Hoofdpersoon Dante is de laatste jaren uitgegroeid tot een bekend en stoer spelkarakter; en dat voor een ietwat verwijfd type, met platinablond haar en een lange, wapperende purperrode jas. Aan de andere kant, wie op een motor rondscheurt en naast een enorm zwaard, ook nog twee pistolen stijlvol hanteert, weet als snel de actieminnende gamer achter zich geschaard. Alle gekheid op een stokje: de eerste Devil May Cry was een Japans meesterwerk, de tweede een terugval, deel drie was weer op gewenst niveau en nummer vier wordt de eerste Devil May Cry op de next-gen spelcomputers.
In het vierde deel kruipt de speler afwisselend in de huid van zowel Dante als Nero en op het eerste gezicht ogen de twee identiek. Beide hebben hetzelfde kapsel, grofweg dezelfde vechtstijl en beide zijn gehuld in wapperende kledij. Nader onderzoek en het spelen van een handvol levels leert ons dat Nero wat sneller is dan Dante en dat zijn standaard zwaard een heus gashendel kent om zijn aanvallen kracht bij te zetten. Grootste verschil is de in het beeld springende Devil Bringer-arm van Nero. Deze demonische arm stelt je in staat vijanden van een afstandje naar je toe te trekken en vervolgens een flink pak slaag te geven. De Devil Bringer in combinatie met je zwaard of vuurwapen zorgt bovendien voor heel wat brute combo’s. Het oppakken, afranselen of weggooien van vijanden is een aangename manier om je in drukbevolkte levels even snel van wat vijanden te ontdoen.
