Potjandorie, wat zijn we blij dat we Simon Wardley als keynotespreker op de Tweakers Dev Summit 2025 kunnen verwelkomen. De Britse onderzoeker bedacht Wardley Mapping: een open, visuele strategiemethode om waardeketens en technologische evolutie te plotten voor scherpere keuzes onder druk. Hij ontwikkelde zijn methode ruim 20 jaar geleden; die wordt wereldwijd nog altijd ingezet door overheden en industrie, van GDS/HS2 tot techbedrijven. De talk van Simon - met de titel ‘From here to there and back again’ - is duidelijk een gevalletje ‘gaat dat zien’.
Nadat we een paar minuten in gesprek zijn met Simon Wardley valt vooral zijn zelfspot op. En dat terwijl de droogkomische Brit een behoorlijk indrukwekkend cv heeft. In de jaren nul leidde hij het softwarebedrijf Fotango en kwam tot een pijnlijke conclusie: niet de prijs, het product of de markt vormden de grootste uitdaging — het was de CEO. “Dat weet ik, omdat ikzelf de CEO was”, zegt hij kalm. “Ik had eigenlijk geen idee wat ik aan het doen was.”
Hij zocht houvast in MBA-studies en stapels strategieboeken, maar vond geen kompas. De ommekeer kwam in een boekwinkel bij Charing Cross. Op aanraden van de verkoper kocht hij twee edities van Sun Tzu’s The Art of War. In een van de inleidingen las hij over de factoren die bepalend zijn bij competitie: doel, leiding, landschap, factoren buiten je macht, en organisatie & logistiek. Vooral het derde element, het begrijpen van het landschap, sloeg in als een donderslag. “Door het landschap te begrijpen, ben ik gaan mappen”, zegt hij.
Het ontstaan van Wardley Mapping
Simon begon te experimenteren met het letterlijk in kaart brengen van technologische, economische, sociale en politieke omgevingen. Het resultaat werd een goedkope en doeltreffende manier van mappen die hij als opensource onder Creative Commons publiceerde. Niet omdat hij een ‘grote theorie’ wilde introduceren, maar omdat het hem hielp betere beslissingen te nemen.
Dat mappen werd later bekend als Wardley Mapping, bij gebrek aan een andere unieke naam. “Value Mapping? Bestond al. Strategy Mapping? Bestond al. Dus noemden we het Wardley Mapping. Niemand had dat.” De kern: concurrentie speelt zich nooit op één plat vlak af. We bewegen ons tegelijk over meerdere landschappen - technologisch, economisch, sociaal, politiek, juridisch - en organisaties strijden en werken samen, vaak door elkaar heen. Klassieke kaarten en radars helpen bij het fysieke domein. Simon wilde een bruikbaar schema om ook die andere, minder zichtbare landschappen te tonen, te delen en te bespreken.
Is zijn ‘uitvinding’ in de loop der tijd veranderd? “Ik begon twintig jaar geleden met mappen. Het framework is hetzelfde”, zegt hij. Wat groeide, zijn de patronen eromheen: ongeveer dertig climatic patterns (economische wetmatigheden waar je weinig aan kunt veranderen), zo’n veertig universele principes, en ongeveer honderdvijftig contextuele plays (manieren om je positie in het landschap te beïnvloeden).
Liefde voor IT blijft
Ondanks zijn focus op mapping is zijn liefde voor IT onverminderd. “Ik gebruik nog steeds de programmeertaal Smalltalk”, zegt hij glunderend. “En ik schrijf een boek over rewilding software development. Want softwareontwikkeling is een ambacht, geen industrie.” Maar ook: “Ik ben nog steeds de slechtste ontwikkelaar die je ooit zult tegenkomen.” Waarom? “Omdat ik te eigenwijs ben met regels. Tijdens softwareontwikkeling voer je eigenlijk twee gesprekken: aan het whiteboard - over domeinmodel, objecten, relaties en context, en in de editor - over syntax, stijlgidsen en regels. Ik excelleer in het eerste en minder in het tweede. Waarschijnlijk omdat ik geneigd ben regels te willen veranderen.”
Mappen is “verbazend simpel”
Simon adviseert startups, grote corporates, overheden en alles daartussenin, maar mijdt bewust namedropping. “Namen noemen creëert autoriteitsbias”, legt hij uit. “Ik wil niet dat mensen iets doen omdat ik het zeg, maar omdat de kaart en de redenering kloppen.”
Wanneer hij bij een organisatie binnenstapt, herkent hij de reflexen vaak al van een afstand. “Het doet me denken aan de eerste dagen van extreme programming en test-driven development. In 1999 keken mensen je aan alsof je gek was: eerst tests schrijven en dán code? Met opensource was het niet anders. Nieuwe manieren van werken voelen in het begin vreemd … tot ze dat niet meer doen.”
Zo is het ook met Wardley Mapping. Soms geeft hij een lezing en laat hij bij vertrek een enthousiaste zaal achter. Maar het echte kantelpunt komt meestal later, wanneer teams een paar keer hardop verzuchten: “Hadden we dit nou maar vóóraf gemapt.”
“Mensen denken vaak dat mappen moeilijk is”, aldus Simon. “Maar het is verbazingwekkend simpel. Denk vanuit de gebruiker, benoem de gebruikersbehoeften, zet de componenten neer en vraag je af hoe ver elk onderdeel al is geëvolueerd.” De uitdaging zit niet in de tekening, maar in het gesprek eromheen: van verhalende presentaties naar een gemeenschappelijke kaart waarop je beweging en keuzes bespreekt. “Daar zijn we vaak niet aan gewend. Het vergt wat meer discipline.”
Miljoenen bespaard door mapping
De impact van zijn methode verrast hem nog regelmatig. Goed, toch wat namedropping dan: bij NASA en Planet Labs zijn ze fan. En bij HS2 - de Britse hogesnelheidslijn tussen Londen en Birmingham - werd een compleet traject eerst in een virtuele wereld gebouwd. Dat deel van het project werd vóór planning en onder budget opgeleverd. Simon wuift een heroïsche rol overigens weg. “Kaarten zijn nooit een perfecte weergave. De vraag is: hoe kunnen ze nuttig zijn voor het besluit dat je nú moet nemen?”
Zijn favoriete case heeft niets met ruimtevaart te maken, maar draait rond iets alledaags: serverracks. In 2010 had een grote verzekeraar een bottleneck in het datacenter. Er was al een businesscase met kpi’s en een miljoenenbudget voor robotica om het proces te versnellen. “Ze hadden een sterk narratief”, zegt Simon. “Maar kritiek op het verhaal voelt al snel als kritiek op leiderschap. Daarom reageren mensen vaak defensief.”
Tijdens een sessie stelde hij voor om het systeem in vijftien minuten te mappen. Op de kaart sprong één ding eruit: de racks waren custom-built. Waarom? “Omdat we custom-built racks hebben”, zei iemand. Welke aanpassingen waren nodig? “We moeten servers uit kasten halen om ze passend te maken; dáárom hebben we robotica nodig.” Tot iemand achterin vroeg: “Waarom gebruiken we niet gewoon standaardracks?”
“Bam!”, zegt Simon. “In één zin viel het hele miljoenenplan om.” Niet omdat mensen dom waren, maar omdat het verhaal hen gevangen hield. De kaart maakte het zichtbaar en opende de deur voor de échte vraag.
Of organisaties Simon met open armen ontvangen of sceptisch zijn, verschilt per plek. Maar het patroon is hetzelfde: eerst een vreemde gedachte, dan een eenvoudig schema, vervolgens een stevig gesprek… en uiteindelijk dat moment waarop iemand zegt: “Oh. Nu snap ik het.” Hij benadrukt dat het zelden draait om één briljante ingeving, maar om het zichtbaar maken van het landschap zodat iemand in de eigen organisatie de juiste vraag stelt. “Ik daag niet de persoon uit, ik daag de kaart uit,” zegt hij. “Veel organisaties raken verstrikt in hun eigen verhaal: ‘zo doen we het hier nu eenmaal’. Een kaart creëert ruimte om dat verhaal veilig te toetsen.”
‘From here to there and back again’: een ode aan Tolkien?
De titel van Simons keynote, ‘From here to there and back again’, is natuurlijk een knipoog naar Tolkien. “Hij begon met de kaart”, zegt Simon. “J.R.R. Tolkien tekende de wereld van Middle-earth voordat hij het verhaal schreef.”
Maar waarom dan ‘and back again’? “Omdat patronen terugkeren. Wie vaak genoeg mapt, gaat ze zien: de herhaling van cloudpatronen die nu in AI terugkomen, co-evolution of practice, Jevons’ paradox (meer efficiëntie leidt tot meer consumptie, red.), componentisatie, het ontstaan van ecosystemen. We lopen hetzelfde pad. We zijn hier eerder geweest.” In zijn talk gaat hij door die terugkerende patronen heen: AI, “het einde van de software-engineer” zoals we die kennen, en de pijn én het plezier van vibe coding. Het doel is niet om overal een antwoord op te hebben, maar om het publiek te leren kijken: waar sta je nu, waar ga je heen, en welke bekende voetstappen zie je opnieuw in het zand terug?
Op de vraag waarom je per se naar zijn keynote moet komen, reageert Simon ontwapenend: “Als je midden in een goed gesprek zit, moet je daar vooral mee doorgaan.” Vervolgens lacht hij. Natuurlijk hoopt hij dat je er wél bij bent — niet om een of andere goeroe te volgen, maar om een gemeenschappelijke taal voor ‘landschap’ mee te nemen. Zijn doel: dat je iets praktisch vindt waarmee je je eigen landschap beter kunt bespreken. “Er is een manier om technologische, economische, sociale en politieke landschappen te begrijpen. Als je eerst naar het landschap kijkt, neem je betere beslissingen.” Zijn keynote is dan ook een directe uitnodiging om eerst een kaart te tekenen en dán pas de route te kiezen.
Koop nu je kaartjes voor de Dev Summit 2025
Enthousiast geworden, en wil je Simon en alle andere sprekers zien en horen op de Dev Summit 2025? Scoor dan nu je entreekaartje. Helaas zijn de earlybird-tickets inmiddels uitverkocht, en ook de reguliere kaartverkoop loopt hard. Een regulier ticket kost 299 euro en je kunt nog gebruikmaken van de actie waarbij je drie tickets voor de prijs van twee kunt scoren.
Als je werkgever de kosten voor het ticket op zich neemt, ontvang je uiteraard een factuur voor de administratie. Persoonlijke gegevens worden niet gedeeld met partners.
Ben je student? Dan bieden we graag een gereduceerd tarief aan. Ook hiervoor kun je terecht in de ticketshop.
Onze partners dit jaar
