Devil May Cry 4 - combo's aaneenrijgen in een nieuw jasje - Review

Demonische arm

PS3 game Het vierde deel van Devil May Cry zet vaste hoofdrolspeler Dante aan de kant en introduceert Nero. Qua uiterlijk verschillen de de twee niet veel van elkaar, maar Nero is voorzien van een ander stel wapens en vechtstijlen. Is de welbekende snelle actie behouden gebleven of is deze tezamen met Dante gedumpt?

Dante is niet geheel van het toneel verdwenen, een deel van het spel kan met het personage doorlopen worden. Toch doorloop je het grootste deel met nieuwkomer Nero, die in de spectaculaire openingsscène direct tegenover Dante gezet wordt in een gevecht dat als tutorial dient voor de besturing. Dante weet te ontsnappen en je moet als Nero de achtervolging inzetten.

Geduld

De Playstation 3-versie van Devil May Cry 4 is voorzien van een verplichte installatie op de harde schijf van de console. Een installatie is nog steeds een uitzondering op de spelcomputer en dat zien vele consolegamers liever zo blijven. Direct aan de slag kunnen is een van de voordelen van een console. Helaas heeft de gamer bij DMC4 geen keus en moet hij 22 minuten naar een slideshow van plaatjes kijken, terwijl 5GB aan gegevens naar de harde schijf van de PS3 gepompt worden. Hebben de 22 minuten doelloos naar de tv staren dan nog enig nut? Niet echt, want de laadtijden schijnen maar zo'n één tot twee secondes te schelen ten opzichte van de Xbox 360-versie, die het zonder installatie doet.

Demonische arm

Nero ziet er dan wel bijna net zo uit als Dante, zijn wapenassortiment verschilt flink. Zo is er de Devil Bringer-arm, waarmee Nero vijanden naar zich toe kan trekken. Het effect van deze demonisch bezeten arm verschilt per vijand. De ene keer pak je een vijand bij zijn staart en slinger je hem in het rond, de andere keer gooi je hem op de grond. Daarnaast is de held voorzien van een zwaard genaamd Red Queen, met een heuse benzinemotor en gaspedaal - geen doorsnee zakmes dus. Blue Rose is de naam van Nero's dubbelloops pistool met ongelimiteerde munitie.

Met deze verschillende wapens mag je jezelf uitleven op vijanden om zoveel mogelijk stijlvolle combo's te maken. Na elke missie wordt je hierop beoordeeld, waarbij de tijd waarin een level geklaard is en het aantal verzamelde Orbs ook meewegen in de zogeheten Stylish Ranking. Naast de eer, geeft het spel je ook een aanvullende reden om een hoge Stylish Ranking te halen. De hierbij extra verkregen punten kunnen gebruikt worden om aanvullende vechttechnieken vrij te spelen en je karakters te verbeteren.

Herhalingsoefening

Combo's

DMC4 schotelt de gamer een grote reeks aan vechtmogelijkheden en combo's voor. Zo kun je met de Devil Bringer-arm een vijand naar je toe trekken om hem met je zwaard in de lucht te lanceren en hem hoog te houden met je pistool. Een combo wordt doorbroken indien je geraakt wordt door een tegenstander. De controls steken goed en logisch in elkaar en zijn een waar genot om toe te passen.

De Devil Bringer-arm zorgt ervoor dat de al vlotte gevechten nog sneller verlopen doordat je een volgend slachtoffer direct naar je toe kan trekken om hem alle hoeken van de kamer te laten zien. De schouderknop van de Playstation-controller dient als gaspedaal om het zwaard in drie stappen op te laden om er meer schade mee aan te richten en uiteindelijk extra punten te behalen. Het kost echter net teveel tijd om het wapen op te laden, terwijl meer vijanden op je af komen. Hierdoor maakte ik niet veel gebruik van de functie.

Naast het vechten tegen demonen, eindbazen en andere griezels mag je enkele puzzels oplossen. De meeste zijn echter nogal flauw en passen niet binnen het spel. Zo krijg je een bordspel voorgeschoteld, wat de vaart uit de snelle actie haalt.

Camera

Het is betreurenswaardig dat de camera afdoet aan een deel van het spelplezier. De camera neemt vaste filmische standpunten in, waarbij de besturing soms omgekeerd wordt en je de tegenovergestelde richting oploopt. De cameravoering werkt desoriënterend en blijft een enkele keer achter een muur haken, waardoor je niet kunt zien waar je mee bezig bent.

Spelen met Dante

Wanneer je de oude vertrouwde Dante onder de knoppen krijgt, zul je afstand moeten nemen van Nero's vechtstijl plus de plezierige Devil Bringer-arm, waar ik inmiddels gewend aan was geraakt. Voor fanatieke DMC-fans is het natuurlijk weer een prettig wederzien. Dante's vechtstijl is vergelijkbaar met die uit Devil May Cry 3, waarbij hij voorzien is van vier verschillende vechtstijlen die tijdens de gevechten te wisselen zijn. Vanaf hier voelt de game echter als een herhalingsoefening. Dante is enkel goed om de reeds afgelegde route door het spel terug te lopen. Je krijgt dus dezelfde locaties te zien met een deel van dezelfde vijanden en eindbazen. In een poging tot afwisseling gooit Capcom een aantal nieuwe vijanden in de levels en zijn enkele missies aan tijd gebonden. De ontwikkelaar kiest hier een te goedkope manier om de speelduur te verlengen.

Herspeelbaarheid en Graphics

Herspeelbaarheid

Gelukkig bevat DMC4 in totaal genoeg leuks om een flinke speelduur te garanderen. Zo zijn er in het begin slechts twee moeilijkheidsgraden beschikbaar en kunnen er nog vier vrijgespeeld worden. Daarnaast zit het spel vol met Accomplishments, die gelijk zijn aan de Achievements in de Xbox 360-versie. Echte verzamelaars zoeken naar zo veel mogelijk Orbs voor nieuwe upgrades, skills en combo's en vergelijken hun ranking online met andere spelers. Daarnaast is er nog Artwork van het spel vrij te spelen plus informatie over de karakters en een survivalmodus gebonden aan tijd.

Graphics

Het spel begint met een sfeervolle operascène, waarbij we het liefje van Nero al zingend op het podium van een operazaal zien staan. Deze beelden worden afgewisseld met Nero die op zijn weg naar de operazaal op een reeks vijanden stuit. Zoals in een videoclip zien we Nero de tegenstanders op spectaculaire wijze een kopje kleiner maken, onder de klanken van de opera.

Bovenstaande is een van de vele prachtige cutscenes die het spel te bieden heeft. De eerste Devil May Cry op de nieuwste console van Sony laat ook goed zien wat er hedendaags mogelijk is op de spelcomputer. Ontwikkelaar Capcom heeft veel aandacht besteed aan de cutscenes, omgevingen en karaktermodellen. Omgevingen bevatten veel variatie, zoals gotische kastelen, sneeuwvlaktes en bossen. Er zijn echter enkele locaties waar ik minder te spreken over ben, zo bevatten enkele plekjes schaduwen die veels te hoekig zijn en zijn andere locaties nogal kaal.

Conclusie

Devil May Cry - artwork De verplichte installatie doet nergens af aan de gameplay en haalt het cijfer voor het spel ook niet omlaag. Het is echter jammer dat Capcom de keuze niet aan de speler heeft gelaten. De verandering naar een ander hoofdfiguur zal voor de fans even slikken zijn, maar het spelen met Nero went snel en het gebruik van zijn Devil Bringer-arm is erg prettig. Als Dante dan eindelijk opduikt mag je het figuur enkel gebruiken om dezelfde route terug te lopen. Daar staat dan wel tegenover dat Dante zijn eigen unieke vechtstijlen heeft.

De snelle actie speelt lekker weg, maar de camera gooit soms roet in het eten. De wisselende camerastandpunten en hierbij omkerende besturing zorgen voor desoriëntatie in het spel. Afgezien van enkele locaties is het spel grafisch prachtig en zit het vol met spectaculaire cutscenes. Door de talrijke vrij te spelen onderdelen biedt het spel een lange levensduur.