Inleiding
Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat Google met Android Lollipop een grondige update de wereld in slingerde. Met Android Marshmallow brengt het internetbedrijf nu een update uit die zowel kleine als grote verbeteringen kent. Het uiterlijk van Android is niet echt op de schop is gegaan, maar toch zijn er dermate grondige wijzigingen doorgevoerd dat Google het nieuwe mobiele besturingssysteem niet 5.2, maar 6.0 heeft gedoopt.
Google heeft dit jaar twee onderdelen benadrukt: slimmer omgaan met accucapaciteit en meer controle over Android aan de gebruiker. Daarnaast is een flink aantal ogenschijnlijk kleine veranderingen doorgevoerd, die alles bij elkaar een soepelere gebruikservaring opleveren of bijvoorbeeld werk uit handen van de gebruiker nemen. We beginnen bij de veranderingen die in het oog springen.
Op het eerste gezicht is er in Android Marshmallow een stuk minder veranderd dan in Android Lollipop het geval was. Toch zijn er een paar wijzigingen die vrijwel meteen opvallen. De opvallendste is het nieuwe appscherm. Dit heeft nu een witte achtergrond in plaats van een gebleekte versie van het achtergrondbeeld. Verder scroll je nu verticaal in plaats van horizontaal en bestaat het appscherm niet uit losse pagina’s, maar uit één grote pagina met al je apps.
Bovenin vind je in een apart kader appsuggesties. Android toont deze op basis van de tijd van de dag en houdt rekening met apps die vaak tegelijkertijd geopend worden en hoe vaak je een app gebruikt. Deze suggesties zijn vooral handig als je veel apps op je smartphone of tablet hebt staan. Het gebeurde ons in de praktijk vaak dat de app die we wilden starten al in dit rijtje stond.
Er is een nieuwe appzoekfunctie aanwezig die niet langer Google-zoekresultaten toont, maar alleen apps, dit in tegenstelling tot de zoekfunctie die zich op het thuisscherm bevindt. Als je de knop die naar het appscherm leidt langer indrukt, ga je direct naar de appzoekfunctie en ook dat kan handig zijn als je veel apps hebt.
Verder heeft het standaardthuisscherm van Android een ander achtergrondplaatje gekregen. Dat zal echter vooral Nexus-gebruikers opvallen, aangezien de meeste fabrikanten hun eigen visuele inrichting bepalen. Verder is het Google-logo veranderd, waardoor de zoekbalk wat kleurrijker is.
App Rechten
Een aanzienlijke verbetering in Android 6 zijn de machtigingen die je aan apps kunt geven, ofwel App Rechten. Deze machtigingen vervangen de eisen die een app stelde zodra je hem van Google Play downloadde. Het downloaden van apps die geprogrammeerd zijn voor Marshmallow gebeurt voortaan zodra je de knop ‘installeren’ aantikt. Ook kan een app nu zonder tussenkomst van de gebruiker geüpdatet worden als deze meer machtigingen vereist. Als je de app vervolgens start, vraagt deze doorgaans direct om de belangrijkste machtigingen. In het algemeen zijn dat de machtigingen die nodig zijn om de basisfunctionaliteit van de app goed te laten werken.
Machtigingen die minder van belang zijn, worden pas aan de gebruiker gevraagd op het moment dat ze nodig zijn. Als je dus in Facebook Messenger een foto wil versturen, vraagt de app toestemming om je fotogalerij te raadplegen. Hetzelfde geldt als een app bijvoorbeeld toegang wil hebben tot de microfoon, je locatie, contacten, telefoonapp, sms’jes, agenda en de sensors van je smartphone of tablet. Als je een machtiging geeft, geldt dit voor onbepaalde tijd. Als je een machtiging weigert te verstrekken, geldt dit eenmalig. De tweede keer dat een app om een bepaalde machtiging vraagt, kun je ‘niet meer vragen’ aanvinken. Daarmee weigert Android de machtiging blijvend aan de app.
Als je een app geen toegang geeft tot een functionaliteit, zou je verwachten dat hij daardoor vastloopt. Bij oudere apps is dat inderdaad het geval. Apps die niet geprogrammeerd zijn om ‘nee’ te krijgen bij het aanspreken van bijvoorbeeld de microfoon, kunnen blijven wachten totdat de microfoon beschikbaar is en dan is het natuurlijk maar te hopen dat er een time-out in de app is gebouwd.
Volgens Google hoeven we daar niet bang voor te zijn, want het heeft een vernuftig trucje toegepast, waardoor ook oude apps in principe niet crashen. Apps die nog niet op Marshmallow zijn ingesteld, zullen alle machtigingen nog steeds in één keer vragen bij installatie. Als de gebruiker die niet geeft, krijgen de desbetreffende apps een brokje nepdata in plaats van een blokkade. Doordat er wel data ontvangen wordt, crasht de app niet. Deze data resulteert simpelweg in bijvoorbeeld het niet delen van locatie of een lege kalender, maar een crash doet zich zo niet voor.
In de praktijk ondervonden we inderdaad meestal geen problemen, maar in specifieke gevallen liepen apps wel degelijk vast. Zo kon Here Maps het niet hebben dat we het de toegang tot het opslaggeheugen ontzegden. Ook hoorden we bij navraag op GoT dat sommige apps, waaronder Google Hangouts, het opgeven als ze permissies niet of te laat krijgen.
Als bepaalde functionaliteit in een app niet werkt omdat een gebruiker een machtiging heeft geweigerd, kan de machtigingenfunctie van Android Marshmallow een melding geven met de reden voor het probleem. In datzelfde venster kan dan bijvoorbeeld meteen gelinkt worden naar de instellingen, waar je de machtiging alsnog kunt geven. Dit scherm is wel een beetje verstopt als je er zelf heen wil gaan. Je kunt het terugvinden in de instellingen onder apps, vervolgens selecteer je de desbetreffende app en druk je op machtigingen. Daar kun je per functionaliteit bepalen of een app deze mag gebruiken. Het is bijzonder prettig om die controle eindelijk te hebben in Android.
Benchmarks en accubesparing
We hebben de Nexus 5, 6 en 9 uit de kast gepakt en deze eerst aan onze gebruikelijke benchmarks onderworpen met Android Lollipop en vervolgens met de definitieve versie van Android Marshmallow. Hieronder vind je de scores van de onscreen-benchmarks. Op grafisch gebied is er alleen bij de Nexus 6 een noemenswaardig verschil waar te nemen, in het voordeel van Android 6. Bij de andere Nexus-apparaten is deze prestatiewinst niet voldoende om er betekenis aan te hechten. Dat zou kunnen liggen aan het feit dat de Nexus 5 en 9 met Android Lollipop al tot het uiterste werden gedreven, maar dat de Nexus 6 door Marshmallow nog tot een iets betere prestatie wordt aangespoord via bijvoorbeeld verbeterde drivers voor de Qualcomm 805-soc.
GFXBench
- T-Rex
- Manhattan
- Manhattan (OpenGL ES 3.1)
Daarnaast hebben we onze eigen accubenchmarks op basis van browsen en video kijken op Android Marshmallow losgelaten. Op basis van de resultaten kunnen we stellen dat er alleen bij de Nexus 5 een net aan noemenswaardig verschil te zien is. Zowel bij de video- als bij de browsetest gaat de Nexus 5 een kwartier korter mee met Android Marshmallow. Het is geen heel groot verschil, maar fijn is anders, aangezien de Nexus 5 toch al geen lange adem heeft.
Doze
Als we het over accuduur hebben, komen we automatisch op de nieuwe Doze-technologie. Deze houdt onder meer bij of het scherm aanstaat, hoe lang je je Android-apparaat niet ontgrendeld hebt en of je hem in de oplader hebt zitten. Belangrijker nog, Doze kijkt via de accelerometer of de telefoon of tablet in beweging is. Via al deze factoren kan het goed bepalen wanneer het apparaat in een diepe slaap kan worden gebracht. Het gebruik van de accelerometer betekent dat de telefoon in principe niet in een diepe slaap valt als je hem in je zak hebt zitten. Doze zal wel acculading besparen als je je Android-telefoon voor langere tijd op tafel legt en als je hem ‘s nachts een keer niet oplaadt.
Het accusap wordt gespaard doordat alle netwerkactiviteit wordt uitgeschakeld vanaf het moment dat de telefoon indommelt. De wake locks, waarbij een app de telefoon wakker probeert te maken om op de achtergrond processen te draaien, worden in Doze-modus genegeerd. De telefoon zoekt dan dus ook niet naar zendmasten of wifinetwerken en dat bespaart accuduur. Je zou het kunnen zien als een bijna-vliegtuigmodus. Een wekker die je zelf zet, gaat nog wel af. Berichten met een als hoog geclassificeerde prioriteit komen eveneens door de Doze-modus heen. De gebruiker kan zelf echter niet bepalen of een bericht een hoge prioriteit heeft. Dat zou je kunnen zien als een zwakte van Doze, want ontwikkelaars bepalen welke prioriteit ze een bericht meegeven. Het valt dus nog te bezien hoe ontwikkelaars met deze vrijheid zullen omspringen.
App Standby
De andere accubesparingsmodus van Android Marshmallow is App Standby. Daarmee worden apps die langere tijd niet gebruikt worden op non-actief gesteld. Het enige wat de app nog mag doen als Android hem eenmaal in dat hokje heeft gestopt, is net zoals bij Doze berichten sturen die een hoge prioriteit hebben. Ook kan een app die op stand-by is gezet nog gewoon zijn ding doen als het Android-apparaat wordt opgeladen, maar verder zal de app geen kostbaar accuvermogen meer snoepen.
Deze functie kan erg handig zijn voor apps die je niet kunt verwijderen, maar die op de achtergrond wel energie eten. Verder zal het helpen voor apps die je eerst gebruikte, maar die inmiddels in de vergetelheid zijn geraakt. Het is best een fijn idee dat Android bepaalt dat een app te weinig gebruikt wordt om de energieconsumptie waard te zijn als je zelf een app vergeet uit te schakelen.
Gelukkig kun je wel uitzonderingen instellen, hoewel de optie wat verstopt is. In het scherm Accuoptimalisatie onder de instelling Accu, kun je per app aangeven of je hem automatisch wil laten optimaliseren door Android. Als je bij een app instelt dat hij niet geoptimaliseerd hoeft te worden, zal hij nooit in de Standby-modus worden gezet.
/i/2000795249.png?f=imagenormal)
Accubesparing in stand-by-stand
De grootste winst van Android Marshmallow wat accuduur betreft doet zich, afgaande op bovenstaande, voor wanneer je je Android-apparaat met rust laat. Daarmee zeggen onze gebruikelijke accutests in dit geval dus niet zoveel. Om dit goed te kunnen testen heb je echter twee dezelfde apparaten nodig die ongeveer even vaak gebruikt zijn. De accuduur gaat immers achteruit naarmate een apparaat meer oplaadcycli heeft doorlopen. Deze twee apparaten moeten bovendien dezelfde meldingen krijgen. Het is helaas nog niet gelukt om dat voor elkaar te krijgen. Wel zullen we nog proberen alsnog een goede testopstelling op te zetten om te proberen helder te krijgen hoeveel winst er geboekt is met deze nieuwe technologie.
Dat er winst is, lijkt met zekerheid te stellen. Een smartphone of tablet die zoals bij Doze in een diepere slaap doezelt, zal immers minder accukracht gebruiken dan bij waken. Daarom nemen we ondanks gebrek aan eigen keiharde testdata aan dat Android Marshmallow inderdaad slimmer omgaat met de accu en dat de meeste smartphones en tablets langer mee zullen gaan. Dat geldt in elk geval als je een apparaat met Marshmallow voor langere tijd met rust laat.
/i/2000795250.png?f=imagenormal)
Now On Tap
Een van de grootste toevoegingen aan de functionaliteit van Android is Now On Tap. Als je in Android 6 twee seconden op de thuisknop drukt, treedt de functie in werking. Google analyseert dan het huidige scherm en geeft een aantal mogelijkheden waarin je geïnteresseerd zou kunnen zijn. Die analyse vindt plaats op basis van wat er op dat moment op je scherm staat. Google verdeelt het scherm in tekstvelden op basis van View Hierarchy. Dat is een manier om te bepalen welke tekst belangrijk is en welke niet. Dat wordt samen met een screenshot naar Google verstuurd. Now On Tap werkt in principe in elk scherm, dus niet alleen in Googles eigen apps, maar ook in apps van derden.
Om het eventuele enthousiasme wat te temperen: de functie is nog niet beschikbaar in het Nederlands. We hebben Google gevraagd wanneer dat wel het geval is, maar daarover is helaas nog niets bekend. We hebben Now On Tap dus getest met de taal ingesteld op Engels. Toch lijkt het logisch dat de functie uiteindelijk ook in het Nederlands beschikbaar zal zijn, zoals Google Now na een tijdje. Now On Tap maakt overigens deel uit van Google Now. Als je bij het tonen van de resultaten van Now On Tap naar rechts veegt, wordt het vertrouwde Google Now-scherm weergegeven. Dit kun je dus niet meer met een enkele handeling laten verschijnen, tenzij je Now On Tap uitschakelt.
Now On Tap toont niet alleen een link naar zoekresultaten. Als je in het grote witte vlak met daarin het door Now On Tap gevonden onderwerp tikt, kom je daar weliswaar uit, maar de grootste meerwaarde zit hem juist in de icoontjes eronder. Met deze icoontjes sla je de stap van de zoekmachine namelijk over. De Icoontjes kunnen bijvoorbeeld verwijzen naar de officiële website van een onderwerp, Google+, Google Maps, Street View of beelden van het onderwerp: allemaal Googles eigen diensten. Het is niet zo verwonderlijk dat Now On Tap nu vooral uit eigen bron tapt; het is immers een nieuwe functie en Google heeft veel diensten die hierbij handig zijn.
Er kunnen echter al verwijzingen naar Facebook, Instagram of Soundcloud tevoorschijn komen. Doorgaans gaat het dan om een directe link naar iemands profiel op de desbetreffende dienst. Ook kun je direct een nieuwe afspraak in je kalender maken bij het tonen van een datum en soms toont Google bijvoorbeeld de cast van een film of serie. Dat alles is een mooi begin; in de komende maanden gaan alleen maar meer apps Now On Tap ondersteunen.
Ik doe een gok
Op dit moment heeft Now On Tap nog wat te veel weg van de aloude ‘Ik doe een gok’-optie van Googles zoekmachine, maar dan met meer uitkomsten. Je kunt namelijk vaak niet voorspellen wat de dienst tevoorschijn zal toveren, simpelweg omdat Google niet kan voorspellen wat jij precies zoekt. Now On Tap zal echter steeds beter worden door toevoegingen van Google en input van gebruikers wereldwijd. Daardoor zal de functie steeds beter leren wat gebruikers belangrijk vinden en daarmee wordt de functie betrouwbaarder. Zelfs dan nog blijft het lastig om een heel scherm te analyseren om te bepalen wat een gebruiker op dat moment interessant vindt, simpelweg omdat Google niet je gedachten kan lezen.
Verwacht wel een dienst waarvan je het gedrag beter kunt voorspellen naarmate je ervaring ermee toeneemt en waarvan je dus steeds beter weet wanneer hij iets toevoegt. Voor specifieke informatie kun je beter de ouderwetse zoekmachine raadplegen. Wel is het leuk dat Google soms onderwerpen uit de pagina haalt met bijbehorende links naar apps waar je zelf nooit opgekomen was.
Om terug te komen op het feit dat Now On Tap ook een screenshot naar Google stuurt: jammer genoeg hebben we Now On Tap niet kunnen betrappen op het daadwerkelijk gebruiken daarvan. Wellicht is deze functionaliteit dus nog in aanbouw. Met in het achterhoofd dat Google Photos geavanceerde algoritmes heeft om bijvoorbeeld aan een foto te herkennen op welke plaats hij is genomen, is het wat teleurstellend dat dit bij Now On Tap niet werk.
Al met al is Now On Tap een interessante functie in Android Marshmallow. In potentie geeft het een snelle analyse en praktisch overzicht van de informatie die op dat moment op je scherm staat, maar de functie heeft nog wel wat verbetering nodig wil ze echt waarde hebben voor het dagelijks gebruik. Het zou leuk zijn als de dienst uitgroeit tot iets waarmee je met redelijke zekerheid het gewenste resultaat naar voren tovert. Vooral het gebrek aan beeldherkenning is nu nog een gemiste kans. Hopelijk is de functie volwassen tegen de tijd dat hij in het Nederlands beschikbaar is.
Chrome Custom Tabs en App Linking
Chrome Custom Tabs hoort eigenlijk bij de Chrome-browser, maar wordt door Google tegelijk met Marshmallow uitgebracht. Zoals we wel vaker zien in deze review is dit een functionaliteit die je waarschijnlijk niet direct opvalt. Chrome Custom Tabs zorgt voor een vloeiende overgang tussen een app en de browser zodra er een link wordt geopend in die app.
Als een app voorheen een browser nodig had, werd Chrome simpelweg geladen of kwam het voor dat er een eigen browser werd geladen die door de ontwikkelaars was ontworpen was op basis van Googles WebView-engine. Het is vaak niet wenselijk voor de makers van een app dat een gebruiker naar de losse browser wordt gedirigeerd en voor de gebruiker is het niet prettig dat de app op de achtergrond verdwijnt. Daarom komt het vaak voor dat ontwikkelaars toch liever een eigen browservenster in het leven roepen. Dat werkt niet altijd ideaal. Het eigen browservenster is een soort uitgeklede versie van een webbrowser en kent veel beperkingen.
Chrome Custom Tabs zijn een stuk beter aan te passen en hebben alle functionaliteit die Chrome heeft. Deze browservensters kunnen in de stijl van de app worden gekneed, bijvoorbeeld met behulp van animaties en een aanpasbare menubalk. Bovendien hoef je in dit aparte browservenster niet opnieuw in te loggen bij een website als je daar in Chrome al bent ingelogd. Ook dient dit browservenster in principe alleen het doel van de app, want de adresbalk is niet aanwezig. Al met al voelt het meer aan alsof je nog in de app navigeert in plaats van in een aparte browser.
Een ander voordeel is dat het browservenster als het ware aan de app is vastgeplakt. Daarmee bedoelen we niet dat het constant aanwezig is, maar dat het vanuit het perspectief van het besturingssysteem op de voorgrond zit. Dat betekent dat de informatie in het browservenster niet verloren gaat zolang je in de app zit. Dat zou namelijk kunnen gebeuren als het geheugen vol zit en de tijdelijke data daardoor gewist wordt. Bovendien kan de app bij het starten van de Chrome Custom Tab alvast data laden, zodat de gewenste informatie meteen beschikbaar is zodra je naar het browservenster wordt gedirigeerd.
/i/2000795251.jpeg?f=imagenormal)
App linking
Door App Linking hoeft Android minder vaak te vragen in welke app je een link naar een webadres wil openen. In veel gevallen is dat namelijk vrij simpel. Als je de Facebook-app hebt, wil je die doorgaans ook gebruiken om een link naar een Facebook-profiel te openen. Dat geldt voor veel links. Daarom heeft Google het voor ontwikkelaars mogelijk gemaakt om de website van hun dienst aan hun app te linken.
Om te voorkomen dat een app geprogrammeerd kan worden om bij elk webadres de standaardapp te zijn, werkt dit twee kanten op. Een website moet dus verwijzen naar een bepaalde app, maar de app moet ook verwijzen naar die specifieke website. Daardoor hoef je alleen nog te bepalen waarin je een link wil openen als je er geen speciale app voor hebt. Mocht je de bovenstaande functionaliteit niet prettig vinden, dan kun je in de instellingen nog altijd terugschakelen naar de optie waarin Android altijd vraagt waar je een link in wil openen.
Adoptable Storage en vingerafdrukscanner-api
Adoptable Storage is een vernieuwing die bijzonder fijn kan zijn als je een smartphone of tablet met weinig opslaggeheugen hebt en dit aanvult met een sd-kaart. Tot dusver telde een geheugenkaartje namelijk niet voor de volle honderd procent mee als geheugen. Zo was het mogelijk om foto’s en dergelijke op te slaan op een sd-kaartje en kon je er apps in de vorm van apk’s naartoe kopiëren, maar dat had zijn beperkingen. Om je externe opslag goed te benutten moest je regelmatig door hoepeltjes springen. Dat is met Android Marshmallow verleden tijd.
Als je een sd-kaart in je Android-apparaat stopt, vraagt Android 6 of je hem als interne opslag wil gebruiken. Als het antwoord ‘ja’ is, formatteert het besturingssysteem de kaart voor dergelijk gebruik en telt hij de ruimte op de kaart bij je opslaggeheugen op. Je kunt in de instellingen nog wel zien welk deel van de ruimte sd-kaart is en welk de interne opslag, maar Android gebruikt het als één opslagpoel. Dat betekent dat er geen onderscheid meer wordt gemaakt en dat je alles wat je op je smartphone of tablet wil opslaan ook op je sd-kaart kunt opslaan.
Mocht het sd-kaartgeheugen niet zo snel zijn, dan meldt Android dat en kun je zelf kiezen of je het alsnog wil toevoegen aan je geheugenpoel. Hoe dan ook, met Marshmallow kun je opslaggeheugen voor het eerst volwaardig vergroten met een sd-kaart en dat kan je een hoop gedoe schelen. Natuurlijk is het daarbij belangrijk dat je het geheugenkaartje in je telefoon laat zitten om problemen te voorkomen.
Vingerafdrukscanner-api
Een functionaliteit die meer voordelen biedt dan je wellicht in eerste instantie denkt, is de ondersteuning van vingerafdrukscanners vanuit Android zelf. Er is natuurlijk al een aantal Android-apparaten op de markt met een vingerafdruklezer, maar de software daarvoor moest altijd nog van de fabrikanten komen. Met Marshmallow brengt Google uniformiteit en nieuwe mogelijkheden voor ontwikkelaars via de Fingerprint Api.
Het voordeel daarvan is onder meer dat het voor ontwikkelaars interessant wordt om in hun apps ondersteuning voor vingerafdrukscanners te bouwen. Je kunt dan bijvoorbeeld denken aan betalen met een vingerafdruk in een app of inloggen via een vingerafdruk in plaats van een wachtwoord. Ook zal de nieuwe functionaliteit leiden tot standaardisatie en daarmee tot herkenbaarheid en uniformiteit in het gebruik.
Auto Backup en tekstselectie
Met Auto Backup verbetert Google de aloude Android Backup Service. De nieuwe service registreert behalve de apps die je hebt geïnstalleerd ook de bijbehorende gebruikersdata. Dat betekent dat wanneer je van de ene naar de andere smartphone overschakelt, je direct met je nieuwe smartphone aan de slag kunt. Zo hoef je dus niet opnieuw in te loggen in een app en zal alles direct operationeel zijn met je eigen instellingen.
Eigenlijk is Auto Backup een functie van Google Drive en kun je het gebruiken met apparaten die minimaal Marshmallow draaien. In Google Drive vind je dan de instellingen en een lijst van back-ups terug. Wees gerust, de back-ups tellen niet mee voor je Google Drive opslaglimiet. Elke 24 uur wordt een back-up gemaakt, maar je kunt ook handmatig een back-up in gang zetten.
Appmakers kunnen zelf programmeren of ze back-ups willen laten maken van de appdata en ze moeten werken met 'software developer kit' 23 of hoger voordat de optie werkt. Je kunt er wat dat betreft dus niet van op aan dat elke app met al je gebruikersdata wordt geback-upt, maar dat kun je in elk geval controleren in de instellingen van Google Drive.
Tekstselectie
Er zijn nog een paar kleine veranderingen in Android 6. Zo gaat het selecteren van tekst wat soepeler. De handeling is nog steeds op een woord drukken tot dit geselecteerd wordt, maar het menu dat ‘alles selecteren’, ‘kopiëren’, ‘plakken’ en dergelijke weergeeft, is nu zwevend. Voorheen werden deze opties in de bovenbalk weergegeven. Normaal gesproken is er ook een ‘delen’-optie. Daarmee kun je tekst direct in een andere app overbrengen zonder te hoeven kopiëren en dan te plakken. Verder gaat voorwaarts selecteren in de selectiemodus nu in eerste instantie per woord. Ga je vervolgens terug in de tekst, dan pakt hij de selectie weer per letter, ter bevordering van de precisie.
Ook is het nu mogelijk voor apps om extra opties toe te voegen in het selectiemenu. Zo kunnen apps, mits je ze toestemming geeft, handige functionaliteit toevoegen bij het bewerken van tekst. We kwamen dit tegen bij Google Translate, waarmee je direct woorden kunt vertalen.
Conclusie
Er is over gediscussieerd of Android Marshmallow niet versie 6, maar versie 5.2 zou moeten heten. In verhouding tot Android Lollipop is Marshmallow immers een net wat minder grote update. Gezien de omvang van deze review echter en het feit dat we niet eens alle kleine wijzigingen hebben kunnen behandelen, lijkt het ons terecht dat Google dit als een grote Android-update bestempelt.
Wij zien alle wijzigingen in Android 6.0 als positief, niet omdat alle verbeteringen voor iedereen echt een stap vooruit zijn - hoewel dat in de meeste gevallen wel zo is - maar ook omdat Android je bijna altijd de mogelijkheid geeft om het op de oude manier te doen. Android geeft dus, zoals Google beweert, meer controle. Zo kun je ervoor kiezen om een app niet op stand-by te laten gaan via App Standby, of om je sd-kaart op de oude manier te gebruiken, dus niet als interne opslag.
De gebruiker heeft controle, maar wordt aan de andere kant niet te veel lastig gevallen met keuzes. Meestal kiest Android namelijk voor jou. Zo zorgt App Linking ervoor dat je geen vragen meer krijgt waarvan het antwoord bijna voor iedereen hetzelfde is. Het boegbeeld van controle in Marshmallow is echter App Rechten, waarmee je zelf bepaalt tot welke functionaliteit een app toegang heeft.
Naast controle voor de gebruiker is de accuduur een terecht speerpunt in Android Marshmallow. Google heeft de accuduur met Doze en App Standby slim opgeschroefd, door te besparen waar en wanneer dat geen nadelige gevolgen heeft voor het gebruik.
Een mooie toevoeging voor gebruikers met gebrek aan opslaggeheugen is dat Android sd-kaartjes nu als volwaardig opslaggeheugen ziet. Daarnaast is de dienst Now On Tap geïntroduceerd en wie weet is dat tegen de tijd dat hij in het Nederlands beschikbaar is niet alleen een leuke, maar ook een echt handige functie voor dagelijks gebruik.