Elite Beat Agents: Getikte Japanse ritmegame

Dansende agenten

Op de redactie van Tweakers.net klonk een opvallend soort getik. Het was niet het geluid van vingers op toetsenborden, maar een ritmisch getik afgewisseld met gevloek; Elite Beat Agents, een ritmespel voor de Nintendo DS was gearriveerd op de redactie. In het spel mag de speler de mensheid te hulp schieten met drie dansende agenten. Ooit geweten dat dansen op muziek alle problemen kan oplossen?

De speler mag zelf achterover geleund blijven zitten en hoeft alleen met zijn stylus ritmisch mee te tikken op het aanraakscherm van de DS. Zo simpel als het concept is, zijn echter ook de verhaallijnen: de speler moet onder andere te hulp schieten bij een weervrouw die haar zoontje beloofd heeft om in weekend te gaan picknicken. Zware regenval lijkt het uitje te gaan verstoren en in het door haar te presenteren weerbericht moet de weervrouw kiezen tussen het teleurstellen van haar zoonlief of liegen over het weer, waardoor ze haar baan op het spel zet. Het leven van een alleenstaande weervrouw gaat niet over rozen. Als goede moeder krijgt ze het slechte nieuws niet over haar lippen en meldt dat het een stralende dag gaat worden. De drie agenten krijgen een oproep om in actie te komen en al dansend de donkere wolken te verdrijven.

Manga
Elk liedje begint met een soortgelijk verhaaltje dat in Manga-stijl getekend is. De situaties en drie agenten deden ons denken aan de tekenfilmserie Totally Spies. Na de introductie komen de dansende agenten tevoorschijn op het aanraakscherm. Zij worden in drie dimensies weergegeven, terwijl het bovenste scherm de voortgang van het verhaal toont in 2d-mangastijl. Op het ritme van de muziek mag de speler genummerde rondjes in de juiste volgorde aantikken. Rond elk rondje verschijnt een steeds kleiner wordende cirkel. Het is zaak net te tikken op het moment dat de cirkel precies op het rondje valt. Tikt de speler iets eerder of later, dan resulteert dit in minder punten of helemaal niets als de timing compleet verkeerd is. De levensbalk, genoemd de 'Elite-o-meter' moet nauwlettend in het oog gehouden worden of de poging is afgelopen en het nummer moet opnieuw gespeeld worden. Elke fout laat de meter langzaam leeglopen, het tikken op het juiste ritmevult deze weer aan. Op negentien gecoverde nummers van onder andere artiesten als Queen, Madonna, The Rolling Stones, Avril Lavigne en de Village People mag de speler erop los tikken. Hieronder vind je een overzicht van alle te spelen nummers.

Artiest	Titel
Steriogram	Walkie Talkie Man
Jackson Five	ABC
Avril Lavigne	Sk8er Boi
Queen	I Was Born to Love You
Stray Cats	Rock This Town
Deep Purple	Highway Star
Village People	Y.M.C.A.
Earth, Wind and Fire	September
Jamiroquai	Canned Heat
Madonna	Material Girl
Ashlee Simpson	La La
Chicago	You're the Inspiration
Destiny's Child	Survivor
Hoobastank	Without a Fight
Cher	Believe
David Bowie	Let's Dance
Sum 41	Makes No Difference
Rolling Stones	Jumpin Jack Flash
Good Charlotte	The Anthem

Verslaving en geluid

Elk muzieknummer staat gelijk aan een level. Aan de hand van de behaalde score krijgt de speler een beoordeling voor elk gespeeld level. Het tikken op rondjes wordt afgewisseld met het volgen van een bewegend rondje over een bepaald pad. Zo zal de speler de stylus zorgvuldig mee moeten bewegen naar waar het rondje hem leidt. Sommige rondjes bevinden zich bovenop elkaar waardoor er vlug op dezelfde plaats getikt moet worden en dan is er nog een schijf die de speler moet laten draaien door er met de stylus vluchtig cirkels op te draaien. Elke tik klinkt als een soort handgeklap, alsof iemand meeklapt met de muziek. Het getik resulteert dus niet in een geluid of toon die onderdeel is van de muziek, zoals bij Guitar Hero het geval is.

Vooral als de levels wat moeilijker worden en er sneller getikt moet worden, merken we de verslavende werking van het spel. Er wordt niet meer gelet op animaties op de achtergrond, maar alleen waar het volgende rondje zich bevindt. Ook is het belangrijk om vooruit te denken en de nummering van de rondjes te onthouden, terwijl er getikt wordt. Het kan voorkomen dat de speler met zijn eigen hand in de weg zit en het scherm niet te overzien is. Gelukkig hadden we hier weinig last van, maar spelers met kolenschoppen als handen zijn gewaarschuwd. De drang om gefaalde levels opnieuw te spelen is groot en gelukkig kunnen de animaties doorgeklikt worden, want eigenlijk zijn we deze vanaf de eerste keer al zat. Niet voor niets kiezen games als Guitar Hero, Dance Dance Revolution en Donkey Konga voor gameplay zonder een verhaal. Het is jammer dat de speelduur nogal verkort wordt doordat het aantal meegeleverde muzieknummers slechts negentien bedraagt. In vergelijking met het eerste deel van Guitar Hero, biedt het gitarenspel toch achtentwintig nummers meer. Het tweede deel van Guitar Hero bevat zelfs 64 muzieknummers, iets wat niet vreemd is voor een spel dat draait om de muziek.

Geluid
Zolang er met een koptelefoon geluisterd wordt is er met de geluidskwaliteit van de nummers niets mis. De luidsprekers van de DS zelf zijn echter niet goed genoeg om muzieknummers mee te luisteren, de muziek klinkt niet helder. Dit kunnen we het spel uiteraard niet aanrekenen, daar het een beperking van de DS zelf is. Bovendien is een koptelefoon geen overbodige luxe aangezien de speler zich op de muziek zal moeten concentreren. Enige afleiding in de huiskamer of treincoupé kan de score en het humeur aardig omlaag halen. Het spel is te gebruiken met de rumble pak, waardoor elke tik resulteert in een trilling waardoor de speler alleen nog maar nerveuzer wordt.

Hoewel tussen de muzieknummers grote namen als Queen en de Rolling Stones te vinden zijn, gaat het daarbij niet om originele versies. Juist omdat het stemgeluid van dergelijke artiesten behoorlijk bekend is, valt dat nogal op en dat is jammer.

Hadden we dan toch de Japanse versie moeten spelen? Deze versie van de game is genaamd 'Osu! Tatakae! Ouendan' en verscheen in 2005. De game werd grootschalig geïmporteerd door fans van het ritme-genre. Nintendo heeft van de Engelse versie geen simpele port gemaakt, maar eigenlijk een geheel nieuwe versie gecreëerd. De Japanse tracklist is vervangen door een Engelse, de getekende verhaaltjes zijn geheel nieuw en zelfs de dansende agenten verschillen van de Japanse versie. Ondanks de aanpassingen heeft het spel het Japanse karakter niet verloren, want de overdreven tekenstijl is uiterst aanwezig. De stijl van de animaties zal niet elke speler aanspreken en Japan-liefhebbers doen er beter aan de Japanse versie te importeren.

Conclusie

Bij veel muziekgames is het concept simpel en de gameplay verslavend, dit geldt ook voor Elite Beat Agents. Het is wel jammer dat er tijd besteed is aan een overbodig verhaal en niet aan meer nummers c.q. levels. De negentien nummers zijn in niet al te lange tijd uitgespeeld en ondanks dat verschillende moeilijkheidsniveau's en de multiplayer-modus de levensduur van de game verlengen waren we er na een week wel klaar mee.