Hoe kan het ook anders. Snowden. En ik ben blij met de eensgezindheid hierover bij de Tweakers bevolking. Niet alleen op Tweakers is dit onderhand dagelijks, zo niet tweedagelijkse kost. Ook op de noob media als papieren kranten, TV en radio beheersen de onthullingen het nieuws.
De toon die die noob media hierbij aanslaan komt op mij over als ontreddering en ongeloof. Ontreddering is begrijpelijk als je geconfronteerd wordt met een werkelijkheid waarvan je het bestaan tot voor kort niet eens kende en die op een hele vervelende manier aanwezig kan zijn in je persoonlijk leven. Ongeloof is een gevaarlijker emotie: "zo'n vaart zal het toch niet lopen", "ze controleren echt niet iedereen", "ik heb niets te verbergen" (met schrille toon, inmiddels). Een veiligheidsdeskundige vandaag in Volkskrant relativeerde de impact van de Snowden als volgt: "de NSA heeft echt geen tijd om iedereen te volgen, zolang je niet opvalt is er niets aan de hand". Bij mij piept dan een klein stemmetje: "maar wie volgen ze dan wel, en met welke argumentatie, gebaseerd op welke definities". "zolang je niet opvalt is..." zou zomaar uit dat 1984 boek van Orwell kunnen komen.
Door een lullige speling van het lot zou een oppassende burger wel kunnen gaan opvallen, een ongelukkige combinatie van gebeurtenissen, identiteitsfraude, verkeerde familie, vrienden of kennissen. Gevalletje Kafka? Lone Wolves zijn achteraf altijd heel onopvallend gebleken. Als een NSA tracht Lone Wolves te zoeken, hoe denkt ze het subtiele onderscheid met andere mensen te kunnen maken? Heeft het bureau die wijsheid wel? Waarom zou ze er niet gewoon een potje van maken? En wordt er willekeurig (= zonder duidelijk geformuleerde richtlijnen) gewerkt.
Onwaarschijnlijk? Volgens mij heel waarschijnlijk. Als een NSA al is onderworpen aan iets wat supervisie kan worden genoemd, dan is het nog altijd de vraag of die supervisie ook maar enige invloed kan hebben op de gebruikte onderzoeksmethoden. Het effect van deze methoden is misschien wel meetbaar, maar nergens aan te relateren. De meting is met hetzelfde gemak als een doorslaand succes of als een levensgroot drama af te schilderen. Een dergelijk zacht kader is niet bepaald een stok achter de deur om audits uit te voeren op je interne processen....
En wij burgers blijven achter met de vraag of de remedie niet erger is dan de kwaal. Want laten we ook die kwaal niet onderschatten. Onze samenleving raakt steeds meer gefragmenteerd. Het risico dat mensen met de rug naar de samenleving komen te staan neemt hierdoor toe. Een duivels dilemma. Ik kan de afweging tussen middel en kwaal niet maken, en ik vraag me af of iemand het antwoord in deze hooggespecialiseerde maatschappij wel heeft. De grote waarheden van Snowden lijken me ook wat te eenvoudig, te naïef. Een transparante wereld een mooie wereld? Hou toch op! Iedereen en alles heeft recht op zijn geheimen, toch die verzamelde werken van Kafka maar doorlezen.
edit: typo
[Reactie gewijzigd door teacup op 22 juli 2024 22:09]