Inleiding
Ontwikkelaar Visual Concepts heeft zich in het verleden voornamelijk bezig gehouden met sportgames en mocht zich ditmaal op een filmlicentie storten. Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer moest in gamevorm gegoten worden, zodat spelers in de huid van de vier striphelden konden kruipen. Wij waren erg benieuwd of de ontwikkelaars, naast verstand van sport, ook kennis hadden van superhelden en of ze een filmgame konden fabriceren die, voor de verandering, een aankoop waard is.
Het PlayStation 3-spel is enigszins vergelijkbaar met de X-Men Legends-serie en de game Marvel: Ultimate Alliance. In Rise of the Silver Surfer bestuurt de speler een van de vier helden en de andere drie lopen daar achteraan en vechten mee. Elk moment kan een extra speler bijspringen om een van de helden te besturen. In de eerder genoemde X-Men- en Marvel-spellen kan de speler kiezen uit een flink aantal helden uit het Marvel-universum; in de nieuwe Fantastic Four-game blijft de keuze tot het fantastische viertal beperkt. Met een druk op de vierpuntstoets wordt er overgeschakeld naar een andere held en kan er gebruik gemaakt worden van de unieke krachten van deze persoon. Zo kan Reed zichzelf uitrekken en daardoor plaatsen bereiken waar de rest niet bij kan, en heeft Sue de kracht zichzelf onzichtbaar te maken en telekinese te gebruiken. Johnny verandert in 'the human torch' en heeft niet alleen de gave om te vliegen, maar ook om vuurballen af te schieten. De laatste superheld heeft de bijnaam 'Thing' en kan de grond doen schudden met zijn aanvallen, om bijvoorbeeld meerdere vijanden op de grond te krijgen.

Vechten als een team
De speler wordt zonder veel uitleg in het spel gegooid en voor diegenen die de film niet hebben gezien is het totaal onduidelijk waar om gevochten moet worden. Bovendien wijkt het verhaal enigszins af van de film. De eerste uitdaging die de speler voor zijn kiezen krijgt, is een ingestorte grot waaruit een uitweg gevonden moet worden. Als er iemand is die grote rotsblokken kan verplaatsen, is dat wel the Thing - we slaan de rotswand met gemak tot gruis en het avontuur kan beginnen.
Elk karakter heeft naast sterke en zwakke aanvallen ook vier unieke vechtmogelijkheden, die door het indrukken van de R2-knop gebruikt kunnen worden. Deze krachtige aanvalsmethodes zijn gebonden aan een voorraad 'Cosmic Energy', die langzaam opraakt als de aanvallen gebruikt worden. Interessanter vonden we de moves onder de L2-knop: hier zitten andere aanvalsmethodes op basis van teamwork. Zo kan Johnny een vuurbal creëren die the Thing afschiet door hard op de grond te slaan.
Gameplay & Graphics
Van New York naar Shanghai
De eerste tien minuten van het spel geven een goede indruk van wat de speler gedurende de hele game kan verwachten: een aaneenschakeling van wandelingen en het veelvuldig bedienen van liften en deuren, die soms vereisen dat meerdere karakters zich erbij verzamelen voordat er beweging in komt. Alle ruimtes zijn voorzien van enkele kratten die de speler muntjes geven als ze stukgeslagen worden. Met deze munten kunnen de karakters geüpgradet worden; aanvallen worden versterkt of het uithoudingsvermogen vergroot.
De grotten die de speler in het begin doorkruist worden later vervangen door de straten van New York, en ook Shanghai wordt aangedaan. Toch zorgen de locaties niet voor genoeg afwisseling: de verveling slaat al snel toe. In een poging tot variatie krijgt de speler zo nu en dan een level voorgeschoteld waar met de bewegingsgevoelige Sixaxis-controller gevlogen moet worden. De vlieglevels duren echter veel te lang en bevatten weinig afwisseling. Bovendien werkt de normale besturing beter dan de Sixaxis.

Fantastic one
De Fantastic Four horen als een team samen te werken en elkaar aan te vullen. Wij kwamen er echter snel achter dat de aanvallen waarbij de helden samenwerken veel te lastig zijn als er ineens een kudde slechteriken opduikt. Steeds dezelfde lompe aanval van Thing is de snelste manier om door de levels heen te geraken, al zal er soms even naar een andere Fantastic Four-held geschakeld moeten worden om een laserstraal te ontwijken of een voorwerp met telekinese te verplaatsen. Het grootste deel van de tijd lopen de overige helden er echter doelloos bij. Omdat de speler niet verplicht wordt tussen de verschillende hoofdpersonen te schakelen, wordt het trucje van Thing al snel saai.

Graphics en geluid
In de in-game cutscenes wordt helaas al te duidelijk hoe ongedetailleerd de karaktermodellen zijn. Er is nogal bespaard op polygonen, terwijl het geheel toch op een Playstation 3 draait - waar we toch wel wat meer van verwachten. De textures uit de omgeving verschillen nogal: enkele rotsen zien er acceptabel uit, terwijl de grond en sommige metalen panelen er vaal en wazig uit zien. De levels zijn niet volledig aangekleed, ze voelen altijd te leeg.
Een bruiloftsscène bovenop een flatgebouw in New York klinkt misschien spectaculair, maar de speler moet het stellen met enkele bloempotten, een bankje hier en daar en natuurlijk stoeltjes voor de gasten. Blijkbaar hebben de fantastische vier geen vrienden, want op de bruiloft komt niemand opdagen. Of hadden de ontwikkelaars misschien geen zin om hier wat vulling in te zetten? Het is soms onduidelijk wat de speler in de levels kapot kan maken. Sommige kratten kunnen stuk, andere weer niet. Slaan we een bloempot aan gort dan valt deze altijd in vier gelijke partjes uiteen - dat is vast geen verwijzing van de makers naar de speltitel. De filmacteurs hadden blijkbaar ook niets met deze game, want de stemmen zijn verzorgd door stemacteurs die op zijn best een poging doen om de filmacteurs na te bootsen.
Conclusie
Een game over vier fantastische personen leidt niet automatisch tot een fantastisch spel. Of toch...: fantastisch slaapverwekkend. De levels zijn eentonig, omdat de speler niets anders doet dan dezelfde vijanden verslaan met dezelfde aanvallen en tussendoor ook nog enkele deuren moet openen. Thing overtreft de andere helden in zijn kunnen en biedt de makkelijkste manier om de levels te doorlopen. De overige drie lopen er als wannabe-vriendjes achteraan. Ook de digitale versie van Jessica Alba maakt weinig goed. De karaktermodellen zijn niet gedetailleerd en mevrouw Alba zag er niets in om haar digitale alter ego van een stem te voorzien.
The Fantastic Four bewijst, net zoals de Transformers-game dat al deed, dat filmgames het geld van de aanschaf maar hoogst zelden waard zijn. De enige manier waarop ontwikkelaars dit duidelijk gemaakt kan worden, is door zulke titels keihard te negeren. Dat een film of strip als bronmateriaal wel tot een uitstekende game kan leiden, bewijst The Darkness. Over een pc-versie van de Fantastic Four is nog niets bekend, maar wie zit daar op te wachten? Liefhebbers van Marvel-helden kunnen beter spellen uit de X-Men Legends-serie spelen.
Pluspunten
+ Tot vier spelers tegelijk
Minpunten
- Geen originele stemmen
- Eentonig
- Onduidelijk verhaal
- Matige graphics
Cijfer: 4,5
Titel | Fantastic 4: Rise of the Silver Surfer |  |
Platform | PlayStation 3, Xbox 360, Wii, PlayStation 2, Nintendo DS |
Uitgever | Take Two Interactive |
Ontwikkelaar | Visual Concepts |
Releasedatum | 15 juni 2007 |