Nintendo's DSi: melkkoe of musthave?

Lees even hardop mee. Game Boy - Game Boy Pocket - Game Boy Light - Game Boy Color (inderdaad zonder 'u') - Game Boy Advance - Game Boy Advance SP - Game Boy Micro - DS - DS Lite.

En op 1 november in Japan verkrijgbaar: de DSi, de derde versie van de DS-handheld.

Aanvankelijk had ik zoiets van "ja hoor, Nintendo, nu al weer een opvolger?" Maar de geschiedenis leert ons dat Nintendo qua draagbare-spelcomputerpolitiek altijd een drie-eenheidstrategie heeft gehanteerd. Alleen de Game Boy Color was een eenzaam wereldsucces. Maar de Game Boy kende ook drie varianten (de standaard, de Pocket en de Light) en de Advance idem dito (de Micro hoort bij de Advance-familie). De DSi staat dus niet op zichzelf en tegen de tijd dat het apparaatje in Nederland wordt gelanceerd - men spreekt over lente 2009 - is het alweer drie jaar terug dat de DS Lite verscheen en vijf jaar (!) geleden dat de DS het licht zag... wat vliegt de tijd...

Een vluchtig onderzoek leert dat de DSi niet zomaar een snel aangepast apparaatje met een fancy nieuwe look is. Was de DS Lite ten opzichte van de DS vooral qua design een stap vooruit, de DSi heeft behoorlijk wat nieuwe features die zijn voorganger niet had. Zo huisvest het apparaat een ingebouwde internetbrowser, een fotocamera, is het apparaatje weer ietsje dunner, zijn de schermen 17 procent groter en er komt een DS-kanaal, waar je tegen betaling van Nintendo Points DS-games kunt downloaden. De GBA-aansluiting is opgeofferd voor een sd-slot, er zou flink wat intern geheugen zijn en de stylus is een tikje langer.

De vraag is natuurlijk: "Wat gaat Nintendo met al die nieuwe features doen?" Een camera? Lekker belangrijk. Iedereen weet dat de doorsnee camera op een mobiele telefoon foto's van een matige kwaliteit maakt, en dat zal op de DSi niet anders zijn. Nee, veel interessanter is het als Nintendo specifieke spelconcepten gaat ontwikkelen met in het achterhoofd de camera. Denk aan een Beyond Good&Evil-achtig spel (waarin Jade foto's van dieren moesten nemen om credits te verdienen). Of een spel dat het maken van foto's van de wereld om je heen op een bepaalde manier in een spelvorm giet. Dat kan best spannend worden.

De ingebouwde internetbrowser kan opnieuw interessant zijn maar vooralsnog betekent het wel dat je altijd bij een hotspot in de buurt moet zijn. Om opnieuw de vergelijking met de telefoon te maken... een beetje (zakelijke) telefoon kan overal online, dus mijn mail checken op mijn DSi zie ik voorlopig niet gebeuren. Ook nu zal Nintendo ongetwijfeld met games komen die er gebruik van gaan maken en het DS-kanaal is natuurlijk een slimme melkkoe: miljoenen microtransacties maken een hele aangename boterham voor het Japanse bedrijf.

Waar ik wel mijn zorgen over heb, is de sd-aansluiting. Het GBA-slot is opgeofferd aan de sd-kaart. Sinds Vara's Kassa het nodig vond om uit te leggen hoe je DS-games naar een R4-kaartje kopieert, weet zelfs Mien uit Assen hoe je gratis aan DS-games moet komen. Menigeen prikt een kaartje met daarop 40 gedownloadable games in zijn portable console en is klaar. Hoe dan ook: in Nederland is de verkoop van DS-games drastisch teruggelopen. Er zijn zelfs al kleinere gameshops die om die reden geen DS-titels meer in het assortiment opnemen!

En nu komt Nintendo met het veel gangbaardere sd-formaat. Het grote voordeel van Nintendo was dat men door de jaren heen altijd gebruik heeft gemaakt van afwijkende informatiedragers, waardoor spellen veel moeilijker te kopiëren waren dan die van de concurrentie. Pak een High Capacity sd-kaartje en je kunt de hele draagbare back catalogue van Nintendo erop kwijt. Het kopieergedrag zal waarschijnlijk alleen maar erger worden, vrees ik.

Ik verdenk Nintendo er bijna van dat het ze niet interesseert, dat kopiëren. De DS verkoopt nog steeds als een dolle en de DSi's zullen ook wel weer als warme broodjes over de toonbank gaan. Anders gezegd, Nintendo is laughing all the way to the bank in een tijd van kredietcrisissen, kelderende aandelen en nationalisering van geldverstrekkers. Hardware verkoopt, de games lijken voor de Japanse gamegrootmacht bijna bijzaak geworden.

Gelukkig hoeven DS Lite-bezitters zich niet bekocht te voelen. Waar je als DS-consument na de introductie van de veel fraaiere DS Lite qua design toch min of meer het gevoel had een kat in een zak gekocht te hebben, is de DS Lite nog steeds sexy. De DSi heeft meer functies, maar nagenoeg alle games zullen aanvankelijk voor alle DS platformen toegankelijk zijn.

Dat de DSi weer massaal verkocht gaat worden, staat eigenlijk al wel vast. De status van de games wordt echter het grote vraagstuk. Hoe inventief springen Nintendo en third-party ontwikkelaars om met de nieuwe toepassingen en hoe legaal of illegaal zijn de versies die het publiek straks gaat spelen? De redacteuren van Kassa hebben alvast weer een onderwerp voor een vervolguitzending.