LG 49UB850V Zwart

De 49UB850V is LG's meest betaalbare 4K-televisie van dit moment. Deze UB-serie loopt via 55, 65, 79 en 84 inch op tot 98 inch. Toestellen uit deze serie bevatten een edge-lit IPS-paneel met een resolutie van 3840 bij 2160 pixels, voorzien van passieve 3D-functionaliteit.

Inhoud

• Uiterlijk
• Beeld
• Geluid
• Bediening
• Aansluitingen
• WebOS
• Conclusie

Uiterlijk
Met krap 4 centimeter is de televisie niet diep te noemen. De rand om het scherm is vrijwel onzichtbaar en de slanke, matgrijze voet geeft het geheel een degelijke en rustige uitstraling. Standby wordt aangegeven door een niet opvallend aanwezige rode LED, die bij het inschakelen van de tv uit gaat. Het geluid komt aan de onderkant uit het toestel, waar de speakers onzichtbaar zijn weggewerkt

Je kunt ervoor kiezen de televisie op de niet draaibare voet te monteren, of hem met de VESA-schroefgaten aan een wand of beugel te monteren.

Beeld
Het gaat bij dit toestel uiteindelijk om de 4K-weergave. Daar kan ik kort over zijn: die is subliem. Het is het scherpste beeld dat ik tot op heden heb mogen aanschouwen. Er is op het moment van reviewen echter vrijwel geen 4K-beeldmateriaal beschikbaar waarvan het verhaal noemenswaardig is, hetgeen het lastig maakt de beeldkwaliteit anders dan door het afspelen van natuurfilms te beoordelen.

Netflix biedt hiervan nog enige afleiding middels de series Breaking Bad en House of Cards. Met name eerstgenoemde ziet er zeer scherp uit. Wat resolutie betreft is dit zeker een vooruitgang van 1080p, zolang de bitrate van de video hoog genoeg is. Toch mist de “wow-factor” een beetje, behalve van zeer dichtbij, wat ook te wijten kan zijn aan de relatief geringe afmetingen van het model.

De beeldkwaliteit zelf is prima in orde. De kleuren blijven tot onder grote kijkhoeken nog erg helder en ook 3D-video is uitstekend te bekijken vanaf verschillende posities. Waar bij het op- en instellen van de televisie wel rekening mee gehouden moet worden, is dat hij nogal spiegelt. Het contrast is goed, maar de local dimming is erg agressief waardoor donkere scènes vrijwel wegvallen met tegenlicht. Van in ieder geval dit exemplaar heeft het backlight last van vlekken en vignettering, waardoor met name de hoeken van het beeld wat donkerder zijn dan de rest van het scherm. Dit valt voornamelijk op bij het tonen van donkere of statische beelden. Er is veel aan de weergave in te stellen, gebruikmakend van de diverse presets en een tweetal eigen profielen waarbij aan alle opties gesleuteld kan worden.



Ik heb geen gevallen van ghosting, pixeldefecten of inbranden kunnen constateren. Wel lijkt de tv last te hebben van tearing, met name bij panning op hoge resolutie met de diverse beeldverbeteraars ingeschakeld. Nu ben ik sowieso niet zo’n fan van het soap opera effect, dus ik heb de beeldkwaliteit voor al het gebruik op “game” ingesteld waarbij alle verbeteringstechnieken worden uitgeschakeld. Hierbij verdween ook de tearing grotendeels.

Bij gebruik van de game-instelling treedt ook slechts minimale vertraging op. Toch was deze delay alsnog te groot om er prettig mee te werken met de aangesloten PC, met name omdat de vernieuwingsfrequentie via HDMI 1.4a maximaal 30 Hertz bedraagt. De handleiding claimt dat 60 Hz mogelijk is op de derde HDMI-poort, waarvan je met een PC van kunt gebruikmaken zodra videokaarten met HDMI 2.0 uitkomen. Door de lage refreshrate krijgt de muispijl een ‘slepend’ gevoel, wat voor surfen en FPS-gaming op de PC niet fijn werkt. Een FPS en racespel op de Xbox 360 was daarentegen goed speelbaar. Aan de input lag het in ieder geval niet, pun intended, want de PC-game gaf aan op een strakke 60 FPS te draaien. Met een DisplayPort-kabel schijnt een hogere refreshrate behaald te kunnen wordfen door de manier waarop het beeld wordt overgebracht (meerdere delen van het beeld parallel versturen), maar zo’n kabel heb ik gedurende de testperiode niet kunnen bemachtigen.

Geluid
De ingebouwde speakers klinken goed bij divers geluidsmateriaal en hebben voor een televisie een aardige basweergave. Ik heb deze speakers echter zeer kort gebruikt, omdat ik het geluid graag uit mijn eigen speakers hoor. Voor ik dit toestel ter review door Tweakers thuisgestuurd kreeg, was mijn Sony-receiver de “switch” tussen mijn televisie en aangesloten apparaten. Ik beschik naast een PC over een diverse andere apparaten die hun video en audio via HDMI naar de receiver sturen. De receiver speelt het geluid af (mono, DTS en alles wat daartussen ligt) en stuurt de video- en audiosignalen door naar mijn op de HDMI Out-poort aangesloten televisie, wiens volume op 0 staat.

Mijn receiver ondersteunt slechts resoluties tot 1080p, waardoor de LG moet upscalen. Dit wordt uitstekend gedaan, maar dan wordt er niet optimaal gebruikgemaakt van 4K-bronmateriaal. Hierom heb ik de televisie voor het afspelen daarvan direct met de afspelende apparaten verbonden. De televisie doet aan downmixing: geluidsoutput die via HDMI het toestel binnenkomt wordt ongeacht het bronformaat omgezet naar stereo, beide over de HDMI-poort gelabeld Audio Return Channel en de optische S/PDIF-aansluiting.

Wanneer vanaf de televisie zélf wordt afgespeeld, zoals via Netflix of de ingebouwde videospeler, wordt indien beschikbaar wél 5.1 uitgevoerd richting de receiver, ook DTS. Op dit digitale signaal dat as-is wordt doorgegeven, valt niets aan te merken.

De vertraging die bij het afspelen van het geluid eventueel optreedt kan in het menu van de televisie eenvoudig positief dan wel negatief worden aangepast, om de audio zo lip-sync te laten zijn.

Bediening
Er worden twee afstandsbedieningen bij de televisie geleverd. De eerste is een standaardmodel met daarop de gangbare knoppen. Deze smalle remote ligt licht in de hand en is door de hoge knopdichtheid wat lastig op de tast te bedienen, maar dat zal wellicht een kwestie van wennen zijn.

De “magic remote” is de tweede afstandsbediening, een model dat aandoet als een Wii-controller, waarmee je een muispijl op het scherm bestuurt. Hiermee kun je vrijwel alle mogelijkheden van de televisie bedienen, waardoor je de andere afstandsbediening nog zelden zal aanraken. Op de remote gebruik je voornamelijk een verticaal scrollwiel dat ook als muisknop functioneert en een D-pad die je gebruikt om iets gecontroleerder door de opties te navigeren.



Het hoofdmenu van de televisie is een Apple-dock-achtige balk die onderin beeld verschijnt, waaruit je de meestgebruikte functies snel kunt benaderen terwijl daarboven op de achtergrond de video doorspeelt.

Aansluitingen
Een brede keur aan in- en uitgangen is aanwezig om beeld en geluid het toestel in en uit te krijgen. Naast de vier HDMI-poorten beschikt de tv over een optische geluidsuitgang en diverse analoge aansluitingen.



Via de menu-optie SmartShare kan de televisie onder andere bestanden afspelen van een aangesloten USB (3.0)-schijf of -stick en streamen vanaf DLNA-servers. Het verbinden met draadloze en bedrade netwerken kost geen moeite, waarna de televisie de zich op het netwerk bevindende servers direct herkent.



Het bladeren door mijn niet immens doch minstens indrukwekkend te noemen collectie materiaal viel de televisie zo nu en dan merkbaar zwaar. Je kunt ervoor kiezen om alle gevonden media ineens te laten zien, of bladeren door de op de server aanwezige mappen. Bij het terugnavigeren naar de bovenliggende map ben je de vorige scrollpositie kwijt en begint het overzicht weer bovenaan. Je kunt mediabronnen naar keuze in- en uitschakelen en ook de verschillende types content (video, audio, foto) laten zich eenvoudig filteren.

Helaas kreeg ik het niet voor elkaar om de tv via een DLNA-server zonder transcoding 4K-content te laten slikken met de codec H.264 AVC. Via de USB-ingang werkte dit wel.

WebOS
Het kloppend hart van de televisie heet WebOS. Dit is een via Palm en HP overgenomen OS dat draait op een krachtige processor in het toestel. Door de verschillende menu’s en schermen bladeren gaat snel, er wordt direct op de knoppen gereageerd.

Apps download je vanuit de LG Store, die gebukt gaat onder het bekende euvel van opkomende marketplaces, namelijk dat er eenvoudigweg nog te weinig content in staat. Afgezien van de standaard (T)VOD-apps als NPO, Kijk en Videoland en een verdwaalde reisplanner is er nog weinig noemenswaardig te downloaden.

De apps díe erin staan, werken uitstekend. Er wordt continu aan de apps gewerkt, in twee weken tijd heb ik verschillende updates mogen downloaden van onder andere Netflix en YouTube. Via de YouTube-app op de smartphone is het zoeken van video’s zeer eenvoudig en ook de overige apps zijn zeer gebruiksvriendelijk. Netflix promoot 4K-content door zoals eerder genoemd de series Breaking Bad en House of Cards in deze resolutie uit te zenden, en de overige content is ook in prima kwaliteit te streamen.

Naast het installeren en starten van apps bedien je via WebOS de diverse instellingen en aangesloten apparaten (zie SmartShare hierboven) en is het OS voorzien van een ingebakken browser, die zich identificeert als Chrome 26. Deze browser werkt uitstekend en reageert wederom snel.

Conclusie
Nu ben ik sowieso geen early adopter, dus voor de huidige prijs van om en nabij de 1400 euro zou ík dit toestel laten staan. Het kip-en-ei-probleem van 4K-content en -hardware zal op den duur wel verdwijnen, waardoor een toestel als dit aantrekkelijk kan worden zodra de prijzen wat dalen. Toch zou ik dan kiezen voor een grotere uitvoering.