De psychologie kan ons hinten op het antwoord hierop. Een eerste observatie is dat er een groot verschil is tussen denken dat een game de realiteit is, en denken dat de realiteit een game is.
Dat een game heel realistisch is, of dat mensen zich inleven in een game (of tvserie, dat maakt geen verschil) maakt eigenlijk niets uit. De mensen gaan zich er niet anders om gedragen en dus kan het niet te ver gaan in het realisme (de onderwerpen daarintegen kunnen wel te ver gaan)
Het omgekeerde, dat men denkt dat de realiteit een game is komt nagenoeg niet voor. Alleen bij gestoorde mensen kan dat een probleem zijn, maar daar heeft het realisme van het spel geen band mee. Ik druk erop dat iedereen welke een beetje verstand heeft, weet dat de realiteit niet een spel is, zelfs peuters kunnen dat verschil al maken.