Inleiding
In televisieland beginnen gebogen schermen langzaam ingeburgerd te raken; loop bij een lokale elektronicaboer binnen, dan is de kans groot dat er televisies van meerdere merken met een gekromd beeldpaneel staan. Dat is bij smartphones anders. Vorig jaar zagen we weliswaar de eerste twee telefoons met gekromde schermen, de Samsung Galaxy Round en de LG G Flex, maar dat waren niet veel meer dan proefballonnetjes.
Of Samsung ooit nog met een gekromde telefoon komt weten we niet, maar LG liet op CES zien dat het nog steeds brood in het concept ziet. De Koreaanse fabrikant onthulde daar namelijk de LG G Flex2, die een aantal minpunten van de eerste G Flex moet oplossen. Zo moet het nieuwe oled-scherm mooier en vooral scherper beeld opleveren, is de telefoon wat kleiner waardoor hij hopelijk een grotere doelgroep aanspreekt en bevat hij als eerste telefoon de 64bit-Snapdragon 810-soc van Qualcomm.
Van de eerste G Flex waren we destijds niet zo onder de indruk - vooral het scherm viel tegen - dus we gingen aan het begin van de beurs meteen bij LG langs om te kijken of het zijn zaakjes met de G Flex2 beter voor elkaar heeft.
Een fijnere behuizing, mooier scherm en Android Lollipop
Het pièce de résistance van de G Flex2 is natuurlijk het gebogen oled-scherm. LG noemt het zelf een p-oled-scherm, omdat de inviduele ledjes op een substraat van plastic zitten waardoor het geheel kan buigen zonder stuk te gaan. Het geeft een leuk effect en dankzij de oled-technologie is het zwart mooi donker en is het contrast dus indrukwekkend. Bij de eerste G Flex waren we toch niet erg onder de indruk van het oled-scherm. Dat kwam onder andere door de lage resolutie van 1280x720 pixels bij een schermdiagonaal van 6", maar erger vonden we dat er een soort ruis in het beeld te zien was en dat er soms ook nog eens sprake was van beeldretentie.
/i/2000572128.jpeg?f=imagenormal)
Die minpunten lijken opgelost bij de G Flex2. De schermweergave is een stuk scherper dan dat van zijn voorganger omdat de resolutie is verhoogd naar full-hd en het scherm zelf verkleind is van 6" naar 5,5". Daarnaast is de gekke ruis die we bij de eerste G Flex zagen zo op het oog niet meer aanwezig. Ook het feit dat je in de instellingen nu zelf voor een kleurprofiel kunt kiezen vinden we een verbetering. Bij de eerste G Flex waren de kleuren namelijk flink oververzadigd. Je kunt nu nog steeds voor een 'vivid'-profiel kiezen, maar ook er is er een 'neutral'-optie. We vermoeden dat deze in lijn valt met de srgb-kleurruimte, maar de aanwezige LG-medewerkers konden dat niet bevestigen.
Van de kromming zijn we nog steeds niet erg onder de indruk. LG prijst het gebogen ontwerp met drie voordelen aan: het beeld zou meer indruk maken, telefoongesprekken zouden beter klinken omdat de microfoon dichterbij de mond zit, en de telefoon zou steviger zijn. Van die eerste twee zijn we niet overtuigd, maar dat laatste is wel waar. Zowel het scherm als de behuizing kunnen buigen waardoor je gerust op de G Flex2 kan gaan zitten zonder dat hij stuk gaat. Je zou er waarschijnlijk ook prima op kunnen staan, al raden we dat niet aan. Ze hoeven bij LG in ieder geval niet bang te zijn voor een eigen bendgate, zoals Apple dat had.
De behuizing is verder een soort mengelmoes van de eerste G Flex en de G3. De bekende layout met knoppen op de achterkant is opnieuw gebruikt en die kunnen we erg waarderen. In het begin is het een beetje wennen, maar het voelt al snel heel natuurlijk. Dit ontwerp maakt het mogelijk om de randen langs het scherm dun te houden waardoor de telefoon voor een 5,5"-toestel redelijk compact is. Hij is wel een fractie breder dan de G3, die ook een 5,5"-scherm heeft. Ook bekend van de G3 is de 13-megapixelcamera met snelle laser-autofocus, die prima plaatjes produceert.
Net als de originele G Flex heeft dit nieuwe model een nanocoating op de achterkant die kleine krasjes automatisch moet repareren. Ons reviewmodel van de eerste G Flex zat destijds redelijk vol krasjes, dus de techniek heeft zijn grenzen. Volgens LG is de coating voor de G Flex2 verbeterd, dus tijdens de review zullen we kijken of dit echt het geval is.
Een andere vernieuwing is de verwijderbare achterkant. Dat is nodig om bij het micro-sd-slot te komen; ook een vernieuwing ten opzichte van de eerste G Flex. De accu is niet verwisselbaar; omdat deze enigszins krom is en ook licht kan buigen was dat een te groot risico.
Android Lollipop
De G Flex2 draait Android Lollipop, de nieuwste versie van Googles mobiele besturingssysteem. Sommige fabrikanten grijpen een nieuwe release aan om hun eigen skin op de schop te gooien, maar LG heeft daar niet voor gekozen. De software lijkt nog sterk op de interface die we kennen van de LG G3, maar dan met de nieuwe mogelijkheden van Lollipop, zoals Trusted devices, do-not-disturb-functionaliteit en het nieuwe notificatiecentrum. Het is functioneel gezien prima, maar we vinden de stijl van LG niet helemaal mooi aansluiten bij wat Google met Lollipop doet. Hopelijk dat LG hier in de toekomst nog wat extra aandacht aan zal besteden door de eigen apps meer in lijn te brengen met de Material Design-ontwerpprincipes.
De eerste met een 64bits Snapdragon 810-soc
De G Flex2 is een van de eerste telefoons die uitgerust is met de hagelnieuwe Snapdragon 810-soc van Qualcomm. Dat is om verschillende redenen een interessante chip. In de eerste plaats omdat Qualcomm voor deze soc afgestapt is van zijn eigen processorontwerp en twee redelijk kant-en-klare procesorkernen van ARM gebruikt, de Cortex A53 en Cortex A57. Van beide zijn er vier aanwezig en ze zijn gekoppeld middels het big.Little-concept. Dit houdt in dat de tragere - en zuinigere - A53-kernen aan het werk gezet worden bij lage processorbelasting en de A57-kernen het overnemen als er zwaarder werk verzet moet worden.
De Cortex A53 en A57 zijn interessant omdat het de eerste ARM-ontwerpen zijn die overweg kunnen met de armv8-instructieset. Dat is een uitbreiding op de armv7-instructieset die ondersteuning voor 64bits-registers introduceert en verbeteringen bevat die ervoor zorgen dat er meer instructies per kloktik verwerkt kunnen worden.
De laatste vernieuwing rondom de Snapdragon 810 heeft te maken met het productieproces. Waar de Snapdragon 801 en 805 nog gemaakt werden op een 28nm-proces, is Qualcomm voor de 810 overgestapt naar een 20nm-procédé bij chipbakker TSMC. Dat moest ook wel, gezien de toegenomen prestaties. Op een 28mn-procédé zou de 810 waarschijnlijk erg veel stroom gebruiken, maar door de verkleining van de feature size zou het gebruik binnen de perken moeten blijven, aldus Qualcomm.
Een moderne system-on-chip bevat natuurlijk veel meer dan slechts processorkernen en ook op die andere vlakken is de Snapdragon 810 een vernieuwing, te beginnen bij de gpu. Het komende jaar zullen we veel telefoons gaan zien met qhd-schermen en zo'n hoge schermresolutie vereist veel grafische rekenkracht. Qualcomm kwam daarvoor enkele maanden geleden met de Snapdragon 805, een soort opgevoerde 801 met een veel betere gpu, de Adreno 420, speciaal voor qhd-telefoons. De Snapdragon 810 is uitgerust met een nog nieuwere en snellere gpu, de Adreno 430, die nog eens 30 procent sneller moet zijn dan de Adreno 420. Hoge resoluties moeten dus geen problemen opleveren voor de Snapdragon 810.
Bij dat soort hoge resoluties is het belangrijk dat er snel tussen cpu, gpu en scherm gecommuniceerd kan worden en daar komt de nieuwe geheugencontroller van de Snapdragon 810 om de hoek kijken. Deze ondersteunt namelijk de nieuwe ddr4-standaard, met snelheden tot 1600MHz, wat goed is voor een maximale bandbreedte van 25,6GB/s.
Wat merk je er van?
Dat alles klinkt behoorlijk indrukwekkend op papier, maar het is de vraag wat je er in de praktijk van merkt. Op die vraag hebben we nu eigenlijk nog geen goed antwoord. De interface van de G Flex2 voelt snel aan, maar dat kun je eigenlijk van elke moderne smartphone wel zeggen. Interessanter is om te kijken hoe de nieuwe gpu presteert bij games, of om te testen of het 20nm-proces ervoor zorgt dat de accu langer meegaat. Dat zijn echter dingen die we op een beurs niet kunnen doen, en dat zal dus moeten wachten tot de review.
Naast de Snapdragon 810 en het ddr4-geheugen treffen we nog wat hardware aan die wat meer standaard is. Zo komen er modellen met 16GB en 32GB opslaggeheugen, en er is ondersteuning voor wifi-ac en bluetooth 4.0. De usb-stekker is gewoon van het usb 2.0-type. Naar verwachting zullen in de nabije toekomst veel telefoons de symmetrische usb 3.1 type-c-connector gaan gebruiken, maar daar komt de G Flex2 waarschijnlijk net even te vroeg voor uit.
Tot slot
Er waren niet heel veel redenen om de eerste G Flex te kopen. Het gebogen en flexibele ontwerp doet het zeker goed op feestjes, maar voor hetzelfde bedrag kon je telefoons krijgen met veel betere specificaties en minder minpunten.
Dat kunnen we van de G Flex2 niet meer zeggen. We zijn er nog steeds niet van overtuigd dat een flexibele, gekromde telefoon heel veel beter is dan een rechte, maar LG heeft dit keer gelukkig niet bespaard op de rest van het toestel. Met zijn sterk verbeterde scherm, Snapdragon 810-soc, micro-sd-slot, 3000mAh-accu en camera met laser-autofocus is de G Flex2 een telefoon die op de belangrijkste vlakken goed lijkt te scoren.
Er zijn natuurlijk ook nog vraagtekens. Zo zijn we erg benieuwd of de nieuwe nanocoating echt beter werkt dan voorheen en ook zouden we graag eens testen of je met de combinatie van een Snapdragon 810 en een 3000mAh-accu gemakkelijk de dag door komt. Het zal nog echter even duren voordat we die antwoorden hebben, want de G Flex2 is vooralsnog alleen bevestigd voor een release in Korea. Laten we hopen dat hij net als zijn voorganger op termijn ook naar Europa komt, want het is een interessante telefoon die we zeker nog nader aan de tand willen voelen.