Condemned 2: Bloodshot review

Introductie

Xbox 360 game Condemned was bij de lancering van Xbox 360, in een tijd dat topgames op de next-gens nog dungezaaid waren, een van de betere games. Dat zei echter vooral iets over het toen nog beperkte aanbod van spellen, maar feit blijft dat Condemned: Criminal Origins een prima actiespel was. Op de laatste E3-beurs, in de zomer van vorig jaar, kreeg de internationale media al een smakelijk voorproefje van Condemned 2, waarin de draad elf maanden na de gebeurtenissen uit het origineel opgepakt wordt.

Condemned 2: Bloodshot is een horrorgame en dat is maar al te duidelijk. Niet alleen het verhaal en de mysterieuze omgeving zorgen voor spanning, er overheerst tijdens het spelen ook een beklemmende, bedreigende sfeer. Die sfeer is de essentie van Condemned 2. Alle overige elementen, of je nou naar de pure gameplay of wat dan ook kijkt, zouden niet tot hun recht komen als de sfeer niet de juiste snaar zou raken. Daarbij doel ik niet zozeer op de pure schrikeffecten, wanneer er ineens een raar wezen voor je neus valt of achter je ineens een raam ingegooid wordt, maar meer het gevoel dat je in de gaten gehouden wordt en op elk moment aangevallen kan worden. Dat zorgt ervoor dat je bij het spelen van Condemned 2 constant op het puntje van je stoel zit. En dat terwijl je nog niet eens weet of het wel goed zit met de spelonderdelen.

Die spelonderdelen zijn er uiteraard wel. Gamers die het origineel gespeeld hebben zullen weinig moeite hebben om met Condemned 2 aan de slag te gaan. De besturing lijkt in alles op de besturing van het eerste deel. Het is echter wel jammer dat de makers er blijkbaar van uitgegaan zijn dat iedereen Condemned gespeeld heeft, want voor nieuwelingen is Condemned 2 best lastig op te pakken. Het scherm geeft wel aanwijzingen, maar een duidelijke tutorial ontbreekt, wat de beginfase van het spel onnodig lastig maakt.

Gameplay

Heb je de besturing eenmaal door, dan blijkt Condemned 2 een meer dan aardige game. Het origineel werd al gekenmerkt door een goed in elkaar stekend vechtsysyteem en dat is in het tweede deel behouden gebleven. Dat betekent dat je weer alles wat los en vast zit kunt gebruiken als wapen, waarbij elk voorwerp specifieke eigenschappen heeft. Anders dan in Condemned komen er in het vervolg meer vuurwapens om de hoek kijken. Helaas blijkt dat het vechtsysteem niet erg gebaat is bij de introductie van het nieuwe wapentuig. Ze maken Condemned 2 er niet beter op en doen eigenlijk alleen maar afbreuk aan de eigen identiteit die het spel dankzij de sfeer en het vechtsysteem heeft.

De slachtoffers die je maakt bestaan voornamelijk uit zombie-achtige figuren en andere duistere schepsels. Waarom die er zijn is voor een deel onduidelijk en wordt voor een deel verklaard in het verhaal. Op dat punt zet ontwikkelaar Monolith ook een stap vooruit. In het eerste deel was het verhaal niet slecht, maar was je, voor een voor zijn onschuld vechtende politieagent, wel erg moordlustig. Dat onrealistische randje is er wat af, al zal het verhaal voornamelijk horror-liefhebbers aanspreken; persoonlijk heb ik niet al teveel met schepsels die uit een zwarte smurrie tevoorschijn komen. Het moet echter gezegd worden dat het achterliggende verhaal een en ander op een geloofwaardige manier weet over te brengen, en dat is ook wat waard.

Condemned maakte kort na de lancering van de Xbox 360 niet alleen indruk met het vechtsysteem, maar technisch was het spel ook sterk. Monolith toonde met de game aan dat de Xbox 360 in staat was dezelfde kwalitieit graphics op het scherm te toveren als pc's op dat moment; schietspel F.E.A.R. voor de pc en Condemned maakten immers gebruik van dezelfde engine. Monolith heeft die engine wat opgepoetst, maar verder is er audiovisueel weinig aan het spel veranderd. Het stoort niet, maar het scoort ook niet.

Behalve in-game vernieuwingen kent Condemned 2 ook een geheel nieuwe modus: de multiplayer-modus. In Condemned werd het gezien als een gemis dat de game het zonder multiplayer moest stellen en dat is nu rechtgetrokken. Multiplayer-fanaten hoeven echter niet direct op te springen; meer dan een aardige aanvulling is deze modus niet. Een probleem is dat het vechtsysteem in Condemned 2 voor een groot deel aankomt op timing. Enige vertraging in de verbinding met je tegenstander is funest, omdat je dan vaak net te laat bent met je acties. Verder vormt het vechten tegen menselijke tegenstanders een aardige afwisseling ten opzichte van het vechten tegen de computergestuurde vijanden; niet dat die oerdom zijn, maar Monolith zal geen nobel-prijs winnen voor het ontwikkelen van zeer geavanceerde kunstmatige intelligentie...

Conclusie

Condemned 2: Bloodshot is een prima game, zeker als je van het horror-genre in het algemeen houdt. Ook als dit niet het geval is biedt het spel een prima plot, een diepgaand vechtsysteem en een aantal aardige vernieuwingen ten opzichte van het origineel, met als meest in het oog springende toevoeging de multiplayer-modus. Condemned 2 doet het wat betreft het verhaal iets beter dan het origineel, maar verliest af en toe toch teveel te binding met de realiteit, wat soms afbreuk doet aan de constant aanwezige dreiging, of in elk geval aan het unheimische gevoel. De multiplayer-modus biedt wat extra vermaak, maar niet meer dan dat. Een laatste kleine opmerking: waarom kwam het origineel wel op de pc, en deel twee niet, terwijl het origineel nooit voor de Playstation 3 verscheen, maar het vervolg wel..?