitten de knoppen erg goed gepositioneerd: ze zitten je totaal niet in de weg tijdens normaal gebruik, maar zijn wel eenvoudig bereikbaar wanneer je ze tijdens het gamen wil benaderen. Ook weet je direct goed welke knop je activeert want geen enkele vinger krijgt er dusdanig veel knoppen bij dat het niet te overzien is, wat bij muizen met tal van knoppen in de duim-streek nog wel eens een probleem kan zijn. De knoppen zelf hebben een prima feedback, zijn niet te licht of te zwaar, en hebben een gemiddeld hoorbare ‘click’. Ook het muiswiel is goed in balans, met duidelijke stappen zonder te zwaar te zijn voor niet-game taken. Een ander echt positieve uitschieter is hetzelfde wat ik bij de Kone XTD Optical al merkte: ook de Tyon glijdt echt opvallend goed over tal van oppervlaktes.

Ook de unieke knoppen van de Tyon valt wel wat voor te zeggen. Het hendeltje direct onder je duim is een erg fijne knop, en ook de twee knoppen direct er boven voelen goed als extra actie of als easy-aim; de lage DPI sniper modus. De vin boven op de muis ben ik ook over te spreken: Even wennen, maar prima te bedienen door je wijsvinger naar rechts, of je middelvinger naar links te duwen, en we hebben er 2 acties bij. Of 4 natuurlijk met de easy-shift, welke elke knop dus 2 verschillende acties geeft. Daarbij moet ik wel opmerken dat de meeste mensen maar één duim hebben, en gezien je een duim-knop als easy-shift knop moet toewijzen is de kans niet groot dat je de andere duim knoppen niet kan gebruiken terwijl je aan het shiften bent. Easy-shift werk dus in de praktijk eigenlijk alleen met de knoppen bij je andere vingers, of je kan net als ik een profiel-switch aan die shift-duim combinatie hangen die tussen games in wel te gebruiken is.

De “X-cellerator”, oftewel het analoge hendeltje, is iets wat we op weinig muizen terug vinden en daarmee iets waar je echt even aan moet wennen. Als je een League of Legends fanaat bent zal je je afvragen wat je met die hendel moet (al kan je er gewoon je eigen macro’s aan hangen als je wilt), maar de feature is duidelijk bedoeld voor games waarbij een analoge controle wel van toepassing kan zijn. Denk aan Battefield 4, World of Tanks (en varianten), of Flight Sims. Speciaal voor de gelegenheid heb ik maar BF4 aangeschaft. Dit zijn geen van allen games die ik zelf speel, maar BF4 lonkte al een tijdje nadat ik CS:GO weer had opgepakt en eigenlijk wel wat groters wilde. Als beginner is het natuurlijk sowieso de vraag of je de ervaring aan de hardware kan toebedelen, maar de bediening van voertuigen met de X-celerator werkt eigenlijk best prima met mijn beperkte ervaring. Hoewel gewenning op termijn de grote voordelen zou moeten bewijzen merk je wel dat je wat meer controle hebt dan met een knop op je toetsenbord. Ik zie het nut er in elk geval wel van in al was het maar dat je hand op het toetsenbord vrijer is om andere handelingen uit te voeren.

Ik kon er niet om heen, de ROCCAT Tyon was gewoon een heerlijk muisje in gebruik en zowel de vorm als de indeling lijken goed doordacht en slaan goed aan bij de bezoekers hier in huis. Ik ben bij het zien van een grote hoeveelheid knoppen al vaak wat sceptisch dat het product geen gevolg is van een handige engineer maar van een overactieve marketeer die denkt “meer is beter!!”, maar ik was vrij vlot gerust gesteld.



Mooie looks, een fijne vorm, een prettige bediening, allemaal belangrijke dingen die niets waar zijn als de sensor prestaties niet in orde zijn. Nu is de Avago ADNS-9800 al lang geen onbekende meer, want we zagen deze al terug in o.a. CM Storm Mizar en de SteelSeries Sensei Wireless. Deze sensor is gewoon goed, is niet gevoelig in de zin dat het uit maakt of je een muismat gebruikt of een willekeurig tafel oppervlak gebruikt, en vertoont ook geen hinderlijke afwijkingen zoals jitter of prediction.

Het enige wat deze sensor inherent zou moeten hebben is een beetje positieve acceleratie, oftewel je muis legt iets meer pixels af als je hem snel een haal geeft dan wanneer je hem rustig beweegt. Toch wisselt die ervaring wel tussen verschillende muizen met de ADNS-9800 sensor, want bij de Sensei Wireless was het direct goed te meten, en bij de Mizar moest je er grote moeite voor doen. Dit komt door de firmware en de implementatie van de sensor door de fabrikant, waar ook weer verschillen in zitten.

De Tyon maakte het mij ook niet makkelijk de acceleratie te meten, want tijdens het meten op 800 en 1200 DPI (1200 is mijn CS:GO instelling) kon ik praktisch geen acceleratie waarnemen. Pas bij DPI waardes van boven de 2000 DPI werd het “een beetje” meetbaar (lees: een paar mm verschil op 1920 pixels). Vergeet echter niet dat je dit alleen in beeld kan brengen wanneer je doelbewust een hele snelle zwaai aan je muis geeft, om vervolgens heeeel rustig terug te bewegen. Dan zie je dat je net wat minder pixels hebt afgelegd op de terugweg naar de startpositie. Vanuit een praktisch oogpunt vind ik het zelf niet relevant, en is het een typisch onderwerp van (mijn woorden) theoretisch gezeur zonder dat het eigenlijk iets uit maakt. Als jij dusdanig nauwkeurig met je muis om gaat dat je op 2400-3200 DPI in een shooter op 10 pixels nauwkeurig (dat is even 0,1 mm nauwkeurig) een 180 kan draaien en dan een headshot kan maken, en door een beetje acceleratie dit schot zou missen, dan neem ik aan dat je veel te druk bent met dik cashen in grote toernooien om deze review te lezen.

Toch is het beoordelen van een sensor complexer dan enkel typische afwijkingen te testen. Want hoewel het lastig in getallen uit te drukken is, en ook lastig te meten is, voelt een laser sensor gewoon wat anders dan een optische sensor, zeker bij gebruik op een degelijke muismat. We praten hier over een stukje verfijning wat je enkel zal “voelen” als je twee modellen direct naast elkaar test (als zullen de meeste mensen het dan nog niet voelen), maar een top optische sensor als een Avago 3310 of 3090, of de 3988 uit de ROCCAT Kone XTD Optical voelt net wat.. puurder? (zoek het juiste woord). Omdat ROCCAT die optische sensoren ook in het assortiment heeft is het zoeken naar het antwoord op de vraag waarom er gekozen is voor de laser variant. Ondanks dat er erg weinig op aan te merken is en de ADNS-9800 echt een zeer keurige all-round sensor is, blijf ik met het gevoel zitten dat twee zaken een grotere rol hebben gespeeld dan ik zou graag zou willen zien: 1) Laser sensoren zijn beter aanpasbaar in de software, en geven dus meer ‘features’ om mee te spelen, en 2) Laser sensoren hebben een hogere maximale DPI, en ondanks dat een maximum DPI van 8200, 10000, of een bzillion praktisch nutteloos is blijft die DPI voor de ongeïnformeerde massa ‘het’ getal welke precisie aan zou duiden. Resultaat? Laser verkoopt beter aan de massa. Dat die overweging een rol speelt in de keuze kan ik niet met zekerheid zeggen, maar het lijkt onvermijdelijk in de gaming muis markt op dit moment. Erg jammer, maar realiteit, al moeten we ook reëel blijven en stellen dat de Avago ADNS-9800 en de implementatie in de ROCCAT Tyon tot de top van de laser muizen behoort.













De ROCCAT Tyon is een interessante muis. Normaliter ben ik geen voorstander van “meer is beter”, zeker niet als er niet erg goed wordt nagedacht over de implementatie en de ergonomie en er simpelweg extra knoppen op worden geplakt. Mijn eigen muizen zijn dan ook vaak vrij eenvoudig: 1-2 duimknoppen, een knop of twee onder mijn scrollwiel, en daar houdt het wel op. Vanaf het eerste moment dat ik de Tyon vast pakte viel mij echter al op dat die extra knoppen normaal gebruik niet in de weg zitten, en maar zodra je ze wil gebruiken ze stuk voor stuk goed en vooral ook nauwkeurig te benutten zijn: De duimknoppen voelen keurig en de easy-aim (DPI verlaag) feature zal velen aan spreken, de extra knoppen naast je wijs- en middelvinger zijn goed van elkaar te onderscheiden en zitten wederom normaal gebruik niet in de weg. De analoge x-celerator is zeker even wennen en zal in slechts een beperkt aantal games een toevoeging zijn, maar zelfs als echte BF4 noob voelde het prettig aan. De fin-switch boven op de muis vereist ook even gewenning, al is het maar dit echt een nieuwe handeling is, maar na een beetje oefenen beviel die optie mij uitstekend en realiseerde ik mij dat dit beter te benutten is dan losse knoppen boven op de muis, één knop gaat daar meestal aardig, maar een 2e vereist al snel dat ik mijn halve hand op til; de fin-switch voelt al vrij vlot als de snellere oplossing. Of je zo veel knoppen echt nodig hebt zal af hangen van het soort games wat je speelt, maar over de uitvoering van al deze knoppen kan ik zelf enkel positief zijn.

Echt veel minpuntjes vallen niet te ontdekken aan de Tyon, anders dan dus de vraag of ‘jij’ die extra knoppen wel nodig hebt. Zelf heb ik wel wat meer moeite met het wennen aan de easy-shift feature, die de 16 knoppen in 31 acties om zou toveren door middel van deze shift functie. Wederom speelt gewenning en ervaring hier een rol omdat ik als meer ouderwetse keyboard gamer toch naar control/alt/shift modifiers op het toetsenbord terug val bij games waar ik meer functies nodig heb. Maar ondanks dat de analoge hendel je richting "Vehicle-Games" stuurt en dat niet echt mijn domein is, merk ik sinds het heractiveren van Warlords of Draenor (Slecht he, maar is stiekem toch erg leuk) dat ik -alle- knoppen wel goed kan gebruiken. Wel moet ik zeggen dat het aantal van 31 hoog gegrepen is, want als je met je duim op de easy-shift zit zal je rare handen moeten hebben om de andere duim knoppen dan nog te bedienen. Laten we het dus op 27 mogelijke acties houden als je aan de easy-shift went, wat nog altijd een absurde hoeveelheid is om met 1 hand te bedienen.

De uitvoering van de Avago ADNS-9800 sensor in de Tyon is wederom een hele keurige all round oplossing en een logische keuze voor het grote publiek, met erg goede prestaties, extreem veel mogelijke aanpassingen, geen problematische afwijkingen, en enkel een klein beetje positieve acceleratie op wat hogere DPI waardes. Maakt dat laatste in de praktijk uit? Ik denk zelf van niet, al vraag ik mij wel af waarom er niet is gekozen voor een top optische sensor waarvan ROCCAT heeft laten zien dat ze die ook keurig kunnen implementeren. De logische volgende stap is uiteraard om de Tyon met de Kone XTD Optical te vergelijken, welke dan wel weer een optische sensor heeft, maar waarbij je een flink aantal knopjes inlevert. In een directe vergelijking is het lastig om een voorkeur uit te spreken zonder specifieke doelstelling, want ondanks de gelijkenissen in materiaal en opvallend goed glijden hebben ze een andere groep gamers als doel. De Kone is een goed en logisch alternatief als je niet om de knoppen geeft en/of toch liever een optische sensor wil. Hoewel het uiterlijk van beide dik in orde is, heeft de Kone XTD Optical wat meer chic, en is de Tyon net even wat bruter om te zien, wat ongetwijfeld ook een overweging zal zijn.

De LED feature mag dan je game prestaties niet beïnvloeden, maar in combinatie met het super glijden van ROCCAT muizen, en het feit dat de materialen er weer helemaal top uit zien en aanvoelen, maakt de Tyon een bijzonder toffe en luxe muis. Nu mag dat ook wel, want met een adviesprijs van 99 euro, en een straatprijs van ~90 euro is de Tyon zeker geen prijsvechter en daar verwachten we ook wat voor terug. De sensor mag dan wel één van de betere laser sensoren zijn, maar deze kan je als je een beetje zoekt al terug vinden voor ~40 euro. De meerwaarde van de Tyon zit in de giga hoeveelheid en een aantal echt unieke knoppen, het software pakket met meer features dan ik vingers en tenen heb, de top algehele uitstraling en ‘feel’ van de muis, en de genoemde verlichting waar ik gewoon een beetje (heel erg) verliefd op ben. Kost dus een paar centen, maar dan heb je ook wat zullen we maar zeggen. Want hoewel je de waarde van die features zelf mag bepalen kan je er niet om heen dat ROCCAT met de Tyon wederom een beest van een muis neer heeft gezet die eigenlijk geen steken laat vallen.


Enkele hogere res fotos voor de liefhebber, klikken voor de volledige versie:

.
Vind je deze review leuk dan zou ik een leuke reactie hieronder natuurlijk erg waarderen, dit geeft de motivatie om door te gaan met deze reviews, maar uiteraard is kritisch commentaar ook zeer welkom. Kijk anders ook eens bij mijn andere reviews; ik vind het leuk ze te maken, maar natuurlijk ook om ze te delen!

Terug naar boven