'Personal audio als tool om eigen wereld vorm te geven'

Volgens een Britse onderzoeker zijn draagbare muziekspelers als de Apple iPod een manier van mensen om omgevingsruimte te claimen, zo meldt de BBC. Dr. Michael Bull kwam op het idee om de culturele invloed van personal audio te bestuderen omdat het door vrijwel alle onderzoekers geheel genegeerd werd, iets dat mede verklaard wordt door het feit dat de visuele ervaring het stadsbeeld domineert: vanuit alle richtingen worden de menselijke ogen gebombardeerd met advertenties, etalages, andere voetgangers, auto's, enzovoorts. Deze visuele kakofonie leidt ertoe dat mensen extra waarde gaan hechten aan de vrijheid van keuze over wat ze horen, en het luisteren naar de eigen muziek werkt volgens de onderzoeker dan ook als een soort afscherming van de buitenwereld. Door zelf hun muziek te kiezen heroveren mensen wat van hun invloed op de wereld - ze kiezen zelf de boodschap die ze horen in plaats van alleen maar bloot te staan aan invloeden van buitenaf.

Op die manier kunnen mensen zichzelf wegcijferen uit gebeurtenissen waar ze getuige van zijn, en kunnen ze ook eventuele ongewenste aandacht makkelijker ontlopen. Met name vrouwen lijken de laatste toepassing te waarderen: het luisteren naar muziek laat zien dat iemand 'bezig' is en niet gestoord wil worden. Omgekeerd geldt dan ook dat juist het uitdoen van oordopjes geldt als een compliment naar een spreker, omdat laatstgenoemde immers interessant genoeg is om te stoppen met de huidige activiteit. Dit alles geldt nog veel sterker bij gebruik van een digitale mediaspeler zoals de iPod, omdat mensen hiermee volgens Bull nog meer controle krijgen over waar ze naar luisteren. De onderzoeker concludeert dan ook dat dergelijke apparaten een gigantische invloed hebben op het gedrag van mensen; in plaats van simpele muziekspelertjes zijn het 'apparaten waarmee gebruikers ruimte, tijd en de grenzen rondom de eigen persoon beheren' - iets wat Apple vermoedelijk nooit verwacht had.

Reacties (43)

omdat mensen hiermee volgens Bull nog meer controle krijgen over waar ze naar luisteren

Hoewel het inderdaad een goede optie is om de luidruchtige medetreinreizigers te overstemmen met mijn lievelingsdeuntjes luister ik toch liever naar niets. Geef mij maar stilte, dan kan ik me concentreren op een mooi boek.

Tip van de week: Koop Noise Cancelling Headphones!

Handig voor in de trein: Ze kunnen zelfs zonder muziek het gebleer van 16-jarigen cancellen

Persoonlijk heb ik deze:
http://www.sonyproductinformatie.nl/a2003/detail/MDRNC11.html

* 786562 victorp

cool, ik wist niet dat zoiets bestond. Hoe werkt zoeiets?

Ik denk dat het werkt omdat de plugs (hoe moet je het anders noemen?) verder in je oren zitten dan normale dopjes.

Moet je wel zien dat je oren proper zijn als je die headphones deelt met andere mensen

amour021 heeft maar half gelijk: De plugs (vind ik een OK woord hoor) zitten inderdaad iets verder in de oorschelp dan normaal.

Het belangrijkste van het apparaat zijn echter de 2 microfoontjes die het buitengeluid opnemen en een "negatief" geluid (cancelling dus) meesturen je oor in.

Voor de hardcore tweakers: Je kunt je bestaande headphones ook modden

http://homepage.ntlworld.com/nigel.gough/noise.htm

En aan yep: Ik vind de Sennheisers iets te groot; hou meer van de meer portable in-ear phones. Ze zullen trouwens heus wel beter zijn hoor!

Ik heb zelf de Sennheiser PXC 250. Vooral tijdens het vliegen filtert deze koptelefoon een heel groot deel van het geluid. Resultaat is dat je veel minder vermoeid raakt.

Stlte om je heen is inderdaad wel lekker, maar ga maar eens na hoe ontzettend veel lawaai er continu om je heen is. Voor mij persoonlijk is het dan makkelijker om te concentreren met "mijn" muziek dan het omgevingsgeluid.

Een boek lezen is eigenlijk ook 't creeren van je eigen ruimte. Iemand die een boek leest is ook "bezig", iemand die z'n boek weglegt voor een ander geeft een compliment ..bla bla.
Alleen is draagbare muziek een modernere versie van wat al zeer lang bestaat.
Maar of ze 't een eigen wereld moeten noemen vind 'k wat ver gezocht. De meeste mensen vinden 't gewoon ontspanning en tijdverdrijf.

sorry hoor maar 22 jaar geleden deed ik dat al met mijn walkman.( ja ik word oud )
dat je nu meer mee kan slepen als mp3 ok, maar kom nou vroeger ging ik met mijn walkman uit en hield ik mijn dopjes in als ik de muziek niet leuk vond.
Helemaal in mijn eigen wereld, en als iemand iets interessants zei en je verstond dat was er altijd al de muteknop.

Dit alles geldt nog veel sterker bij gebruik van een digitale mediaspeler zoals de iPod, omdat mensen hiermee volgens Bull nog meer controle krijgen over waar ze naar luisteren.

Klopt. Staat ook in de tekst, alleen wordt het nog uitgebreider, want de mogelijke variaties en hoeveelheden aan muziek die je kunt meedragen worden altijd maar groter.
Ik zou niet graag de equivalenten aan cassetten meedragen voor de songs die ik nu op m'n player heb

10x c-120 = ook nog altijd 20 uur muziek. Een ding wordt echter vergeten hoeveel luister je nu werkelijk. Ik luister in elk geval in een bepaalde periode vaak naar veel van hetzelfde. Voor een dagje strand had je vroeger een paar bandjes nodig.

10x c-120 = ook nog altijd 20 uur muziek. Een ding wordt echter vergeten hoeveel luister je nu werkelijk

ik heb een hdd speler met 5000 nummers altijd bij me, en ik heb hem bijna altijd op 'random' staan. Dus alle liedjes komen wel eens voorbij, en op die manier heb je dus daadwerkelijk wat aan zo'n opslag capaciteit!

Misschien een idee voor op het T.net Forum: Nostalgisch lullen over oude techniek?

Hoeveel je van je muziek beluisterd is niet relevant... dat is namelijk de vrijheid die je hebt... je hóéft er niet naar te luisteren... maar het kan wel, als je daar zin in hebt.

Juist ja. Midden jaren 80 schreef de japanse filosoof "Shuhei Hosokawa" er zelfs een hele theorie over, die heel wat verder gaat dan het verhaaltje van de Britse onderzoeker boven. Het heette "The Walkman Effect"

IK zie dat hij nog steeds in duitse vertaling te bestellen is voor de liefhebbers:
142. Shuhei Hosokawa
Der Walkman-Effekt
44 Seiten DM6,-
ISBN 3-88396-062-4 Berlin 1987
http://www.txt.de/merve/katalogb.htm

Ik vind het erg spijtig, dat vele mensen zich "afsluiten" van het buitenleven. Met gevaar melig te klinken zeg ik dit. Hoe meer we in een eigen wereldje gaan leven, hoe slechter we met andere mensen om kunnen op de duur.

Nu dat vind ik nog niet het ergste, ik kan ook erg afwezig zijn. Maar daarvoor hoef ik geen portable audio... Fantasie volstaat...

Overigens, vind ik jezelf in het openbaar begeven met een walkman, gevaarlijk. Je alertheid ligt veel te laag... Verkeer is er quasi overal. En anders is het wel die tijger die op de prairie sluipt

Ik heb sowieso in de trein al de neiging 'af te dwalen', tenslotte zijn zowel de omgeving als de mensen meestal bijzonder oninteressant. Krijsende kinderen, schreeuwende pubers, constant afgaande telefoons. Ik heb dan geen walkman nodig hoor om met mijn hoofd in de wolken ze zitten
Maar met walkman op is het kennelijk sociaal geaccepteerd om niet sociaal te zijn, dat is wel weer mooi meegenomen.

(zolang je je koptelefoon niet te hard zet natuurlijk, maar anders wordt je invloedssfeer wel degelijk groter dan die paar cm om je heen ..)

Met alle respect voor je mening maar dit is een van de basisbehoeftes van een mens. Het is niet zozeer je "afsluiten" als wel het creeren van een persoonlijke ruimte. Hoe groter de bevolkingsdichtheid, hoe groter de neiging is om personal space te creeren. En of je dat nu met een walkman/mp3-speler whatever doet, door een boek te lezen of door "bewust" grote afstand te houden tot je medemens, het is allemaal een pot nat. Door te zeggen dat het asociaal is om je af te sluiten van de rest van de wereld (ik weet het, dit is mijn eigen interpretatie van jouw zin. Kan daarom dus verkeerd geinterpreteerd zijn) is net zoiets als te zeggen dat het asociaal is om water te gebruiken omdat je daarmee het gevaar vergroot dat andere mensen niet dat water kunnen gebruiken.

Ik denk niet dat er sprake is van een "vervreemding" door het creeren van een personal space. Je bent tenslotte nog steeds aanspreekbaar. Het enige dat je doet is te proberen een buffer te creeren. Dit is een vrij standaard menselijke behoefte.

Je bedoelt dat je het erg vindt dat mensen zich afzetten van al het verkeerslawaai, opdringerige reclame, winkels met loeiharde muziek ... ? Ik vind het niet meer dan normaal dat een mens zich er van afzet. Jij mag dit beschouwen als de realiteit, maar het is eerder een realiteit die je wordt opgedrongen oftewel de realiteit van commercie. Eerder een wereld van fictie die men graag jouw realiteit wil maken.

Dus leve de commercie van de iPod

Sluipende tijgers hoor je per definitie niet

Ik vind het erg spijtig, dat vele mensen zich "afsluiten" van het buitenleven. Met gevaar melig te klinken zeg ik dit. Hoe meer we in een eigen wereldje gaan leven, hoe slechter we met andere mensen om kunnen op de duur.

Wat is er mis met jezelf afsluiten in een omgeving waar je niemand kent en niemand jou kent? Als je met wildvreemden in een trein zit lees je normaal ook al de krant, slaap je, kijk je uit het raam... of doe je iets anders.

Individualisering is in grote steden ook al zo oud als de weg naar Rome. We schenken toch altijd al weinig aandacht aan anderen, niemand die zich drukmaakt om zwervers en junks.

Aan de andere kant moet je het ook wel heel bont maken wil b.v. half Amsterdam je kennen. Op straat.. in de tram, trein, bus of waar dan ook is vaak geen omgeving om sociaal bezig te zijn. Daar heb je wel andere plaatsen voor.

En als je iemand tegenkomt die je kent en je hebt een walkman op, dan zet je 'm toch gewoon af?

Eigenlijk heeft ie wel gelijk.
Ik heb zelf een Archos (20 GB) en één van de redenen waarom ik muziek harder zet in de tram of metro of whatever is omdat ik minder "signalen" van buitenaf willen horen... (zoals gekrijs van baby's of toeterende auto's).
En tsja... Ik kan natuurlijk ook mijn eigen liedjes kiezen, maar dat heeft geen speciale reden ofzo

Of dit onderzoek goed uitgevoerd is kan ik niet zo maar beoordelen, maar ik weet wel dat het erg moeilijk is een stelling als deze te bewijzen. Je kunt namelijk niet afgaan op wat de mensen die je onderzoekt tegen je zeggen. Een voorbeeld daarvan is de simpele vraag of iemand zich goed (of gelukkig) voelt; de geinterviewde zegt dat dat zo is, maar andere signalen (lichaamstaal) kunnen wat anders zeggen.

Als ik muziek moet uitzoeken voor op mijn MP3 speler, kies ik vaak nummers die ik zou willen horen in de soundtrack van de film over mijn eigen leven.

Nu nog een VR bril erbij en de sociale afsluiting is compleet.
*ziet het al voor zich*

moet je je VR bril afzetten misschien zie je alles dan weer normaal

Shrek OST?

ze kiezen zelf de boodschap die ze horen in plaats van alleen maar bloot te staan aan invloeden van buitenaf.

maar welke muziek je leuk vind is ook afhankelijk van invloeden van buitenaf...

'apparaten waarmee gebruikers ruimte, tijd en de grenzen rondom de eigen persoon beheren'

Als je in de bus muziek zit te luisteren beheer je daar niet de tijd of snelheid van de bus mee, en ook niet het formaat of het aantal stoelen wat 'van jou' is.

Nu nog ff semi-serieus:
Deze onzin is toch niet met mijn zuurverdiende (en weer afgepakte) belastinggeld betaald he?

De tijd en ruimte om je heen wordt wel degelijk beheerst door het bijv. luisteren naar een mp3 spelertje in de bus. Uiteraard niet op het fysische vlak (wat elke idioot wel weet), maar wel op het gevoelsvlak.
Een minuut kan soms een uur duren en een uur een minuut (zeker met goede muziek). Verder sluit je je af voor de omgeving waardoor de ruimte waar je actief in participeert enorm veel kleiner wordt (tot ongeveer enkele cm's om je heen). Wat er buiten die ruimte zich afspeelt ben je over het algemeen niet van bewust. Iemand kan achter je beroofd worden terwijl jij uit het raam zit te staren met je muziekje.

Ik ben dus van mening dat dit onderzoek een redelijk maatschappelijk belang heeft, ook al zijn er misschien niet direct tastbare zaken uit te halen (zoals in de exacte wetenschappen..)

Het is dus gewoon een kweste van net eventjes iets verder kijken dan je neus lang is!

Dit kon 20 jaar geleden met de walkman toch ook al? Waarom is het met de iPod zo anders dan opeens?

omdat ze misschien geld krijgen van apple ... ze noemmen totaal iets van 5 keer apple en of i-pod ... hardeschijf-mp3-speler zou beter klinken naar mijn mening of desnoods hogecapaciteit's spelers, maar om nou iedere keer een link te leggen naar apple , beetje sluik-reclame

Nee, dat heet een cliche. Ik heb in deze thread ook al meerdere keren Walkman zien staan en dat is toch echt een merknaam van Sony. Zelfde geldt voor de iPod, dat zeggen veel mensen gewoon als ze een digitale muziekspeler bedoelen.

nee, een walkman is een draagbare cassette speler, net zoals een discman een draagbare cd speler is. ik denk niet dat er nog iemand is die bij t horen van t woord walkman meteen aan sony moet denken. ik iig niet.
met iPod is dat anders. een iPod is van Apple, dat is geen synoniem voor mp3-spelers met een grote harddisc of veel opslagruimte. mp3speler daarentegen is nou wel weer zo'n woord. die dingen van tegenwoordig kunnen een heleboel formaten aan, niet alleen mp3, maar ze worden nog steeds mp3spelers genoemd.

nee, een walkman is een draagbare cassette speler, net zoals een discman een draagbare cd speler is. ik denk niet dat er nog iemand is die bij t horen van t woord walkman meteen aan sony moet denken.

Je onderstreept wat je voorganger bedoeld. De naam "walkman" wordt door misschien wel 100% van de bevolking gebruikt voor alle gangbare cassette spelers die er zijn. En beter kun je het als fabrikant natuurlijk niet voor elkaar krijgen, het product verkoopt zichzelf wel. De Sony Walkman's waren destijds erg populair en dat hebben ze mede aan die naam te danken. Herinner jij je reclame voor de walkman op TV of radio? Toch verkochten ze zelfs de laatste jaren nog erg goed en nu met de opkomst van de digitale Mp3 spelers misschien wat minder.

Sony mag als enige de namen walk en -discman gebruiken. Geen andere fabrikant zul je er ooit mee zien adverteren.

Als je in de winkel een "draagbaar cassette speler merk x type y" ziet liggen en daarnaast het "betrouwbaar overkomende merk" "walkman", dan is de keuze vrij snel gemaakt.

Dat het andere merk dan misschien beter is zegt voor de meeste kopers niet zoveel, die willen alleen datgene hebben wat "de naam" heeft

De iPod gaat ook die kant op...

Dit is op zich wel een interessant verhaal, alhoewel misschien een beetje ver gezocht. En inderdaad, 20 jaar geleden konden mensen hetzelfde al doen met de walkman.

Toch blijf ik het een leuke theorie vinden en ik denk dat er wel een kern van waarheid in zit.

Uhm.. Ze bedoelen het anders met die iPod en walkman. Volgens mij.

Met een digitale speler kan je snel van muziek wisselen en playlists samenstellen en dergelijke.

Je hebt dus meer vrijheid over wat je hoort. Zo krijg je meer controle over je 'ruimte'.

Kijk, nu komen we ergens. Goed onderzoek man! Iets wat iedereen eigenlijk al lang vermoedde of wist, wordt nu concreet.

Toch wel jammer dat overstelping van de ogen moet leiden tot iets moois als muziek luisteren..