Onderzoeker Jeroen de Vries van het MESA+ Instituut voor Nanotechnologie van de Universiteit Twente heeft een optische informatiedrager ontwikkeld die informatie voor extreem lange periodes kan opslaan. De bewaarperiode zou tot 1 miljard jaar kunnen bedragen.
De Vries richtte zijn onderzoek op het ontwikkelen van een opslagmedium dat gegevens extreem lang kan bewaren. Zo zou er informatie bewaard moeten kunnen blijven gedurende een periode van 1 miljoen tot 1 miljard jaar. Op die manier zou er kennis behouden kunnen blijven mocht bijvoorbeeld de mensheid getroffen worden door grootschalige rampspoed of als een nalatenschap voor de verre toekomst.
De onderzoeker denkt aan deze eis te kunnen voldoen met een optische informatiedrager waarbij bits door middel van etstechnieken in de vorm van qr-codes worden weggeschreven. Binnen elke pixel van de qr-code is weer een kleinere qr-code geplaatst waarin weer andere informatie is geplaatst. De informatiedrager bestaat uit een wafer van wolfraam die wordt beschermd door een laag siliciumnitride. Wolfraam is bestand tegen zeer hoge temperaturen.
Om de leesbaarheid van de opgeslagen data over miljoenen jaren te testen, is de optische informatiedrager onderworpen aan een verouderingstest. Uit een proef waarbij de plaat gedurende een uur op 200°C werd bewaard, bleek dat de data nog prima leesbaar was en dat er geen zichtbare degradatie was van het wolfraam. Deze proef zou een bewaarperiode van minimaal 1 miljoen jaar simuleren. Bij hogere temperaturen, tot 440°C, zou het uitlezen wel gecompliceerder worden maar nog steeds mogelijk zijn. De Vries wil nog meer proeven houden maar stelt dat de data op een zeer stabiele plaats, bijvoorbeeld een kernopslagfaciliteit, extreem lange periodes bewaard kan worden zonder dat er dataverlies zal optreden.