Inleiding
Samengevat
De Philips 973 is het topmodel, dat voorzien is van een 65"-oledscherm, en staat op een wegklapbare voet waarin de elektronica, de aansluitingen en het luidsprekersysteem zijn verwerkt. Hij is voorzien van driezijdig Ambilight en wordt geleverd met twee afstandsbedieningen. De ene is een kleine smartremote met microfoon en minitouchpad; de andere is dubbelzijdig uitgevoerd en heeft aan de achterkant een handig qwertytoetsenbordje. De beeldkwaliteit is erg goed, maar de soundbarvoet ziet er indrukwekkender uit dan hij klinkt.
Eindoordeel
In deze review bekijken we het 65"-topmodel van Philips: de 973. Deze uhd-oled-tv is voorzien van alle features die je van een Philips-topmodel mag verwachten: een oledpaneel met een diagonaal van 165cm, ingekocht bij LG Display, Ambilight, een dubbelzijdige afstandsbediening met qwertytoetsenbordje, een smartremote met ingebouwde microfoon voor spraakzoekopdrachten en een wegklapbare voet, die naast de aansluitingen en de elektronica, ook een riant 60W-audiosysteem huisvest.
/i/2002173361.jpeg?f=imagenormal)
Het design is strak; het superdunne oledpaneel is aangebracht op een dunne glasplaat. Dit ontwerp kennen we al van de oled-tv's van LG, onder de marketingnaam Picture on Glass. De grote onderscheidende factor is de metaalkleurige soundbarvoet, die is afgewerkt met grijze stof aan de voorkant. Uiteraard is ook de achterkant anders dan bij LG, omdat daar een driezijdig Ambilight-systeem is aangebracht.
Het smartgedeelte wordt verzorgd door Android TV, versie 7 Nougat, van Google. TP Vision, de maker van Philips-televisies, heeft de interface flink aangepast, waardoor alle menu's een geheel eigen look and feel hebben. Alleen het homescreen ziet er redelijk standaard uit, omdat Google daar geen al te grote veranderingen toestaat.
Het beeldpaneel mag dan uit de stal van LG komen, de beeldverwerking is geheel zelf ontwikkeld door TP Vision en draait op de nieuwe P5-chipset. Het audiosysteem is geschikt voor weergave van het lossless dts hd-formaat; een feature die normaal gesproken alleen op de betere externe audiosystemen te vinden is. De 973 is alleen verkrijgbaar in 65 inch en kost ten tijde van het schrijven van deze review zo'n drie en een half duizend euro.
Uiterlijk en aansluitingen
Doordat de 973 gebruikmaakt van een oledscherm, kan hij bijzonder dun zijn. Het paneel zelf is slechts 4mm dik en is voor de broodnodige stevigheid op een 3mm dikke glasplaat aangebracht. Deze constructie ziet er mooi uit, maar lijkt een beetje afgekeken van LG's Picture on Glass-design. Onder het scherm is een verchroomde uitstulping aangebracht met daarop het Philips-logo. Ook zijn hierin de powerled en de infraroodontvanger te vinden. Het uitsteeksel is gemaakt van plastic, waardoor het chroom wat goedkoop oogt.
Aan de achterkant kijk je door de glasplaat heen op een dunne plaat metaal die achter op het beeldpaneel zit en geborsteld is afgewerkt. Ook zit er een rand rondom waarin de Ambilight-leds zitten. De verbinding met de voet is slechts vijf centimeter breed en afgewerkt met chroom. In de voet eindigt deze verbinding in een scharnier waarmee de luidsprekervoet negentig graden gekanteld kan worden, zodat de 973 aan de muur kan worden opgehangen.
De soundplate waarop de tv staat, is 5cm hoog en 114cm breed; 32cm smaller dan het beeldscherm. Hij is 27cm diep en omdat je ook nog ruimte nodig hebt aan de achterkant om de kabels te kunnen aansluiten, is de tv niet strak tegen een muur op een meubel te plaatsen. Als je een ca-module gebruikt, komt het beeldscherm op een flinke afstand, zo'n 24cm, van de wand te staan. Ook als je de tv wilt ophangen, is de afstand tot de wand relatief groot doordat de vesa-bevestigingsgaten in de, achter de tv geklapte, luidsprekervoet zitten.
Aansluitingen
Het meegeleverde netsnoer heeft een riante lengte van twee en een halve meter, en is bovendien afneembaar, zodat je het eenvoudig kunt vervangen als je nog meer lengte nodig hebt. Zo zien we het graag. Alle aansluitingen zitten aan de achterkant van de voet. Hierdoor kun je kabels makkelijk wegwerken als de tv op een meubel staat, maar dat maakt het aansluiten van een tijdelijke hdmi-kabel of een koptelefoon er niet makkelijker op. Als de tv aan de muur is opgehangen, zitten alle aansluitingen achter het scherm en wijzen ze ook nog eens omhoog, waardoor ze zeer lastig te bereiken zijn.
Links zit een toslink- digitale audio-uitgang. Daarnaast zit een rj45-netwerkaansluiting. Dan komt er een antenneaansluiting, die geschikt is voor Digitenne en kabel, en een f-connector voor satelliet. Component met analoge audio kan worden aangesloten door middel van twee meegeleverde break-outkabeltjes. Er is geen composietingang meer aanwezig. Alle vier de hdmi-aansluitingen zijn voorzien van een audio return channel en de eerste is daarnaast geschikt voor mhl. Er zijn twee usb-aansluitingen, waarvan een is bedoeld voor een harde schijf waarmee programma's kunnen worden opgenomen. Er is een 3,5mm-koptelefoonaansluiting met daarnaast een CI+-slot. Uiterst rechts zit een seriële poort voor servicedoeleinden.
Android TV en afstandsbedieningen
Zoals we gewend zijn van Philips-televisies, maakt de 973 gebruik van Android TV van Google. Hij draait nog versie 7 Nougat. Er is helaas, zoals we gewend zijn van alle Android tv's, weer gebruikgemaakt van een goedkope soc van MediaTek. Deze MT5891 is voorzien van vier Cortex-A53 cpu-cores die het moeten doen met 2GB ram-geheugen. Voor de gebruiker is een krappe 10GB flash-opslag beschikbaar. Als gpu is een Mali T-860 ingezet, die de interface op 1920x1080 pixels rendert.
/i/2002173311.jpeg?f=imagenormal)
De interface draait redelijk soepel en de soc is snel genoeg voor simpele spelletjes, maar we blijven het raar vinden dat een duur topmodel als de 973 het moet doen met een goedkope, langzame soc. De gebruikservaring zou zoveel beter zijn als hier niet op was beknibbeld. Helaas kiezen alle fabrikanten van Android-tv's, zelfs bij dure modellen, voor goedkope chips van MediaTek. Ook is er nog geen enkele uhd-tv waarvan de interface daadwerkelijk op 3840x2160 pixels wordt gerenderd, waardoor de letters er, zeker op een groot 65"-scherm, blokkerig uitzien.
/i/2002173313.jpeg?f=imagenormal)
TP Vision heeft Android TV zoveel mogelijk aangepast om de 973 een typische Philips look and feel mee te geven. Alles wat van Google aan de interface veranderd mag worden, heeft een eigen design gekregen. Er is zelfs een extra menu toegevoegd, het TV-menu, met een aantal shortcuts naar bijvoorbeeld bronnen, apps, zenders en de tv-gids. De volgorde wordt automatisch aangepast, zodat de meestgebruikte shortcuts vanzelf bovenaan komen te staan.
/i/2002173315.jpeg?f=imagenormal)
Als je de zenderlijst bekijkt, zijn alle kanalen netjes van het juiste zenderlogo voorzien, waardoor je sneller vindt wat je zoekt. Ook in de tv-gids zijn de handige zenderlogo's zichtbaar, maar helaas loopt het huidige programma niet door in een hoek, zoals dat bij veel andere merken wel het geval is. Zelfs het geluid wordt onderbroken, zodat je het lopende programma niet kunt blijven volgen als je even de elektronische programmagids raadpleegt. Bovendien verloopt het heen en weer schakelen behoorlijk traag.
Afstandsbedieningen
Er worden twee afstandsbedieningen meegeleverd: een grote dubbelzijdige met veel knoppen aan de bovenkant en een handig mini-qwertytoetsenbordje aan de achterkant, en een compacte staafvormige smartremote met zes knoppen, een minitouchpad en een microfoon. De miniafstandsbediening weegt slechts 68 gram inclusief twee AAA-batterijen. Hij is zeventien en een halve centimeter lang en negentien millimeter hoog en breed.
De bediening van de tv verloopt alles behalve prettig met de miniremote. Als je van kanaal wilt wisselen, moet je met je duim over de kleine touchpad swipen. Een normale zapknop kun je vasthouden als je meer dan één zender wilt overslaan, maar hier moet je per zender een vingerbeweging maken. Daarbij moet je ook nog eens op de televisie blijven mikken, omdat je anders de kans loopt dat het infraroodsignaal niet aankomt.
De homeknop heeft twee functies; kort drukken brengt je naar het homescreen en met lang drukken roep je het tv-menu op. Dit tv-menu heb je vaak nodig omdat directe toetsen voor zaken als ingangen, apps en de tv-gids ontbreken. We hadden vaak diverse pogingen nodig om het tv-menu op te roepen, omdat je niet simpelweg de knop ingedrukt kunt houden totdat het tv-menu verschijnt. Soms druk je lang genoeg, maar mik je per ongeluk niet goed op de tv, waardoor je alsnog het homemenu te zien krijgt. Ook vinden we het onhandig dat er geen muteknop op zit voor als je een telefoontje ontvangt. De spraakherkenning werkt wel goed en verloopt via bluetooth, zodat je daarvoor niet hoeft te mikken.
De normale, grote afstandsbediening werkt veel prettiger dankzij het grote aantal knoppen, zodat je nauwelijks bent aangewezen op menu's. Ook is de lay-out ervan duidelijk en hebben de toetsen een prettige, voelbare 'klik'. Daarnaast kunnen we het toetsenbordje aan de achterkant zeer waarderen. Het is jammer dat er geen microfoon in zit, waardoor je voor spraakzoekopdrachten bent aangewezen op de tweede, onhandige, miniremote. Niet zo lang geleden werden de duurdere Philips-tv's geleverd met een veel handigere afstandsbediening, die voorzien was van een microfoon en minitoetsenbord. Waarom TP Vision er nu voor gekozen heeft deze te vervangen door twee losse afstandsbedieningen, is ons een raadsel.
Inputlag en chroma subsampling
Moderne televisies doen er relatief lang over om beelden die via hdmi worden aangeboden, daadwerkelijk weer te geven. De tijd die daarvoor nodig is, noemen we inputlag en als je graag consolegames speelt op je televisie, doe je er goed aan om er bij aanschaf op te letten. Doordat steeds meer mensen dit doen, voelen fabrikanten zich genoodzaakt om de inputlag te verbeteren en hebben we in de afgelopen jaren flinke verbeteringen gezien op dit punt.
We hebben de 973 gemeten met onze Leo Bodnar-lagtester. Met een inputlag van 39ms bij het weergeven van 1080p60-beelden zouden we een paar jaar geleden nog best tevreden zijn geweest, maar de beste televisies van dit moment zijn meer dan twee keer zo snel. Hiermee is de 973 op dit moment dus een duidelijk minder goede keuze voor gamers. Door de lagtester via een HDFury Integral en Linker aan te sluiten, kunnen we ook testen bij het weergeven van 2160p60- en hdr-beelden. Dit had geen significant effect op de inputlag.
Chroma subsampling
Het verwerken van uhd-beelden kost veel bandbreedte en rekenkracht. Een enkel beeldje heeft namelijk meer dan acht miljoen pixels en als je er ook nog eens zestig per seconde van moet afhandelen, loopt de benodigde bandbreedte hard op. De meeste televisies proberen de beeldverwerkingschips wat te ontlasten door chroma subsampling op het binnenkomende signaal toe te passen bij het weergeven van 2160p60-beelden. Hierbij wordt kleurresolutie opgeofferd, maar doordat de resolutie van het helderheidssignaal behouden blijft, valt het bij de meeste natuurlijke beelden niet op.
Omdat alle codecs die voor de distributie van video worden gebruikt, ook gebruikmaken van chroma subsampling, heb je er geen last van bij het kijken naar video. Als je echter kijkt naar computerbeelden van een pc of gameconsole, levert het een duidelijke vermindering van de beeldkwaliteit op. Hier kun je wat aan doen door in het menu te navigeren naar Alle instellingen > Algemene instellingen > HDMI Ultra HD. Je kunt daar ingang 1 en 2 kiezen voor UHD 4:4:4/4:2:2. Helaas heb je die optie niet bij hdmi 3 en 4. Ook jammer is het feit dat de 973 4:2:2 chroma subsampling blijft toepassen. Dat ziet er veel beter uit dan 4:2:0 subsampling, maar er gaat nog altijd kleurinformatie verloren.
Ambilight, energiegebruik en geluid
Het Ambilight-systeem, dat de muur achter de tv met het scherm laat meekleuren door middel van rgb-leds, is voor sommigen een nutteloze gimmick, terwijl anderen juist vanwege dit systeem een voorkeur voor Philips-televisies hebben. Bij de 973 is gekozen voor de driezijdige variant, waarbij het onder de televisie donker blijft. Wij vinden het raar, zeker gezien de hoge aanschafprijs, dat niet voor de vierzijdige variant is gekozen. De constructie met de grote soundbarvoet leent zich prima voor verlichting onder het scherm. Je kunt kiezen of het systeem, zoals het ooit bedoeld was, het beeld moet volgen wat kleur betreft, of dat het juist op het geluid moet reageren, wat niet misstaat op een feestje. Er is dan ook een speciale partymodus, die de verschillende effecten afwisselt. Bij het kijken naar sport kun je de kleuren van je nationale vlag op de muur laten schijnen en als je de Wave your flag-app koppelt, kan de tv zelfs 'juichen' en 'vuurwerk afsteken'.
Als de tv voor een witte muur staat, vinden wij de isf-stand het nuttigst. Deze zorgt voor constant wit licht achter de tv dat dezelfde kleurtemperatuur heeft als een correct afgesteld scherm. Hierdoor is kijken in een donkere kamer minder vermoeiend voor je ogen en ervaar je de kleuren op het scherm zoals ze bedoeld zijn. Helaas is de isf-stand af fabriek nogal blauw afgesteld, op een kleurtemperatuur van bijna 17.000 kelvin. Door in het menu de waarden 100, 92 en 66 voor respectievelijk rood, groen en blauw in te voeren, konden we de Ambilight-leds wit licht met de juiste kleurtemperatuur van 6500 kelvin laten weergeven.
Energiegebruik
Het Ambilight-systeem gebruikt uiteraard ook energie. Heel veel is het niet, want als alle rgb-leds helder wit licht genereren en het verbruik dus het hoogst is, kost het je ongeveer 16W extra. Bij gemiddeld gebruik moet je dus ruwweg op de helft daarvan rekenen. Verreweg het grootste gedeelte van het verbruik van de tv komt voor rekening van het oledpaneel; hoe feller je dit zet, hoe meer energie nodig is.
Op de felste stand verbruikt de 973 zo'n 261W gemiddeld. Daarbij produceert het scherm zo'n 254cd/m² aan helderheid. Als we het scherm afstellen op een helderheid van 120cd/m², waarmee het prettig kijken is in een kamer met gematigd licht, daalt het verbruik tot een gemiddelde van 151W. In de laagste stand meten we een verbruik van 110W, waarbij nog zo'n 85cd/m² aan helderheid overblijft; genoeg voor een acceptabel beeld in een compleet verduisterde ruimte. De 973 is voorzien van een lichtsensor die de helderheid kan aanpassen aan het omgevingslicht. Hiermee kun je dus energie besparen zonder dat het beeld er flets uit gaat zien.
Geluid
De soundbarvoet van de 973 heeft flinke afmetingen en dat schept hoge verwachtingen voor de geluidskwaliteit. Deze verwachtingen worden echter maar ten dele waargemaakt. Er zitten zes drivers in de voet, met een totaalvermogen van 60W. Gek genoeg gaat het systeem niet erg hard. Het is luid genoeg voor de gemiddelde huiskamer, maar vanaf de helft van het maximale volume krijg je steeds minder bas te horen, waardoor het geheel schel en onprettig gaat klinken. Als je er, in het menu, meer bas in draait, wordt het geluid overstuurd weergegeven.
De woofers hebben een 'triple-ring'-ophanging, die een grotere uitslag moet mogelijk maken, maar voor een overtuigende laagweergave zijn ze simpelweg te klein. De bassen lopen niet al te laag door, terwijl de grote voet anders doet vermoeden. Een groot deel van de voet wordt ingenomen door de elektronica en de aansluitingen, en dus is het niet realistisch om indrukwekkende bassen te verwachten, maar menige compacte bluetoothluidspreker heeft meer autoriteit in het laag.
De liefhebbers van een stevig laag en een flink volume zullen zeker teleurgesteld zijn in de luidsprekers van de 973. Toch vinden we het een goed klinkend systeem. Dit komt doordat de twee tweeters aan de voorkant zijn gemonteerd en het geluid dus in de richting van je oren uitstralen. Hierdoor is het stereobeeld prachtig en zijn stemmen duidelijk verstaanbaar. Dit voordeel wordt overigens tenietgedaan als je de tv aan de muur ophangt, want dan wordt de voet achter het scherm geklapt, zodat de tweeters naar de vloer worden gedraaid.
Beeldeigenschappen
Een van de voordelen van oled ten opzichte van lcd's bestaat uit de veel betere kijkhoeken. Dat valt goed te zien aan onderstaande foto's, die zijn gemaakt met identieke belichting. Bij de linkerfoto stond de camera recht voor de tv en bij de rechter onder een hoek van 45 graden ten opzichte van het scherm.
We zien dat de helderheid een klein beetje terugloopt als je niet recht voor het scherm zit, maar in de praktijk valt dit nauwelijks op. Als je onder een hoek kijkt, zie je net zulke mooie kleuren en net zo'n groot contrast als recht van voren.
Ook wat uniformiteit betreft doen oledschermen het veel beter dan lcd's, doordat geen aparte backlight nodig is. Het is namelijk moeilijk om een backlight, tegen aanvaardbare kosten, uniform te krijgen. Om de helderheidsverschillen in beeld te brengen, hebben we foto's gemaakt van een wit scherm waarbij we voor middengrijs hebben belicht.
We zien dat de helderheidsverschillen zeer klein zijn, waardoor ze met het blote oog niet opvallen. Ook zijn er nauwelijks kleurverschillen te zien. Onder een hoek verandert daar niets aan en ziet het beeld er nog steeds zeer uniform uit. Wel zien we dat de helderheid een klein beetje terugloopt, maar opvallend is dat niet.
Traditioneel is de zwartweergave een zwak punt bij lcd's, maar bij oled is die simpelweg perfect.
Doordat de afzonderlijke oleds gewoon uitgeschakeld kunnen worden, komt er bij het weergeven van zwart geen licht van het scherm. Het is bij een volledig zwart scherm in een verduisterde kamer dus niet te zien waar het scherm ophoudt. Uiteraard moet je Ambilight dan wel hebben uitgeschakeld.
Beeldverwerking
De beeldverwerking van de 973 draait op de P5-engine, een krachtige chip die volgens de marketing van TP Vision een betere beeldkwaliteit moet opleveren dan de concurrentie biedt. Over het algemeen zijn we geen liefhebber van beeldverbeterende algoritmes, omdat ze in de praktijk vrijwel altijd onbedoelde bijeffecten hebben die het beeld juist verslechteren. Liever schakel je al deze 'beeldverbeteraars' dus uit, zodat de tv het beeld netjes weergeeft zoals de makers het bedoeld hebben.
Zo is de 973 voorzien van twee functies die de hoeveelheid ruis in het beeld moeten verminderen: Ruisreductie en MPEG-artefactreductie. De eerste is bedoeld voor gewone willekeurige ruis, zoals filmkorrel, en de tweede vermindert de zichtbare artefacten die ontstaan door videocompressie. Het is belangrijk dat je ze alleen gebruikt bij het kijken naar slecht beeldmateriaal, want naast ruis verminderen deze algoritmen ook de beeldscherpte.
Met 'Perfect contrast' kun je meer contrast aan het beeld toevoegen. Dit doet de tv door lichte delen van het beeld lichter te maken en donkere beelden donkerder. Helaas gaan hierdoor subtiele details in beeld verloren. Als je naar sdr-materiaal kijkt, kun je beter gebruikmaken van HDR Upscaling. Dit algoritme zet de hogere maximale helderheid in dan wat normaal bij hdr-weergave beschikbaar is, waardoor het contrast toeneemt zonder dat details verloren gaan. De beelden worden zo niet weergegeven zoals ze bedoeld zijn, maar het ziet er wel natuurlijk uit.
Volgens de begeleidende tekst in het menu biedt Ultra Resolution 'uitstekende scherpte, vooral voor lijnen en contouren in het beeld'. We hebben deze functie met allerlei verschillende beelden geprobeerd, maar we konden geen enkel verschil in scherpte ontdekken. Ook niet bij lijnen en contouren. De gewone scherpteregeling doet het wel goed, al levert deze, net als alle andere scherpteregelingen, zichtbare halo's in beeld op. Voor het beste beeld zet je deze dus op 0.
Uiteraard is ook beeldinterpolatie aanwezig. Deze heet bij Philips-televisies Perfect Natural Motion. Wij zijn geen liefhebber van beeldinterpolatie, want hoewel beweging er soepeler en scherper uit gaat zien, levert het altijd fouten in het beeld op. Alle merken hebben last van dit soort artefacten als je interpolatie gebruikt, maar bij Philips-tv's krijg je wel erg veel fouten in beeld, zelfs als je Perfect Natural Motion in de laagste stand zet.
Metingen en hdr
Bij een oledscherm heeft het meten van het contrast geen zin, want doordat de individuele pixels bij het weergeven van zwart geheel worden uitgeschakeld en er dus totaal geen licht uit het scherm komt, is de contrastverhouding altijd 1:∞ oftewel perfect. Dit perfecte contrast wordt in de praktijk echter alleen gehaald in een totaal verduisterde ruimte, doordat reflecties in beeld de zwartweergave negatief beïnvloeden. Dat geldt overigens niet alleen voor oledtelevisies. Het scherm is voorzien van een antireflectielaag die redelijk goed werkt, maar sterke lichtbronnen in de kijkruimte leveren wel degelijk reflecties in beeld op.
We hebben de prestaties van de 973 gemeten met onze SpectraCal C6-colorimeter, die we in CalMAN hebben voorzien van een meterprofiel door middel van een X-Rite i1Pro 2-spectrometer. Van alle beeldpresets levert isf Dag de nauwkeurigste weergave op.

We zien dat de grijstinten een tikje te warm worden weergegeven door een teveel aan rood en een tekort aan blauw. De afwijkingen zijn echter dusdanig klein dat ze met het blote oog niet te zien zijn. Ook worden de grijstinten vanaf 70 IRE een klein beetje te helder weergegeven. Opnieuw zijn de afwijkingen te klein om te worden waargenomen. De gemiddelde ΔΕ2000 bedraagt dan ook een zeer nette 1,3.

Bij de primaire en secundaire kleuren zien we vergelijkbare resultaten. Vooral rood en blauw worden een tikje te verzadigd weergegeven, maar doordat de helderheid van de primaire en secundaire kleuren zeer nauwkeurig is afgesteld, zijn de afwijkingen te klein om te worden waargenomen. De gemiddelde ΔΕ2000 van 1,7 zit ruim onder de zichtbare grens van 3 en daarmee is een kalibratie overbodig.
Hdr
De 973 kan hdr weergeven in de formaten hdr10 en hlg. Er is dus geen ondersteuning voor Dolby Vision. Het ontbreken van dit hdr-formaat is geen ramp, omdat content die in Dolby Vision kan worden bekeken, over het algemeen ook in hdr10 beschikbaar is. Wat beeldkwaliteit betreft ontlopen deze twee formaten elkaar nauwelijks, maar het wil nog weleens voorkomen dat de Dolby Vision-versie een eigen color grading heeft ondergaan, waardoor deze er anders uitziet.
De oledtechniek levert spectaculaire hdr-beelden op dankzij het enorme eigen contrast van het beeldpaneel. Voor het beste hdr-effect moet je wel in een zo donker mogelijke kamer kijken. Als je ogen eenmaal aan het donker gewend zijn, zien de heldere delen van het scherm er fel uit, maar dit effect neemt, door de relatief lage maximale helderheid van de oledtechniek, sterk af bij meer omgevingslicht.
De hoogste piek die we hebben gemeten, bedroeg 745cd/m², waarbij we een wit vlak dat twee procent van het scherm besloeg, op een zwarte achtergrond weergaven. De hoogste helderheid wordt overigens niet direct gehaald, maar de helderheid loopt langzaam op en zwakt na een tijdje weer langzaam af. Als er grotere witte vlakken worden weergegeven, schroeft de tv de helderheid steeds verder terug. Deze automatic brightness limiter voorkomt dat de oleds meer stroom verbruiken dan de voeding en de 'bekabeling' in het paneel kunnen leveren.

Hierboven zie je hoe de helderheid steeds verder afneemt als er een groter wit vlak moet worden weergegeven. Tot de 10 procent bedraagt de helderheid ongeveer 685cd/m², bij 25 procent is er nog 460cd/m² over en bij een volledig wit scherm is de maximale helderheid nog slechts 150cd/m², waardoor het beeld er een beetje grijs uit begint te zien. Doordat de abl z'n werk zeer snel doet, merk je er over het algemeen niets van als je naar normale beelden kijkt.
Bij het weergeven van hdr-beelden levert de beeldmodus HDR Films de beste resultaten op. De afwijkingen drukken we bij het meten niet meer uit in ΔΕ2000, maar in plaats daarvan gebruiken we voor hdr ΔΕICtCp. Dit is omdat ΔΕ2000 nooit was ontworpen om afwijkingen van, licht uitstralende, beeldschermen uit te drukken, en er bij de hogere helderheden grote afwijkingen optreden. Meer over dit onderwerp lees je hier en hier.

Bij het weergeven moeten hdr-beeldschermen helderheidspieken die boven het maximaal mogelijke liggen, afkappen en weergeven met de piekhelderheid van het scherm zelf. Daarbij gaan dus details in de hooglichten verloren. Om wat meer detail in de helderste delen van het scherm te behouden, passen de televisiefabrikanten een bepaalde mate van roll-off toe bij het knikpunt in de electro-optical transfer function. Dat is de functie, vergelijkbaar met gamma bij sdr-beelden, die bepaalt hoe fel een bepaalde signaalwaarde daadwerkelijk moet worden weergegeven.
Door deze roll-off van de helderheid ontstaan er wat grotere afwijkingen rond het kantelpunt. Dit zie je terug in de middelste grafiek. In de bovenste grafiek zie je de afwijkingen waarbij de helderheidsfout buiten beschouwing is gelaten. Door de schaal van de grafiek lijken deze afwijkingen flink, maar het tegendeel is waar; er is een zeer kleine kleurafwijking, wat resulteert in een gemiddelde ΔΕICtCp van slechts 1,1. Hierbij is de vuistregel, net als bij ΔΕ2000, dat afwijkingen pas boven de 3 met het blote oog zichtbaar worden.
Conclusie
De Philips 973 is geen goedkope televise en dat valt goed aan het uiterlijk af te zien. Het superdunne oledpaneel is op een dunne glasplaat gemonteerd en dat ziet er strak uit. Ook het design van de voet, waarin de luidsprekers zijn geplaatst, mag gezien worden. Een nadeel van dit ontwerp is dat de tv niet al te dicht tegen een muur geplaatst kan worden vanwege de aansluitingen aan de achterkant van de voet. Het is mogelijk om de tv op te hangen, waarbij de voet negentig graden draait en achter het scherm terechtkomt, maar dan zijn de aansluitingen lastig te bereiken en wordt het geluid naar beneden in plaats van naar voren gericht.
Als de tv op een meubel staat, klinkt het geluid uit de voet goed. Stemmen zijn duidelijk te verstaan en ook het stereobeeld is, door de naar voren gerichte tweeters, prachtig. Deze voordelen verdwijnen dus bij muurmontage. Ondanks het prima geluid is de 973 geen aanrader voor film- en muziekliefhebbers, want de laagweergave valt tegen. Ook is het maximale volume beperkt. Doordat de voet naast luidsprekers ook de aansluitingen en de elektronica huisvest, is het audiosysteem zelf minder groot dan je op het eerste gezicht zou verwachten. Wij hadden dan ook liever gezien dat de aansluitingen en elektronica achter het grote scherm waren geplaatst, zodat er in de voet wel plaats was voor een stevig audiosysteem.
Zoals we van oledtelevisies gewend zijn, is de beeldkwaliteit erg goed. Door de perfecte zwartweergave is het contrast enorm en dat levert een schitterend beeld op. Ook de hdr-weergave is prachtig, maar voor sommigen zal het gemis van ondersteuning voor Dolby Vision een minpunt zijn. Ook zullen bezitters van een gameconsole teleurgesteld zijn in de relatief hoge inputlag, die twee keer zo hoog is als bij de snelste televisies van dit moment.
De bediening werkt oké, maar had van ons wel wat vlotter gemogen. Net als bij alle andere televisies met Android is gebruikgemaakt van een goedkope, slome soc van MediaTek, die wat ons betreft in het geheel niet past bij de hoge aanschafprijs van deze tv. Ook vinden we de kleine smartremote met microfoon onhandig werken. De tweede afstandsbediening, met qwertytoetsenbordje, werkt wel prettig, maar deze is weer niet voorzien van een microfoon voor spraakopdrachten.
Al met al is de 973 een prachtige televisie die helaas wel een paar minpunten heeft. Het grootse minpunt is het prijsniveau, dat hoger ligt dan bij de concurrentie. Als je Ambilight kunt waarderen, ben je wellicht bereid om wat meer te betalen dan voor vergelijkbare televises. In dit geval is het prijsverschil echter dusdanig groot dat alleen de allergrootste en kapitaalkrachtigste Ambilight-fans voor deze tv zullen kiezen.
Eindoordeel