Hoofdpersoon Dante is de laatste jaren uitgegroeid tot een bekend en stoer spelkarakter; en dat voor een ietwat verwijfd type, met platinablond haar en een lange, wapperende purperrode jas. Aan de andere kant, wie op een motor rondscheurt en naast een enorm zwaard, ook nog twee pistolen stijlvol hanteert, weet als snel de actieminnende gamer achter zich geschaard. Alle gekheid op een stokje: de eerste Devil May Cry was een Japans meesterwerk, de tweede een terugval, deel drie was weer op gewenst niveau en nummer vier wordt de eerste Devil May Cry op de next-gen spelcomputers.

In het vierde deel kruipt de speler afwisselend in de huid van zowel Dante als Nero en op het eerste gezicht ogen de twee identiek. Beide hebben hetzelfde kapsel, grofweg dezelfde vechtstijl en beide zijn gehuld in wapperende kledij. Nader onderzoek en het spelen van een handvol levels leert ons dat Nero wat sneller is dan Dante en dat zijn standaard zwaard een heus gashendel kent om zijn aanvallen kracht bij te zetten. Grootste verschil is de in het beeld springende Devil Bringer-arm van Nero. Deze demonische arm stelt je in staat vijanden van een afstandje naar je toe te trekken en vervolgens een flink pak slaag te geven. De Devil Bringer in combinatie met je zwaard of vuurwapen zorgt bovendien voor heel wat brute combo’s. Het oppakken, afranselen of weggooien van vijanden is een aangename manier om je in drukbevolkte levels even snel van wat vijanden te ontdoen.
Wanneer je met Dante aan het vechten bent, zal de Devil Bringer wel even gemist worden, maar de oude rot is nog steeds in topvorm. Dante kent vier verschillende vechtstijlen waartussen je kunt schakelen: Trickster, Gunslinger, Swordmaster en Royal Guard. De diverse stijlen komen vooral van pas tijdens gevechten met levelbazen, waarin het afwisselen van stijlen de meeste kans op een gewenst eindresultaat met zich meebrengt. Naast de twee bekende pistolen en Rebellion, zijn enorme trouwe zwaard, kun je ook met gauntlets en twee korte zwaarden vechten.

Door vijanden zo stijlvol mogelijk uit te schakelen en lekker veel combo’ s uit de spelcontroller te drukken, verzamel je orbs waarmee je nieuwe wapens en upgrades voor diezelfde wapens vrijspeelt. Het zal deze keer wat makkelijker zijn om de upgrades te verzamelen, zodat je niet voortdurend hoeft te back tracken om te grinden om genoeg orbs te bemachtigen.

Grafisch
Grafisch is Devil May Cry 4 een genot en hebben de makers zich weer helemaal gegeven. Vooral de variatie van de omgevingen is aangenaam, waarbij bosrijke omgevingen afgewisseld worden door moerassen en besneeuwde bergen, maar ook gotische kathedralen en middeleeuwse steden vormen het decor voor heel wat stijlvol hak-, beuk- en schietwerk. Daarbij vallen de bonte kleuren en de soepele animaties van Dante en Nero het meest op. Wel moet ik erbij zeggen dat Devil May Cry 4 geen grote open wereld is, en de verschillende levels op zijn gedeeld in kleine brokjes die met behulp van - overigens wel minieme - laadtijden aan elkaar verbonden zijn.

Gameplay
Naast de spectaculaire actie - waarbij gecombineerde moves als het in de lucht slaan van je tegenstander, er achteraan springen, in de lucht een paar zwaardslagen uitdelen en vlak voordat jij en je slachtoffer weer op de grond geland zijn het genadeschot toedienen aan de orde van de dag zijn - kent het spel nog wat puzzelelementen in de vorm van schakelaars omzetten, het verschuiven van standbeelden en wat pittige platformelementen. Het aardige bij Devil May Cry 4 is het feit dat wanneer je een springpuzzel faalt, je niet altijd direct dood of terug bij af bent, maar meestal terecht komt in een ruimte gevuld met vijanden. Dat betekent dus eerst even monsters afslachten en daarna een nieuwe poging wagen.