Tanks besturen, gevechtsvliegtuigen naar de strijd dirigeren en het bevel voeren over allerlei grondtroepen... iedereen heeft er wel eens van gedroomd en met Battalion Wars 2 wordt het ook mogelijk op de Wii.
Battalion Wars 2 is het vervolg op het eerste Battalion Wars-spel, dat op de Gamecube verscheen. De werktitel voor deze voorloper was oorspronkelijk 'Advance Wars: Under Fire' en het mag dan ook duidelijk zijn dat ontwikkelaar Kuju de Advance Wars-serie met Battalion Wars 2 gewoon wil voortzetten.
In de nieuwe game is het nog steeds de bedoeling optimaal gebruik te maken van je beschikbare troepen door hen opdrachten te geven om doelwitten te beschermen of aan te vallen, waarbij de speler als een opperbevelhebber het overzicht over het slagveld moet zien te bewaren. In tegenstelling tot de Advance Wars-serie, wordt er bij Battalion Wars niet ieder op zijn beurt gespeeld, maar worden elementen uit first-person shooters gemengd met kenmerken van een real-time strategiespel.
Meer dan een sequel?
In beginsel lijkt het verschil met het Gamecube-spel Battalion Wars niet zo groot. De gameplay is zo goed als onveranderd - al is het dit keer wel mogelijk slagschepen en duikboten te besturen - en het spel straalt dezelfde sfeer uit als zijn voorganger.
Terwijl de eerste Battalion Wars er echter net niet in slaagde een klassieker te worden en, toch enigszins onterecht, al snel uit de aandacht verdween en nooit echt een groot publiek kon bekoren, doet Battalion Wars 2 een goede poging om dit hogere niveau wel te halen. Met name de online multiplayer modus zorgt ervoor dat Battalion Wars 2 wel eens een blijvertje zou kunnen zijn, maar ook de mogelijkheid zeeslagen uit te vechten en het veroveren van 'facilities' draagt bij aan de gameplay.
Verhaal
Battalion Wars draait vooral om het 'leuk zijn' en daarbij is de gameplay van primair belang. Een goed verhaal kan echter net dat tikje extra geven en daar is men bij Kuju in elk geval in geslaagd. Zo worden de 'Anglo Isles' omschreven als 'een groen en aangenaam eiland dat ooit een machtig rijk omvatte, maar nu gedegradeerd is tot de lagere regionen van de diplomatie'. Bovendien worden deze Anglo Isles in de eerste missies meteen al overtuigd om een andere natie aan te vallen op zoek naar een of ander superwapen - dat echter ongevonden blijft. De verschillende bevelhebbers worden als leuke karikaturen neergezet en weten geregeld een glimlach op het gezicht te toveren, zonder dat ze vervelend worden.
Het spel weet wel steeds een goede reden te verzinnen om oorlog te voeren, maar helaas valt het in de missies zelf in herhaling. Daar komt het toch steeds weer neer op het veroveren van een productiefaciliteit, het beschermen van een basis of het innemen van een hoofdkwartier van de vijand.