Dark Sector: Zelda meets Gears of War?

Digital Extremes In Zwaar Weer

PS3 game Ontwikkelaar Digital Extremes zit de laatste jaren in zwaar weer. De oorspronkelijke maker van Unreal Tournament (1) heeft al lange tijd geen hittitel meer afgeleverd. Haar voorlaatste project, Pariah, belandde een beetje tussen wal en schip. Ook voor Dark Sector moet men opnieuw knokken voor wat het waard is. Toch komt Dark Sector qua timing op een goed moment. Alle uitgevers houden angstvallig hun grote titels achter omdat Rockstar’s vlaggenschip, GTA IV, in de winkels ligt

Maar wat als je als gamer niet zoveel op hebt met het sandbox-genre? Of GTA nooit echt jouw serie is geweest? Wat als je meer een liefhebber van schietspellen bent? Dan is het na Rainbow Six Vegas 2 en Army behoorlijk stil aan het front. Dark Sector komt wat dat betreft prima op tijd. Dat het spel daarbij een tikje schaamteloos leentje buur speelt bij Gears of War is niet zo vreemd. Digital Extremes en Epic hebben al jarenlang een nauwe samenwerking waarbij techniek en ideeën gedeeld werden. En het was vooral Digital Extremes dat meer dan eens als huurling voor Epic’s projecten werd ingezet. Daarnaast heeft het coversysteem uit Gears of War, geroemd en geliefd door velen, inmiddels zijn invloed gehad op titels als Rainbow Six, Kane & Lynch, Army of Two en nu dus ook weer Dark Sector. Het is echter je unieke wapen, de Glaive, dat Dark Sector in een klap een stuk interessanter maakt.

Oh nee toch... een gevaarlijk virus!

Moeten we het nog over het achtergrondverhaal gaan hebben? Dat is namelijk niet zo bijster interessant. Wat echter wel interessant is, is het feit dat het oninteressante achtergrondverhaal door diverse media keer op keer naar de voorgrond wordt geplaatst. En dat men vervolgens zeer geschokt is dat het niet zo bijster veel voorstelt. Alsof het achtergrondverhaal van Gears of War zo interessant was! In beide gevallen zou het verhaal in de kroeg op een bierviltje uitgeschreven kunnen zijn. Wel zou je kunnen stellen dat het een tikje jammer is dat je alter ego een gezichtloze, inwisselbare held is. Maar ach, de gameplay maakt veel goed.

De overdreven hoekige vleeshomp Marcus uit Gears of War is in Dark Sector vervangen door een iets normaler geproportioneerde Hayden Tenno; een geheim agent die in Oost-Europa op zoek is naar duistere experimenten en verboden chemicaliën. In het kille Lasrisa strijk je neer en voordat je het goed en wel door hebt, sta je oog in oog met mutanten en andere bloederige, grommende tegenstanders. Je kunt nog zo je best doen, na deze proloog leg je het loodje... dat wil zeggen je wordt geïnfecteerd met het Technocyte virus waarmee de vijandige mutanten ook zijn besmet. Je zakt weg en als je weer bij zinnen komt, vind je je arm gemuteerd. Uiteindelijk zal je arm vergroeien tot een Glaive; een enorme werpster die, net als de boemerang van Link uit Zelda, altijd weer braaf bij je terugkomt.

Overigens verdienen de makers een pluim door de proloogmissie volledig zwart-wit weer te geven. Het is een simpel grafisch trucje, maar het werkt en zet de toon voor een actierit die figuurlijk eveneens zwart-wit is. Jij bent goed, de tegenstanders zijn slecht en al je vijanden gaan er op brute wijze aan. Het is behoorlijk eendimensionaal maar de gamer die op zoek is naar intense actie en bevredigende combat heeft weinig te klagen.

Amputeren, elektrocuteren en verbranden

De gameplay is eigenlijk een combinatie van een ouderwetse shooter en het stoeien met je Glaive. Maar het is vooral de Glaive die deze game overeind houdt. Het spel is wellicht wat repetitief maar het uitschakelen van je vijanden is behoorlijk bruut en komt zonder pardon in beeld. Met een welgerichte worp, onthoofd je zonder pardon een grommende mutant, en armen en benen worden net zo makkelijk van de romp gescheiden. Dat biedt gewelddadig vermaak dat erg dicht in de buurt komt van de kettingzaagactie uit Gears of War. Blood & Gore verzekerd, zeg maar. Tijdens het te lijf gaan van de hordes mutanten kun je nog schuilen achter muurtjes en dergelijke… en ook dat lijkt verdacht veel op Gears of War, ware het niet dat het hier net allemaal wat minder vlotjes gaat. Als je eenmaal verdekt staat overigens, kun je eens goed uitkienen hoe je je vijanden te grazen gaat nemen en dat is toch wel erg leuk.

De Glaive biedt namelijk meerdere mogelijkheden. Naast het feit dat je hiermee je tegenstanders van verschillende lichaamsdelen kunt ontdoen, kun je deze ook gebruiken om (simpele) puzzels op te lossen. Zo kun je obstakels van een afstandje wegbranden om een doorgang te creëren. Werp de Glaive door vuur en deze zal nu dienst doen als brandende boemerang. Uiteraard kun je brandende Glaive ook gebruiken op je vijanden. Hetzelfde geldt voor elektriciteit: werp de Glaive door knetterende energie en je beschikt opeens over een draagbare elektrische stoel. Wanneer er dan ook nog grote levelbazen voorbij denderen, tilt het spel zichzelf naar een hoger plan. Het zijn dan vooral deze boss battles waarbij ook de grijze massa van de speler wordt aangesproken aangezien ze steeds een andere aanpak vereisen.

Multiplayer

Wanneer de singleplayer ten einde is, na een onderhoudend aantal missies, is er nog de multiplayer-modus. Die is wat aan de karige kant maar zeker genietbaar. Er is een verkapte Team Deathmatch genaamde Epidemic waarbij spelers het in teams van vijf tegen vijf tegen elkaar opnemen. Ieder team heeft een volledig bijgewerkte Hayden in de gelederen, en de ander vier treden op als bodyguards. Teams krijgen verschillende opdrachten, variërend van het doden/ verdedigen van de Hayden in het team tot het halen van doelen of het overleven voor een bepaalde tijd.

De andere mode, Infection, laat een speler in de rol van Hayden, waarbij de andere negen spelers jacht op hem maken. Diegene die Hayden doodt, wordt zelf Hayden en dan kan de lol weer van voor af aan beginnen. Aan de Hayden-speler de taak om middels je Glaive zoveel mogelijk spelers om te brengen, alvorens zelf het loodje te leggen.

De multiplayer-modes zijn leuk, maar ook een tikje beperkt. Twee modes… dat klinkt alsof men geen tijd had om er meer uit te werken en ook het aanbod van maps is aan de karige kant. Maar wellicht zien we in de vorm van downloadable content hier nog wat uitbreiding verschijnen. Aan de andere kant, de twee modes die wel aanwezig zijn, zijn gewoon erg leuk om te spelen… al zullen ze het multiplayer-landschap niet veranderen.

Conclusie

Er is iets vreemds aan de hand met Dark Sector. Eerlijk gezegd vind ik de tamme cijfers die her en der gegeven zijn voor deze game niet kloppen. Digital Extremes' actiegame is niet wereldschokkend vernieuwend maar biedt gewoon wel heerlijke actie waarvan liefhebbers van Gears of War zonder twijfel kunnen genieten.

Sterker, was deze titel met veel bombarie en marketing aan de man gebracht, met bijvoorbeeld een flamboyant persoon als Cliffy B. als producer, dan hadden de cijfers misschien wel veel hoger uitgevallen. Natuurlijk heb ik hier geen enkel hard bewijs voor, maar het is opvallend hoe unaniem lauw de pers reageert op games van kleine(re) uitgevers, waaronder nu dus Dark Sector.

Dark Sector heeft het zonder metersgrote stands op beurzen of persreizen gedaan, en komt nu, mede door de rol van een kleine uitgever, vrij geruisloos op de markt. Het spel verdient echter meer dan dat; ik heb me dan ook kostelijk vermaakt met het brute amputeren, de grimmige sfeer en de interessante levelbazen en kan het spel dan ook van harte aanbevelen. Dark Sector is niet perfect, kent wat schoonheidsfoutjes en speelt kwistig leentjebuur maar de Glaive trekt de het spel ver boven de middelmaat uit.

Pluspunten
+ glansrol voor de Glaive
+ leuke boss battles
+ grimmige sfeer en looks

Minpunten
- coversysteem loopt niet zo lekker als in zijn grote voorbeeld
- afwerking kon netter

Cijfer: 8

Titel: Dark Sector
Platform: Xbox 360, PlayStation 3
Ontwikkelaar: Digital Extremes
Uitgever: Global Distribution
Releasedatum: Nu uit