Overlord II

Twee turven

Wie de eerste Overlord en de daaropvolgende uitbreiding heeft uitgespeeld, weet dat er eigenlijk helemaal geen vervolg kan zijn. Het avontuur kwam voor de kwade genius uit het eerste deel tot een lelijk einde. Gelukkig had de oude Overlord oog voor vrouwelijk schoon, en door met de verschillende Mistresses uit het eerste deel aan te rommelen heeft hij blijkbaar een zoon geproduceerd, die over dezelfde magische krachten blijkt te beschikken als zijn ouwe heer.

Overlad

Overlord II begint als de nieuwe bad guy niet meer dan twee turven hoog is. De schattige Overlad is door de trouwe Minions van zijn vader ondergebracht in een stadje aan de ijzige randen van de bewoonde wereld, ver van het centrum van de macht. Die macht is overgegaan in de handen van het Glorious Empire - overduidelijk geïnspireerd op het Romeinse rijk in zijn decadente nadagen. De glorieuze regelneuroten streven orde en discipline na en zijn niet vies van arrogant machtsmisbruik. Tegenspraak wordt niet geduld en zoiets ongrijpbaars als magie al helemaal niet. Vandaar dus dat de legioenen van het Empire stad en land doorkruisen, op zoek naar magische krachten.

Als de legioenen het winterse Nordberg naderen, begint het spel. De jonge Overlord wordt door zijn jeugdige speelkameraadjes gepest omdat hij anders is. Als de dreumes echter ontdekt dat hij magische gaven heeft, neemt hij onverbiddelijk wraak. Zodra hij voor het eerst magie gebruikt, duiken ook de eerste Minions op, die in de knul hun nieuwe meester erkennen. Het kind wordt echter zonder pardon over de stadsmuur geflikkerd als de troepen van het Glorious Empire voor de poort staan en eisen dat iedereen die over magische krachten beschikt wordt uitgeleverd. Met behulp van de Minions weet de jonge Overlord echter te onstnappen aan de soldaten. Het zorgt ervoor dat de jonge Overlord een flinke hekel krijgt aan zowel de bewoners van Nordberg, als aan het arrogante Glorious Empire.

Quattro Minioni

De kleine Overlad dient alleen maar om je wegwijs te maken in het spel. Na de introductie is de jongen opgegroeid tot een Overlord van ouderwets formaat en dan wordt het weer een aangenaam vertrouwde game. Je hebt daarbij de beschikking over de eerste Minions, de stevige Browns. Dat maakt ook meteen duidelijk dat veel hetzelfde is gebleven in Overlord II. Na de Browns krijg je ook weer de Reds, die van afstand vuurballen gooien, en de Greens die de vijand van achter proberen te besluipen. De Blues hebben genezende gaven, net als in het eerste deel. Hoewel er overduidelijk aan de besturing van het spel is gesleuteld, is de opzet grotendeels hetzelfde gebleven. Grofweg bestuur je de Overlord met de linker- en de Minions met de rechterknuppel. Wel is duidelijk dat de besturing prettiger is dan die van het eerste deel. Vooral de Minions bewegen beter en ze zitten minder vaak vast. Ook de cameravoering is beter dan die in het origineel, waarin je iets te vaak op een knop moest rammen om de Overlord weer netjes op z'n rug te kijken. Dat is hier niet meer nodig.

Video (Overlord2_Trailer02.flv)

Wolven

De kleuren van de Minions mogen hetzelfde zijn als in het origineel, er is wel degelijk een belangrijk verschil. Je volgelingen kunnen nu namelijk op de rug van een beest plaatnemen. De Browns kunnen op een wolf klimmen, de Reds op een vuurspuwende salamander en de Greens op een flinke spin. Dat heeft belangrijke voordelen. Zo worden Browns op de rug van een wolf niet alleen extra sterk, ze hebben ook de mogelijkheid om tegenstanders met een verrassingsaanval omver te kegelen. Die optie is vooral handig als je de geordende troepen van het Glorious Empire tegenover je hebt staan. Naar goed Romeins gebruik trekken ze in een vierkante en vooral gesloten formatie op. Zolang de formatie gesloten blijft, zijn de soldaten moeilijk te verslaan. Als je er echter voor kunt zorgen dat er paniek uitbreekt, zijn de soldaten op zichzelf aangewezen en zul je ze al snel ongeordend rond zien rennen.

Een horde Browns op wolven is een aardig wapen tegen een dergelijke georganiseerde groep. Een formatie staat meestal onder leiding van een centurion, die de orde bewaakt. De snelste manier om de formatie te breken, is het uitschakelen van de centurion. Als die om zeep is geholpen, is het moraal van zijn troepen duidelijk lager. Wie dus niet over een horde Browns op wolven beschikt, kan altijd nog proberen de centurion van afstand te laten bekogelen door Reds, of hem laten besluipen door Greens. Dat maakt Overlord II, net als z'n voorganger, een onverwacht tactisch spel. Laat je niet misleiden door het vrolijke uiterlijk, de game heeft meer diepgang dan je wellicht in eerste instantie denkt.

Possession

De Overlord is ondertussen nog steeds de kwade genius op de achtergrond, die toeziet hoe de Minions in zijn opdracht moorden en roven. Als het moet staat hij zelf ook zijn mannetje, gewapend met een zwaard of bijl van stevige proporties, maar het kan geen kwaad hem lekker op de achtergrond te houden. Indien nodig kan hij ook nog terugvallen op zijn magische krachten. Die zijn niet alleen handig in de strijd. De leukste spell die de nieuwe Overlord heeft geleerd is misschien wel Possession, waarbij zijn geest tijdelijk in het lichaam van een Minion kan treden. Daarmee kan hij op plekken komen die hij normaal gesproken niet kan bereiken, om daarna met één druk op de knop weer terug te keren in zijn eigen lichaam. De spreuk is echter alleen bruikbaar bij zogenaamde Possession Stones, en daar zijn er niet heel veel van.

Ballista

Er zijn meer verrassingen die af en toe opduiken. Zo heeft het Glorious Empire, naar Romeins voorbeeld, enorme wapens, zoals de ballista en de trebuchet, die de krijgers gebruiken om stadjes als Nordberg op de knieën te dwingen. Als het je lukt om het bewakende legioen te verslaan, kun je je Minions inzetten om het apparaat te bemannen en zelf de besturing ter hand nemen, waarna het prijsschieten is op de overgebleven glorieuze troepen. De bediening van het enorme wapentuig is even wennen, maar na een paar projectielen vallen de vijandige legionairs met bosjes. Er zit overigens ook wat meer beweging in het spel. Zo kom je dit keer zo nu en dan een lift of boot tegen. Niet direct spectaculair, maar in de voorganger zaten dergelijke zaken niet, en het maakt de variatie er alleen maar groter op.

Kwaad, kwader, kwaadst

Net als in het eerste deel is de Overlord 'slecht' of 'nog veel slechter'. Toch had je als Overlord daarin ook weer niet zo heel veel te kiezen in het eerste deel. In de opvolger probeert ontwikkelaar Triumph Studios keuzeopties in te bouwen die wat meer gevolg hebben. Zo is het nog steeds zo dat je Life Force wint van de vijanden die je uitschakelt. Je rooft hun ziel als het ware, die korte tijd boven het slagveld blijft zweven. Je kunt die Life Force oppikken, of het je Minions laten doen. Voor elke Life Force die je oppikt, kun je een nieuwe Minion oproepen uit de bronnen die aan het begin van elk level staan. Aangezien je heel wat Minions zult verliezen in de strijd, is het goed om je voorraad Life Force op pijl te houden. Dat principe is in zijn geheel naar Overlord II overgewaaid.

Terug naar de keuze tussen 'kwaad' en 'kwader'. In dit nieuwe deel kan de Overlord een stad aan zich onderwerpen. Dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot, maar als de stad eenmaal is gevallen krijg je twee opties voorgelegd: je kunt je Minions opdracht geven de resterende bevolking in zijn geheel uit te moorden, met als prettige bijkomstigheid dat je dat direct een flinke voorraad Life Force oplevert, maar je kunt de bevolking ook genade schenken. Als je daarvoor kiest, is de bevolking voortaan aan je onderworpen. Ook dat levert Life Force op. De bevolking belooft je een kleine, maar constante toevoer van nieuwe Life Force. Je kunt kiezen waar je behoefte aan hebt.

Zeehondjes

Verder neemt Triumph Studios in Overlord II weer van alles op de hak. Cherubijntjes zijn hier allesbehalve schattig en Pandaberen zijn niet klein en al helemaal niet lief. Zeehondjes zijn wel schattig, je zult ze zelfs nooit schattiger hebben gezien, maar ze moeten wel dood, want je hebt nu eenmaal behoefte aan Life Force. Triumph komt met alle wreedheden weg doordat het weer een kleurrijke, haast vrolijke wereld heeft geschapen waarin al het geweld aandoet als dat in Tom en Jerry. Die vrolijke wereld is dit keer vooral grootser dan in het eerste deel en toen was hij al aan de maat. Ravijnen zijn dieper, steden zijn groter, bossen uitgestrekter en er is een zee waar op kan worden gevaren. Rondom de verzinsels van Triumph is weer een verhaal gevlochten door Rhianna Pratchett, dat opnieuw uitmondt in de nodige snedige dialogen en oneliners. We kunnen alvast verklappen dat de humor in Overlord II van hetzelfde niveau is als die in het origineel.

Voorlopige conclusie

Ten opzichte van het origineel belooft Overlord II meer van hetzelfde, maar dat lijkt in dit geval geen nadeel. Het is een opgevoerde versie van het orgineel, met een engine die tot meer in staat is, een wereld die grootser is dan het origineel, besturing die vertrouwd aanvoelt maar wel sterk is verbeterd en een geheel nieuw verhaal dat omlijst wordt met prima dialogen. De gameplay is grotendeels hetzelfde, maar hij biedt verrassend veel tactische mogelijkheden.