Shure SRH940 (Zilver, Zwart)

In de winkel uitgebreid veel hoofdtelefoons getest en geen die op alle punten echt leek te voldoen (comfort, gesloten ontwerp, goede geluidskwaliteit met gevarieerde muziek collectie).

Ik was op zoek naar een gesloten hoofdtelefoon met goed, rijk, helder geluid, goede sound-stage, ter vervanging van twee oudere modellen Philips: SHP8900 (te open voor gebruik buitenshuis, en kabel kapot), en SHP8000 (slijtage, en geluid niet levendig genoeg waardoor veel van mijn muziek collectie niet meer aantrekkelijk klinkt).

Uiteindelijk gekozen voor deze Shure. Het geluid was niet het beste van alles waarnaar ik had geluisterd, maar is rijk, helder, en gebalanceerd. Niet heel zwaar in de bas, soms misschien een beetje te schel, maar de muziek klinkt over het algemeen helder en levendig - niet afgestompt en saai, zoals met sommige hoofdtelefoons wel het geval was.

De bas is niet heel nadrukkelijk aanwezig, maar voor mij voldoende, en klinkt redelijk strak - niet te zompig aangezet.

In de winkel heb ik hem beoordeeld met "Tubular Bells" orchestral version van Mike Oldfield, "The Real Sugar" van Deus, diverse van Kraftwerk, "Strange Machines" van Gathering, en "Time" van Pink Floyd.

Vooral "Strange Machines" bleek een track te zijn waarop een aantal hoofdtelefoons afviel: het geluid leeft, sprankelt niet bij diverse hoofdtelefoons, waardoor je er niet naar wil luisteren. Mijn oude SHP8000 heeft hier last van, en ook de Philips A5Pro (die juist op een aantal andere tracks het heel goed deed).

Hoofdtelefoons die in de vergelijking nog meer zijn afgevallen zijn onder andere:
- Philips Fidelio L2 (Geluid is OK, maar niet uitmuntend. Niet genoeg beter dan mijn oude hoofdtelefoons om 200 Euro waard te zijn).
- Sony MDR-1R (vooral "The Real Sugar" klonk belabberd!).
- Sennheiser Momentum (over-ear): pasvorm niet precies genoeg, geluid is goed maar heeft niet genoeg kracht.
- Bose, klein on-ear model: geluid best goed maar vlakt heel erg af in de bas.
- JBL Synchros 700: Goed geluid, maar zit veel te strak op mijn hoofd, en heeft een nutteloze gimmick ("LiveStage audio") die het geluid verslechterd, dus ga ik nooit gebruiken, maar kost me wel extra geld.
- Shure 1440: Heel goed geluid, comfortabel, maar ik had niet direct in de gaten dat deze een open ontwerp heeft, dus veel lekkage van geluid naar mijn omgeving.
- Denon D600: Was 'm bijna geworden. Krachtig geluid, maar je moet er wel van houden. Groot en niet op te vouwen. Krachtige bassen, maar ze lijken wel wat te resoneren. Aanzet van scherpe percussie ietwat te zompig (bijvoorbeeld bij Kraftwerk, paukenroffels in Tubular Bells die wat gemuffeld klinken) maar ik kan er mee leven, alle muziek lijkt goed tot leven te komen, alleen lijkt de weergave niet heel natuurgetrouw.
Als ik de Shure SHR940 terug breng kan dit 'm alsnog worden.

(Nog veel meer geprobeerd in de winkel maar ik kan me niet alles meer exact herinneren).

Uiteindelijk is het deze Shure geworden omdat het geluid allround OK is met diverse muziek stijlen, genoeg leven en kracht bezit om muziek tot zijn recht te laten komen, en ook heel betaalbaar is.

Wat me thuis bij het uitpakken positief opviel was de extra kabel, en dat deze precies past op mijn oude Philips SHP8900 (waarvan de meegeleverde kabel kapot was gegaan).
Wat me bij het uitpakken negatief opviel was dat de "carry case" weliswaar hard en stevig is, en plaats biedt aan alle accesoires, maar ook net zo groot als de uitgevouwen hoofdtelefoon.

Waarom is het apparaat zelf dan zo mooi klein op te vouwen, als je hem niet handig kunt meenemen in die toestand??
Ik kan hem natuurlijk zo in een tas mikken, maar ik ben bang dat hij dan gaat breken. Hij voelt een beetje te fragiel aan om dat te doen. Dus waarom zo'n grote draag-kist, die je zeker nooit gaat gebruiken, wanneer het ding zelf ontworpen is om veel kleiner vervoerd te gaan worden??

Wat me na een half uur achter elkaar luisteren begon op te vallen, was dat mijn oorschelpen erg begonnen te kriebelen van het tegen de speakers aan gedrukt worden.

Met veel moeite kan ik hem zo op mijn hoofd plaatsen dat ik er niet heel veel last van heb maar het is heel storend. Dit was me in de winkel niet opgevallen, en met mijn oudere hoofdtelefoons heb ik hier geen enkele last van. Helemaal zeker ben ik nog niet, maar dit kan wel eens een deal-breaker worden waarvoor ik hem ga terug brengen.

Afgezien daarvan is draagcomfort toerijkend. Een beetje strak, maar niet te strak. De oorschelpen draaien nog wel eens weg als ik hem afzet, maar wanneer hij zit, heb ik daar geen last van. Doordat hij een beetje strak zit valt hij niet van mijn hoofd af wanneer ik mijn hoofd even omhoog of omlaag doe (waar ik wel last van had met mijn Philips SHP8900).

Over het geluid ben ik nog steeds te spreken, ook na meer muziek beluisterd te hebben (Twin Peaks sound track, Bruce Cockburn, Depeche Mode, en anderen).

Het klinkt overtuigend beter dan mijn SHP-8000, en ook beter dan de SHP-8900. Mag natuurlijk ook wel voor een hoofdtelefoon die meer dan twee keer zoveel kostte als die laatste!
Als gezegd: er zijn hoofdtelefoons die weer net iets beter klinken op dit, of op dat, of met die muziek of juist deze muziek. Maar de Shure 940 klinkt allround OK.