Atomfall
Atomfall is geen topgame, maar wel een game die weet te verrassen met een originele setting en diverse leuke gameplaysystemen, die de game net even anders maken dan andere games. Het spel geeft gamers een gevoel van avontuur wanneer ze alleen door de quarantainezone dwalen, Outlaws proberen te ontlopen of ruilhandel bedrijven met lokale handelaren. Hierbij geniet de speler veel vrijheid. Je bepaalt zelf waar je heen gaat, welke aanwijzingen je uitpluist en wiens kant je kiest, áls je al iemands kant kiest. De buitenomgevingen zijn prachtig; de stukken die zich binnen afspelen zijn wat minder overtuigend. Vechten werkt prima, maar vijanden zijn wel érg dom. Al met al is Atomfall een prima tussendoortje, maar waarschijnlijk geen game waaraan je over een aantal jaar nog vaak terugdenkt.
:fill(white):strip_exif()/i/2007356760.jpeg?f=thumblarge)
'The Bakery - 2h46': het eerste saveslot in mijn lijst van savegames in Atomfall wijkt af van alle andere slots. De rest van mijn voortgang verdeelde ik steeds over die andere slots, maar ik bewaarde deze specifieke savegame angstvallig. Waar de rest van de saves steeds meer richting het einde gingen, bleef deze specifieke savegame een momentopname waarin alles nog anders was. Ik had mezelf nog niet onmogelijk gemaakt bij de lokale soldaten. Ik was nog geen vijand van de Druids. Ik had nog geen moeilijke keuzes hoeven maken over wat ik wilde doen met mijn kennis van wat zich had afgespeeld rond de Windscale Power Plant. En het was ongeveer zestig seconden voordat ik een kogel in het voorhoofd van bakker Iris plantte.
Ik ben nooit meer teruggekomen bij die savegame, maar mijn twijfel over of ik die behoefte misschien ooit zou gaan voelen, zegt iets over Atomfall. Deze game van Rebellion, dat je kent van onder meer Sniper Elite, laat spelers namelijk vrij om een eigen weg te kiezen, eigen keuzes te maken en dus een eigen verhaal te creëren. Daarbij ligt het lot van personen en facties in de spelwereld vaak in jouw handen. Atomfall vertelt je daarbij niet wat je het best kunt doen. Er zijn verschillende belangen en diverse personen die je vragen hen te helpen. Welke keuzes je daarin maakt, is aan jou.
De Windscale-brand
Keuzes maken is lastig als je niet echt weet wat de bedoeling is. Toch is dat juist een belangrijk deel van de charme van Atomfall. De game begint wanneer je wakker wordt in een bunker en een gewonde wetenschapper je aanspoort om op te staan en zo snel mogelijk te zorgen dat je het quarantainegebied verlaat. Quarantainegebied? Ja. Je bevindt je namelijk nabij de kernreactoren van Windscale, waar in oktober 1957 een brand heeft gewoed. Het ‘Windscale accident' is de grootste kernramp die het Verenigd Koninkrijk ooit heeft meegemaakt. De brand zorgde voor een level 5-score op de International Nuclear and Radiological Event Scale. Ter vergelijking: de kernrampen bij Chornobyl en Fukushima staan bekend als level 7, het hoogste niveau op de schaal. Tot daar is de setting van Atomfall gebaseerd op de werkelijkheid. De game vertelt echter een alternatieve geschiedenis, waarin er een stuk meer aan de hand blijkt rond de Noord-Engelse kernreactoren dan in onze tijdlijn het geval was.
Wanneer je wakker wordt in de bunker, weet je uiteraard nog niet wat er speelt. Wel zie je zodra je uit die bunker komt in de verte de kernreactoren liggen, waaruit een vreemde, blauwe gloed lijkt op te stijgen. Je hoeft geen geleerde te zijn om te snappen dat dat niet helemaal goed zit. Ook je directe omgeving maakt dat duidelijk. Het landschap wordt getekend door kapotte, vervallen huizen, gestrande voertuigen, gecrashte helikopters en meer van dat soort tekenen dat de beschaving hier min of meer is stilgevallen. De gewonde persoon die je in de startbunker tegenkwam, heeft je meegegeven dat je op zoek moet naar The Interchange. Wat dat precies is, weet je nog niet, maar daar zouden de antwoorden moeten liggen op vragen die je op dat moment nog niet helemaal kunt formuleren.
:fill(white):strip_exif()/i/2007356760.jpeg?f=thumbmedium)