Resistance 2

Hectiek

Toen anderhalf jaar geleden de Playstation 3 in Europa werd gelanceerd, was daar plots de first-person shooter Resistance: Fall of Man van ontwikkelaar Insomniac Games. Groot geworden in de wereld van vrolijke platformgames, bewees de studio met deze game ook in staat te zijn een degelijke shooter vol variatie te kunnen ontwikkelen. Hoewel het een prima game was, werd Resistance niet de 'system seller' waar Sony op had gehoopt. Toch wordt juist deze franchise nu als PS3-exclusive van stal gehaald om de console in deze belangrijke verkoopperiode te slijten. Tweakers.net onderzocht of Resistance 2 voldoende verzet kan bieden tegen al het andere schietgeweld van de afgelopen maanden.

Getest op: Playstation 3 (exclusieve titel)

De openingsmissie van de singleplayer campagne blijkt op veel fronten een aardig accurate voorbode van wat zich daarna ongeveer negen uur lang op je beeldscherm afspeelt. Aan het einde van de eerste missie heb je een arsenaal met behoorlijk uiteenlopende wapens in handen gehad. Zo is er de Magnum, waarvan de kogels na inslag met een druk op de knop nog eens tot ontploffing kunnen worden gebracht. Of wat te denken van de Bullseye, waarvan de secundaire vuuroptie het mogelijk maakt een doelwit te 'taggen', zodat kogels zelf hun doel zoeken - mits ze onderweg geen obstakels tegenkomen. Je maakt in de eerste missie ook kennis met de schaal waarop Resistance 2 zich afspeelt, als je met een raketwerper een honderden meters hoge robot moet uitschakelen, te midden van tientallen op elkaar schietende strijdkrachten. Gevarieerde wapens, schaal en hectiek; de belangrijkste basisingrediënten geeft Resistance 2 vroeg in het spel prijs.

De eerste stapjes

Voordat je de eerste stappen in deze openingsmissie zet, zul je eerst de intro moeten doorlopen. In een alternatieve geschiedenis, waarin de Tweede Wereldoorlog nooit heeft plaatsgevonden, is de mensheid tegen een nog veel grotere dreiging aangelopen: Chimera. Deze monsterlijke verschijningen, die eens mensen waren, hebben in het eerste deel van het spel hun invasie van het Europese continent en Engeland met succes afgesloten. Nu hebben ze hun zinnen op Amerika gezet. Voordat ook de Verenigde Staten vallen zullen ze echter nog even langs Nathan Hale moeten. Deze geïnfecteerde protagonist uit het eerste deel is namelijk getraceerd en toegevoegd aan de elitaire Sentinel-strijdkrachten die het verzet in Amerika leiden.

Betrokken ervaring

Terwijl de meeste first-persoon shooters weinig tot geen kracht uit hun verhaallijn putten, weet Resistance 2 zich op dit vlak bovengemiddeld te presenteren. Verwacht geen ingewikkelde personages met meerdere lagen, Oscar-waardige dialogen of geniale plotwendingen, maar wel een geloofwaardige setting die je bij het verhaal weet te betrekken. Daar staat de alternatieve tijdslijn, in combinatie met een schijnbaar onoverwinbare vijand en de urgentie die de sluimerende besmetting van Nathan Hale met zich meebrengt voor garant. Van het begin tot het eind zul je betrokken blijven bij zowel het hoofdpersonage als bij zijn belevenissen.

Afwisseling

Verhaalvertelling en karakterontwikkeling geven absoluut meerwaarde aan een shooter, maar uiteindelijk is de schietactie natuurlijk het meest essentiële onderdeel van games in dit genre. Volgens de statistieken over mijn gamesessies legden 11479 Chimera het loodje voordat ik de conclusie trok dat de confrontaties met dit monsterlijke tuig bijzonder onderhoudend zijn. Vooral de eerdergenoemde variatie in wapens zorgt daarbij voor veel afwisseling. Bovendien word je regelmatig gedwongen om van wapen te wisselen, zodat je het hele assortiment - van tijdvertragende sniper rifle tot aardse granaatwerper - meerdere malen gebruikt.

Fysieke beleving

Ondanks dat de wapens - waarvan je er twee tegelijkertijd kunt dragen - stuk voor stuk goed aanvoelen en unieke voordelen hebben, mis ik helaas de 'fysieke inslag' bij het raken van vijanden. Een onmiskenbare karaktertrek van een sterke shooter is dat je elke kogel die raak is 'voelt'. Je proeft bijna dat het lood een schouder, dijbeen of schedel binnendringt en Resistance2 mist deze beleving een beetje. Het voelt goed om de Chimera neer te maaien, vooral vanwege de overtuigende animaties waarmee op je af rennende tegenstanders neergaan, maar soms mis ik dat rauwe gevoel van een perfecte voltreffer. Daarnaast zijn er af en toe problemen met de balans. Meestal loop je vlot genoeg door dit uitdagende avontuur heen, maar net iets te vaak blijkt de tegenstand wat al te agressief en de aanwezige dekking niet afdoende. Bezien in het geheel is het geen ramp dat dit gebrek aan balans af en toe de kop opsteekt, maar het leidt soms tot storende trial-and-error momenten.

Variatie

Gelukkig leggen gevarieerde locaties, het level-design en de imposante schaal van de confrontaties meer dan genoeg gewicht in de schaal, zodat we het gebrek aan fysieke beleving en een af en toe scheve balans lachend wegwuiven. Neem bijvoorbeeld de locaties, waarin variatie hoogtij viert. Wat begint als een relatief normale veldslag leidt al snel langs een onderwaterbasis, een afgelegen houtkappersdorp, het Chicago uit de jaren '50 van de vorige eeuw en, niet te vergeten, futuristische corridors in de immense schepen van de Chimera. Het ene moment is Resistance 2 een overduidelijke first-person shooter in een alternatief verleden, terwijl je een ogenblik later lijkt te zijn beland in een typische corridor-shooter á la Doom.

Groot, groter, grootst

De gebieden waar de strijd plaatsvindt kennen niet alleen veel variatie, ze zijn ook met een waanzinnig oog voor detail opgebouwd. Tussen de bomen van het houthakkersdorp Orrick vinden we een half gezonken stoomboot. In een buitenwijk van Chicago dragen muurschilderingen, ouderwetse radio's, architectuur en valse reclameborden bij aan een onberispelijke geloofwaardigheid. Knipperende lampjes, gitzwarte metalen deuren en de verticale bouw van het interieur van de schepen van de buitenmenselijke indringers doen hetzelfde. Overal waar je kijkt lijkt iemand van Insomniac bezig te zijn geweest met het toevoegen van details die ervoor zorgen dat de speler de unieke beleving vasthoudt. In de uitgestrekte gebieden is het totaalplaatje op het eerste zicht niet altijd perfect, maar als je goed om je heen kijkt blijken functionele details in overvloed aanwezig.

Monsters als wolkenkrabbers

Een laatste troef in de singleplayercampagne is de schaal. Resistance 2 gaat massaliteit zelden uit de weg. In iedere missie kom je voor confrontaties te staan waarbij tientallen schietgrage tegenstanders het tegen je opnemen. Geen enkele baas lijkt minder dan honderd meter hoog, en het hoogtepunt is een reusachtig monster dat boven de wolkenkrabbers van Chicago uit torent. Bovendien zijn je eigen manschappen nooit te beroerd om het niveau van grootsheid en chaotische kogeluitwisselingen nog wat op te krikken. De singleplayer campagne van Resistance 2 is zonder meer een enerverend en geslaagd avontuur. Wat schoonheidsfoutjes en ruwe randjes daargelaten, komt zelfs de meest verstokte schietfanaat in situaties terecht van een niveau dat bij de concurrentie niet te vinden is.

Multiplayer

Tot zover de nodige informatie voor de enkeling die slechts offline rondwaart. Een beetje first-person shooter heeft naast een fatsoenlijk singleplayer- een zo tijdloos mogelijk multiplayer-element in de aanbieding. Verrassend genoeg - dit gezien de tijd en energie die er in de singleplayermodus is gestoken - blijkt Resistance 2 ook een multiplayerbeleving te bieden waar de concurrentie belangrijke lessen uit kan trekken.

Met z'n allen

Om met het belangrijkste multiplayerpunt te beginnen: maar liefst zestig spelers kunnen het tegen elkaar opnemen, in levels die nooit te klein of te groot aanvoelen voor zoveel volk. De servers doen uitstekend dienst, net als de grotendeels klassieke modi als Team Deatchmatch, Deathmatch of Capture the Flag. Meer toegespitst op de grote hoeveelheid spelers is de skirmish modus. Hierin worden de dertig spelers uit jouw team onderverdeeld in kleinere squads, die de uitgedeelde missiedoelen eerder moeten behalen dan een squad van de tegenpartij. Deze rat race werkt zo goed dat het behalen van de overwinning online zelden belangrijker is geweest. Hetzelfde geldt overigens voor Deathmatch met maximaal zestig man; competitiever dan dit wordt een online game niet.

Klassen

Heb je zin in wat meer samenwerking, dan is er behalve de competitieve multiplayer ook een co-op-mogelijkheid waarbij maximaal acht spelers het online of offline tegen elkaar kunnen opnemen. Helaas is er niet de mogelijkheid om de missies uit de verhaallijn samen door te spelen, maar de nieuwe opzet van een aantal kortere campagnes waarvan de missiedoelen over uiteenlopende locaties zijn verdeeld is een uitermate goede toevoeging aan het uitstekende pakket. Je zult daarbij eerst moeten kiezen met welke klasse je wilt spelen, waarbij de keuzemogelijkheden bestaan uit Medic, Soldier en Spec Ops. De Soldier is de brute kracht, de Medic gebruikt zijn geweer om levensenergie uit tegenstanders te onttrekken en die energie vervolgens aan teamgenoten uit te delen, terwijl de Spec Ops. ervoor moet zorgen dat iedereen van munitie is voorzien.

Ervaringspunten

Deze op het oog simpele rolverdeling brengt aardig wat extra diepgang met zich mee, waardoor de coöperatieve modus allesbehalve een ondergeschoven kindje is. Om het helemaal af te maken begin je in Chicago en zul je andere locaties langzamerhand vrijspelen, verdien je ervaringspunten om levels binnen je klasse te stijgen, kun je op bepaalde niveaus nieuwe upgrades en accessoires kopen en voor de verzamelaar zijn er voldoende mogelijkheden om medailles en lintjes te verdienen.

Conclusie

Het einde van de allereerste missie voorspelde dat Resistance 2 veel goeds in zich heeft, maar je weet pas hoe goed het spel precies is als je elk facet ervan hebt ervaren. Ben je klaar met de grootse en intense singleplayer campagne, dan wachten online talloze uren verslavend en kwalitatief uitstekend vermaak. De schoonheidsfoutjes en ruwe randjes die Resistance 2 heeft verdwijnen nooit, maar al het goede in de titel zorgt ervoor dat de weegschaal volstrekt doorslaat naar de positieve zijde. De vraag of het een system seller wordt laten we dit najaar door het winkelend publiek beantwoorden, dat ook bij de concurrentie veel kwaliteit vindt. Hoe die veldslag ook moge uitpakken, Resistance 2 blinkt hoe dan ook uit in kwaliteit. Viva la Resistance!