Career Mode van THPS 4 gesloopt
Tony Hawk's Pro Skater 3+4
Tony Hawk's Pro Skater 3 + 4 is een feest van herkenning voor gamers die de originele games kennen en voor nieuwkomers een fijne manier om de gevierde content alsnog eens te proberen. De game speelt lekker en voelt heerlijk vertrouwd, al gaat dat ook ten koste van het gevoel echt een nieuwe game te spelen. De game zit boordevol content, dus hoewel het soms voelt als een fijn 'tussendoortje', is er zeker genoeg te spelen om je lang bezig te houden. Het is jammer dat de oude Career Mode van THPS 4 er niet meer in zit en het is ook een tegenvaller dat een groot deel van de oude soundtrack ontbreekt. Verder had de multiplayermodus iets meer liefde verdiend, maar ook die is, net als de game in het algemeen, alsnog heel leuk om te spelen.
De Tony Hawk’s Pro Skater-franchise blijft voor mij altijd speciaal. Dat is met name te danken aan de eerste twee games in de serie, die ik mede door de nog steeds iconische soundtrack voor altijd bijzonder zal blijven vinden. Met het derde en vierde deel in de THPS-serie heb ik persoonlijk minder. Toch zijn het deze games die de basis vormden voor wat een langlopende skateboardserie zou worden. Het vierde deel bijvoorbeeld week iets af van de eerste drie delen. De game liet spelers wat vrijer. In plaats van runs van twee minuten kon je nu vrij rondskaten in de levels en dan met mensen praten om opdrachtjes te krijgen. Het vormde de opmaat naar games als Tony Hawk’s Underground en American Wasteland. Dat waren minder goede games, maar wel games die hun inspiratie duidelijk uit Tony Hawk’s Pro Skater 4 haalden.
Vierde deel nu in de stijl van de eerste drie
Daarmee komen we direct bij de grootste wijziging in Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4, een game waarin je beide titels als remake aantreft. Wanneer je de game opstart, kun je kiezen of je Tony Hawk’s Pro Skater 3 of 4 gaat spelen. Dan valt op dat die games nu dezelfde stijl hebben. Oftewel: het vierde deel is zijn eigen smoel kwijt, maar is nu gegoten in het keurslijf van de eerste drie games in de serie, dus met runs van twee minuten waarin je een serie uitdagingen moet zien te voltooien. Dat is opvallend, maar niet per se erg. Het ging voor mij niet ten koste van het spelplezier. Het betekent alleen wel dat deze remake een stuk van de ontwikkeling van de franchise als geheel niet weergeeft, hoewel de ontwikkelaars in een eerder stadium aangaven dat alle elementen uit de originele games in deze remake zouden zitten.
Dat is voor Tony Hawk’s Pro Skater 4 dus niet helemaal het geval. Hoewel dat mij weinig doet, kan ik me voorstellen dat het een tegenvaller is voor mensen die de oude Career Mode van THPS 4 juist leuker vonden. Mocht deze nieuwe aanpak je niet liggen, dan kun je via een menu met Game Mods ook kiezen voor langere runs. Hier kun je ook aanzetten dat je niet kunt vallen of altijd perfecte balans hebt op relingen. Ik zou het niet aanraden, want het gaat in tegen het idee van de game en enige uitdaging hoort erbij. Het is echter wel een manier om de game toegankelijker te maken voor minder begaafde digitale skaters.
Fijne vakantiegame
Natuurlijk vallen ook de graphics op. Daarvoor is het belangrijk om te vermelden dat ik de game heb gespeeld op de Nintendo Switch 2. Het is vakantietijd: veel mensen slepen handhelds mee naar vakantieoorden of gewoon naar de tuin. De release van Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4 vorige maand leek me een uitgelezen mogelijkheid om te zien hoe de remake van twee geliefde games voor de dag komt op Nintendo’s nieuwste spelcomputer.
Het antwoord op die vraag: heel aardig. Dat begint al met een gemoderniseerde interface, die je vooral snel naar de beide hoofdmenu’s brengt, maar ook toegang biedt tot overzichten van allerlei challenges. Die challenges volbrengen levert je steeds nieuwe gear op en daarvan is er in deze remake ongelooflijk veel. Dat sluit dan mooi aan op het roster, want ook dat is groot. Ontwikkelstudio Iron Galaxy heeft niet alleen de rosters van de oude games gebruikt, maar er ook een sloot nieuwere skaters aan toegevoegd. Daarbij kun je enkele geheime personages vinden en je kunt spelen met de Doom Slayer en de Revenant, mocht je de game gepreorderd hebben. Het is duidelijk dat Iron Galaxy niet simpelweg een remake heeft willen maken, maar ook een poging heeft willen doen om de games een beetje te moderniseren. Leuk daarbij is dat de skater die je kiest zijn of haar stats over de hele game verbetert. Skills die je in het THPS 3-deel hebt verbeterd, zijn dus ook meteen verbeterd in het THPS 4-deel.
Erg vertrouwd
De originele soundtrack is aangevuld met nieuwe muziek. Of eigenlijk: een groot deel van de originele soundtrack is verdwenen en en vervangen door andere nummers. Dat is even slikken. De soundtracks zijn onlosmakelijk verbonden met de Tony Hawk-games. De documentaire over de games heet nota bene ‘Pretending I’m a Superman’, wat een referentie is naar het nummer ‘Superman’ van de band Goldfinger. Uit de originele soundtrack ontbreken nu onder andere nummers van Alien Ant Farm, System of a Down en de Ramones. De reden? Volgens Tony Hawk is het zijn keuze geweest om een deel van de oude muziek te vervangen door nieuwere nummers. Dat klinkt niet logisch. Een logischere verklaring zou zijn dat het behouden van de hele soundtrack flink wat licentiekosten met zich mee zou brengen, maar dat is speculatie van mijn kant. Hoe dan ook: jammer dat er dus best wat iconische nummers nu ontbreken.
Geslaagde modernisering
De graphics zelf zijn in orde. Niemand zal weggeblazen worden door wat Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4 laat zien, maar het is evident dat de game er totaal anders – beter dus – uitziet dan de originele games van rond de eeuwwisseling. Tony Hawk’s Pro Skater 1 + 2 dankte zijn moderne look aan Unreal Engine 4 en ook deze game is gemaakt met die engine. De spelwerelden zien er goed uit en datzelfde geldt voor de skaters. Niet elk level vond ik even mooi en ik zou niet zo ver willen gaan dat dit er ook goed uit zou zien voor een nieuwe, moderne game. Textures van gebouwen en lichteffecten kunnen tegenwoordig echt wel een stuk beter, maar we kunnen zeker spreken van een geslaagde modernisering van twee oude games.
:strip_exif()/i/2007653408.jpeg?f=imagearticlefull)
De gameplay voelt in alles zoals hoe de games vroeger voelden, met daarbij ook dezelfde trucjes, combo’s en opdrachten. Elk level vraagt je bijvoorbeeld om bepaalde scores neer te zetten, de letters S-K-A-T-E te verzamelen, de ‘secret tape’ te vinden en meer van dat soort doelen die ervaren Tony Hawk-spelers zeer bekend in de oren zullen klinken. De charme van een run van twee minuten doen, bepalen welke opdracht je gaat uitvoeren en daarmee lekker aan de gang gaan, werkt ook zo veel jaar na dato nog steeds uitstekend. Daarbij helpt het enorm dat de game direct vertrouwd aanvoelt. Een van mijn eerste combo’s leverde meteen een goede score op, doordat het aan elkaar rijgen van grinds, manuals en fliptricks net zo voelt als het vroeger deed.
Dat houdt ook in dat dit niet de meest realistische weergave van skateboarden is. Wat de skaters in de Tony Hawk-games doen is een soort Hollywoodversie van de sport. De gigantisch hoge sprongen, die ellenlange combo's, de dwaze omgevingen om in te skaten: het heeft met realisme weinig te maken. Dat blijft een kwestie van smaak. Er zijn gamers die de Skate-serie van EA om die reden een stuk hoger hebben zitten dan de Tony Hawk-games. Het aan elkaar rijgen van haast idiote combo's heeft echter ook wel weer iets magisch. Je moet alleen niet verwachten dat skateboarden op een al te realistische manier wordt neergezet.
Tussendoortje?
Bij de herkenbaarheid hoort wel een kleine kanttekening. Juist doordat het zo vertrouwd voelt, is het voor THPS 3 + 4 lastig om zich te onderscheiden als een heel nieuwe game. Het spel voelde daardoor voor mij echt als een tussendoortje. Waar ik de oude games uren aan een stuk kon spelen, merk ik toch dat ik de Switch 2 na een half uur tot een uur meestal wegleg. Tegelijk kom ik ook snel weer terug. Misschien is het platform hier ook wel debet aan: de Switch 2 is ideaal voor korte gamesessies en dat geldt ook voor de structuur van Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4, met zijn korte runs waarin je steeds maar een paar opdrachtjes tegelijk kunt doen.
Oude en nieuwe parken
Je komt in Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4 uiteraard de nodige klassiekers tegen. Ik denk dat velen zich bijvoorbeeld het Alcatraz-level nog kunnen herinneren. Tegelijk heeft Iron Galaxy ook drie nieuwe parken aan het THPS 4-deel van de game toegevoegd. Waterpark, Pinball en Movie Studio zijn dus ook nieuw voor gamers die de originele games hebben gespeeld. Ze vormen een leuke toevoeging, die wat mij betreft de essentie van Tony Hawk-games goed weten te pakken, al vind ik ze niet allemaal even leuk. Waterpark heeft leuke flows met zijn glijbanen, Pinball is vooral bizar, zeker als je omhoog kijkt en een gigantische Tony Hawk bij de kast ziet staan, en Movie Studio … wist me eigenlijk niet echt te pakken. Dat is verder niet zo erg: ook van de originele parken heb ik favoriete parken en parken die ik niet zo heel fijn vind. De nieuwe parken vallen niet uit de toon en beschikken over dezelfde humor die je in de oudere levels kunt vinden en dat is een compliment waard. Daar staat tegenover dat Sewers, Little Big World, Carnival en Chicago, die wel in de originele versie van Tony Hawk’s Pro Skater 4 zaten, nu ontbreken.
:strip_exif()/i/2007653420.jpeg?f=imagearticlefull)
Create a Park
Wil je nog meer levels, dan kun je je uitleven op parken die door andere spelers gemaakt zijn of natuurlijk zelf een park bouwen. De Create a Park-feature hoort bij de Tony Hawk-games en werkt in deze remake makkelijk zat, al voelde ik niet echt de inspiratie om een vet park te bouwen. Andere gamers hebben die inspiratie gelukkig wel, dus kun je voldoende custom parken downloaden, compleet met uitdagingen en dat soort dingen.
Beperkte opties in multiplayer
Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4 beschikt ook over een multiplayermodus. Hier kun je met maximaal acht spelers allerlei minigames spelen. Ook hieraan heb ik uitstekende herinneringen, maar de multiplayermodus voelt nu iets te beperkt. Zo is er in de competitieve modus geen manier om invloed uit te oefenen op welke levels of welke minigames er gespeeld worden. De levels worden automatisch uit beide games gekozen en er is een playlist waaruit steeds minigames geselecteerd worden: beetje jammer. Er is dan wel weer een leuke nieuwe spelmodus: H-A-W-K. Hierin verstopt een speler deze vier letters in een level, waarna andere spelers ze moeten gaan zoeken. Heel erg spannend is het nu ook weer niet, maar het is een grappige toevoeging aan een multiplayermodus die wat mij betreft niet alles uit de game weet te halen.
Conclusie
Tony Hawk’s Pro Skater 3 + 4 speelt heerlijk en dat is het belangrijkst. Ben je bekend met de THPS-serie, dan pak je deze game op en skate je er zo mee weg. Het voelt lekker nostalgisch, maar dan in een moderner jasje en dat is natuurlijk ook nodig, want Tony Hawk’s Pro Skater 3 en 4 kwamen bijna vijfentwintig jaar geleden uit. Toch zal niet elke wijziging in goede aarde vallen. Tony Hawk’s Pro Skater 4 verliest in deze remake zijn eigen stijl, wat veel gamers best jammer zullen vinden. Daarnaast is een groot deel van de originele soundtrack verdwenen, terwijl juist voor Tony Hawk’s Pro Skater-games de soundtrack zo’n belangrijk onderdeel is. Het stond bij het spelen mijn spelplezier niet in de weg, maar vormt toch een kleine smetje. Desondanks is THPS 3 + 4 een heerlijk tussendoortje voor zomerse gamesessies, misschien wel vooral op de Nintendo Switch 2.
Redactie: Jurian Ubachs Eindredactie: Marger Verschuur