Absurde stijl
De Katamari-reeks heeft een absurde visuele stijl, vreemde muziek en op het eerste gezicht simpele gameplay. Dit zorgt ervoor dat mensen al afhaken voordat ze het spel daadwerkelijk gespeeld hebben.
Ook ondergetekende had deze neiging, maar met de controller eenmaal in mijn handen wisten de vorige delen - Katamari Damacy en We Love Katamari - mij op de Playstation 2 snel te overtuigen. De gameplay bleek toch niet zo simpel en bood een fikse uitdaging. Bovendien was het een vrolijke boel met de nodige humor en vrolijke kleurtjes.
Met Beautiful Katamari komt de reeks nu ook naar de Microsoft-console, maar spelbedenker Keita Takahashi trok zich na het tweede deel terug en we zijn dan ook benieuwd of de reeks de kwaliteit op de Xbox 360 weet te behouden.
Potje tennis
Opnieuw speel je het kleine mannetje The Prince en krijg je opdrachten van je vader, The King Of All Cosmos. Tijdens een potje tennis slaat The King Of All Cosmos per ongeluk een gat in de hemel, waardoor een zwart gat ontstaat. Het gevaarte zuigt alle planeten en sterren op en het is aan de speler om dit recht te zetten. Door het rollen van Katamari-ballen kun je nieuwe planeten en sterren maken.
Gameplay
Spelconcept
Katamari schotelt je spellevels vol rommel voor. Deze rommel moet worden opgerold met een bal, die Katamari genoemd wordt. Binnen een gegeven tijd moet de Katamari een bepaalde diameter bereiken. Je kunt alleen objecten oprollen die kleiner of niet veel groter zijn dan de Katamari. Het rollen kan bovendien bemoeilijkt worden door lange voorwerpen op te rollen, waardoor de Katamari uit balans raakt. Probeer je te grote objecten op te rollen, bewust of per ongeluk, dan wordt je bestraft doordat enkele voorwerpen van de Katamari zullen vallen. Zo kun je in het begin alleen kleinigheden zoals punaises, snoepjes en dobbelstenen oprollen, maar naarmate de Katamari in omvang groeit, kun je muizen, melkbussen, mensen en zelfs hele auto's oprollen.
Het groeien van de Katamari zorgt ervoor dat het spellevel totaal kan veranderen. Een op het eerste oog klein level blijkt bijvoorbeeld een tafel te zijn in een restaurant. Met een grotere Katamari kun je over de eerst nog te hoge randen van de tafel heen rollen, om je weg te vervolgen doorheen het restaurant. Daarna blijk je zelfs naar buiten te kunnen rollen om mensen op straat aan je bal te plakken en vissen uit de zee te rollen.
Gameplay
De gameplay van Beautiful Katamari blijkt nog steeds vermakelijk. Opnieuw rolt de speler de bal vooruit door beide analoge sticks naar voren te bewegen. De Katamari is naar links of rechts te sturen door een van de sticks niet te gebruiken of naar achter te halen. Het rollen door de verschillende levels is erg verslavend en elke keer probeer je meer en meer op te rollen. Ook de humor van The King of All Cosmos - die je blijft afkraken als je niet aan zijn zware eisen voldoet - is amusant.
De ontwikkelaar heeft bij de game voor de veilige weg gekozen en niet voor vernieuwing – op welk vlak dan ook. Dat pakt in dit geval verkeerd uit; op sommige punten is het spel zelfs slechter dan zijn voorgangers. Met de gameplay zit het wel goed, het spel is echter veel te snel afgelopen. Voor hetzelfde geld koop je beide PS2-delen, waarbij elk deel afzonderlijk langer speelplezier biedt dan Beautiful Katamari. Je kunt wel enkele neefjes en nichtjes van The Prince vrijspelen, maar deze hebben behalve het uiterlijk geen verschillen ten opzichte van het normale figuurtje en voegen dus weinig toe.
Wie heeft de grootste?
Wie heeft de grootste?
Wel nieuw in de Katamari-reeks is het online kunnen rollenbollen met medespelers. Tot en met vier spelers kunnen samen met Katamari's rollen om uiteindelijk te bepalen wie de meeste rommel aan zijn bal heeft verzameld. Indien je tegen de Katamari van de medespelers aanbotst, zorg je ervoor dat er voorwerpen van zijn bal vallen. Toch is dit in principe dezelfde offline multiplayer-modus uit de oudere delen. De modus is grappig, maar daar houdt het dan ook snel op. Het zal de levensduur van het spel voor ons in elk geval niet met weken verlengen.
Mocht je offline willen spelen met je vrienden, dan kan dat ook in een co-op-modus. Vreemdgenoeg besturen beide spelers dezelfde Katamari en moeten ze bijgevolg samenwerken om het level succesvol te beëindigen. Elke persoon bestuurt hierbij één analoge stick op zijn controller, zodat de ene speler de linkeraandrijving voor zijn rekening neemt en de andere speler de rechteraandrijving - vergelijkbaar met een roeiboot. De modus is echter nogal frustrerend, want je werkt elkaar voornamelijk tegen. Het lijkt ons dan ook vooral geschikt voor wie ruzie met z'n vrienden wil.
Graphics en geluid
De eerste twee Katamari's op de PS2 werden geprezen om hun unieke grafische stijl. Voorwerpen, dieren en mensen werden weergegeven in een kenmerkende hoekige stijl. Hierdoor leken de mensfiguren enigszins op Lego-poppetjes. Deze stijl en een minimaal gebruik aan details zorgde ervoor dat de PS2 in staat was de vele voorwerpen efficiënt te renderen zonder vertraging.
Natuurlijk keert deze hoekige stijl ook terug op de Xbox 360, maar de ontwikkelaar maakt geen gebruik van de extra rekenkracht die de console biedt en voorzag de beelden enkel van een hogere resolutie. De spelbeelden zien er zelfs wat grauw uit en zijn zeker niet beautiful, zoals de speltitel doet vermoeden. Zonder van de stijl af te stappen, moet het toch mogelijk zijn om voorwerpen er mooier uit te laten zien. Als je het spel voor een next-gen console koopt, verwacht je immers betere graphics dan uit de PS2-tijd.
Een stilstand in graphics dus, maar wat de camera in de game betreft is er zelfs een achteruitgang. Er duiken problemen op die niet voorkwamen in de originele delen. Zo zit de camera soms achter muren, waarbij je gedeeltelijk door de muur heen kijkt, maar de rest van de muur het zicht blokkeert.
Qua geluid en muziek is dit weer een echte Katamari game. De soundtrack bestaat volledig uit Japanse popmuziek die zeker bijdraagt aan de humoristische sfeer. Niet iedereen zal de muziekkeuze waarderen, maar liefhebbers van vrolijke J-pop zitten in ieder geval goed.
Conclusie
De ontwikkelaar slaat - of moeten we zeggen: rolt? -de bal hier toch duidelijk mis door geen vernieuwingen door te voeren. De verslavende gameplay en absurde humor is gelukkig wel nog aanwezig, maar het spel is zo uitgespeeld. Ook aan de graphics is weinig vernieuwd, waardoor deze niet veel verschillen van de PS2-versies. Het spel heeft dan weer wel een grappige soundtrack met Japanse muziek, die bij de fun-factor van de game past.
De Katamari-spelreeks moet je spelen om ze te kunnen beoordelen, aangezien de charme ervan moeilijk vast te leggen is in een review. Mocht je alleen een Xbox 360 hebben, dan moet je je afvragen of je de vijftig euro over hebt voor een kort, maar wel verslavend spel. Mocht je nog een Playstation 2 hebben staan, dan ben je beter af met Katamari Damacy en We Love Katamari.
Pluspunten
+ Verslavende gameplay
+ Grappige muziek
+ Leuke humor
Minpunten
- Verouderde graphics
- Te kort
Cijfer: 6
| Titel | Beautiful Katamari |  |
| Platform | Xbox 360 |
| Ontwikkelaar | Namco Bandai |
| Uitgever | Atari |
| Releasedatum | 29 februari 2008 |
:strip_icc():strip_exif()/u/44176/the_monkey.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/69716/disgaea2_thief.gif?f=community){kind=small}
./u/115763/Untitled-4.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/105829/crop5dafb3f448ec1_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
