De onder overklokkers meest populaire processor van dit moment is ongetwijfeld de Celeron 300A met Mendocino core. Zonder noemenswaardige moeite draait 90% ervan op 450Mhz. Soms is zelfs 464MHz en met wat meer moeite 504Mhz haalbaar. Zoals bekend is bij de Mendocino de 2L cache geïntegreerd in de chip. Koel je de chip, dan koel je hiermee meteen de cachechips.
Bij de Pentium II zit dat wat anders. Afgezien van het feit dat een PII 512Kb 2L cache op de halve core snelheid heeft ipv 128Kb op de volle CPU snelheid bij de Celeron A zijn er twee voor overklokkers belangrijke verschillen met de Celeron A: de PII zit verpakt in een cartridge en heeft z'n cachechips op de PCB (Printed Circuit Board / printplaat) zitten, dus niet geïntegreerd in processor zelf.
Deze twee kenmerken van de PII hebben gevolgen voor de overklokbaarheid: omdat de cachechips niet direkt gekoelt worden zullen zij als eerste de gevolgen ondervinden van hogere kloksnelheden, in situaties waarbij de processor wordt overgeklokt.
De cachechips worden te heet en zullen onder volle belasting (bijv. tijdens het deathmatchen van zus of moeder) fouten gaan vertonen in de vorm van vage kick-backs in Windoze (je bent net heftig involved in Half-Life en plotseling wordt je terug in windoos gezet, Half-Life is foetsie maar alles lijkt nog wel te werken). Vertoont jouw systeem ook dergelijke vaag gedrag dan ligt dat vrijwel zeker aan overbelaste cachechips. Om deze veronderstelling zeker te stellen kun je in het BIOS de 2L cache uitschakelen. Doen de problemen zich dan niet meer voor dan weet je zeker dat het aan je L2 cache ligt.
De bedoeling van dit verhaaltje is dus om 1) uit te vogelen hoe we die cachechips kunnen gaan koelen en 2) of deze koelmaatregelen ook effect hebben.
