Rise of the Argonauts

Jason en de Argonauten

Verrassingen bestaan bijna niet meer in gamesland. Informatie over games ligt voor het oprapen op internet en uitgevers stellen een uitgebreid traject samen om hun potentiële doelgroep ver voor de release van een game goed op de hoogte te brengen van wat er komen gaat. Zo worden games als Grand Theft Auto, Fallout, Fable en Call of Duty 'langverwachte' games. Doordat we zo vroeg al zoveel zien en zelfs games spelen die nog niet uit zijn, zijn positieve verrassingen zeldzaam. Gelukkig glipt er eens in de zoveel tijd een game doorheen die zich als 'sleeper hit' lijkt te kwalificeren. Codemasters' role-playing game Rise of the Argonauts is zo'n spel.

Getest op: Playstation 3
Ook verkrijgbaar voor: Xbox 360, pc

Het 'echte' verhaal

Het spel is duidelijk gebaseerd op het verhaal van Jason en de Argonauten. De mythe vertelt het verhaal over Pelias en Jason. Pelias was de heerser van het eiland Iolcus - met een i aan het begin - nadat hij de troon van zijn halfbroer, de rechtmatige koning Aeson, had afgenomen. Pelias vermoordde Aeson's kinderen, maar door een list wist Alcimede, de vrouw van Aeson, baby Jason te redden. Pelias kreeg vervolgens van een orakel te horen dat hij zou moeten oppassen voor een man op één schoen. Jaren later ontdekte Pelias tijdens Spelen op het eiland een man in het publiek met slechts één sandaal: Jason. Doordat er veel gasten aanwezig waren, kon Pelias zijn neef niet vermoorden. In plaats daarvan stelde Pelias dat Jason het Gulden Vlies zou moeten vinden, alvorens hij de hem toebehorende plek op de troon zou mogen innemen. Na een lange reis langs verschillende eilanden vond Jason the Golden Fleece en hij keerde terug naar Iolcus.

In Rise of the Argonauts wordt dat verhaal als uitgangspunt genomen, maar ontwikkelaar Liquid Entertainment heeft voor een vrije aanpak gekozen. Veel elementen uit het originele verhaal komen terug in het spel, maar niet precies in de vorm zoals ze in de mythe staan beschreven. Zo begint Jason's quest in het spel wanneer zijn vrouw, Alceme, wordt doodgeschoten door mysterieuze krijgers. Het Gulden Vlies wordt neergezet als de sleutel om Alceme weer terug te brengen naar het rijk der levenden. Jason gaat samen met Hercules, in het spel de eerste en trouwste Argonaut, op pad om het door goden geschapen Vlies te vinden. Pelias, in het spel de rechterhand van koning Jason, mag zolang op Iolcus passen.

Vrije aanpak

Het verhaal van Rise of the Argonauts zit vol herkenbare elementen, voor mensen die in hun opleiding of uit persoonlijke interesse iets hebben meegekregen van de Griekse oudheid. Zo leidt de reis naar het oude Mykene, het geheimzinnige eiland Delphi en de duistere onderwereld waar de Godin Hecate het voor het zeggen heeft. Het verhaal kent bovendien talloze raakvlakken met andere verhalen uit de Griekse oudheid, die in 'de werkelijkheid' niets met Jason en de Argonauten hadden te maken. Zo kom je in Mykene Daedalus tegen, die op de vlucht is voor spionnen van Koning Minos, uit wiens doolhof hij samen met zoon Icarus was ontsnapt. Een bekend verhaal, dat niets te maken had met Jason en zijn Argonauten. Voor iedereen die de Griekse mythologie een warm hart toedraagt, is het echter mooi om oog in oog te staan met de legendarische smid.

Dat geldt misschien nog wel meer voor de ontmoeting met een andere legendarische Griekse held: Achilles. De glorietijd van Achilles speelt zich vooral af rond de Trojaanse oorlog - je kunt je zelfs afvragen of de krijger wel in leven was in de tijd dat Jason op zoek ging naar het Gulden Vlies. Toch is het leuk om zij aan zij te vechten met de stronteigenwijze vechtersbaas. Blijkbaar zijn de geschiedschrijvers nogal overtuigd van de arrogantie van Achilles, want net als in Troy zoekt de zoon van godin Thetis vooral naar vrouwen, drank en eervolle daden die zijn naam een plaats in de historie bezorgen.

Ontwikkelen met goden

De setting is dus zeer sterk, niet in de laatste plaats omdat Liquid Entertainment heeft ingezien een beter verhaal te kunnen afleveren door er creatief mee om te gaan. Dat maakt natuurlijk nog geen goed spel, sterker: Rise of the Argonauts zou niet de eerste game rond de oudheid zijn die volledig flopt. Ancient Wars: Sparta was veel te simpel opgezet en Fate of Hellas kon door de matige uitwerking geen voet aan de grond krijgen.

Dat lot lijkt Rise of the Argonauts bespaard te blijven. Behalve over een goede setting met sterk uitgewerkte personages, beschikt het spel namelijk over prima gameplay. Deze wordt langzaam geïntroduceerd en daarna uitgediept. Rise of the Argonauts is een rpg met een redelijk potje actie daarbij. Globaal gezien kent het twee hoofdonderdelen: vechten en praten. Hoewel Rise of the Argonauts zich niet al te vernieuwend mag noemen, is de verdeling tussen beide onderdelen wel opvallend. Het vechten heeft namelijk geen directe gevolgen voor de ontwikkeling van Jason.

Kies je God

In een rpg speelt de ontwikkeling van het personage waarmee je speelt uiteraard een grote rol, en dat is in Rise of the Argonauts niet anders. De sleutel ligt in de keuzes die je maakt tijdens gesprekken die je voert in het spel. Hierbij krijg je meestal vier keuzes, waarbij elke keuze aansluit bij één van vier goden; Ares, Hermes, Apollo of Athene. Even kort door de bocht: Ares biedt meestal een strijdlustige of agressieve oplossing, Hermes probeert in elke situatie zoveel mogelijk eigen voordeel te behalen, Apollo houdt er een vriendelijke kijk op na waarbij waarheid hoog in het vaandel staat, terwijl Athena waarheid combineert met rechtvaardigheid, hoe hard dat soms ook kan zijn. In elke situatie moet je keuzes maken, die de band met een van de goden versterken.

Hiermee doet Rise of the Argonauts het anders dan de meeste andere rpg's. Liquid Entertainment heeft daar een simpele verklaring voor. De studio ziet de keuzes die je in andere rpg's voorgeschoteld krijgt als 'fake choices'. Er is namelijk vrijwel altijd een 'goede' keuze, een 'foute' keuze en er zijn een paar opties ter opvulling. De goede keuze levert je dan bonus op, de foute keuze straf, en de opvullers stellen de vraag soms opnieuw of houden het midden tussen goed en fout. In Rise of the Argonauts heb je geen goed of fout, maar alleen de keuze voor de richting van een bepaalde god. Je eigen morele waarden bepalen achter welke god je uiteindelijk aanloopt.

Die keuzes maak je niet voor niets. De ontwikkeling van je personage werkt namelijk via het vrijspelen van God Powers. Deze kun je kopen door alignment met een god te verdienen, waardoor je steeds meer krachten kunt bemachtigen. Je voelt het al aankomen: daarin moeten keuzes worden gemaakt. Elke god richt zich op een bepaalde specialiteit, die verband houdt met het vechten met een van de drie wapens die Jason bij zich draagt. Ares zorgt voor bonussen voor vechten met een knots, Hermes steunt hen die met een zwaard vechten, Athena ziet het liefst speervechters en Apollo richt zich met name op het schild en andere vormen van verdediging.

Je bent vrij om te kiezen voor welke bonussen je kiest. Je kunt vrijwel al je daden omzetten in punten voor een goede relatie met de god van je keuze. Het afmaken van vijftig soldaten levert je bijvoorbeeld een 'deed' op, die je kunt inwisselen bij een van de goden. Daarmee kun je vervolgens weer nieuwe God Powers 'kopen' bij de betreffende god. Ik richtte me vooral op Hermes en Apollo. Hermes verbeterde mijn zwaardvechtkunsten met zijn krachten, terwijl Apollo me in leven hield. In de hoogste categorie van Apollo's krachten kun je onder meer krachten kopen die zorgen voor doorlopende regeneratie van je levensbalk, terwijl ik met een van de krachten van Hermes alle vijanden tijdelijk sterk kon vertragen, zodat ik eventjes ongestoord op ze in kon hakken.

Vechten met Goden

Behalve via de God Powers, verbetert Jason zich ook door steeds nieuwe wapens en armor te krijgen. Dit hangt meestal samen met het voltooien van bepaalde delen van het verhaal. Zo zal elke plek die je bezoekt je wel een of twee nieuwe dingen opleveren. Of dat altijd een verbetering is, moet je zelf nagaan. Ook hier geldt namelijk weer dat wapens vooral verschillende voordelen bieden, die vaak niet beter of slechter zijn dan het vorige wapen dat je had. Natuurlijk is de wapenuitrusting die je uiteindelijk hebt, sterker dan je eerste setje wapens, zo eenvoudig is het ook wel weer. Mijn uiteindelijke zwaard activeerde uit zichzelf een bepaalde kracht van Athene, waardoor ik tijdelijk door hordes soldaten kon maaien, als een warm mes door de boter.

Niet moeilijk

Hordes soldaten, inderdaad. Hoewel ook dialogen een grote rol spelen in Rise of the Argonauts, zal er een flink potje moeten worden geknokt. Je zult vooral veel Ionian soldaten en Blacktongues tegenkomen, waarvan je er uiteindelijk een paar honderd afslacht. Per gedeelte van het verhaal zul je ook steeds een bepaald eindbaasgevecht moeten leveren. Daarbij is het, op een enkele uitzondering na, meestal direct duidelijk wat de bedoeling is. De moeilijkheidsgraad ligt niet al te hoog, je zult dus vrij vlot door het spel kunnen komen.

Dat laatste is overigens wel afhankelijk van welke god je volgt. Ik begon als aanhanger van Apollo en bereikte daardoor vrij snel het hoogste niveau van de God Powers van Apollo, wat me healing powers en regeneration opleverde. Met die krachten in bezit dook de moeilijkheidsgraad flink naar beneden, waardoor je zou kunnen stellen dat de balans in de God Powers soms ver te zoeken is. Aan de andere kant: het zijn God Powers, het zou een beetje raar zijn als de goden aan kwamen zetten met mietjes-krachten. Toen ik echter zowel de Apollo- als Hermes-krachten had die ik wilde hebben, hakte ik me wel heel makkelijk richting het eindgevecht, dat met name dankij regeneration ook vrij eenvoudig was.

Het vechten doe je soms alleen, maar vaak ook met andere Argonauten aan je zijde. Soms schrijft het spel voor welke Argonauten je meeneemt aan land, en andere keren mag je zelf kiezen. Deze keuze is tot op zekere hoogte belangrijk, want de Argonauts hebben zo hun eigen stijl. Achilles schakelt zijn vijanden vrij makkelijk uit, maar vecht voor zichzelf. Hercules heeft een aanval waarbij hij veel vijanden op de grond gooit, waarna het voor jou een koud kunstje is ze koelbloedig neer te steken. Zelf ben je uiteraard ook flink bezig met heel veel hakken, al is dat niet altijd de beste aanpak. Je kunt in Rise of the Argonauts vaak beter een aanval vanuit een andere actie uitvoeren, aangezien dat meestal een bonus oplevert. Aanvallen vanuit een blok of vanuit een 'dodge' levert bijvoorbeeld een sterkere aanval op.

Wapen wisselen

Een ander belangrijk element in de gameplay is het wisselen van wapen tijdens de gevechten. Uiteraard hebben we al vaker spellen gezien waarin je tijdens een gevecht van wapen kunt wisselen, maar in Rise of the Argonauts kun je tijdens een combo wisselen van wapen, wat dan ook nog specifieke animaties oplevert. Denk bijvoorbeeld aan een combo waarbij Jason eerst met zijn knots een schild kapot mept, om de vijand vervolgens met zijn zwaard doormidden te slaan. Het onderschrijft de diepgang die in het vechtsysteem zit, ondanks dat het op het eerste gezicht alleen simpel hakwerk lijkt te zijn.

Het is voornamelijk dit vechtsysteem dat ervoor zorgt dat Rise of the Argonauts behoorlijk verslavend werkt. Ik heb het spel in twee lange speelsessies uitgespeeld, en dat alleen maar omdat het spel te lang was om in één ruk uit te spelen; Rise of the Argonauts zal je, als je er op een normale manier doorheen gaat, rond de vijftien uur bezighouden. Het nadeel is wel dat je daarna min of meer klaar bent met het spel. Natuurlijk kun je het verhaal nogmaals doorspelen en dan kiezen voor andere goden en God Powers, maar of dat net zoveel plezier zou opleveren is nog maar de vraag. Wel is het zo dat je, als je besluit met een ander wapen te vechten, andere animaties gaat zien tijdens de gevechten. Interessanter is het echter om te bekijken wat voor extra's we later nog kunnen verwachten. Feit is dat delen van het spel, die al getoond zijn tijdens preview-events, uiteindelijk niet in het spel zelf zitten. Dat zou kunnen duiden op downloadable content.

Geen goddelijke afwerking

Zo beschikt Rise of the Argonauts over een goed systeem buiten de gevechten om, en het vechten is vermakelijk en verslavend genoeg om constant leuk te blijven. De echte kracht van het spel zit echter niet eens zozeer in de gameplay, of zelfs in de setting. Het is de presentatie, de 'delivery' van hetgeen aangeboden wordt, dat je vastzuigt aan het spel. De setting is weliswaar sterk en uitermate geschikt om mooie verhalen van te bouwen, maar dan moet dat nog wel op een goede manier gecommuniceerd worden.

Een mythe beleven

Rise of the Argonauts slaagt hierin met vlag en wimpel. De voice-acting is sterk en zeer geloofwaardig en het perspectief dat je krijgt voorgeschoteld past ook bij het spel. Tussen de gameplay door zie je tussenfilmpjes waarbij je op de hoogte wordt gebracht van de bezigheden van je vijanden. Zo ben je dus een 'alwetende' gamer. Dat gaat misschien ten koste van het gevoel van avontuur, want je hebt al vroeg door waar het spel op uit zal draaien. De keuze draagt echter wel bij aan het gevoel van een verhaal doorspelen. Het is alsof je aan het lezen bent over een mythe, maar in plaats van letters en woorden te lezen, alles live ziet gebeuren.

Rise of the Argonauts zal niet door het leven gaan als de mooiste game van 2008. Desondanks ziet het spel er prima uit. Liquid Entertainment heeft niet gekozen voor al te realistische character models, en dat past prima bij het thema. De omgevingen zijn sfeervol, of je nu in Mykene rondloopt of door de bossen van Saria banjert. Ook de animaties verdienen een vermelding: het vechten oogt soepel en Jason haalt verschillende speciale bewegingen uit, die verband houden met zijn omgeving, wat voor extra spektakel zorgt.

Onafgewerkt

Toch laat Rise of the Argonauts juist in de afwerking steekjes vallen. Dit was vooraf een van de redenen waarom ik het spel niet zag als aankomende topper: het hing aan elkaar van de grafische bugs. Dat is in het uiteindelijke spel uiteraard verminderd, maar nog steeds zul je in Rise of the Argonauts teveel fouten tegenkomen. Een simpel voorbeeld: als je door een poort loopt, moet je redelijk in het midden lopen. Loop je iets teveel naar de linker- of rechterkant van de doorgang, dan word je gehinderd door een onzichtbare muur. Dit zijn sullige foutjes die het spel beroven van een topscore, want zulke dingen zien we in goede spellen al jaren niet meer. Ook de mate waarin je framerate-drops tegenkomt ligt ver boven wat we tegenwoordig gewend zijn. Het zorgt ervoor dat Rise of the Argonauts een beetje onafgewerkt overkomt, en dat is jammer.

Conclusie

Rise of the Argonauts is een zeer sterke rpg, en dat zag ik vooraf zeker niet aankomen. De setting van het verhaal van Jason en de Argonauten werkt prima, vooral omdat Liquid Entertainment voor een zeer vrije aanpak heeft gekozen en er aansprekende figuren van een aantal andere verhalen bij heeft getrokken. Het ontwikkelen van je personage werkt op een originele manier. Het systeem met de goden is bovendien extra interessant omdat het een directe link heeft met de gameplay. De keuzes die je buiten de gevechten om maakt, bepalen op welke manier je het best kunt vechten. De variatie die hierin kan worden aangebracht zorgt ervoor dat Rise of the Argonauts best een tweede keer kan worden gespeeld. Dan zul je je echter wel over een behoorlijk aantal bugs en grafische foutjes heen moeten zetten, want in dat opzicht is Rise of the Argonauts verre van perfect.

Op de techniek zou je het spel volledig kunnen afbranden, maar ben je niet het type dat zich laat afschrikken door wat bugs of technische onvolkomenheden, dan heb je aan Rise of the Argonauts een rpg die je in je kast best in de buurt van Fallout 3 en Fable II neer mag zetten. Zeker als je enigszins bekend bent met verhalen uit de oudheid, weet Rise of the Argonauts te intrigeren. Zozeer zelfs, dat het spel me bij vlagen deed denken aan de meeslependheid van Star Wars: Knights of the Old Republic en Jade Empire. Die toppers weet Rise of the Argonauts niet te evenaren, maar dat Codemasters trots mag zijn op deze rpg, staat vast.

Pluspunten

+ Uitstekend gebruik van setting en verhaal
+ Vechtsysteem
+ Ontwikkeling personage via goden
+ Aanpak doet denken aan Kotor, Jade Empire

Minpunten

- Bugs en grafische foutjes
- Moeilijkheidsgraad niet hoog
- Camerastandpunt soms onoverzichtelijk
- Waar zijn de geschrapte delen van het spel gebleven?

Cijfer: 8,0

Titel	Rise of the Argonauts
Platform	Xbox 360, PS3, pc
Ontwikkelaar	Liquid Entertainment
Uitgever	Codemasters
Releasedatum	Inmiddels verschenen