Inleiding: allemaal zelfportretten
Samengevat
De Desire Eye doet precies waarvoor hij gemaakt is: selfies nemen zoals geen enkele andere telefoon op de Nederlandse markt dat kan. Door de prima sensor en de dubbele led-flitser maakt de telefoon selfies zoals andere telefoons foto's maken met de camera aan de achterkant. Hij is bovendien waterdicht. Hij deelt verder veel eigenschappen met HTC's belangrijkste toestel, de One (M8). Het grootste verschil is het ontwerp: de M8 is kleiner en gemaakt van metaal, terwijl de Desire Eye is opgetrokken uit kunststof. Ook had deze telefoon beter een grotere accu kunnen hebben, maar voor wie op zoek is naar een telefoon en als voornaamste wens het maken van foto's met de frontcamera heeft, is het beste af met deze Desire Eye.
Eindoordeel
Het zal voor de directie van HTC een eye-opener zijn geweest: een topman verving de oude HTC-smartphone van zijn dochter voor de One mini 2 die eerder dit jaar verscheen. De One mini 2 heeft veel voor op oudere modellen, zoals een mooier scherm, snellere software en een metalen behuizing. Waar de dochter vooral blij mee bleek te zijn? De frontcamera van de One mini 2 bleek een stuk beter dan het oude model.
HTC is een van de eerste die na Huawei doorhad dat je massa's telefoons kunt verkopen door er een indrukwekkende frontcamera op te zetten. Eigenlijk is dat heel logisch: de camera is al enkele jaren een van de meest onderscheidende factoren van een telefoon. Fabrikanten dachten echter vooral aan camera's aan de achterkant, terwijl veel gebruikers in die tijd juist meer zelfportretten gingen maken met de camera aan de voorkant.
Inmiddels hebben veel fabrikanten een toestel met focus op de frontcamera in hun assortiment: Samsung heeft de Galaxy A5, Sony heeft zijn Xperia C3 en Microsoft de Lumia 735. Stuk voor stuk niet de duurste modellen, maar wel voorzien van een relatief goede camera aan de voorkant. De nieuwe koning van de apenrots op dit gebied is HTC. Het plaatste niet alleen een 13-megapixelcamera aan de achterkant van zijn toestel, maar ook aan de voorkant. Daardoor zit er boven het scherm een gigantisch oog, en daarmee lijkt meteen te zijn verklaard waarom dit toestel de naam Desire Eye draagt.
Maar zelfs als het maken van zelfportretten niet je hobby is, is de Desire Eye een interessant toestel. Het heeft veel van de componenten van de metalen One (M8) en stopt die in een spatwaterdichte, kunststof behuizing. Is deze telefoon het overwegen waard?
/i/2000569562.jpeg?f=imagenormal)
De camera's
De camera's aan de voor- en achterkant lijken niet alleen veel op elkaar, het zijn simpelweg dezelfde cameramodules. Het gaat in beide gevallen om een Sony IMX214. Dat is geen onbekende camera, want we zagen hem eerder in bijvoorbeeld de Xiaomi Mi4 en OnePlus One, en hij zit ook in de Nexus 6.
De camera heeft een maximale resolutie van dertien megapixels. De sensor is 1/3,06" groot, waarmee het relatief geen grote sensor is; de pixels zijn 1,12µm hoog en breed. Ter vergelijking: iPhones hebben pixels van 1,4µm. De hoeveelheid licht die op de sensor valt is met f/2.0 aan de voorkant en f/2.2 aan de achterkant relatief groot.
Beide camera's hebben bijstand van een dubbele led-flitser. Die hebben allebei, in navolging van de iPhone 5s vorig jaar en onder meer de LG G3 dit jaar, twee verschillende kleurtinten om in het donker objecten natuurlijker te kunnen vastleggen dan met flitsers met dezelfde kleurtemperatuur. Optische beeldstabilisatie ontbreekt helaas.
Maar hoeveel verschillen de foto's van de voor- en achterkant nu? Om daar achter te komen, hebben we van dezelfde scène onder dezelfde lichtomstandigheden identieke foto's gemaakt.

Aan de vergelijking zijn een paar dingen af te leiden. Ten eerste neemt de camera aan de voorkant meer van het beeld waar, iets waar HTC zijn frontcamera specifiek op richt. Bovendien doet de frontcamera het in dit specifieke shot bovendien beter. Hij vangt iets meer licht en toont het beeld ook scherper. De detailopname eronder is van een minuscuul klein gedeelte van de foto om het kleine verschil tussen de twee camera's te illustreren.
De camera aan de achterkant toont beduidend meer detail dan de camera van de One (M8), zoals je zou mogen verwachten, want de One (M8) heeft immers een 4-megapixel Ultrapixel-camera. Vrijwel alle 13-megapixelcamera's hebben last van hetzelfde probleem: door de kleine pixels zijn foto's bij minder licht minder goed dan bij camera's met lagere resoluties en grotere pixels, zoals die van de One (M8) en iPhone 6. Dat is goed te zien aan deze foto's van de camera aan de achterkant.
Bij veel licht, iets dat de Nederlandse winter niet al te vaak biedt, doet de camera het relatief goed. De witbalans is prima, kleuren legt hij goed vast en er is voldoende detail. Wel is er wat overdreven verscherping, maar daar hebben veel smartphone-camera's last van.
De camera aan de voorkant steekt met enige afstand boven die van de concurrentie uit. Dat mag je ook verwachten, omdat het dus dezelfde cameramodule is die de Desire Eye en sommige concurrenten aan de achterkant gebruiken. Dat lijkt bruikbaar voor selfies en dat is het uiteraard ook, maar er is een andere prettige bijkomstigheid: Face Unlock. De Android-feature om de telefoon te ontgrendelen via gezichtsherkenning - een functie waarin de kwaliteit van de frontcamera cruciaal is - werkt veel beter dan op andere telefoons.
Selfies blijven echter de belangrijkste feature van de frontcamera. Die zijn meer dan in orde bij de Desire Eye. De camera kan ook van dichtbij focussen, waardoor je daadwerkelijk de stofjes op een bril kan zien zitten en baardharen kan tellen. Het detailniveau is veel hoger dan bij andere frontcamera's. Het lukt echter niet altijd: bij sommige foto's zat de autofocus ernaast.
De dubbele led-flitser maakt een groot verschil. Om dat te illustreren hebben we, op een moment dat het donker was, twee foto's gemaakt, waarvan een met en een zonder flitser.
HTC heeft ook diverse features toegevoegd aan de camerasoftware. Zo is er Photo Booth, waarbij de frontcamera vier foto's maakt een paar seconden na elkaar en die naast elkaar zet, zoals foto's uit een fysiek fotohokje. Ook heeft de camerasoftware de onvermijdelijke 'mooimaakmodus' Live Makeup, waarbij de huid er egaler uit moet zien. Het effect ziet er kunstmatig uit. HTC doet het net zo over-the-top als Huawei: in de nabewerking kun je dus ogen groter maken en gezichten smaller.
Daarnaast zijn er nog functies voor videobellen: het is mogelijk te bellen in splitscreen, waarbij de software gezichten kan volgen als zij bewegen. Dat werkt natuurlijk alleen met een HTC-telefoon en gezien het geringe marktaandeel zal niet iedereen daar wat aan hebben, maar een interessante functie is het wel.
Design en scherm
Design
De Desire Eye is geen kleine jongen. Sterker nog: het is een relatief grote telefoon die bijna even lang is als bijvoorbeeld de Galaxy Note 4 van Samsung, al is de Eye een stukje minder breed. De Eye is een stukje groter dan de One (M8).

Vlnr: HTC Desire Eye, HTC One (M8), iPhone 6 en Samsung Galaxy Note 4
Dat de Desire Eye zo groot is, zelfs voor een telefoon met zo'n scherm, komt door meerdere elementen. Ten eerste is de bezel relatief groot. Ongeveer 66 procent van de voorkant is scherm, een lager percentage dan bij veel andere grote smartphones. De bezels zijn bovendien groter dan bij de One (M8), een toestel dat door de speakers ook al enorme bezels heeft. In de hoogte is er in totaal 3,6cm ruimte over, in de breedte 9mm.
Om het scherm zit eerst een zwart vierkant met daarin alleen een HTC-logo. De zwarte rand is een stokoud trucje van HTC om het scherm groter te doen lijken dan hij is. De eerste Desire uit 2010 had het zwarte vierkant al. Sterker nog: de witte versie van de eerste HTC-telefoon, de Touch uit 2007, had dat ook al.
De Desire Eye heeft iets wat andere Europese HTC-toestellen niet hebben: hij is spatwaterdicht. Hij heeft een IPX7-rating, wat betekent dat hij een half uur op een meter diepte kan overleven zonder schade. Daarbij zitten er geen klepjes voor de poorten, waardoor je niet hoeft te priegelen bij het aansluiten van een lader, en dat is wel zo prettig.
De Eye valt in de Desire-reeks en dat betekent een ander ontwerp dan HTC's One-telefoons. Geen metaal, maar gekleurd kunststof. HTC heeft gekozen voor een combinatie van licht- en donkerblauw. Smaken kunnen altijd verschillen, maar het is vast te stellen dat de telefoon er strakker uit had gezien als HTC minder kleurtinten had gebruikt in het ontwerp.
Met een gewicht van iets boven de 150g is de Desire Eye gemiddeld zwaar, maar dankzij de uitstekende verdeling van het gewicht voelt hij licht aan. Dat is niet per se een voordeel: een telefoon die licht aanvoelt en van kunststof is kan bij sommige mensen het idee van speelgoed opwekken. Het kunststof zit ergens tussen glad en stroef in. Het is fijn dat het geen vingerafdrukken laat zien, maar het had wat ons betreft voor de uitstraling stroever mogen zijn. Wel houdt de Desire Eye fijn vast.
Net als veel andere HTC's heeft de Desire Eye stereo-speakers aan de voorkant, een feature die de fabrikant aanduidt met BoomSound. De speakers zijn subtiel weggewerkt: ze zitten tussen het zwarte 'schermvlak' en de lichtblauwe boven- en onderkant. Op het gebied van geluid presteert de Desire Eye even goed als we gewend zijn van de One-smartphones; het geluid klinkt hard, maar niet overstuurd. Daarmee is het net als op de One-smartphones een prima toevoeging aan de telefoons.
Scherm
Het scherm van de Desire Eye is een lcd met een diagonaal van 5,2" en een resolutie van 1920x1080 pixels. Het is op alle belangrijke vlakken een prima scherm. Vooral op het gebied van maximale helderheid doet hij het goed, met bijna 550 nits. Daarmee zit hij boven bijvoorbeeld de iPhone 6, maar ook boven de HTC One (M8).
Het contrast is met rond 1000:1 in orde, maar het had iets beter gekund. Omdat de helderheid en het contrast belangrijk zijn bij de afleesbaarheid buiten, kun je op je vingers natellen dat het daarmee wel goed zit. Er zijn sommige schermen beter af te lezen, zoals dat van de Galaxy S5 van Samsung bijvoorbeeld, maar het blijft mogelijk om in de felle zon berichten te lezen.
De weergave van grijswaarden en lichte tinten is in orde, terwijl de weergave van kleuren zelfs uitstekend is; de kleurafwijkingen zijn niet of nauwelijks waar te nemen met het blote oog. Dat alles zorgt ervoor dat het scherm van de Desire Eye vrijwel even goed is als dat van de HTC One (M8) en mee kan in de top van de lcd-markt.
/i/2000569324.png?f=imagenormal)
Hardware
De Desire Eye is onder de motorkap opvallend gelijk aan de HTC One (M8), op enkele details na. Om te beginnen de grote overeenkomst: de Eye heeft net als de M8 een Qualcomm Snapdragon 801-soc, een quadcore op 2,5GHz. Dat is gekoppeld aan een werkgeheugen van 2GB, hetzelfde als de One (M8). Ook is het Qualcomm MDM9625-modem aanwezig, met ondersteuning voor 4g op alle in Nederland gebruikelijke frequenties. Ondersteuning voor 4g+ zit er niet in.
De Eye heeft net als de M8 de mogelijkheid om het opslaggeheugen, 16GB in het geval van de Desire, uit te breiden met een microsd-kaart. Dat vinden we altijd een pluspunt.
Software en accuduur
Accuduur
De accu van de Desire Eye is met 2400mAh net iets minder groot dan de 2600mAh uit de One (M8) en eerlijk is eerlijk: dat merk je wel. De Desire Eye gaat merkbaar minder lang mee, maar je kunt in veel gevallen nog wel het einde van de dag halen zonder tussendoor te moeten opladen.
In onze browsertest komt de Desire Eye tot zeven uur en dat is lang niet slecht, maar zeker ook niet goed. De One (M8) gaat meer dan een uur langer mee en dat verschil merk je in de praktijk: De Desire Eye gaat bij intensief gebruik iets sneller leeg dan de metalen HTC-smartphone.
Met video kijken, een lichtere taak, scoort de Desire Eye beter. Hij komt daarbij boven de iPhone 6 uit en scoort op een haar na even goed als de M8. Het is nog steeds niet al te goed ten opzichte van sommige concurrenten, zoals de Xperia Z3 Compact of Galaxy S5. Die laatste heeft een amoled-scherm, dat bij het afspelen van video zuiniger is.
Software
De Desire Eye draait - afgezien van de camerafuncties - dezelfde software als de One (M8). Dat betekent dat hij Android 4.4 draait met daaroverheen HTC's eigen interface Sense. De gebaren om de telefoon wakker te maken met gebaren op het uitgeschakelde scherm onder de naam Motion Launch zijn er ook. Daarmee kunnen gebruikers sneller bepaalde apps openen zonder eerst het scherm aan te hoeven zetten, en dat scheelt een stap.
/i/1396167184.jpeg?f=imagenormal)
De launcher van Sense leunt nog altijd zwaar op BlinkFeed, een verticaal scrollbaar homescreen dat informatie weergeeft uit allerlei verschillende bronnen. Naast verschillende nieuwsdiensten en websites worden indien gewenst berichten van Twitter en Facebook opgenomen in BlinkFeed. Het kan overigens ook gewoon uitgezet worden.
HTC past ook bij Sense 6 bijna elke systeem-app aan. Zo zijn er nieuwe versies van de agenda, browser, mail, rekenmachine, galerij, klok en de telefoon-app. De infrarood-sensor om de tv te bedienen, die de One (M8) wel heeft, ontbreekt op de Desire Eye. Veel van de standaardapps hebben een duidelijke primaire kleur, zoals blauw voor de agenda, groen voor BlinkFeed en oranje voor de fotogalerij, en die kleur zie je terug in de notificatiebalk.
Sense werkt prettig en snel op de Desire Eye. Vertragingen zijn zeldzaam en net als de One (M8) behoort de Desire Eye in dagelijks gebruik tot de snelste telefoons op de markt, ondanks de relatief zware skin. Groot verschil is wel dat liefhebbers op de One (M8) een Google Play Edition-firmware kunnen zetten met stock Android, omdat HTC dat toestel ook met stock Android heeft uitgebracht. Bij de Desire Eye is dat niet zo: wie dus geen Sense wil, is aangewezen op de creativiteit van custom rom-makers als CyanogenMod. Op moment van schrijven zijn er nog weinig custom roms uit.
Conclusie
De Desire Eye is een curieus toestel. Het maakt in elk geval zijn belofte waar: de camera aan de voorkant steekt ver boven die van de concurrentie uit. Voor selfie-liefhebbers is dit dé telefoon om in deze periode te kopen in de Nederlandse winkels.
Daar blijft het niet bij. Je kunt het bovendien ook zien als een One (M8) met betere camera en waterdicht ontwerp. De inhoud is verder grotendeels hetzelfde: dezelfde Snapdragon 801-soc, dezelfde software en bijna dezelfde antennes. Wel zul je infrarood moeten missen.
Inmiddels kost de One (M8) ongeveer hetzelfde als de Desire Eye. Die One (M8) is even krachtig, maar compacter, en heeft in onze ogen een mooier ontwerp. Daarmee heeft HTC eigenlijk twee min of meer gelijkwaardige toestellen naast elkaar in de schappen liggen.
HTC heeft in elk geval op vrijwel geen enkel vlak beknibbeld op de Desire Eye, al had de accu groter en de behuizing iets kleiner gekund. Verder deelt de Desire Eye veel van de kenmerkende eigenschappen van de One-telefoons. Simpel gezegd heeft HTC, ten opzichte van de One-telefoons, de metalen behuizing veranderd in kunststof en een indrukwekkende frontcamera toegevoegd. Wie op zoek was naar een high-end telefoon met de best mogelijke frontcamera, heeft aan de Desire Eye een uitstekende keuze.
Samengevat
Eindoordeel