Vandaag heeft AMD twee nieuwe dual-core productseries aangekondigd; niet minder dan negen nieuwe leden voor de Opteron serverfamilie en een geheel nieuwe lijn 'Athlon 64 X2' voor desktops. Met name voor het bedrijf zelf - maar zeker ook voor de rest van de industrie - is dit een belangrijke mijlpaal, want mede door deze aankondiging wordt een heel nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van x86-(server)processors ingeluid. In plaats van alle taken steeds sneller één voor één uit te voeren zoals vele jaren lang de trend is geweest, draait in het deze week aangebroken "multi-core tijdperk" alles om het verdelen van zwaar werk over meerdere cores, zodat verschillende taken tegelijk kunnen worden uitgevoerd. In dit artikel zal niet alleen worden ingegaan op de nieuwe producten van AMD, maar ook op de voor- en nadelen van dual-core in het algemeen en op de verschillende (technische en strategische) tactieken die Intel en AMD volgen op dit gebied.
Multithreading
"Maar, mijn computer kan nu toch ook al meerdere dingen tegelijk doen?" zou waarschijnlijk de reactie van leek zijn wanneer hem voor het eerst het globale concept van dual-core wordt uitgelegd. De waarheid is dat dit slechts een illusie is, die al vele jaren geleden geschapen werd door de eerste generatie van operating systemen. Het globale idee is dat iedere actieve applicatie een deel van de tijd van de processor toegewezen krijgt. Ieder paar milliseconden werkt de computer voor een andere applicatie, en met allerlei slimmigheden zoals prioriteiten wordt zo het beeld geschept dat er vanalles tegelijk gebeurt. Het idee van de 'thread' is pas later geïntroduceerd op desktops, maar nog steeds vrij oud nieuws (Windows NT 3.0 / 95 en latere versies van Linux 1.3). Threading is het idee dat er niet alleen meerdere applicaties tegelijk kunnen draaien, maar dat deze applicaties intern ook nog eens uit meerdere semi-onafhankelijke subtaken kunnen bestaan. We noemen een applicatie "multithreaded" als van die mogelijkheid gebruikgemaakt wordt. Zelfs op een relatief simpel desktopsysteem kunnen makkelijk tweehonderd threads tegelijk actief zijn:
De laatste tijd wordt multithreading vaak beschreven alsof het iets compleet nieuws is waar het gros van de ontwikkelaars nu voor het eerst kennis mee maakt, maar dat is dus niet waar. Het probleem is alleen dat desktops altijd maar één thread tegelijk konden uitvoeren, en het dus weinig tot geen nut had om prestatiegevoelige onderdelen van desktopsoftware uit elkaar te rafelen en te verdelen over meerdere threads. Zeker niet wanneer het risico in acht wordt genomen dat de extra complexiteit juist een averechts effect heeft op de prestaties, en het bovendien vage (moeilijk te reproduceren) bugs kan veroorzaken. Threads worden op dit moment dus wel gebruikt op desktops, maar meestal meer om zaken gescheiden te houden (bijvoorbeeld om beveiligings- of modulariteitsredenen) dan om betere prestaties te krijgen.
Voor servers en workstations is het uiteraard een heel ander verhaal; systemen met twee, vier of nog meer processors (en dus cores) zijn in die markten namelijk heel gewoon. Omdat iedere processor op zijn minst één thread kan verwerken is software die gebruikmaakt van meerdere threads om de prestaties te verbeteren in deze segmenten volop aanwezig. Het is in dat opzicht dus logisch dat AMD zich in eerste instantie vooral op de servermarkt richt met zijn dual-core producten. Daar heeft men inmiddels allang het 'ecosysteem' klaarliggen om gebruik te kunnen maken van de extra cores, terwijl zich dat op de desktop nog voor een groot deel moet gaan vormen. Intel richt zich met de Pentium D in eerste instantie juist wél alleen op desktops. Dit heeft echter ook technische en tactische redenen, waar we verderop in dit artikel nog op in zullen gaan.
Twee losse sockets of één dual-core, vanuit de software gezien hetzelfde.
HyperThreading vs. dual-core
Het ouderwetse idee dat iedere processor één thread tegelijk kan verwerken is sinds een paar jaar achterhaald. Om ontwikkelaars alvast wakker te schudden introduceerde Intel in 2003 een SMT (Simultanious MultiThreading) techniek genaamd HyperThreading. Er zitten echter nogal wat haken en ogen aan deze vorm van hardwarematige multithreading. Omdat bij deze techniek twee threads samen één core delen, kunnen ze niet tegelijk gebruikmaken van dezelfde rekeneenheden. Kort samengevat moet de tweede thread bij HyperThreading meer gezien worden als een manier om de vrije gaatjes die de eerste thread openlaat op te vullen, dan als een volwaardige thread die op volle snelheid meedraait. Alle beetjes zijn mooi meegenomen natuurlijk, maar het mag duidelijk zijn dat de tweede virtuele core die door een HyperThreading CPU aan het operating systeem wordt gepresenteerd veel minder effectief werkt dan een echte tweede core, en dus ook veel minder aantrekkelijk is om software voor te optimaliseren. Toch zijn Intels inspanningen niet voor niets geweest; behalve het feit dat ze het zelf blijven gebruiken, zal voor HyperThreading geoptimaliseerde software ook gebruik kunnen maken van de tweede core van dual-coreprocessors. Niet alleen die van Intel, maar ook AMD's Opteron en Athlon 64 X2 doen net alsof ze HyperThreading ondersteunen, om zo de 'opvulthread' op volle snelheid mee te laten draaien.
Samengevat
Voor de functionaliteit van een programma met twee threads maakt het niets uit of deze op een single-core Athlon draait, de virtuele cores van een HyperThreading Pentium 4, een dual-core Opteron of op een serversysteem met twee Xeons. De prestaties verschillen natuurlijk, maar de programmacode is identiek. Wat dat betreft brengt dual-core dus niets nieuws; de meeste serversoftware en erg veel workstationtools zullen de overstap geruisloos maken. Het enige wat verandert is dat het nu ineens zinvol wordt om ook bij gewone desktopsoftware de rekenkundig zware delen te verdelen over meerdere threads, iets wat voorheen meestal niet de moeite waard was, zelfs met HyperThreading. Ook zonder op de juiste manier gebouwde multithreaded software kan de extra core nuttig worden ingezet, maar dan alleen door twee verschillende programma's tegelijk te draaien, multitasking dus.
Intels 'haastklus'
Het is niet toevallig dat Intel afgelopen maandag zijn dual-core Pentium Extreme Edition 840 introduceerde. Hoewel beide zullen onkennen dat het een race was, gingen de twee bedrijven de afgelopen maanden onderhand nog opzichtiger te werk dan tijdens de grote wedstrijd om de eerste 1GHz-chip (die overigens met twee dagen voorsprong werd gewonnen door AMD). Medewerkers van Sun, HP en IBM hebben waarschijnlijk met een glimlach op hun gezicht toegekeken naar al het stof dat men door middel van groots opgeblazen persberichten heeft doen opwaaien, want deze drie bedrijven leveren namelijk allang dual-coreprocessors in hun servers. Strict gezien moeten we het dus hebben over dual-core voor x86 en/of desktops voor Intel en AMD überhaupt in aanmerking kunnen komen voor een gouden plak in de categorie waferbakken. Dan nog kan echter betwist worden welk bedrijf de race uiteindelijk gewonnen heeft. Hoewel Intel dit keer welgeteld drie dagen eerder dan AMD was met een aankondiging, kunnen we van een voorsprong nauwelijks spreken. Zeker wanneer ook de technische kant van het verhaal in acht wordt genomen wordt al snel duidelijk welke van de twee bedrijven beter voorbereid was op dit moment.
Het is alweer bijna een jaar geleden dat Intel de Tejas-core annuleerde, omdat de trend naar steeds hogere kloksnelheid en warmere processors redelijkerwijs niet meer voortgezet kon worden. Direct riep het bedrijf dat het ontstane gat in de roadmap opgevuld zou worden met dual-coreprocessors die eigenlijk pas een jaar later op de planning stonden, maar het bleef daarna maanden lang verdacht stil. Het duurde tot augustus voor de eerste codenaam boven water kwam, en zelfs de grootste geruchtensites wisten pas in september de eerste vage technische details te melden. De implementatie waar Intel uiteindelijk mee uit de kast kwam bleek technisch gezien bovendien niet bepaald spannend te zijn. Terwijl het bedrijf voor zijn andere dual-core ontwerpen (Itanium Montecito en Pentium M Yonah) nette architecturen met gedeeld cache en arbiters had aangekondigd, bleek de dual-core Pentium 4 niet veel meer dan een copy-paste van Prescott te zijn.
Dit mag dan wel de makkelijkste en vooral snelste manier zijn om een dual-coreprocessor te maken, maar deze manier van werken heeft wel gevolgen voor de inzetbaarheid. Intel kan zijn dual-cores bijvoorbeeld (nog) niet gebruiken voor servers, omdat de FSB van die systemen niet is berekend op het extra belastingspunt dat de tweede core zonder arbiter veroorzaakt. Intel is op dit moment bezig een arbiter te bouwen voor een dual-core Xeon MP (Paxville). Er zal voorlopig echter géén dual-core Xeon DP worden geïntroduceerd. Hiermee wordt gewacht tot de 65nm-generatie, waar een nieuw platform met dubbele FSB bij hoort.
AMD: Designed for dual-core
Voor AMD lag de situatie heel anders: De K8 is van meet af aan ontworpen om in een later stadium voorzien te worden van een tweede core. De Opteron maakt namelijk al sinds zijn introductie gebruik van de zogeheten 'Direct Connect' architectuur, waarin tot vier processors rechtstreeks met elkaar in contact staan via HyperTransport-links. Onder andere omdat de processors toegang tot elkaars geheugen nodig hebben, moeten ze naast opdrachten voor zichzelf ook opdachten voor andere cores uit kunnen voeren. Daarnaast moet een processor kunnen dienen als tussenstation voor de communicatie tussen twee andere chips. Om deze twee redenen zat al in de eerste versie van de Opteron (en dus ook de Athlon 64) een compleet arbitragemechanisme ingebouwd, de System Request Interface. Het enige verschil tussen de huidige situatie en de nieuwe dual-cores is dat er nu verzoeken van acht in plaats van vier verschillende cores in de queue kunnen staan, een weinig ingrijpende uitbreiding.
Ook op andere manieren is te merken dat AMD al lang van te voren rekening heeft gehouden met de overstap naar dual-core. Zo werkt alles gewoon samen met de bestaande Socket 940/939-moederborden, zonder extra koeling. Het enige dat nodig is om te kunnen upgraden naar dual-core is een BIOS-update. Voor Intel ligt de situatie anders: als voorbereiding op de komst van Smithfield werd de hoogste categorie TDP voor de desktop recentelijk verhoogd van 115 naar 130 watt, en de Pentium D vereist officiëel bovendien een nieuw moederbord met i945- / i955XE-chipset (hoewel dat in de praktijk waarschijnlijk wel losloopt).
Timing en strategische overwegingen
Tweakers.net vroeg Bruce Shaw (de directeur van de afdeling Global Enterprise Marketing and Business Development bij AMD) waarom dit specifieke moment is uitgekozen om met dual-coreprocessors uit te komen, als de infrastructuur er toch allang klaar voor was. Dit blijkt alles te maken te hebben met de productiecapaciteit. De yields van het 90nm-procédé in Fab 30 hebben recentelijk een volwassen niveau bereikt, en daarom denkt het bedrijf nu klaar te zijn om de maar liefst 233 miljoen transistors tellende chips in grote aantallen te kunnen produceren. AMD heeft een beperkte capaciteit tot zijn beschikking en op 130nm zou het bakken van dergelijk grote chips simpelweg te kostbaar zijn geweest.
Intel lijkt ondertussen handig in te willen spelen op de beperkte capaciteit van AMD. Het mag voorlopig dan wel niet (kunnen) concurreren met dual-core serverchips, maar behalve het behalen van een marketingoverwinning door 'de eerste' te zijn probeert het AMD ook onder druk te zetten met een aggresief prijsbeleid voor desktopchips. Als de Athlon 64 X2 de Pentium D gaat volgen en de gewone klant massaal overstapt op dual-core zal zowel de winstmarge als de capaciteit van beide bedrijven kleiner worden. Het verschil is alleen dat Intel veel meer speelruimte heeft dan AMD, onder andere door een zeer sterke financiële situatie, veel meer fabrieken, het gebruik van grotere wafers (300mm) en een voorsprong op het gebied van 65nm-productie. Het zou dus voorlopig niet slim zijn om de Athlon 64 X2 té aantrekkelijk te maken qua prijs, want de winst die de overstap van 130nm naar 90nm heeft opgeleverd zou dan voor een groot deel weer opgaan aan het leveren van grofweg twee keer zo grote chips voor hetzelfde geld. Voorlopig laat AMD zich echter niet verleiden, zoals we verderop zullen zien.
Details over Opterons
Nu we de achtergronden hebben besproken is het tijd om te kijken naar wat er nu concreet wordt aangekondigd vandaag. Per direct komen er drie nieuwe modellen in de Opteron 800-serie uit. Deze worden al een aantal maanden geleverd aan klanten en AMD benadrukt dan ook dat het niet om een papieren introductie gaat. Wat direct opvalt zijn de prijzen; de dual-cores zijn in dit segment maar liefst drie keer zo duur als even snel geklokte single-core versies. Ondanks het feit dat ze duurder zijn om te maken zal het voor AMD dus veel winstgevender zijn om één dual-core Opteron 8xx te verkopen dan om twee losse single-cores te leveren. Dit is waarschijnlijk dan ook het segment waar het bedrijf het liefst ziet dat dual-core populair wordt.
De prijs/prestatieverhouding voor de klant gaat per processor wel achteruit, maar daar staat tegenover dat er meer cores in servers gestopt kunnen worden zonder dat ze groter worden of meer stroom gaan gebruiken. Ook worden 'glueless' configuraties met acht cores voor het eerst mogelijk. Voorheen waren daar acht processors/sockets voor nodig, maar door gebrek aan commerciëel beschikbare versies van chipsets zoals Horus was dat nog geen optie. Wanneer de prijzen naast die van de single-core Xeon MP gelegd worden zien ze er ook ineens lang niet meer zo gek uit. De kloksnelheid blijft in eerste instantie beperkt tot 2,2GHz om binnen het 95 watt TDP te blijven, maar in het eerste kwartaal van volgend jaar wordt volgens de meest recente roadmap ook 2,4GHz dual-core mogelijk. Voor desktops zal deze snelheid echter al in juni worden geïntroduceerd, dus wellicht kan het bedrijf deze plannen nog wijzigen. Later dit jaar zullen er ook tragere versies van 55 watt en later zelfs 30 watt verschijnen voor blades. Ondertussen zullen ook de de single-core varianten nog minstens tot 3GHz doorontwikkeld worden.
Opteron 8xx dual-core
Model
Klok
Cache
Prijs ($)
875
2,2GHz
2x 1MB
2649
870
2,0GHz
2x 1MB
2149
865
1,8GHz
2x 1MB
1514
Opteron 8xx single-core
Model
Klok
Cache
Prijs ($)
852
2,6GHz
1MB
1514
850
2,4GHz
1MB
1165
848
2,2GHz
1MB
873
846
2,0GHz
1MB
698
844
1,8GHz
1MB
698
842
1,6GHz
1MB
698
Over enkele weken zullen ook dual-core uitvoeringen van de Opteron 2xx- en 1xx-families leverbaar worden. Deze series zien op het eerste gezicht hetzelfde uit als de 8xx-familie, maar zijn beperkt tot respectievelijk twee en één socket(s) per systeem. Hoewel ze in absolute termen gezien al een stuk goedkoper zijn dan de dual-cores uit de 8xx-serie, zijn de dual-cores ook in deze categorie tussen de drie en vier keer zo duur als hun single-core broertjes. Wederom kan AMD dus erg goede zaken doen als deze processors populair worden. Het idee om de prestaties van vier Opteron-cores op een relatief goedkoop en compact moederbord met twee sockets te krijgen zal voor veel klanten erg aantrekkelijk zijn, zeker omdat een server met twee dual-core Opteron 2xx-processors qua prestaties waarschijnlijk redelijk dicht in de buurt van een 4-way Xeon MP-bak zal kunnen komen.
Opteron 2xx dual-core
Model
Klok
Cache
Prijs ($)
275
2,2GHz
2x 1MB
1299
270
2,0GHz
2x 1MB
1051
265
1,8GHz
2x 1MB
851
Opteron 2xx single-core
Model
Klok
Cache
Prijs ($)
252
2,6GHz
1MB
851
250
2,4GHz
1MB
690
248
2,2GHz
1MB
455
246
2,0GHz
1MB
316
244
1,8GHz
1MB
209
242
1,6GHz
1MB
163
Opteron 1xx dual-core
Model
Klok
Cache
Prijs ($)
175
2,2GHz
2x 1MB
999
170
2,0GHz
2x 1MB
799
165
1,8GHz
2x 1MB
637
Opteron 1xx single-core
Model
Klok
Cache
Prijs ($)
152
2,6GHz
1MB
637
150
2,4GHz
1MB
417
148
2,2GHz
1MB
278
146
2,0GHz
1MB
218
144
1,8GHz
1MB
178
142
1,6GHz
1MB
163
AMD zelf is vandaag met de volgende benchmarks naar buiten gekomen om de prestaties van de nieuwe Opterons te laten zien:
Athlon 64 X2
In juni zal AMD een serie dual-coreprocessors voor desktops en desktop replacement laptops in productie nemen. Deze chips - voorheen bekend onder de codenaam Toledo - zullen door het leven gaan als "Athlon 64 X2" en vooral gericht worden op consumenten die zich bezighouden met multimedia en/of intensieve multitasking. Voor gamers blijft de Athlon 64 FX bestaan als topmodel, hoewel AMD niet uitsluit dat deze ook ooit een tweede core zal krijgen. Ook de normale Athlon 64 zal voorlopig nog niet verdwijnen. Om productiekosten uit te sparen heeft AMD twee versies van de Toledo-core gemaakt, één met 1MB cache per core en één met 512KB cache per core. Het bedrijf is naar eigen zeggen niet bang dat klanten de weg kwijtraken door drie verschillende productnamen, ratings en het verschil tussen dual-core en single-core. Hoewel er geen plannen zijn om de Athlon 64 X2 direct te gaan promoten bij consumenten met een reclamecampagne, traint AMD wel distributeurs en verkopers om goede adviezen te geven. Bovendien vertrouwt men erop dat diegenen die er echt om zitten te springen er zelf wel achter kunnen komen wat ze moeten hebben. De X2-serie komt er als volgt uit te zien:
Athlon 64 X2
Model
Klok
Cache
Prijs ($)
4800+
2,4GHz
2x 1MB
1001
4600+
2,4GHz
2x 512KB
803
4400+
2,2GHz
2x 1MB
581
4200+
2,2GHz
2x 512KB
537
Athlon 64
Model
Klok
Cache
Prijs ($)
FX-55
2,6GHz
1MB
827
4000+
2,4GHz
1MB
643
3800+
2,4GHz
512KB
424
3500+
2,2GHz
512KB
272
3200+
2,0GHz
512KB
194
3000+
1,8GHz
512KB
149
Intel Pentium D
Model
Klok
Cache
Prijs ($)
840 XE
3,2GHz
2x 1MB
999
840
3,2GHz
2x 1MB
530
830
3,0GHz
2x 1MB
316
820
2,8GHz
2x 1MB
241
Conclusie
Met de introductie van de dual-core Opterons heeft AMD een spreekwoordelijke homerun op het gebied van servers geslagen. Er is absoluut niets vergelijkbaars beschikbaar in het Xeon-assortiment, voor veel klanten is het verdubbelen van het aantal cores een uitkomst en de marges op de nieuwe producten zijn enorm. Een win-win situatie voor iedereen behalve Intel, dat nu zijn Xeon MP in plaats van de Xeon DP tegenover de Opteron 2xx moet gaan inzetten, en bovendien voor het eerst concreet bedreigd wordt door acht-core configuraties van AMD. Met de 64-bits Opteron heeft AMD de laatste twee jaar een voet aan de grond gekregen in de servermarkt. Deze opkomst werd even vertraagd toen Intel zijn 64-bit Xeons introduceerde, maar de kans is groot dat de dual-cores weer voor een verdere groei van het marktaandeel van AMD zullen zorgen.
Op desktopgebied ligt de situatie anders. Ondanks het feit dat dual-core voor desktops (nog) minder nut heeft dan voor servers, zal Intel dit gebied fel verdedigen. AMD kan het zich niet veroorloven om de prijzenoorlog aan te gaan die Intel wil uitlokken, en zal dat waarschijnlijk dan ook niet doen. Hoewel de Athlon 64 X2 qua prestaties weinig moeite zal hebben om de Pentium D op zijn minst bij te houden en waarschijnlijk zelfs in te halen, ziet de prijs-prestatieverhouding er met name ten opzichte van de 820 en 830 van Intel een stuk minder goed uit. De dual-core desktops van AMD blijven voorlopig dan ook vooral weggelegd voor enthousiastelingen, en dat zal waarschijnlijk in ieder geval zo blijven tot de nieuwe Fab 36 in Dresden online gaat. Intel zou in de tussenliggende periode wat marktaandeel terug kunnen snoepen met zijn meer betaalbare dual-core voor desktops, maar het gebrek aan software vormt waarschijnlijk een domper op het succes, en bovendien zal AMD graag wat aandeel op de desktop inruilen voor een evenredig stuk van de financieel aantrekkelijkere servermarkt.
Het OS regelt inderdaad welke thread op welke core/processor komt te draaien. De functie van de arbiter bij Intel is om toegang tot de FSB te regelen, zodat de cores enerzijds niet 'door elkaar heen praten' en anderzijds niet elkaars bandbreedte volledig opslurpen. Daarnaast wordt met een arbiter voorkomen dat ze de (externe) bus gebruiken om iets tegen hun buurman te zeggen.
alles wat wouter noemde klopt idd.
hij vergat alleen dat de arbitrator er ook voor zorgt dat het electrotechnisch gezien voor de chipset lijkt alsof er maar 1 cpu is aangesloten(de FSB zal maar 1 eindpunt hebben ipv 2 zoals bij de huidige pentium D's)
hoe meer CPU's(eindpunten) je aan de zelfde FSB hangt hoe moeilijker het word om FSB hoog te klokken
op al die CPU's moeten de 64bit van de FSB precies op het zelfde moment aan komen namelijk, en hoe hoger de klok hoe kleiner de marge van error zal zijn.
die lagere FSB kloksnelheid zorgt dus voor een enorme beperking in je bandbreedte juist als je hem het hardst nodig hebt.
Bij dual-core zitten de cores zo dicht opeen dat elkaars cache lezen vrijwel zonder vertraging kan. Bij twee losstaande chips moet er naar de HyperTransport-interface, door de verpakking, over het moederbord, terug naar de tweede chip om vervolgens de aangevraagde data langs dezelfde weg terug te sturen. Dus qua bandbreedte en latentie zou dual-core veel interessanter kunnen zijn.
Ik heb me nog niet verdiept in de precieze implementatie van de dual-core geheugenarchitectuur, dus het zou kunnen dat er toch niet zo veel verschil is, maar in ieder geval opent dual-core nieuwe mogelijkheden die wel eens doorslaggevend kunnen zijn. Wachten op gedetaileerde benchmarks...
Bij Intel is dit zeker niet het geval... Het zijn letterlijk twee Prescotts bij elkaar, zoals het artikel al zegt, niet eens met een arbiter onboard... Alle communicatie tussen de twee chips gaat gewoon via de chipset, en niet intern, als ik het goed heb begrepen.
Bij AMD wordt het voordeel van dual-core ook niet volledig uitgebuit, dacht ik. Ze hebben wel het voordeel dat de cores al HyperTransport en een arbiter aan boord hebben... Maar als ik het goed begrepen heb, gaat de communicatie tussen de cores ook via de HyperTransport, en dus niet via de volledige snelheid die mogelijk zou zijn als de caches direct intern op elkaar aangesloten waren. Het zijn nog echt 2 afzonderlijke caches.
De latency zal wel iets beter zijn, maar de bandbreedte is hetzelfde als bij een normaal dual-CPU systeem.
De benchmarks die ik tot dusverre heb gezien, geven ook ongeveer dezelfde resultaten op dualcore en dual-CPU, dus dat betekent iig dat er in de praktijk niet veel voordeel gehaald wordt uit het dualcore-ontwerp.
De benchmarks die ik tot dusverre heb gezien, geven ook ongeveer dezelfde resultaten op dualcore en dual-CPU, dus dat betekent iig dat er in de praktijk niet veel voordeel gehaald wordt uit het dualcore-ontwerp.
Het voordeel van het ontwerp is dat de klant er een voordeel uit kan slaan, doordat deze minder geld kwijt is aan het totale plaatje. De klant heeft minder vaste kosten (Aanschaf systeem is goedkoper) en variabele kosten (Minder stroomverbruik)
Het voordeel van het ontwerp is dat de klant er een voordeel uit kan slaan, doordat deze minder geld kwijt is aan het totale plaatje. De klant heeft minder vaste kosten (Aanschaf systeem is goedkoper) en variabele kosten (Minder stroomverbruik)
Daar heb je helemaal gelijk in.
Maar ik (en c0d1f1ed ook, neem ik aan) bedoelde meer dat er geen voordeel gehaald werd op technisch vlak.
Als je namelijk twee cores op 1 die produceert, dan is het mogelijk om deze cores zeer nauw samen te laten werken... Er zijn bijvoorbeeld chips (ik dacht de POWER5 multicores oa) waarbij er 1 cache is die gedeeld wordt met alle cores, zodat de cores niet allemaal apart dezelfde data hoeven te cachen, en ook niet steeds met elkaar hoeven te communiceren om te zorgen dat de caches gesynchroniseerd blijven.
Dat is dan dus efficienter dan meerdere fysieke CPUs, waarbij je niet ontkomt aan gescheiden caches en communicatie van CPU tot CPU via de chipset/HyperTransport.
Dual core moest er hier gewoon snel uit zijn. Tijd om bijvoorbeeld cachingsystemen te maken om ze onder meerdere processoren te verdelen was er niet echt. 2x2MB over twee processoren (vier cores) is niet hetzelfde als 4MB verdeeld over 4 cores, vraag maar aan IBM ;-)
Je noemt nu een voorbeeld waarin het minder interessant is om dual cores te gebruiken. De Opteron 100-serie heeft nooit veel toegevoegde waarde gehad, ook niet als single core. Ga je kijken naar systemen met twee sockets dan zijn dual cores enorm interessant. Voor 1000 euro meerkosten (20 procent meerprijs op een redelijk geconfigureerd systeem) ga je van een snel 2-way systeem naar een 70 procent sneller 4-way systeem. Voorheen moest je daar systemen met vier sockets voor kopen die vaak minimaal de dubbele prijs hadden van een machine met twee sockets.
Dual cores zijn niet alleen voor zware database-servers maar ook bij eenvoudige front-end servers (bijv. webservers) kunnen ze kosten uitsparen. Waar je eerst twee dual proc (single core) dozen nodig had kun je nu volstaan met één machine die twee dual cores heeft. De meerkosten van de processors spaar je makkelijk uit op de kosten van de een tweede chassis, voeding en moederbord, en dan heb je ook nog lagere co-locatiekosten.
naja - voorlopig, lijkt 't me voor de gemiddelde server nog niet heel erg rendabel om al over te stappen, tenzei je natuurlijk net je oude server in de prak hebt zien draaien..
ik snap best dat ze de dualcore duurder maken dan 2 single core, - maar 3 tot 4 keer???
blijkbaar echt gericht op de HIGH-end server markt en minder voor de "gewone" servers..
ik snap best dat ze de dualcore duurder maken dan 2 single core, - maar 3 tot 4 keer???
Maar je hebt geen dure quad-socket plank meer nodig. Dat geld kun je dus in de CPUs steken en dan wordt het verschil ineens een stuk kleiner. Vier sockets in 1U komt zelden voor, maar 2x dual-core in 1U is eenvoudig.
Inderdaad, verzend- en verkoopkosten heb je ook maar 1 keer voor een dual core CPU. Maar misschien is de productiecapaciteit zo beperkt dat ze alleen op die plekken een dual core willen zien waar het echt nodig is en dus ook betaald zal worden.
het is niet zo gek dat AMD de prijzen op een hoog niveau legt. Het wordt in het stuk ook al een aantal keren genoemd, AMD heeft nu eenmaal niet de productiecapaciteit om grote aantallen van de dual core procs te produceren. Door de prijzen kunstmatig hoger te houden zal de vraag niet overdreven hoog zijn, en verliest AMD geen vertrouwen bij afnemers dat ze niet kunnen leveren. Op het moment dat AMD de (prijs)strijd aan zou gaan met Intel, welke SMT en SMP al inderdaad sinds 2003 aan het pushen zijn, gooien ze hun reputatie te grabbel met het risico op niet kunnen leveren.
Ik denk dat zowel AMD als Intel wel hebben geleerd van het 1GHz verhaal, en geen zaken beloven welke ze niet kunnen waarmaken. Verstandiger is om zich te blijven richten op de servermarkt, waar hogere marges gehaald kunnen worden welke AMD hard nodig heeft voor R&D, en pas als er voldoende capaciteit is de DC desktop te gaan promoten. Als Intel hun Xeon DC naar voren kan schuiven zullen ze dat zeker doen, dus AMD moet nu even goed profiteren van hun unieke positie. Intel doet namelijk hetzelfde op desktopgebied. In het derde kwartaal van dit jaar zullen beide fabrikanten zowel desktop als server X86 DC procs hebben, en heeft geen van beiden meer voordeel.
Dat is natuurlijk onzin. Als je geen vraag creeert, dan verkoop je ook niks en krijg je dus nooit de middelen om je capaciteit uit te breiden.
De prijzen lijken mij dan ook behoorlijk hoog, zeker als ik de X2 vergelijk met de Intel 8xx serie. Wellicht kan Intel ook niet direct leveren, maar ze creeeren alvast wel de vraag.
Ik denk dat dit prijs besluit van AMD ze vooral in het werkstation segment gaat raken. Daar waar mensen nu nog Dual CPU systemen hebben staan. Een Intel 830 is immers goedkoper dan een 2 Optrons, een Dual Core Optron of een X2.
Ik zelf wilde nog dit jaar graag mijn AMD64 systeem omzetten naar een Dual core exemplaar, maar als dit de prijzen blijven dan gaat dat niet lukken. Ik hoop echt dat ze op korte termijn wat aan die prijzen gaan doen. Want op deze manier is het absoluut niet aantrekkelijk voor de gemiddelde AMD64 gebruiker (terwijl die er juist naar mijn idee het meeste voordeel van hebben, Intel had immers al HyperTreading) om over te gaan.
Nette review van de verschillen en overeenkomsten van de twee chipbakkers.
Persoonlijk zie ik AMD meer zitten dan Intel: de manier van architectuur, de dientengevolge lage core-temperatuur en de marketing vind ik erg prettig. Zelf denk ik voorlopig nog niet in het dual-core bootje te stappen vanwege een te laag aanbod van (voor mij relevante) multi-threading software.
Dat dit de toekomst heeft staat buiten kijf, en gezien dit artikel denk ik dat AMD beter beslagen ten ijs komt dan Intel
Wouter: je noemt nog niet de licentie kosten die een bedrijf uitspaart met een dual-core 2XX t.o.v. 4 Xeon MP's. Bij een aantal software leveranciers betaal je bij de keuze voor deze eerste hardware optie slechts de helft van de processor licenties dan de Intel optie. De besparingen hier zijn een veelvoud van hardware kosten besparingen.
Iwill heeft een 8-way oplossing voor de opteron: http://www.amdboard.com/iwill_qk8s-8p.html
Met de dual-cores kan je dus nu een 16-way AMD oplossing bouwen; qua performance het sub-mainframe segment.
De AMD dual core prijzen zijn helemaal niet duur als je ze met het juiste alternatief vergelijkt!
dus of een 4 way 848 : 4 x $873 = $3492
of een 2 way dual core 275: 2 x $1299 = $2598
en een 2 way 248 : 2 x $455 = $910
of een 1 way 175 : 1 x $999 = $999
(of je koopt de niet server proc A64 X2 4400+ voor $581)
Als je de benchmarks bekijkt van de Athlon dual core dan zag je dat de dual core net zo snel was als 2 single cores op een dual cpu. Dus 2 x dual core zal net zo snel zijn als 4 x single core.
Ergo: je kan de dual core niet vergelijken met de single cores uit dezelfe classe (8XX, 2XX of 1XX) omdat ze feitelijk concurreren met 2 CPU's van dezelfde snelheid uit de bovenliggende klasse.
K8QW: 1 x $7500 = $7500
Opteron 875: 8 x $2649 = $21192
Geheugen 64GB
(32 x 2GB ECC): 32 x $700 = $22400
Rest van het systeem;
kast + voeding + overige $5000
Totaal $56.092
Dat is dan wel exclusief storage maar veel bedrijven hebben toch een aparte storage omgeving en kopen enkel systemen met proc+geheugen
Dus voor een louzy 56000 dollar heb je je eigen sub-mainframe! Ga eens kijken wat een 16 processor bak van Intel kost of wat zo'n bak met Power5's van IBM kost of een van SUN. $56000 lijkt een hoop poen, maar voor een bedrijf is het niets. Armari bied zo'n bak al kant en klaar aan voor 25764 pond, dat is dan wel met maar 16GB: http://www.armari.com/system.asp?SysID=336
Goed zeer interessant stukje. Wat ik me dan afvraag eigenlijk, als Intel zijn dual-cores voor de desktop goedkoper gaat prijzen dan AMD, dan denk ik aan de periode rond de K6-2 en K6-3 enzo, waar Intel altijd duur en kwaliteit was en (zogenaamd) AMD goedkope troep. Misschien dat deze situatie zich nu omdraait? Want mensen zijn vaak gauw geneigd te denken dat duur equals kwaliteit.
En dan nog iets, als de topmodellen van AMD duurder zijn dan zullen verkopers misschien hun klanten proberen over te halen om voor AMD te gaan. Zou nog gunstig uit kunnen pakken voor AMD dan.
Mooi stuk! Het is een prettig leesbaar artikel waarbij alle ins en outs nog even op een rij worden gezet. Qua nieuws staat er niet veel in maar voor het gehele plaatje over Dual-Core is het een top artikel.
Beetje pro-AMD alleen...
Als AMD de betere kaarten in handen heeft kun je moeilijk pro-Intel gaan schrijven he. Ik heb Wouter niets verkeerd zien typen in de review. Hij heeft gewoon duidelijk Intel naast AMD gelegd en de feiten opgesomd en wat de gevolgen kunnen zijn daarvan voor beide bedrijven.
Het blijft rationeel en somt alle feiten op, of je het met de conclusie eens bent maakt niet uit, die mag je altijd zelf trekken, als je het denkt beter te weten
G4 was al dual core in ontwerp, G5 is dual core en heeft SMT, 4 virtuele processors, on_the_die-memory controller...Enkel nu nog zo'n fully-fledged versie zien te krijgen, geen Mac die er een krijgt, denk ik.
Vandaag heeft AMD twee nieuwe dual-core productseries aangekondigd; niet minder dan negen nieuwe leden voor de Opteron serverfamilie en een geheel nieuwe lijn 'Athlon 64 X2' voor desktops. Met name voor het bedrijf zelf - maar zeker ook voor de rest van de industrie - is dit een belangrijke mijlpaal, want mede door deze aankondiging wordt een heel nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van x86-(server)processors ingeluid. In plaats van alle taken steeds sneller één voor één uit te voeren zoals vele jaren lang de trend is geweest, draait in het deze week aangebroken "multi-core tijdperk" alles om het verdelen van zwaar werk over meerdere cores, zodat verschillende taken tegelijk kunnen worden uitgevoerd. In dit artikel zal niet alleen worden ingegaan op de nieuwe producten van AMD, maar ook op de voor- en nadelen van dual-core in het algemeen en op de verschillende (technische en strategische) tactieken die Intel en AMD volgen op dit gebied.
Multithreading
Over enkele weken zullen ook dual-core uitvoeringen van de Opteron 2xx- en 1xx-families leverbaar worden. Deze series zien op het eerste gezicht hetzelfde uit als de 8xx-familie, maar zijn beperkt tot respectievelijk twee en één socket(s) per systeem. Hoewel ze in absolute termen gezien al een stuk goedkoper zijn dan de dual-cores uit de 8xx-serie, zijn de dual-cores ook in deze categorie tussen de drie en vier keer zo duur als hun single-core broertjes. Wederom kan AMD dus erg goede zaken doen als deze processors populair worden. Het idee om de prestaties van vier Opteron-cores op een relatief goedkoop en compact moederbord met twee sockets te krijgen zal voor veel klanten erg aantrekkelijk zijn, zeker omdat een server met twee dual-core Opteron 2xx-processors qua prestaties waarschijnlijk redelijk dicht in de buurt van een 4-way Xeon MP-bak zal kunnen komen.
In juni zal AMD een serie dual-coreprocessors voor desktops en desktop replacement laptops in productie nemen. Deze chips - voorheen bekend onder de codenaam Toledo - zullen door het leven gaan als "Athlon 64 X2" en vooral gericht worden op consumenten die zich bezighouden met multimedia en/of intensieve multitasking. Voor gamers blijft de Athlon 64 FX bestaan als topmodel, hoewel AMD niet uitsluit dat deze ook ooit een tweede core zal krijgen. Ook de normale Athlon 64 zal voorlopig nog niet verdwijnen. Om productiekosten uit te sparen heeft AMD twee versies van de Toledo-core gemaakt, één met 1MB cache per core en één met 512KB cache per core. Het bedrijf is naar eigen zeggen niet bang dat klanten de weg kwijtraken door drie verschillende productnamen, ratings en het verschil tussen dual-core en single-core. Hoewel er geen plannen zijn om de Athlon 64 X2 direct te gaan promoten bij consumenten met een reclamecampagne, traint AMD wel distributeurs en verkopers om goede adviezen te geven. Bovendien vertrouwt men erop dat diegenen die er echt om zitten te springen er zelf wel achter kunnen komen wat ze moeten hebben. De X2-serie komt er als volgt uit te zien:
:strip_exif()/u/818/we33ee45.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/83337/countess6-nice.jpg?f=community){kind=small}
/u/46804/crop5f989efcbb253.png?f=community){kind=small}
/u/30520/crop63626c261c7cb_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/1/femme.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/140051/BSOD.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/72113/Executive_avatar.jpg?f=community){kind=avatar}
/u/945/motorola_mpx300_3.GIF?f=community){kind=small}
/u/9258/killbill.png?f=community){kind=small}
