Professor Layton en de Doos van Pandora

In 2008 verscheen Professor Layton and the Curious Village, een puzzelgame voor de Nintendo DS, die één van de bestverkochte games voor de kleine handheld werd. Dus is Nintendo terug met een nieuw avontuur voor Layton en zijn kleine assistent Luke. De twee gaan nu op zoek naar de Elyseïsche Kist, die volgens velen wordt de legendarische doos van Pandora is.

Getest op: Nintendo DS (exclusieve titel)

Het avontuur begint in London, waar Luke en Layton terechtkomen in het appartement van Dokter Schrader, een oude mentor van Layton. Schrader doet onderzoek naar de Elyseïsche Kist, maar als de twee hoofdrolspelers aankomen in het appartement ligt Schrader dood op de grond en is de kist verdwenen. Dan duikt een oude bekende op, de wat onbeholpen inspecteur Chelmey, die ook in het eerste spel al voorkomt. Uiteraard zijn Layton en Luke het niet eens met de bevindingen van Chelmey en gaan ze zelf op onderzoek. De beste aanwijzing die ze hebben, is een treinkaartje voor de luxueuze Molentary Express, die Schrader in bezit had.

Opzet in het spel

Voordat de twee speurders op de trein stappen, is echter al duidelijk dat er aan de opzet van het spel niets veranderd is. De kleinste aanleiding in het verhaal wordt aangegrepen om de speler een puzzel voor te leggen. Er zijn dit keer meer dan 150 nieuwe raadsels, breinbrekers en logica-puzzels om op te lossen. Met elke puzzel is een aantal punten te verdienen en hoe moeilijker de puzzel, hoe meer punten je binnen kunt halen. Als je een verkeerd antwoord geeft, gaat er een aantal punten af van het te behalen totaal. Mocht een puzzel te lastig blijken dan kun je hints kopen. Er zijn maximaal drie hints per puzzel beschikbaar en elke hint kost een munt. Nieuwe munten liggen verborgen in de spelwereld, op vreemde plekken als in een bloempot of prullenbak.

Aanwijzingen

De omgeving verkennen loont dus de moeite, want het betekent dat je je meer aanwijzingen kunt krijgen bij de op te lossen puzzels. De punten die je scoort met het oplossen van de puzzels, dienen om wat zijlijnen van het verhaal vrij te spelen. De hoofdlijn bevat 138 puzzels, de zijpaden nog eens 15. Dat is meer dan in het eerste deel maar de puzzels in dit tweede deel lijken wel erg op die uit de voorganger. Wie Professor Layton and the Curious Village gespeeld heeft, zal veel variaties ontdekken op puzzels uit het eerste deel. Niet geheel verwonderlijk met zoveel puzzels, en ook niet echt hinderlijk. Voor de ervaren speler is het wellicht minder leuk dat de puzzels in dit nieuwe deel wat makkelijker zijn dan in The Curious Village. Er zitten ook nu best lastige tussen, maar de gemiddelde moeilijkheidsgraad ligt wat lager dan in de voorganger.

Gelukkig zijn de minigames die in het spel zijn opgenomen wel beter dan in de voorganger. In de koffer van Layton zitten dit keer drie minigames; Camera, Hamster en Theedoos. De Camera dien je eerst in elkaar te zetten, voor je er foto's mee kan maken van verdachte locaties. Grappiger is Hamster, waarbij je het dikke huisdier van de kok moet laten afvallen door hem een traingsparcours af te laten leggen. In Theedoos dient Luke thee te zetten, waarbij de juiste, ontspannende melange samengesteld moet worden.

Vertaling

Het stijl van de Doos van Pandora is hetzelfde als die van The Curious Village. Layton is nog steeds de stijve Engelse heer met hoge hoed en Luke is nog steeds de vroegwijze snotneus, en het geheel is gegoten in een typisch Japanse stijl. Een soort kindvriendelijke manga. Wel anders is dat het spel vertaald is in het Nederlands. Zowel de geschreven als de gesproken teksten zijn vertaald en dat is even wennen. Uiteraard maakt het de markt voor het spel hier veel groter, want hoewel het spel zeer geschikt is voor kinderen, vormde het Engels bij The Curious Village een struikelblok. De vertaling is niet onverdienstelijk. Hier en daar is de Engelse oorsprong van de tekst nog te zien, maar dat is zelden hinderlijk. Verder hebben de stemacteurs iets te fanatiek op hun smetteloze uitspraak geoefend. Het is een verademing om af en toe de Amsterdamse tongval van de hamster te horen. De stemmen van de meeste acteurs, met name Layton en inspecteur Chelmey, zijn echter prima gekozen.

Conclusie

Professor Layton en de Doos van Pandora is meer van hetzelfde, maar dat is in dit geval prima. Het spel zit boordevol puzzels. Die lijken misschien wat op die uit de voorganger maar dat is geen probleem, want juist die puzzels zijn de grootste attractie van hyet spel. Het nieuwe verhaal rond oudgediende Luke en Layton is prima en het is wederom knap dat de makers zoveel stemsamples op de cartridge hebben gekregen. De grootste verandering zit hem in de vertaling naar het Nederlands. De vertaling is echter verdienstelijk en de ingesproken stemmen ook, dus dat mag de pret niet drukken. Het maakt het spel bovendien geschikt voor een grote groep kinderen, voor wie het Engels uit de voorganger te moeilijk was. Nintendo zal er bovendien voor zorgen dat ruim een half jaar lang elke week een nieuwe puzzel te downloaden is voor het spel, om de pret nog wat te rekken.