De toekomst van de fotografie

Mooiere foto's met minder moeite

Inleiding

Het begrip 'fotografie' is langzaam aan het veranderen, want wat is nog een pure foto? Is de fotograaf de maker of de camera? In principe natuurlijk de fotograaf, maar of dat over tien jaar nog zo is, is de vraag. Die ontwikkeling begon al met de introductie van de digitale fotografie. Moest je met een analoog filmrolletje twee dagen wachten voordat je je foto's kon zien, met een digitale camera zie je direct het resultaat. Het gevolg is dat het percentage mislukte foto's in elk geval in potentie is afgenomen. Je kunt immers meteen zien of de belichting niet klopt en of een foto onscherp is. Ook het gebruik van raw, optische beeldstabilisatie en in-camera-bewerking dragen bij aan een geslaagde foto.

Dat laatste, fotobewerking in de camera, wordt steeds belangrijker. Fabrikanten werken lensfouten als vertekeningen en vignettering steeds vaker softwarematig weg, waardoor die niet of nauwelijks zijn terug te zien in de jpegs. In de raws zijn ze natuurlijk nog steeds zichtbaar, maar ook software als Lightroom en Photoshop is inmiddels standaard voorzien van lensprofielen waarmee oneffenheden worden gecorrigeerd. Tegelijkertijd zijn er steeds slimmere ruisreductiealgoritmen ontwikkeld. Ruis wordt niet meer integraal weggewerkt, maar lokaal aangepakt. Gebieden met veel contrast, zoals felle lampen in het donker, worden met rust gelaten, zodat ze niet inboeten aan scherpte en detail. Donkere delen, waarin ruis het meest zichtbaar is, worden daarentegen flink verzacht en kleurruis valt hier weg doordat de kleurverzadiging wordt teruggeschroefd.

Dezelfde trend is te zien bij smartphones. Sterker nog, doordat er tegenwoordig meer foto's met een smartphone worden gemaakt dan met een reguliere camera, wordt deze categorie steeds belangrijker. Smartphones beschikken bovendien over veel rekenkracht, dankzij processors met meer dan één rekenkern en hoge klokfrequenties. Die rekenkracht kan gebruikt worden om lensfouten te corrigeren, foto's te verfraaien en een flink aantal foto's in burst te maken om vervolgens de beste te selecteren. Daarnaast is het gebruik van hdr tegenwoordig vrijwel standaard en wordt het vaak automatisch toegepast.

Er staat echter nog meer te gebeuren op foto- en videogebied. Wat doen camera's vandaag de dag om het optimale plaatje te presenteren en welke ontwikkelingen zijn er voor de nabije toekomst te verwachten?

Computational photography

We fotograferen niet meer op basis van fotochemische film, maar digitaal dankzij een lichtgevoelige sensor. Los van alle voordelen die dit biedt, is aan de wijze van fotograferen eigenlijk weinig veranderd. We fotograferen nog steeds volgens het klassieke camera obscura-principe uit 1839, waarbij een lens en een fotogevoelige detector, de sensor, samen het beeld vormen. Sinds het digitale tijdperk is daar wel een processor aan toegevoegd, maar deze speelt tot nu toe geen rol bij de totstandkoming van het beeld. De bewerking van het beeld volgt pas na de sensor.

Dat kan ook anders. Er zou bijvoorbeeld andere optiek gebruikt kunnen worden, waarbij een driedimensionaal lichtveld wordt opgevangen in plaats van een plat beeld. De processor zou een veel prominentere rol kunnen krijgen, die veel meer bepalend is voor het eindresultaat. De gedachte hierachter is tweeledig; een traditionele foto toont slechts een 2d-weergave en dus maar een deel van de werkelijkheid, en het beeld van een foto rolt zelden perfect uit de camera. Door niet één foto te maken, maar meer, met verschillende instellingen, is sprake van uiteenlopende perspectieven die je kunt gebruiken om tot één samengestelde plaat te komen. Daarbij kan ook de resolutie van een foto kunstmatig verhoogd worden. Hasselblad doet dit momenteel al met de H5D, waarbij een foto met een resolutie van 200 megapixel kan worden geproduceerd op basis van een 50-megapixelsensor.

Meer dan één foto maken volgens de multishot-methode leidt tot een hogere resolutie

Bij computational photography is het de intentie om een potentieel rijkere representatie te maken van een bepaalde scène. Bijvoorbeeld door de eerder genoemde opties, maar ook door kunstmatige optimalisatie van het beeld door middel van rekenkracht. Op dit moment wordt de rekenkracht van een processor amper ten volle benut. Een gemaakte foto wordt verscherpt, voorzien van meer contrast en kleurverzadiging, en ruis wordt gereduceerd. Dat is het wel, terwijl het met de huidige technologie mogelijk is om veel meer te doen dan dat.

Wat daarvoor nodig is, is een slim algoritme, dat herkent wat er gefotografeerd wordt en analyseert in hoeverre de foto goed is. In het geval van tekst zou een een specifiek verscherpingsalgoritme ertoe kunnen leiden dat aanvankelijk onscherpe tekst toch leesbaar wordt. Van een onderbelichte foto zou de belichting achteraf kunnen worden bijgesteld, zodat er in ieder geval iets te zien is, en bij een te lichte foto vice versa.

Het bedrijf Almalence is al actief bezig met dit concept en heeft ook een app uitgebracht, Supersensor genaamd. Het verkoopt zijn software ook aan smartphonefabrikanten en claimt een verbeterd dynamisch bereik, betere ruisreductie-algoritmes voor slechte lichtomstandigheden, het zichtbaar maken van details in schaduwen en hooglichten, en het corrigeren van verkeerde belichtingen.

Een smartphone zit vol met allerlei sensoren die het algemene gebruik van het apparaat ten goede komen. In camera's wordt daar nog maar zeer beperkt gebruik van gemaakt. Wifi, nfc, bluetooth, gps, een gyroscoop en een accelerometer zitten in vrijwel iedere telefoon, maar lang niet altijd in camera's. Eigenlijk is dat zonde, want al die snufjes kunnen camera's helpen om 'intelligenter' te worden en beter in te spelen op de omstandigheden.

Camera's zouden veel meer kunnen doen met locatiebepaling en tijd. Ze zouden onderwerpen concreet kunnen herkennen, zoals een zonsondergang of een bepaald gebouw en daar in de automatische stand de optimale instellingen op afstemmen. Ook zouden ze de gebruiker er bijvoorbeeld op kunnen wijzen dat de zon bijna ondergaat en een suggestie kunnen geven voor het beste standpunt. De Hyperlapse-app van Instagram, momenteel alleen beschikbaar voor iOS, is een goed praktijkvoorbeeld van computational photography. De app gebruikt de gyroscoop van een smartphone in combinatie met digitale stabilisatie, waarbij de randen van het beeld worden opgeofferd om een scène vloeiend te maken. Daardoor kan probleemloos uit de hand gefilmd worden.

De mate waarin kunstmatige intelligentie wordt toegepast valt nog wel te verbeteren. In de automatische stand bijvoorbeeld kijkt een camera puur naar de beschikbare hoeveelheid licht. Is die te laag, dan gaat hij flitsen. Dat is vreemd, aangezien diezelfde camera dankzij de autofocus weet hoe ver weg het onderwerp van de camera verwijderd is. Fotografeer je vanaf de tribune een voetbalwedstrijd, dan heeft flitsen weinig zin, want een flitser heeft doorgaans een bereik van slechts enkele meters.

Beeldoptimalisatie en hdr

Er worden momenteel wel wat stappen gemaakt als het gaat om beeldoptimalisatie. Ruis wordt op een slimme manier gereduceerd, waarbij de contrastrijke delen anders worden behandeld dan de donkere. Verscherping, contrast en kleurverzadiging worden opgepept, waardoor je bijvoorbeeld smartphonefoto's zonder nabewerking direct online kunt plaatsen. Sommige camera's maken indien gewenst zelf een uitsnede, bijvoorbeeld als in de horizontale stand een persoon wordt gefotografeerd; de gezichtsherkenning herkent het portret. Bij contrastrijk beeld wordt automatisch de hdr-stand ingeschakeld, waardoor de belichting een stuk beter wordt. Dit is voor fotografie interessant, maar in principe ook voor video.

Het gebruik van hdr is een zeer effectieve methode om details in donkere schaduwpartijen en felle hooglichten optimaal te tonen in een foto. Met een enkele opname is dit niet mogelijk, dus worden er drie of meer foto's gemaakt met verschillende belichtingstijden - normaal, onderbelicht en overbelicht - waarvan het resultaat wordt samengevoegd. Het dynamisch bereik van de sensor is minder groot dan dat van het menselijk oog, maar door het gebruik van hdr wordt dit voor een groot deel gecompenseerd.

Links de normale foto, rechts een hdr-versie op basis van drie verschillende belichtingen

De bovenstaande twee foto's tonen een praktijkvoorbeeld. De zon zorgt voor wat tegenlicht, wat leidt tot een groot contrast tussen lichte en donkere delen. Dat gaat vooral ten koste van de donkere delen, die niet belicht worden door de zon, zoals de grafstenen. Je oog is redelijk in staat om details in donkere en lichte delen te zien, maar een camera kan dat niet. Een foto met standaardbelichting, bijvoorbeeld in de automatische stand, levert een contrastloos plaatje op; schaduwen zijn zwart, de lucht is wit. Als je overbelicht, worden de kerk en de grafstenen goed zichtbaar, maar wordt de lucht een felle gloed. Als je onderbelicht vice versa. Een hdr-opname op basis van verschillende belichtingen biedt uitkomst. Alle details zijn nu goed zichtbaar.

Het verschil tussen het mensenlijk oog en camera’s (afbeelding: Ricoh)

In het donker worden onze pupillen groter, waardoor we bij slecht licht beter kunnen zien, maar fel licht doet dan wel pijn aan onze ogen. Een sensor heeft een kleiner dynamisch bereik, oftewel een camera ziet minder kleurgradaties tussen pikzwart en helderwit. Een camera met een grote sensor heeft gemiddeld circa 12 stops dynamisch bereik, terwijl het menselijk oog dankzij de pupil in staat is om 12 tot 24 stops waar te nemen. Dankzij het gebruik van hdr weet een camera dit verschil aardig te compenseren.

Bij het maken van een hdr-foto worden verschillende foto's met verschillende belichtingen samengevoegd in één bestand met een groter dynamisch bereik. Een dergelijk 32bit-bestand bevat meer kleurtinten en dynamisch bereik dan de meeste monitoren kunnen weergeven, waardoor het beeld eerst moet worden omgezet in een reguliere foto met behulp van tone mapping. Maar een al te agressieve vorm van tone mapping oogt al snel surrealistisch en komt daardoor niet meer overeen met de werkelijke scène.

Sensortechniek en zoom

Sensor met variabele pixels

Op sensorgebied zijn er eveneens allerlei nieuwe ontwikkelingen gaande. Een interessant patent van Sony, dat eind 2014 in de openbaarheid kwam, toont een sensor met een variabele lichtgevoeligheid per pixel. Het patent toont twee soorten pixels, voor korte en voor lange belichting. Dat impliceert dat een bepaalde sluitertijd of iso-waarde niet meer voor de hele sensor hoeft te gelden, maar per pixel kan variëren. Zeg maar een soort hdr-opname, maar dan in een enkele foto. Het samenvoegen van drie of meer opnamen is dan dus niet meer nodig.

Een dergelijk sensorontwerp kan betekenen dat de belichting of de gevoeligheid van de pixels wordt afgestemd op de opname. Voor een deel van de opname met fel licht zou daardoor een kortere belichting of lagere iso-waarde kunnen worden gebruikt dan voor een donker deel. Dat zou het dynamisch bereik ten goede komen, doordat de opname optimaal is afgestemd.

Eigenlijk is dat best een logische benadering. Het lijkt logischer dan de huidige methode, waarbij alle pixels op de sensor dezelfde lichtgevoeligheid of belichting hebben. Een variabele belichting of lichtgevoeligheid stelt wel strenge eisen aan het sensorontwerp, waaronder het kunnen aansturen van individuele pixels. Bovendien kan het tot ongewenste neveneffecten leiden, zoals interferentie van het signaal van de verschillende pixels.

Voor een dergelijk sensorontwerp is er keuze uit twee uitgangspunten: individuele belichting of individuele lichtgevoeligheid. In het eerste geval varieert de sluitertijd per pixel, wat een elektronische sluiter vereist. Doordat de lengte van de opname verschilt, werkt dit niet of slecht bij bewegende objecten, zoals verkeer of een propeller, net zoals rolling shutter. Je kunt ook uitgaan van een variabele lichtgevoeligheid. De sluitertijd blijft dan gelijk, maar de iso-waarde varieert per pixel. Je zou de lichtgevoeligheid standaard bij iso 3200 kunnen laten beginnen en laten afnemen naarmate er meer licht beschikbaar is. Dit voorkomt te lange sluitertijden, maar werkt ruis in de hand.

Oversampling

Een veelbelovende techniek, vooral voor smartphones, is oversampling. De bekendste praktijkvoorbeelden zijn de Nokia 808 PureView en Lumia 1020. De sensoren tellen 41 megapixels waarop oversampling oftewel pixel binning wordt toegepast. Hierbij wordt de informatie uit een stuk of acht pixels gebruikt om de juiste tint voor een enkele 'superpixel' te bepalen. Dit resulteert in 5-megapixelfoto's die er daardoor veel beter uitzien dan native 5-megapixelfoto's, waarbij elke sensorpixel één pixel op de foto produceert. Ook kleurruis wordt hierdoor gereduceerd.

Een dergelijke grote resolutie kan daardoor ook worden gebruikt voor digitale zoom. Normaal gesproken gaat digitale zoom ten koste van de beeldkwaliteit, omdat het niet meer detail oplevert. Als je daarentegen een 41-megapixelbestand tot je beschikking hebt en daar een 5-megapixelfoto van maakt, hou je voldoende ruimte over om te 'zoomen'.

Tot nu toe hebben andere smartphonefabrikanten het voorbeeld van Nokia nog niet gevolgd, maar het ligt wel voor de hand dat dit ooit gaat gebeuren. Omdat een smartphone dun moet zijn, is er erg weinig ruimte voor de optiek. De bewegende lenselementen die nodig zijn voor optische zoom zijn daardoor een serieus struikelblok. De methode die Nokia, nu Microsoft, in zijn Lumia-smartphones gebruikt, is een creatief alternatief. Het vereist overigens wel een grotere sensor dan normaal, omdat veel pixeldiodes op een klein oppervlak leiden tot crosstalk, oftewel interferentie, van het signaal door nabijgelegen pixels. Dat leidt weer tot meer ruis, hoewel het verkleinen van de resolutie dit deels compenseert.

Zoomen met twee lenzen

Er zijn nog andere methoden om zoom in een smartphonecamera te realiseren. Een daarvan is een methode van Corephotonics die werkt op basis van twee verschillende lenzen: een groothoeklens en een lichte telelens. Deze twee camera's maken op hetzelfde moment een foto en leggen dan twee verschillende perspectieven vast. Op basis van deze twee beelden is het door middel van computational photography mogelijk om te zoomen zonder optische elementen.

De eerste foto hieronder toont het effect van 3x digitale zoom in klassieke vorm. De tweede foto zou het resultaat zijn van dual image zoom van Corephotonics. De derde foto toont een prototype met twee verschillende lenzen en sensoren.

Achteraf scherpstellen

Lichtveldfotografie, waarmee je achteraf kunt scherpstellen, wordt gezien als een revolutionaire manier van fotograferen. Lytro is de bekendste fabrikant van lichtveldcamera's, oftewel plenoptische camera's. In tegenstelling tot conventionele digitale camera's kunnen ze het driedimensionale lichtveld van een scène opnemen. Dat wil zeggen dat de beeldsensor niet alleen de positie en richting van een lichtstraal vastlegt, maar ook de intensiteit voor elk van die variabelen. Dit wordt gerealiseerd door een raster van microlenzen in de lens en voor de beeldsensor te plaatsen, waarbij het sensoroppervlak als het ware wordt onderverdeeld in verschillende vlakken die ieder hun eigen informatie vastleggen. In feite worden er dus verschillende beelden tegelijkertijd vastgelegd in een enkele foto, wat verklaart waarom de resolutie een stuk lager is.

Een voorbeeld van een grid van lensjes die verschillende scherpstelvlakken vastleggen (foto: Adobe)

Met die beeldfragmenten kunnen tussenliggende beelden worden gecreëerd, zodat ze vloeiend in elkaar kunnen overlopen. Vervolgens kan op die manier een driedimensionale simulatie worden gecreëerd, waarbij alles in het beeld in focus is, oftewel maximale scherptediepte. Tegelijk is het dus mogelijk om voor beperkte scherptediepte te kiezen, waarbij het scherpstelpunt achteraf kan worden gekozen door op het onderwerp te klikken. Doordat de camera over diepte-informatie beschikt, 'weet' hij welk onderwerp je bedoelt als je erop klikt en kan hij vervolgens de juiste scherptediepte-informatie tonen.

Bij een conventionele camera vangt de sensor al het licht in één keer op en met dat ene beeld moet je het vervolgens doen; er valt niets meer aan te wijzigen. Bij een lichtveldcamera worden verschillende lichtstralen opgevangen en dus verschillende beelden van dezelfde scène, met ieder een eigen scherptediepte. De informatie uit een scène moet op diverse beeldpunten worden afgebeeld, zodat de informatie over de richting van de invallende straal gebruikt kan worden.

Dynamisch perspectief

Omdat het licht uit verschillende hoeken komt en dus door de microlenzen steeds net iets anders via de sensor wordt opgeslagen, zijn verschillende perspectieven van dezelfde foto beschikbaar. De linkerkant van de lens 'ziet' het beeld immers net iets anders dan de rechterkant, oftewel het beeld is niet twee-, maar driedimensionaal. Daardoor is het mogelijk om met één enkele lens een 3d-foto te produceren of om het perspectief van de foto een klein beetje te verplaatsen, zodat voorgrond en achtergrond ten opzichte van elkaar verschuiven.

Foto's embedden

Omdat Lytro-foto's met speciale software online worden geplaatst, oftewel embed, kun je niet alleen zelf met je foto's 'spelen', maar ook iedereen die ze online bekijkt. Dat geldt zowel voor het verplaatsen van het perspectief als het achteraf scherpstellen. Vanwege deze interactieve mogelijkheden spreekt Lytro zelf over 'levende foto's'. Uiteraard is het ook mogelijk om de gemaakte beelden om te zetten in een statische foto. Je kunt dan zelf een scherpstelpunt kiezen en de scherptediepte bepalen.

Vergelijking met andere methoden

Zoals gezegd was Lytro de eerste, maar is het tegenwoordig niet meer de enige met camera's waarmee je achteraf kunt scherpstellen. Voor Nokia Lumia-toestellen is er de Refocus-app waarmee dat kan en de HTC One M8 heeft een speciale dieptecamera om achteraf scherp te kunnen stellen. Voor iOS zijn er eveneens apps waarmee dat kan, maar de gebruikte methoden zijn allemaal grotendeels softwarematig.

De Nokia Refocus-app en veel andere apps maken simpelweg een reeks foto's waarbij telkens op een ander punt wordt scherpgesteld, zodat je achteraf de juiste kunt kiezen, zonder dat er daadwerkelijk diepte-informatie beschikbaar is. De HTC One M8 beschikt wel over diepte-informatie, maar manipuleert op basis daarvan het beeld door delen van de foto onscherp te maken. Geen van beide methoden werkt vlekkeloos; apps maken verschillende foto's achter elkaar en hebben daar merkbaar tijd voor nodig. De Lytro-camera legt in één keer alle beeldinformatie vast en alleen die methode is dus geschikt voor actiefoto's.

Min of meer vergelijkbaar met de softwarematige methode is focus stacking. Deze techniek wordt vooral bij macrofotografie gebruikt, met als doel het scherptegebied groter te maken dan in één opname mogelijk is. Bij macrofotografie zit je doorgaans dicht op het onderwerp, bijvoorbeeld een bloem of insect, waardoor de scherptediepte beperkt is. Je kunt die vergroten door meer opnamen te maken, het scherptegebied telkens handmatig op te schuiven en de lagen van de foto's samen te voegen, bijvoorbeeld in Photoshop.

Lytro Illum

Vergeleken met de eerste Lytro-camera is de Illum totaal anders vormgegeven. De oorspronkelijke Lytro was een langwerpige, rechthoekige camera, die er onconventioneel uitzag. Hoewel hij zich redelijk liet bedienen met een knop aan de bovenzijde en een klein aanraakgevoelig 1,5"-lcd-scherm, hield hij minder prettig vast dan een traditionele camera. En hoewel de camera over 8 of 16GB opslagcapaciteit beschikte, was de prijs fors, zeker als je bedenkt dat de resolutie slechts 1024x1024 pixels bedroeg.

De Lytro Illum heeft nu de vorm van een traditionele camera. Hoewel de body futuristisch oogt, is het eigenlijk een soort bridgecamera met vast zoomobjectief. De sensor heeft een resolutie van 40 'megarays', zoals Lytro dat noemt, wat neerkomt op 4 megapixels. Dat is nog steeds erg weinig ten opzichte van de huidige generatie camera's, maar wel vier keer zoveel als de originele Lytro. Dat geldt evengoed voor de sensor, die circa vier keer zo groot is. Gebruikte men eerst nog een 1/3"-sensor, wat formaat betreft vergelijkbaar met de sensor van een mobiele-telefooncamera, nu gaat het om een 1"-sensor met een onderliggende resolutie van 40 megapixel.

De zoomlens heeft een bereik van 30-250mm, wat neerkomt op 8x optische zoom. Dat is mooi, al komt de groothoekzijde er karig vanaf. Het objectief biedt een lichtsterkte van f/2.0 over het hele bereik en fotografeert ook op volle lensopening. Volgens Lytro is men dankzij de lichtveldtechnologie beter in staat om aberratiecorrectie softwarematig toe te passen, waardoor er minder lenselementen noodzakelijk waren.

Is dit de toekomst?

Lichtveldtechnologie is veelbelovend, maar tot nu toe vooral op papier. Het achteraf kunnen scherpstellen en de andere unieke eigenschappen van een lichtveldcamera zijn slechts in een beperkt aantal situaties handig en voor de gewone consument niet essentieel. Tel daarbij op dat camera's als de Lytro's vrij duur zijn, zeker als je kijkt naar de foto's die dat uiteindelijk oplevert. Met goedkopere camera's maak je kwalitatief betere foto's, mits ze scherp zijn natuurlijk. Als de huidige knelpunten, zoals de beperkte resolutie en hoge prijs, zijn opgelost, zou het best een interessante toevoeging aan de fotografie van de toekomst kunnen zijn.

Video

Is video de toekomst van de fotografie? Het klinkt misschien vreemd, maar het zou zomaar kunnen. Sinds dslr's en systeemcamera's ook uitstekend kunnen filmen, is deze tak van sport steeds populairder geworden. Niet alleen onder professionals, voor wie dergelijke camera's relatief goedkoop zijn, maar evenzeer voor amateurfotografen, die met hun camera net zo goed met scherptediepte kunnen spelen als met professionele modellen kan. Op internet worden bewegend beeld en geluid steeds belangrijker, ten koste van statische tekst en foto's.

8k-video

De grootste 'bedreiging' voor fotografie komt misschien wel van 8k-video. Hoewel er wat content betreft nog een lange weg te gaan is, wordt er met 4k momenteel flink aan de weg getimmerd. De tv's zijn er en het aantal fotocamera's, smartphones en actiecamera's dat in 4k kan opnemen, stijgt snel.

Hoewel de stap van full hd naar 4k minder groot lijkt dan die van sd naar hd, is die fotografisch gezien best flink. Een hdtv gebruikt een resolutie van slechts 2 megapixel. Dat is een fotoresolutie die vijftien jaar geleden nog normaal was, maar nu niets meer voorstelt. Zelfs consumentencamera's werken tegenwoordig met 16 tot 24 megapixel. Met de stap naar 4k springen we van 2 naar 8 megapixel en dat is aanzienlijk. Niet alleen voor films en tv is een 4k-tv interessant, maar daarnaast voor het bekijken van foto's, omdat je beduidend meer details ziet en de beleving daardoor meer voelbaar wordt. Een dergelijke resolutie maakt het tegelijk makkelijker om stills te maken, oftewel een beeld uit een video op te slaan als een foto. Waar een 2-megapixelfoto prima bruikbaar is voor Facebook, is een 8-megapixelfoto geschikt voor afdrukken op posterformaat.

Stills

Met 8k, de logische opvolger van 4k, springen we van 8 naar 32 megapixels en dat is een resolutie die op dit moment beduidend hoger ligt dan die van fotocamera's. Slechts twee fullframe camera's, de Nikon D810 en de Sony A7R, hebben een hogere resolutie, van 36 megapixels, al ligt het voor de hand dat dit in de komende tijd verder zal toenemen.

De vraag is of je over enkele jaren niet beter kunt gaan filmen dan fotograferen. Denk bijvoorbeeld aan het vastleggen van snelle actie. Met een video in 8k-resolutie en 30 beelden per seconde heb je meer kans om een bepaald fragment vast te leggen dan met een camera die 10 tot 15 foto's per seconde kan maken. Dat geldt nog sterker als je in een iets lagere resolutie filmt met 60, 120 of 240fps. Momenteel moeten we voor slow motion nog omschakelen naar 720p-hd, maar met de alsmaar toenemende rekenkracht ligt het voor de hand dat we dat straks in full hd en 4k kunnen doen.

Coverfoto's gemaakt met een videocamera

Videobedrijf Red heeft al een camera die in 6k kan opnemen, de Red Epic Dragon. Daaruit kun je stills destilleren met een resolutie van 19 megapixel, wat ook voor een fotocamera alleszins acceptabel is. Red benadrukt dan ook, natuurlijk niet zonder eigen belang, dat een dergelijke camera voor fotografiedoeleinden eveneens interessant zou zijn. Sterker nog, op de site van Red pronken allemaal covers, van onder andere Vogue, Elle en Time, die met een Red videocamera gemaakt zijn. Dankzij led-lampen is er voldoende licht te realiseren in studio's en video stelt de fotograaf in staat exact het juiste moment te pakken.

Misschien is video de toekomst, maar gespecialiseerde fotografie blijft bestaan

Gespecialiseerde fotografie

Zelfs als het destilleren van stills uit 4k- en 8k-video gebruikelijk wordt, blijft pure fotografie bestaan. Bij actiefotografie zijn veel foto's per seconde en korte sluitertijden niet altijd noodzakelijk, maar kan het juist mooi zijn om beweging te tonen, zoals het meetrekken van een motorrijder. En er zal altijd behoefte blijven aan foto's met een zeer hoge resolutie, zelfs meer dan die 32 megapixels van 8k-video.

Dat video in de toekomst meer wordt ingezet voor fotografische doeleinden lijkt echter onvermijdelijk. Stel je bent fotojournalist en je wacht op een bepaalde actie, zoals een politicus die naar buiten komt, en je moet kiezen: filmen met 30fps in 8k of losse foto's maken, wat biedt dan de grootste trefkans? Video, want daarmee kun je nauwkeurig de juiste expressie of het juiste moment pakken en het frame opslaan als een 32-megapixelfoto.

Uiteraard komt het gebruik van video met een aantal nieuwe uitdagingen, waardoor fotografie niet plotsklaps zal verdwijnen. Allereerst is video echt een andere discipline en vergt het een andere manier van werken. In plaats van een statisch shot voor een enkele foto beweeg je bij video van het ene naar het andere punt. Tijdens het filmen moet je anticiperen op het veranderlijke licht en bewegende onderwerpen, wat best een uitdaging kan zijn. Scherpstellen gebeurt in de professionele wereld grotendeels handmatig in plaats van via autofocus, wat een serieuze uitdaging is als je dit niet gewend bent, en uiteraard blijft het een vereiste dat het onderwerp scherp wordt vastgelegd. Liever een enkele scherpe plaat dan 30 beelden per seconde die niet helemaal scherp zijn.

Tot slot

Waar gaat het technisch gezien heen met fotografie? Er is niemand die het zeker weet, maar zoals we hebben gezien zijn er diverse veelbelovende technieken die in de nabije toekomst kunnen worden ingezet. Zo is er computational photography, waarbij rekenkracht helpt om het resultaat van een foto te verbeteren, meer kunstmatige intelligentie, zodat camera's de omgevingsfactoren beter begrijpen en daarop kunnen anticiperen, en slim gebruik van hdr bij lastige lichtomstandigheden.

Over hdr gesproken, als die sensor met individueel aan te sturen pixels er echt komt, kan een hdr-opname dus al met een enkele foto worden gemaakt. Als smartphonefabrikanten dan nog eens vaart zetten achter alternatieven voor optische zoom, zoals Nokia's PureView-concept of het idee van Corephotonics om twee verschillende lenzen te gebruiken, zou dat een andere flinke stap kunnen zijn. Stills halen uit 4k video is voor covers al realiteit als we Red moeten geloven, al lijkt 8k-video nog ver weg. En of Lytro's lichtveldtechniek in de nabije toekomst volwassen wordt, is nog maar de vraag.

Dat de term fotografie aan verandering onderhevig is, is een feit en dat roept nog heel andere discussies op. Is een door de camera geoptimaliseerd beeld met gebruik van computational photography nog wel een echte foto? Je hoeft dan immers nog amper moeite te doen om een mooie foto te maken. Dankzij de toenemende rekenkracht en slimme software zou een camera een verkeerde belichting of een scheve horizon automatisch kunnen herstellen. En als je dankzij lichtveldfotografie niet meer hoeft scherp te stellen en niet meer exact het juiste moment hoeft te pakken doordat je met 120fps plaatjes in 4k schiet, kun je dan nog wel spreken van enig vakmanschap?

Toch zien we de toekomst wat dat betreft zonder vrees tegemoet. Dezelfde vragen werden immers ooit gesteld over autofocus, auto-iso en digitale fotografie in het algemeen, zaken die tegenwoordig door iedereen worden gebruikt. Gelukkig is fotografie zo breed en creatief, dat er altijd manieren blijven om je te onderscheiden.

Reacties (171)

[z1rconium]

Grappig dat de definitie van "mooi" hier word bepaald door de techniek. Mooi is niet meetbaar, techniek wel - dus lekker makkeljik.

Hoe beter de techniek word hoe minder mooi ik de fotografie vind worden; de plastische perfectheid, met hetzelfde gevoel als LCD TV's.

Laten we Vivian Maier als een voorbeeld nemen, misschien wel 1 van de beste fotografen van de 20e eeuw (pas in 2009 ontdekt).

Boeide het met welke camera ze schoot...nee. Waarom word ze dan zo geroemd ? Visie, moment, inzicht. De term "mooi" word binnen fotografie bepaald door een moment, visie en inhoud.

Juist die technische imperfectie helpt de mooiheid aan haar werk. Tevens de reden waarom iedereen op instagram zit te klooien om een "oud" gevoel in het beeld terug te krijgen.

[BeosBeing]

De foto's die je search opleveren lijken heel sterk op die van de Nederlander Ed van der Elsken. Ik zie vele parallelen tussen hen. Hij is 11 maanden eerder geboren als zij, alleen stierf hij 19 jaar eerder aan kanker. Beiden waren begin jaren '50 in Frankrijk. Beiden worden straatfotograaf genoem. Beiden fotografeerden met een Rollei 6x6 camera. Met de laatste twee punten raak je wel aan de techniek. De filmemulsies waren destijds nog niet zo gevoelig. De lenzen (beide Zeiss) waren nog ongecoat. Ook het grote filmformaat heef een gigantische invloed op de toonweergave en de plasticicteit.

Kan iedereen dan fotograferen als die beschikt over een Rolleicord (Ed) of Rolleiflex (Vivian), nee. Het gaat er om hoe je omgaat met de beperkingen van de techniek en die omzet in een beeld. Inzicht, visie, en het moment zijn bepalend, maar de techniek heeft zeker invloed. Je kunt die twee niet los van elkaar zien.

Zelf heb ik gemerkt dat de foto's die maak met zoomlenzen minder sprekend zijn als die ik maak met vastbrandpuntobjectieven. Juist de beperking dwingt je tot het maken van keuzes en die keuzes helpen je om te benadrukken wat je belangrijk vind in het beeld. Gebruik van een beperkte scherptediepte, waarmee het onderwerp los komt van de achtergrond is slechts één voorbeeld daarvan.

Met de in het artikel genoemde ontwikkelingen wordt je als fotograaf steeds minder gedwongen om zulke keuzes te maken. HDR lijkt me nog wel een voordeel aangezien hoog contrast juist gepaard gaat met mooi of interessant licht. Bij digitale zoom wordt het al twijfelachtig. Uiteraard is bijsnijden iets dat veelvuldig gebeurt maar als je dat ongelimiteerd lijkt te kunnen doen betekent dat al snel dat je niet meer het onderwerp van dichtbij gaat bekijken, je kunt toch (achteraf) inzoomen terwijl juist door het verplaatsen van je standpunt je vaak een interessanter perspectief krijgt. Ook het achteraf scherpstellen kan al snel resulteren in het niet meer beslissen waar de scherpte moet liggen en dus tot foto's die altijd van voor tot achter scherp zijn of waar men door het ontbreken van de keuze van het scherpstelvlak andere elementen in beeld krijgt die afbreuk doen aan de totale foto, juist omdat men niet gekozen heeft om ze buiten beeld of buiten de scherpte te houden. Voor video ipv stills geld hetzelfde. Wie gaat er voor één stil 4 seconden x 60 beelden = 240 UHD afbeeldingen (of meer) bekijken om de beste te selecteren. In de praktijk zal menigeen niet de moeite doen en is die ene still gemaakt op het juiste moment al snel mooier of beter als datgene wat uit de video gedistileerd wordt.

Kortom, de techniek opent nieuwe mogelijkheden maar het gevaar loert dat die ons lui maken en dat het uiteindelijke resultaat minder sprekend, minder 'mooi' wordt. Daar moeiten we voor uitkijken.

Dat is ook waarom ik (tegen beter weten in) stilletjes nog steeds hoop dat zoiets als de efs-1 e-film die Imagek/SiliconFilm in 1998/1999 wilde uitbrengen (en waarmee je iedere analoge camera in een digitale kon veranderen) alsnog op de markt komt. Fotograferen zoals toen, met de lenzen en (mechanische) camera's van toen, maar dan digitaal.
http://www.epi-centre.com/reports/imagek.html
http://www.image-restore.co.uk/blog/tag/imagek-efs-1/
http://szene.digitalkamer...p-in-der-filmpatrone.aspx

[stresstak]

Dat is ook waarom ik (tegen beter weten in) stilletjes nog steeds hoop dat zoiets als de efs-1 e-film die Imagek/SiliconFilm in 1998/1999 wilde uitbrengen (en waarmee je iedere analoge camera in een digitale kon veranderen) alsnog op de markt komt.

Er staat mij bij (klok en klepel) dat zoiets wel is uitgebracht voor, ik dacht, een Mamiya 645. Een digitale achterwand voor een oorspronkelijk analoge camera.

Het idee blijft interessant. En dan ook nog in verschillende megapixxelvarianten. Leuk.

[janchtw]

Juist die technische imperfectie helpt de mooiheid aan haar werk. Tevens de reden waarom iedereen op instagram zit te klooien om een "oud" gevoel in het beeld terug te krijgen.

Vandaar ook dat de aloude vinyl platen weer voorzichtig aan een opmars bezig zijn. De liefhebbers vinden het geluid toch net iets meer hebben dan dat van een CD.

Wat betreft de fotografie, ik vind het juist een leuke sport om mijn foto's zelf te bewerken. Het blijven daardoor ook veel meer mijn foto's.

[SeismicCharge]

Vandaar ook dat de aloude vinyl platen weer voorzichtig aan een opmars bezig zijn. De liefhebbers vinden het geluid toch net iets meer hebben dan dat van een CD.

en verderop:

Grappig. Zo zijn er velen die een LP mooier vinden dan de steriele CD. De tikjes, ruis en andere 'foutjes' geven karakter aan de plaat en maken hem persoonlijk.

Als vinyl bij de introductie gelijk tik- en ruisloos zou zijn geweest, zouden er enkele decennia later dan mensen zijn geweest die ineens een medium met tikken en ruis omarmen als 'beter'?
Ik noem het valse nostalgie.

Een goede opname laat de muziek klinken zoals het in de studio klonk, of in elk geval zoals de muzikant wil dat jij het hoort (de loudness war laat ik even links liggen). Als iemand er dan liever ruis bij hoort, of de 'warmte' (feitelijk vervorming) van buizen is het alsof hij een kwak mayo op het gerecht van de chef gooit. Moet je zelf weten, maar dat is niet wat de maker voor ogen had.

[Luxx]

De maker van muziek had natuurlijk ook een 'afspeelsysteem'. Als daar toevallig een buizenversterker in zat, kan het best zijn dat de maker deze dus 'mee nam' in het maken van het album. Zoals hij/zij het terug luisterde, inclusief buizengeluid, is hoe het hoort te zijn...

In veel fancy restaurants staat geen mayo (of zout/peper/azijn/olie) op tafel... Krijg je het dan toch, dan hoort het er dus blijkbaar bij?

[SeismicCharge]

In een opnamestudio is de weergaveapparatuur zo neutraal mogelijk.
Dus als de muzikant een buizensound voor ogen (oren) heeft voor zijn luisteraars, dan wordt het inclusief buizensound opgenomen, als effect . Prima. Maar als jij dan thuis ook weer luistert op je buizenversterker, heb je buis+buis en dat was dan weer niet de bedoeling (hoe mooi je het wellicht ook vindt).

[TuningGamer]

Ik ben een jonge leek op dit gebied, maar ik betwijfel of de muzikant vroeger geen muziek maakte met de buizenversterker en het medium Vinyl in het achterhoofd. Als je weet waar de meerderheid iets over afspeelt, en als dat invloed heeft op jouw sound, dan zou je daar toch rekening mee houden? En, ten tweede, was dezelfde afspeelapparatuur (in betere kwaliteit dat wel) niet de enige beschikbare in de studio?

Verder is de notie van (valse?) nostalgie wel waar. Moderne albums op Vinyl luisteren is eigenlijk gek, tenzij je echt die oneffenheden zo tof vindt.

[Dr. Ego]

Ik denk dat het meer een verhaal is van jezelf onderscheiden/bij een bepaalde groep horen dan een verhaal van kwaliteit.

Vinyl platen mogen dan met een opmars bezig zijn, kwaliteits platenspelers en versterkers etc gaan niet ineens evenredig hard.

[Jelle E]

Je onderschat de zoektocht naar het perfecte CD geluid. De eerste generaties CD-spelers wisselen nog steeds voor aardige bedragen van eigenaar omdat mensen waarde hechten aan de oudere Philips CDM (swing-arm) transportmechanieken.

Zoals Dr. Ego ook al aangeeft denk ik ook dat er verschil zit tussen kwaliteit zoeken en het bij een bepaalde groep horen. Het lijkt me best aannemelijk dat veel Vinyl-adepten ook nog nooit een CD op zijn best gehoord hebben.

Voorkeuren in audio zijn uiteindelijk ook ontzettend subjectief, kijk maar naar de discussie over versterkers met voorkeuren voor buizen, klasse A/B versterkers of klasse D versterkers. Ik weet niet of ik het verschil zou kunnen horen, niet dat ik als student echt de keuze heb in mijn pricerange

[Anoniem: 343906]

Moet je eens kijken wat er aan analoge synthesizers aan het uitkomen is op de NAMM 2015 die op dit moment bezig is.

[Moortn]

Het hangt natuurlijk ook af van het soort foto. Als je foto's maakt van mensen heb is detail minder belangrijk, aangezien het vooral gaat om de emoties of uitstraling van die mensen. Maak je echter close-up's van dieren of objecten, dan is detail wel belangrijk. Natuurlijk blijven compositie en juiste focus belangrijker.

En volgens mij is 99% van de mensen met filters in instagram aan het klooien om te proberen een bagger foto interresant te doen lijken.

[z1rconium]

En volgens mij is 99% van de mensen met filters in instagram aan het klooien om te proberen een bagger foto interresant te doen lijken.

En hoe anders is dat met Photoshop of Lightroom ?

[Chaosstorm]

Met photoshop kun je wel wat meer dan alleen maar filters eroverheen gooien..

[z1rconium]

Moet je nagaan...er is dus iets wat men zoekt maar niet krijgt uit z'n camera, niemand weet z'n vinger er op te leggen en rommelt ondertussen verder in photoshop/filterappjes.

[Bliksem B]

Moet je nagaan...er is dus iets wat men zoekt maar niet krijgt uit z'n camera, niemand weet z'n vinger er op te leggen en rommelt ondertussen verder in photoshop/filterappjes.

De fotografe die je aanhaalt is zeker interessant en maakt prachtige foto's. Alleen je uitspraak

Grappig dat de definitie van "mooi" hier word bepaald door de techniek.

is in mijn optiek te kort door de bocht. Zie de titel van tweakers: Mooiere foto's met minder moeite Techniek zorgt ervoor dat je net zo mooie foto's kan maken als deze fotografe, die veel meer inzicht heeft hoe je een goede foto kan maken en hoe je het beste scherp kan stellen, welke diafragma je moet moet gebruiken en welke sluitertijd verstandig is. Hierdoor krijg je een perfecte scherptediepte. Ook Lofi foto's (zoals die van haar) zijn haarscherp met een perfect contrast, dat het een oude camera is maakt niet uit, maar wel de kwaliteit van de camera (lenzen).

Wat in dit artikel wordt vermeld is dat de kwaliteit foto's net zo mooi worden met veeeeel minder moeite. Neem HDR, in het artikel wordt expliciet gezegd dat HDR er voor zorgt dat je foto's tegen het zonlicht in kan maken. Iedere fotograaf weet dat je NOOOOIIT een foto moet maken tegen de zon in wanneer je een hoog contrast wilt krijgen.

Dit is maar één de voorbeelden. Je vergeet trouwens wel iets heel belangrijks: portret fotografie is een hele andere tak van sport dan natuurfotografie, macrofotografie, nachtfotografie, sportfotografie.

Instragram vergelijken met Lichtroom /photoshopis zoiets als sample app voor je iPhone vergelijken met een Yamaha keyboard, ze kunnen beide geluiden produceren. Maar de echte muzikant zal nooit een dergelijke app gebruiken (en zal zelfs een oude synthesizer pakken). Daarnaast is

Lightroom is tevens niet hetzelfde als photoshop, laat staan Instagram(de naam zegt het al) bedoelt als lichtkamer vervanger, waar je kleine aanpassingen kunt doen, die ook Vivian Maier (hetzij met meer moeite) deed.
Bronnen: Photo manipulation Lichtkamer

[Reactie gewijzigd door Bliksem B op 23 juli 2024 15:03]

[B64]

Techniek zorgt ervoor dat je net zo mooie foto's kan maken als deze fotografe, die veel meer inzicht heeft hoe je een goede foto kan maken en hoe je het beste scherp kan stellen, welke diafragma je moet moet gebruiken en welke sluitertijd verstandig is.

Maar daarbij gaat 'de techniek' wel uit van een ideaal plaatje, dus zal de fotograaf die techniek moeten begrijpen om bij wat extremere onderwerpen toch nog een goed plaatje te krijgen. Als voorbeeld hoef je eigenlijk alleen maar de belichtingsmeter te nemen - traditioneel probeert die de foto zodanig te belichten dat de gemiddelde belichting van het plaatje op 18% grijs ('middengrijs') uitkomt. Nou worden belichtingsmeters steeds slimmer, o.a. door matrixmetingen en gezichtsherkenning. Maar een sneeuwlandschap moet je nog steeds overbelichten, en een foto van zwarte lava moet je onderbelichten om goed resultaat te krijgen.

Gaat 'de techniek' dat in de toekomst oplossen? Misschien. En dat is goed nieuws voor mensen die gewoon een leuk plaatje willen schieten zonder zich te verdiepen in de technische kant van de fotografie.

Iedere fotograaf weet dat je NOOOOIIT een foto moet maken tegen de zon in wanneer je een hoog contrast wilt krijgen.

Een mooi silhouet (toch het toppunt van hoog contrast) maak je niet met de zon achter je...

[Grozno]

In een doka werd vroeger ook lekker aangerommeld om een foto te krijgen zoals de fotograaf deze voor zich zag en ook retoucheren is ouder dan digitale fotografie.

[tommyz]

Sterker nog: een hoop tools in Photoshop zijn gebaseerd op technieken uit de analoge tijd. De legendarische fotograaf Ansel Adams gebruikte graag de techniek 'Dodge and Burn' bij het ontwikkelen van zijn foto's. Laat deze nou net toevallig in Photoshop aanwezig zijn

[memphis]

Nou, de titel van dit artikel is heel goed gekozen want als ik om mij heen kijk zijn er steeds meer mensen hobbymatig of zelfs semi-professional met "fotografie" bezig. Omdat hun (betaalbare) spiegel reflex camera toevallig mooie foto's kan schieten waar geen fotoshopkennis voor nodig is.
Met een 64Gb kaartje schiet je gewoon even een zooi foto's waar wel een collectie van 10 uit te halen is die direct te gebruiken zijn. Dus helemaal niets foroshop.

[madass]

Ik merk ook dat in de kunstwereld veel foto's lo-fi zijn. Voorbeelden zijn Daido Moriyama en Sakiko Nomura. Als je alleen maar op tech sites rond hangt, zou je denken dat foto's altijd super schoon moeten zijn, maar dat is dus helemaal niet zo.

[z1rconium]

In de kunstwereld zie je vooral het onderscheidende vermogen van het overbrengen van inhoud of een achterliggende gedachte. Dit kan op vele manieren, daar zit net zo goed strak en gepolijst werk bij. De techniek van de camera speelt daarbij 99 van de 100x geen rol, technieken zijn tools en je past ze toe om iets bewerkstelligen.

Rembrandt had net zo goed kunnen schilderen met een kwast van de Gamma, als ie deed met de paardenhaar kwast. De ene zal fijner hebben gewerkt dan de ander.

[Reactie gewijzigd door z1rconium op 23 juli 2024 15:03]

[GewoonWatSpulle]

Veel woorden voor iets simpels: er zit een verhaal achter kunst, ongeacht of dat nu de kunst van fotografie, schilder/teken of muziek is.

Tegelijkertijd de reden dat ik er altijd veel moeite mee heb het verhaal van de kunstenaar te begrijpen dan wel te matchen met mijn idee over een kunstwerk.

En dan nog wat basis principes in fotografie in het algemeen:

• De beste camera, is de camera die je bij je hebt.
• Als je dicht genoeg op een foto zit is deze altijd slecht.
• Kleurbalans kan een warme sfeer in een koude kermis veranderen.

[Anoniem: 343906]

Beauty is in the eye of the beholder.

[Mlazurro]

Boeide het met welke camera ze schoot...nee. Waarom word ze dan zo geroemd ? Visie, moment, inzicht. De term "mooi" word binnen fotografie bepaald door een moment, visie en inhoud.

Dat is natuurlijk weer persoonlijk, maar ik vind in het in zo'n gevallen juist wel weer bijzonder interessant om te weten welke camera ze gebruikte omdat dit zoveel bijdraagt aan haar verhaal. Bijvoorbeeld dat ze vooral schoot met een Rolleiflex - waardoor duidelijk is dat ze jaren gespaard heeft om deze aan te schaffen en dus veel vertelt over haar toewijding. Ook omdat die camera's niet het toonbeeld zijn van snelle & juiste focus en toch kon ze een hoog technisch niveau bereiken. Ook het feit waarom ze vaak selfie's nam, door de manier van fotograferen gemakkelijker dan bijvoorbeeld met haar latere Leica.

En waarom werd ze beroemd? Een combinatie van verschillende dingen. Waaronder de pure omvang van haar straatfotografie - 150.000 negatieven. In haar laatste jaren was ze arm en werden haar negatieven verkocht om schulden te betalen. Iemand kreeg die negatieven in bezit en plaatste ze online. Bijna een rommelmarkt vondst dus. Het artikel ging virale en de rest is geschiedenis.

Ongetwijfeld zijn er nog vele Vivian Maiers die gewoon nooit aan de oppervlakte gekomen zijn.

[z1rconium]

Een rolleiflex is uiteraard gewoon manual focus en verders geen "auto", daar is niets snel aan. Haar moeder fotografeerde ook, met een box-camera. Enige wat mij boeit als ik haar foto's zie heeft niets met techniek te maken maar alles met de visie, tamelijk briljant.

Misschien moet je even de documentaire bekijken over de achtergrond (overigens sowieso heel boeiend). Het eerste deel is gekocht via een veiling, daarna is er een speurtocht begonnen naar de rest en het achterliggende verhaal.

[Mlazurro]

Een rolleiflex is uiteraard gewoon manual focus en verders geen "auto", daar is niets snel aan.

Hmm waar had ik gezegd dat het Rolleiflex automatisch scherpstelt? Ik heb er zelf een staan en weet perfect hoe het werkt. Daarom zeg ik: scherpstellen is niet snel en moeilijk om nauwkeurig te krijgen, vooral in het genre van straatfotografie waar het vaak om een fractie van een seconde gaat.

Ik ben volledig op de hoogte van de achtergrond en het verhaal van Maier sinds ze ontdekt werd en een heb selectie van haar originele beelden gezien op groot formaat een paar maand geleden.

[MarvinJames]

Wat maakt een goede fotograaf een goede fotograaf?
Je zegt het al: omdat de fotograaf een situatie anticipeert, een prachtige compositie weet te vangen, etc.

Het is weliswaar voor een groeiende groep mensen makkelijker om degelijke foto's te maken omdat de technische barrière wegvalt. Echter maakt dit foto's slechts technisch goed en niet creatief of kunstzinnig goed, daar heb je een talent en inzicht voor nodig. Dit is niet te ondervangen met techniek.

Daarmee schaart fotografie zich in het rijtje van vakken dat door techniek toegankelijk is geworden voor het grote publiek, maar waarbij de expertise los staat van de techniek. Je zou bijna de uitspraak 'easy to learn, hard to master' kunnen gebruiken.

Andere voorbeelden hiervan zijn:
Muzikant / Producer
Met easy-to-use software kan je tegenwoordig makkelijk goed klinkende mixen maken.Drumcomputers, plugins en samples geven je met een paar klikken een sound waar ze 20 jaar geleden gigantische studios voor nodig hadden. Zelfs als je vals zingt kan je dat nog rechttrekken. Toch blijft het de compositie en de creativiteit dat een nummer goed of slecht maakt.

Webdesigner
Met WYSIWYG editors kun je hele websites bouwen die er goed uit zien. Ook CMS-en als Wordpress zorgen voor veel degelijk ogende websites. Toch maakt dit alles niet gegarandeerd een goede website, daar moet je namelijk met veel meer over structuur, bezoekersflow, enz. nadenken.

Filmmaker
Dit is bijna identiek aan de fotograaf. Met makkelijke movie edit software kun je tegenwoordig heel gemakkelijk filmpjes maken die er redelijk uitzien. Maar ook hier geldt: de kwaliteit van de film wordt niet bepaald door de techniek, maar door het talent en de creativiteit van de regisseur.

PS Leuk artikel overigens. Compliment aan de schrijver!

[Reactie gewijzigd door MarvinJames op 23 juli 2024 15:03]

[Blazing-Studios]

Kleine correctie van iemand die zich bezighoud met het kwantificeren van de mens:
"Mooi" is wel degelijk meetbaar maar uiteraard is het persoonlijk.
Wel degelijk meetbaar als elektrochemisch signaal in jouw brein dus en op basis van die informatie kunnen weer modellen en patronen gegenereerd worden.

Dat technieken toegankelijker worden en voor iedereen beschikbaar vind ik alleen maar mooi aangezien het nu iedereen dezelfde (technische) kansen bied.

[Arumes]

Jouw weerstand tegen de technische perfectie is ook een terugkomend verschijnsel. Gomdruk is een van de eerste voorbeelden van die weerstand, en Instagram een van de laatste. Niks nieuws dus. Feit is dat de fotograaf tegenwoordig de keuze heeft. Als je technische perfectie bij de foto vindt passen, pas je dat toe. Heb je liever een waziger/abstracter beeld, dan is dat ook geen probleem.

[Montfrooij]

Interessante reactie Blazing-Studios, ik dacht hier ook aan.
Compositie en creatief gebruik van eigenschappen als belichting, sluitertijd, focus, diafragma etc. worden door de fotograaf gebruikt om een bepaald beeld vast te leggen.
Het creatieve proces van fotograferen bouwt volgens mij vooral op de visie en het oog van de fotograaf zelf.
Uiteindelijk is dat volgens mij een belangrijke factor voor een 'mooie' foto.

Laat onverlet dat technische ontwikkelingen wel kunnen helpen om de aandacht wat meer bij het creatieve proces te houden, zonder dat je je druk hoeft te maken om techniek.
Zo gebruik ik tegenwoordig steeds vaker de 'automaat' om de juiste combinatie van sluitertijd en ISO waarde in te stellen en wijk ik daar alleen van af als een onderwerp of situatie daar om vraagt.

(edit, naam toegevoegd)

[Reactie gewijzigd door Montfrooij op 23 juli 2024 15:03]

[Anoniem: 399807]

Grappig. Zo zijn er velen die een LP mooier vinden dan de steriele CD. De tikjes, ruis en andere 'foutjes' geven karakter aan de plaat en maken hem persoonlijk.

Wat wil je met een foto, dat is de vraag. Wil je een super-realistische verslaglegging van de werkelijkheid op dat moment? En kan dat wel, als de een het moment als donkerder ervaart dan een ander naast hem?

Of mag een foto ook een vervorming hebben of een ander soort foutje?

Het is duidelijk dat er enige frictie is tussen aan de ene kant onze neiging met techniek de neutraal-collectieve werkelijkheid te willen nabootsen of vastleggen, zo natuurgetrouw mogelijk en aan de andere kant onze neiging tot individualisme en daarmee het persoonlijk gevoel van een situatie te willen onderkennen.

[Penhoat]

Als je alles zo subjectief wil gaan beoordelen dan geld natuurlijk exact hetzelfde voor de fotograaf die jij benoemde. Verder is het ook geen geheim dat in een tijd waarin analoog en zwartwit weer populair is het niet verbazend is dat dit soort fotografen als betere worden gezien. Volledig subjectief en smaak gebonden. Het voorbeeld ontkracht veel van je verhaal

[Nathan]

Mooi verwoord.

[Anoniem: 484647]

Helemaal gelijk!. Word zowat misselijk van de titel. Wat een oppervlakkig karakterloos artikel op tweakers zeg.

Misschien wordt het steeds minder gewaardeerd, omdat iedereen denkt te kunnen fotograferen met enkel een goede camera, en dan zou het maken van een bijzondere foto minder worden gewaardeerd.
niet dat iedereen daadwerkelijk mooiere foto's maakt met beter materiaal inderdaad..

[yourt]

Fotografie is schrijven met licht. En de technische evolutie maakt dat we dat kunnen met allerlei lettertypes in allerlei kleuren... maar geen enkele technologie zal het ooit halen van de kalligrafie met Chinese inkt of van de hanepoten van een Herman Brood. Moment, visie, inhoud,... en ook licht nog natuurlijk!

[fveerman]

De kwaliteit van de fotoe wordt. Bepaald door het inzicht van de fotograaf compositie licht vlak verdeling soort objectief en afdruk kwaliteit kleur bepaling.

Er wordt over camera"s geschreven voor een bepaalde doelgroep
De goede camer"s die. Professioneel zijn
De. Linhoff tot en met 18 bij 24 cm formaat
De hasselblad
En leica s niet vergeten
Analoog. Is. Echt nog niet weg

Primair de fotograaf maakt de foto

[Anoniem: 356076]

Ik heb een Red camera, maar zou hem nooit voor fotografie gebruiken.
De Red Dragon kan enkel tot 12FPS zonder compressie schieten... alles daarboven heeft een 1:3 tot 1:12 compressie ratio. JPEG kwaliteit dus. Maakt voor bewegende beelden niet zo veel uit, maar het is ongeschikt voor fotografie.

Daarnaast is de OLPF, de blur filter die moire tegengaat, veel te sterk. Moire kan je vrij makkelijk uit fotos halen. maar video is een stuk lastiger... zoniet onmogelijk.

Dan heb je nog het gewicht, het prijskaartje, de omvang van de camera... de hoeveel diskruimte dat zo'n ding slurpt.
batterijen van 2kg en een APS-C sensor. Nee bedankt. Doe mij maar een DSLR of Sony A7 full frame mirrorless voor fotografie.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 356076 op 23 juli 2024 15:03]

[vhal]

Volgens mij blijft de fotograaf de zwakste schakel in het geheel. Je apparatuur kan nog zo goed zijn en worden, een gefotografeerde boom (om maar even een voorbeeld te noemen) blijft een saai geheel. Daar helpt nieuwe technologie weinig tegen, of de camera moet nu opeens de 'beste' compositie kunnen zien...

Gelukkig sluit het verhaal af met een passende quote

Gelukkig is fotografie zo breed en creatief, dat er altijd manieren blijven om je te onderscheiden.

[Repsa]

Ook voor mij is de laatste zin de meest belangrijke uit het hele artikel.
Zeker daar waar je fotografie als hobby ziet is het omgaan met mogelijkheden en beperkingen een van de uitdagingen een belangrijk aspect van het spel.
Ik denk dat de meeste amateurfotografen meer verlevendigen om meer ruimte in belichtingsmogelijkheden encontrast, dan met automatische optimalisaties die een foto technisch wel beter maken maar voor de sfeer volledig verpesten.

[andreetje]

Ik kan mij zo voorstellen dat sommige fotografen gruwelen van al die kunstmatige methoden om een leuk plaatje te maken. Neem de soms al te agressieve manier van ruisonderdrukking in sommige camera's.

[KopjeThee]

Mee eens. Compositie blijft sowieso mensenwerk (hoewel, we zullen afwachten waar creatieve camera makers mee komen ). Maar de kans dat je thuis komt met een goede foto wordt wel telkens iets groter. Wanneer zaken als "net niet de juiste focus" en "net niet het juiste moment" door de camera worden opgelost, ben ik daar wel blij mee. Maar daar zijn we nog niet

[t_o_c]

Exact mijn gedachte. Zelfs al maak je het onmogelijk voor de eindgebruiker om het technische gedeelte te vernagelen, als de foto die je maakt niet boeit dan heb je nog steeds geen foto waar mensen graag naar zullen kijken. En tot op zekere hoogte is imperfectie ook fijn denk. Ik zag laatst toevallig een oud foto album van mezelf en ik vind die foto's uit de eind jaren 80 begin jaren 90 eigenlijk een stuk leuker om te zien dan wat ik zelf met mn telefoon schiet op vakantie. Natuurlijk is dat ook een stukje emotie maar is dat ook niet waar fotografie voor een groot gedeelte om draait?

Maargoed dit is niet veel anders dan in bv de film, games of muziek industrie. Techniek kan een hoop valkuilen wegnemen maar als jij geen boeiend verhaal, goede gameplay of goede compositie kan maken dan mag het technisch misschien perfect zijn, maar mensen zullen het naar alle waarschijnlijkheid niet goed vinden.

[Arumes]

De titel van het artikel is dan ook "mooiere foto's met minder moeite", en niet "mooiere foto's met minder kennis".

[stresstak]

Volgens mij blijft de fotograaf de zwakste schakel in het geheel.

Volgens mij blijft de fotograaf de sterkste schakel in het geheel. Zonder fotograaf geen foto. Het zou wat zijn, ik stuur de camera naar de Oostvaardersplassen en ga zelf op een terrasje zitten. In Lelystad.

[Astrix]

Een foto moet juist zo origineel mogelijk zijn, het liefst moeten de na bewerkingen zo veel mogelijk worden beperkt. Ik vindt dat een fotograaf, juist zo veel mogelijk moet doen om een goede foto te kunnen maken. Als het te makkelijk wordt. Daalt het niveau. Omdat iedereen het zonder enige moeite dan zou kunnen.

[[Roland]]

Nabewerking is nodig omdat een camera geen orginele plaatjes kan schieten. Lensen, het dynamisch bereik van de sensor, etc voorkomen de werkelijkheid.

Ik ben het wel met je eens dat nabewerken ook het tegenovergestelde kan doen, te ver van de werkelijkheid af raken.

Ik ben het niet met je eens dat als het te makkelijk word het niveau daalt. Veel creatievelingen zonder technische knobbel kunnen nu eigenlijk niet fotograferen. Als technische kennis niet meer nodig is kan aandacht naar het plaatje. Er zijn nu veel foto nerds die technisch perfecte plaatjes schieten maar waarvan de plaatjes zelfs niet bijzonder zijn.

[andreetje]

De creatieveling zal zich technisch moeten bijscholen om bij te blijven.

[basset]

Volgens mij al vaker gezegd in de reacties. Uiteindelijk is de compositie wat een foto maakt of breekt. Nabewerkingen doen er eigenlijk niet zoveel toe. Ik denk ook dat het niet eens makkelijker wordt, moeilijker zelfs, want omdat je in de toekomst zoveel achteraf kunt aanpassen, krijg je een compleet nieuw gamma aan mogelijkheden. Het enige dat veranderd is dat een fotograaf zich meer met compositie moet gaan bezighouden en minder met de opties op de camera.

Ik denk dat het voor het niveau niet zoveel uit zal maken eerlijk gezegd. Ik denk dat goede fotografen, minstens net zulke mooie foto's blijven maken, maar dat de amateurs betere foto's gaan maken (technisch gezien) Dus eigenlijk stijgt het niveau alleen maar

Dat is even kort door de bocht mijn 2 centen.

[indigo79]

Correct nabewerken maakt een enorm verschil. Ook vroeger was zeker een zwart-wit-kunstfotograaf vaak een avond (of een paar avonden) bezig om het gevoel in zijn afdruk precies te krijgen zoals hij dat zelf wou. Met doordrukken en tegenhouden en tonen (en opnieuw en opnieuw en opnieuw). Voor hem zijn met de overgang naar digitaal de tools veranderd en de mogelijkheden wat uitgebreid.

Vooral voor de mensen die vroeger geen eigen donkere kamer hadden en afhankelijk waren van een fotograaf, maar niet het geld hadden voor een professionele manuele afdruk, hebben die mogelijkheden nu wel. Vooral het grote deel van deze groep dat zich hier nog altijd niet in wil verdiepen, krijgt er automatisch een 'light' versie van die zo goed als altijd technisch uitstekende resultaten aflevert.

[stresstak]

Een foto moet juist zo origineel mogelijk zijn, het liefst moeten de na bewerkingen zo veel mogelijk worden beperkt.

Daar is men rap van afgestapt toen na het glasplaten-tijdperk het celluloid op rolletjes uitkwam. Met bijbehorende vergrotingsapparatuur.

[martijn_tje]

Ben ik niet met je eens. Een foto is in mijn ogen een interpretatie van een situatie. En met name in de compositie, standpunt, uitsnede, timing enz... maakt de fotograaf het verschil. Het na bewerken of ontwikkelen dient enkel om die interpretatie zichtbaar te maken. Soms zit daar weinig werk in (bijsnijden, resizen, verscherpen in het juiste kleurenprifiel zetten) soms wat meer.

Na bewerking kan een slechte foto niet goed maken. Hooguit een goede foto slecht.

[arjentjuh]

Als de gemiddelde consument zijn foto's van zijn telefoon al goed tot zeer goed vind dan ben ik bang dat het vak fotograaf toch steeds kleiner gaat worden en het alleen nog voor tijdschriften en kranten gebruikt gaat worden. Dus bedrijf foto's.

Steeds meer mensen zien gewoon weg niet het verschil tussen een goede fotograaf met goed materiaal en iemand die gewoon op de auto stand foto's klikt.

Ik behoor niet tot die doelgroep maar ik zie om mij heen dat die doelgroep enorm is. Ik zie ook tijdens buirloften steeds vaker jantje of pietje die gewoon foto's maakt ipv een proffesional omdat die net zulke goede foto's kan maken hoor je ze dan zeggen...

[Anoniem: 457607]

Dat klopt: om daar een voorbeeld van te noemen:

Ik heb ooit mee moeten helpen bij de bewerking van een stel bruidsfoto's. De bruid wijst 1 foto aan als bijzonder, haar favoriet. Die gingen we dus extra aandacht geven.

De foto? Zowat de slechtste die ik ooit heb gezien, met alle fouten die je kunt bedenken:
- Keiharde flits, veel overbelichting, harde shaduwen, flits die terugketst via een spiegel in de achtergrond
- Blauwe kleurtemperatuur
- Schuin
- Diverse mensen half afgeknipt
- 2 mensen met de ogen dicht

Het is serieus parels voor de zwijnen. Maar niet alleen bij dergelijke gewone mensen, ook bij veel hobbyisten is middelmatigheid troef. Ik ben lid van veel fotografie groepjes op Facebook waar je enig niveau mag verwachten, maar ze worden gedomineerd door slechte fotos gevolgd door comments als "mooie foto!!!!". En inhoudelijke kritiek is uiteraard niet welkom, dan dreigt men met opstappen.

[aap]

De bruid zou waarschijnlijk zeggen "maar op die foto kijk ik leuk!"

Aangezien het bruidspaar hier de klant is en de klant koning is, zeg ik dat de fotograaf zijn arrogantie moet laten varen en zich moet inleven in zijn klanten (klanten met zwijnen vergelijken getuigt niet van veel respect). Misschien had de fotograaf beter moeten opletten op dat hij de mensen die er toe doen (het bruidspaar, de naaste familie, de beste vrienden) er voordelig uitzien op de foto en wat minder op de perfecte belichting en focus.

Bruiloftsfotografie is geen kunst en de fotograaf die het zo benadert heeft misschien het verkeerde vak gekozen.

[Anoniem: 457607]

Het was geen klant, eerder een vriend die de foto's nam. En die vriend lette op geen enkele correcte weergave, en dat is mijn punt: blijkbaar maakt ook dat niet uit.

Dit was gewoon universeel slecht. Alle beginnerfouten die je kunt maken. En toch maakte het niets uit. Dat noem ik wel degelijk parels voor de zwijnen.

[BarôZZa]

Je hebt tegenwoordig ook bizar veel fotografen die er praktisch een sport van hebben gemaakt om foto's af te kraken. En vaak beperkt het zich tot de technische zaken en gaan ze het rijtje af: onderbelicht, een stukje overbelicht, schaduw niet goed, focus point ligt een mm verkeerd, teveel ruis, bewegingsonscherpte, storende reflectie blablabla. Niet dat je als enthousiaste fotograaf niets kan leren van kritiek, maar een foto is veel meer dan dat. Vaak weet je het zelf ook, maar lieten de omstandigheden het niet toe omdat je binnen een fractie van een seconde iets moet fotograferen. Of je hebt geen fullframe, statief, flitser, polarizer en peperdure lens bij de hand. Een aantal vijn mijn beste foto's zijn in verschillende bladen gepubliceerd, maar waren technisch absoluut niet perfect. Wel waren ze een stuk interessanter en leuker dan het gros van wat ik schiet. Voor de meeste mensen is het ook een uit de hand gelopen hobby.

Je kan ook naar een amateurvoetbalclub gaan en elke speler ongevraagd voorzien van tips, maar grote kans dat ze er niet op zitten te wachten. Ook bij fotografie draait het vaak net zoveel om de plezier en de gezelligheid. Ik ben op de tofste plekken en events gekomen en heb de leukste mensen ontmoet. Bar weinig aan verdiend, maar meestal waren de betrokken partijen (de gefotografeerden en de organisatoren) dolblij. Dat er ergens een zure fotograaf is die alles beter kan snapt iedereen.

Wat betreft de echte fotografen. Zo heb je ook veel van die professionele studiofotografen in elke stad met van die rare geposeerde familiefoto's. Perfect belicht, haarscherp, maar totaal niet spannend, zonder enige emotie en als je het mij vraagt meestal gewoon foeilelijk. Hetzelfde geldt voor de lui die 'shoots' maken met van die ongemakkelijke iets te naakte middelmatige vrouwen in de natuur. Vaak technisch best prima, maar softporn ziet er netter uit.

[Reactie gewijzigd door BarôZZa op 23 juli 2024 15:03]

[Anoniem: 457607]

Natuurlijk, dergelijke kritische fotografen die uitsluitend naar techniek kijken zijn er. Toch ervaar ik heel erg veel meer het effect van mensen die totaal niet tegen kritiek kunnen en meteen doorslaan in de verdediging, of erger. Mensen die in een bubbeltje zitten waarbij iedereen zegt "leuk! geweldig!", terwijl goedbedoelde kritiek als regelrechte aanval wordt gezien.

Over het smaakeffect ga ik het niet hebben, dat is altijd persoonlijk.

[Anoniem: 457607]

Overigens is het vaak overduidelijk wanneer een technisch aspect minder is vanwege omstandigheden of omdat de fotograaf de techniek niet onder de knie heeft.

[Anoniem: 112442]

Dat is volgens mij het probleem van het digitale fotografie tijdperk.

In de tijd van de 35mm SLR fotografie werd het meest door enthousiastelingen gedaan.
De meeste SLR fotografen verdiepte zich ook echt in de fotografie.
Tevens waren de SLR camera's in die tijd ook relatief duur.

Door de DSLR zijn de prijzen flink omlaag gegaan van de camera en de de kosten van een foto.
Daardoor kan iedereen een DSLR camera kopen.
Veel/sommige mensen denken dat ze door het hebben van een DSLR direct een goede fotograaf zijn. Wat zeker niet het geval is.

[Boyd Joenje]

Mijn mening:

Jij bent de fotograaf, dus bepaald welke foto's getoond/picked worden. Als je dus zo'n "slechte" foto hebt die naar iemands ander mening gekozen is ben jij niet alleen de fotograaf maar zei ook een deel.
- Door zo'n "slechte" foto krijgt iedereen - die de foto ziet - een beeld van: dit is een goede foto
- Jij als fotograaf door andere mensen gezien als een "minder" goede fotograaf (omdat dus die echte mooie foto niet de parel werd)
- Als iedereen zulke foto's kiest en als beste foto publiceert; dan domineren uiteindelijk ook alleen maar de "slechtste" foto's

Ik ben fotograaf, iedereen heeft een andere mening over dezelfde foto maar vakfotografen moeten doen waar ze het beste in zijn.

[ixl85]

Zolang je geen 8K RAW kan schieten zie ik geen directe bedreiging voor de fotografie.
Misschien voor mensen die in JPG schieten of zo nu en dan op hun smartphone schieten, maar dat schaar ik niet onder fotografie. Dat zijn meer kiekjes en vakantie plaatjes.

Daarbij is de ruis, lichtgevoeligheid e.d. enorm belangrijk van de sensor. Het draait niet puur om resolutie.

8K op een crop sensor ten opzichte van een 8K full frame is tevens een heel ander verhaal. Resolutie alleen is niet alles.

[andreetje]

Waarom en hoe zou "de fotografie" bedreigd worden door een technische ontwikkeling als 8k RAW?

[Aham brahmasmi]

Ik denk dat hij bedoelt dat de traditionele fotografie (d.w.z. door een zoeker of naar een scherm kijken en dan pas een of meerdere losse frames schieten). Voor sommige toepassingen zou video het makkelijker kunnen maken om de beste momenten vast te leggen die je anders zou kunnen missen. Misschien zou de camera ook korte videos kunnen schieten en bijv. zelf frames die bewegingsonscherpte hebben automatisch of waarbij het hoofdonderwerp buiten het kader komt weggooien.

[sys64738]

Neem aan dat je 8K RAW filmen bedoelt. Foto's schieten in 8K raw is natuurlijk al gewoon mogelijk.

Maar zelfs als dat straks wel mogelijk is, is dat nog geen bedreiging voor fotografie. Het maakt niet uit hoe lang je 8K RAW schiet, zolang je geen gevoel voor fotografie hebt, zal er nooit een mooie plaat tussen zitten. En hetzelfde geldt voor alle hier besproken technieken.

Een goede foto is dat ene moment. Die ene geweldige compositie. Dat verhaal. Daar heb je geen super goede techniek voor nodig of dat beste en duurste camera. Een goede fotograaf kan hele mooie foto's maken met bv een Canon 350D.

Dat gezegd hebbende, zijn een groter dynamisch bereik en hogere lichtgevoeligheid (lees hogere ISOs en minder ruis) natuurlijk van harte welkom.

[papa_san]

Voor mij is het grote probleem dat ik weinig of niets kan regelen.
Ik druk af op het moment dat het beeld goed is, vervolgens begint de intelligentie van het apparaat te werken.

Op zijn elfendertigst scherp stellen, nochtans was ik tevreden over wat ik op het scherm had staan, de actie die ik probeerde vast te leggen is inmiddels een stuk verder, en "de camera heeft gezien" dat er een hand van iemand voor mij in het kader van de lens is gekomen en besluit dat daarop scherpgesteld moet worden.
Die hand werd door een flits van iemand anders goed belicht dus nog even kloten met een diafragma en voila mijn camera legt iets totaal anders vast, als op het moment van afdrukken op het beeldscherm stond.

Klinkt dit iemand bekent in de oren? De technologie weet het beter!!

GUI's for dummies, GUI's voor idioten.

Ik snap dus echt niet waarom dit allemaal moet.

[PdeBie]

Helemaal met je eens wat je zegt, maar dit geldt vooral voor mobiele fototoestellen.

Gelukkig kan je bij enkele toestellen (waaronder bijvoorbeeld Lumia - Windows Phones) de hele foto ook handmatig maken, waardoor je dus zelf het scherpstellen, sluitertijd etc. kan bepalen. Ideaal voor de net iets meer eisende persoon.

[Boyd Joenje]

Er zijn veel telefoons waarin je handmatig (een aantal) aanpassingen kan maken. Maar het gemak van de gebruiker laat deze opties achterwegen.
Ik ben zelf fotograaf maar gebruik zelden deze opties op mijn telefoon. ISO pas ik wel graag aan, maar vaak zijn het snelle kiekjes die ik schiet.

[Anoniem: 93050]

Wel herkenbaar, maar ook oplosbaar: dan zet je je toestel toch op manual ? Mijn wat oudere Panasonic DMC FZ28, en dat is geen eens een DSLR, kan ik helemaal instellen zoals IK dat wil. Het klassieke probleem van 2 mensen tegenover elkaar met een boom/berg op de achtergrond kan ik dus makkelijk oplossen, zodat hij scherp stelt op de mensen, en niet op de boom/berg. Maar voor snelle fotografie: kinderen, dieren, die totaal onvoorspelbaar handelen, is 100 vol-automaat geweldig.

[v0LrAtH]

Die techniek van dual ISO binnen één sensor om HDR te bereiken met 1 enkele exposure (van Sony) bestaat al 1,5 jaar in de praktijk bij Canon. De hardware ondersteunt het al, en met de Magic Lantern software kan je hem ook gebruiken op de meeste fullframe modellen van Canon.

http://www.magiclantern.fm/forum/?topic=7139.0

Hierbij worden de beeldlijnen om beurten op ISO 100 en ISO 1600 belicht (bijvoorbeeld), voor 4 stops extra dynamisch bereik.

[freaq]

de grap waarom HDR voornamelijk nodig is is omdat het ook een truuk is omdat onze schermen momenteel niet HDR zijn, in de zin dat een scherm nooit echt zwart is (hopelijk veranderd oled dit)
en echt fel zoals buiten in de zon (of zelfs recht in de zon kijken bij een lage zon bijv)

als onze schermen echt HDR zouden zijn zouden we met 1 foto (op zeg 16 bits) die echt kunnen tonen en zouden onze irissen het normale aanpassen doen afhankelijk van waar je kijkt.

het probleem is dat we proberen een "deel" van dit beeld te showen met wat we verwachten wat onze ogen doen, (bijv stop 5-9) in plaats van de volledige range 0-11 bijvoorbeeld.

als we dat doen (en dat initiatief is onderweg met oa rec2020) dan wordt fotografie VEEL beter, en films ook!

[sys64738]

Ik denk niet dat monitoren de beperkende factor zijn. Volgens mij gebruiken we HDR omdat de sensoren in onze camera niet hetzelfde dynamische bereik hebben als onze ogen. Als dit in de toekomst wel het geval is, is HDR gewoon overbodig.

Details die er niet zijn (omdat bepaalde delen van de foto buiten het dynamische bereik van de senser vielen en dus compleet wit of zwart zijn) kun je zelfs met de beste monitor van de wereld niet tevoorschijn toveren. En de goede monitoren van tegenwoordig zijn prima in staat om zeer fijne nuances in zwart en wit (die met HDR wel aanwezig zijn), prima te tonen. Dus volgens mij is de sensor de grootste beperkende factor en niet zozeer de monitor.

En zou een foto die op het scherm er niet HDR uitziet omdat de monitor het niet aan kan, er als fysieke afdruk wel goed uitzien? Een professionele afdruk kan wel gitzwart zijn dus dan zou je daar wel ineens het HDR effect terug moeten zien. Maar dat is ook niet zo.

[Sharky]

Nee en ja. Monitoren zijn zeker wel een beperking en kunnen HDR simpelweg niet weergeven, maar het is ook waar dat camera's dit inderdaad nog niet kunnen vastleggen. Ik heb op een beurs (wel al jaren geleden) wel een keer een HDR-monitor mogen bekijken, dat was wel erg bijzonder om te zien maar ik denk niet dat je er lang achter wilt zitten. Dat was ook een prototype.

[jeroen_loeffen]

Met HDR krijg je alle onderdelen van de foto lekker helder op de plaat, maar wordt het plaatje er mooier van? Zie de grafzerken op pagina 3: doe mij maar de HDR loze foto.

Straks moet je je kunstmatige HDR foto's zelf nog weer terug gaan bewerken naar iets wat sfeer heeft. Laten we hopen dat je de kunstmatige trucendoos altijd uit kunt blijven zetten.

[indigo79]

Vroeger werden bij het afdrukken van een dergelijke foto de donkere graven een beetje tegengehouden of werd de lichte lucht een beetje doorgedrukt.

Met film was het zonesysteem de truc om het soms grote dynamische bereik van de realiteit vast te leggen en moest het contrast om af te drukken vaak nog wat omlaag gebracht worden door de lichte partijen door te drukken en de donkere partijen tegen te houden. Digitaal gebruiken we HDR om de realiteit vast te leggen en doen we tonemapping om op het scherm weer te geven of af te drukken.

Maar er blijft toch een belangrijke rol weggelegd voor de fotograaf en dat zie ik in de nabije toekomst nog niet direct veranderen. Er zijn namelijk een heleboel resultaten die technisch in orde zijn, maar een volledig ander gevoel geven bij een foto. Er zijn een paar blogs van zwart-wit-fotografen die hun proefprints laten zien, waarop je goed ziet dat een paar subtiele veranderingen aan een technisch correcte afdruk een enorm verschil maken. http://www.twelvesmallsqu...the-print-glencoe-cottage is een voorbeeldje dat ik zo direct kan vinden, maar er zijn er veel meer te vinden.

[Arumes]

Je verwart HDR met tonemapping. HDR wordt gebruikt om beperkingen van de sensor op te vangen, tonemapping wordt gebruikt om de beperkingen van een scherm op te vangen.

[skatebiker]

Hele goeie !
Onze schermen zijn nog steeds 8 bits, ver onder het dynamisch bereik van onze ogen.
En een beeldscherm is eenmaal niet de minst belangrijke schakel. Afdrukken van foto's doet bijna niemand meer, tenzij voor posters, enz.

[Reactie gewijzigd door skatebiker op 23 juli 2024 15:03]

[martijn_tje]

Bitdiepte zegt niks over het verschil tussen het donkerste en lichtste wat een scherm kan weergeven. Enkel iets over het aantal stapjes tussen die twee uitersten.

[PdeBie]

Leuk artikel, maar klein puntje:

Moest je met een analoog filmrolletje twee dagen wachten voordat je je foto's kon zien, met een digitale camera zie je direct het resultaat. Het gevolg is dat het percentage mislukte foto's in elk geval in potentie is afgenomen.

Dat je direct de foto's ziet zorgt er niet voor dat er mislukte foto's zijn. Als ik mijn camera niet stil hou, blijf ik in de gemaakte foto bewegingsonscherpte houden. Echter er worden (doordat je digitaal de foto kan zien) minder mislukte foto afgedrukt. Dat is het gevolg! Alleen dat zie je ook overal in terug. Steeds minder mensen laten hun foto's afdrukken en bewaren ze alleen nog maar digitaal.

[andreetje]

Daarom staat er ook "in elk geval in potentie".

[stresstak]

Dat je direct de foto's ziet zorgt er niet voor dat er mislukte foto's zijn.

Dat je direct de foto's ziet zorgt er niet voor dat ergeenn mislukte foto's zijn. Maar het feit dat je de foto''s wel direct kunt zien houdt tevens in dat je ze zo mogelijk opnieuw kunt maken. En niet dat je er na een maand Australie thuis pas achterkomt dat je film niet helemaal lekker in de camera zat.

[PdeBie]

Klopt, maar daarmee is dus nog steeds niet het percentage mislukte foto's wat gemaakt is minder
Daar doelde ik op.

[Anoniem: 181786]

"Fabrikanten werken lensfouten als vertekeningen en vignettering steeds vaker softwarematig weg, waardoor die niet of nauwelijks zijn terug te zien in de jpegs. In de raws zijn ze natuurlijk nog steeds zichtbaar,"

Is dat zo, volgens mij hebben al mijn Olympus m4/3 camera's in body correctie ook voor RAW's.

[Yero]

Bij Olympus-camera's worden de lenscorrecties in de metadata van de RAW's bewaard. De RAW-data zelf wordt niet bewerkt. Maar bij het importeren in Lightroom (of ACR) worden de correcties in het geval van Olympus inderdaad automatisch doorgevoerd. Bij andere software zoals Capture One is dat niet het geval.

[Anoniem: 181786]

En met Apple Aperture? Heb nog nooit lensfouten hoeven corrigeren.

[Yero]

Aperture 3 doet dat inderdaad ook.

[martijn_tje]

Lekker makkelijk maar maakt van een mislukte foto of een gemist moment geen goede foto.

[Anoniem: 181786]

Dat lijkt nogal een open deur die je intrapt.

De in-body correctie is dan ook niet ontworpen met als doel om mislukte foto's goed te maken. Het is ontworpen om zo lichtere en kleinere objectieven te kunnen ontwerpen zonder in te hoeven leveren op het eindresultaat.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 181786 op 23 juli 2024 15:03]