Microsoft Surface Pro 2 256GB Zwart

Inhoudsopgave

• Algemeen
• Waarom de Surface Pro
• De Surface Pro
• Opstarten
• Gebruik/Hardware
• Touch Cover 2
• Type Cover 2
• Digitizer Pen
• Scherm
• Batterijduur
• Geluid en Warmte
• Conclusie
• Update 25 Nov 2013
• Update 16 Jul 2014

Algemeen
Al sinds de originele Surface Pro uitkwam in feb 2013 was ik geïntrigeerd door het apparaat. Een volledige x86 computer in een tablet form factor. Ik zag dit apparaat als een glimp van de toekomst, waarin een dergelijk apparaat als mobiele all in one werkte. Thuis of op werk aangesloten op docking station met groot scherm inclusief muis/toetsenbord. Koppel los en ga onderweg met hetzelfde apparaat, gebruik het als presentatie middel zonder concessies en pas aan terwijl je onderweg bent. Eén apparaat voor alles.
Ik ging echter niet tot aankoop over omdat mijn huidige laptop (een zware 16.4” Sony F) nog steeds relatief nieuw is (Sept 2011). Daarnaast had ik op dat moment ook niet echt een lichtere laptop nodig. Later in het jaar ben ik voor werk veel op reis geweest, en gedurende enkele maanden steeds een paar weken van huis. Om de avonden in het hotel te vullen met o.a. Films en games (zoals Civ V, GW2, Deus Ex HR, etc) besloot ik na de eerste reis om m’n eigen laptop mee te nemen. Daarnaast ook m’n werk laptop (14”) en de hele verzameling laders die bij de laptops horen. Dat is nogal een gewicht en volume om mee te slepen en hoewel het erg fijn was mijn eigen laptop te hebben, was het verre van ideaal.
Ik was dan ook al een beetje naar Ultrabooks aan het neuzen toen de Surface Pro 2 aangekondigd werd. Ik was destijds in de VS en had de luxe van een Microsoft Store nabij. Daar stond dan ook een Surface Pro 2 om te proberen en heb toen een tijd daarmee zitten spelen en een idee kunnen krijgen van het apparaat, en liep er toen vandaan met een erg goed gevoel.

Waarom de Surface Pro 2?
Nog voor ik echt in ga over mijn gebruikers ervaring wil ik ook uitleggen waarom ik voor dit apparaat gekozen heb. Veel reviews die ik heb gelezen benaderen het apparaat of vanaf een laptop kant, of vanaf een tablet kant. Hoewel ik die benadering kan begrijpen, lijkt het voor mij dat daarmee het volle potentieel van het apparaat niet kan worden begrepen.

Zoals ik in de introductie schreef wilde ik een apparaat dat het makkelijker maakte om mee nemen op reis, mijn normale (Steam) games kon draaien en ook een touch interface had om de mogelijkheden van nu, maar ook zeker die van de toekomst te benutten.
Hoewel ik al met de Surface Pro 2 had zitten spelen, wilde ik niet meteen alle andere opties opzij zetten maar een goede afweging maken. Zo ben ik dan ook de specs van de verschillende beschikbare convertibles, Ultrabooks en tablets gaan vergelijken, op zowel internet als in de lijve.

De hardware specs van de verschillende opties liepen niet zo heel erg ver uit elkaar. Bij sommige viel vooral de lage scherm resolutie tegen, bij andere was weer een betere GPU ingebouwd. Qua specs zat de SP2 dus niet perse aan te top, maar was hij ook zeker niet slecht uitgerust. Op alleen specs kon ik, op de scherm diameter na, niet direct zeggen wat nou een betere keuze was.

Een belangrijk aspect voor mij was de touch interface. Ik wilde er uiteraard met vingers op kunnen spelen, maar ook een pennetje gebruiken om aantekeningen te maken tijdens vergaderingen of wat schetswerk te doen. Een aantal ondersteunden deze mogelijkheid, andere weer niet. Meer algemeen was de manier waarop de touch interface werd toegepast in de laptop body. Was er echt over nagedacht, of voelde het meer als een soort 'Tick the box' marketing ding?

Ook de form factor speelde een rol. Ultrabooks waren voor mij simpelweg kleine laptops, en dus niet heel veel anders dan m’n laptop. Als voorbeeld kan ik hier de nieuwste MacBook Pro 13 en MBA 13 geven. Thuis zou die dan gewoon ergens naast m’n grote laptop gestaan zonder dat ie beter geschikt was voor wat ik er mee wilde doen (kleiner scherm, zwakkere CPU/GPU, net zo onhandig in mobiliteit om op de bank te zitten of in de keuken neer te zetten als kookboek). Convertibles waren een beter alternatief. Opties als de Dell XPS12, Sony Viao Flip en Lenovo Yoga 2 zijn de revue gepasseerd.
Deze heb ik een paar kunnen proberen in winkels waar ze stonden, maar liep daar na een tijdje van weg met een onzeker gevoel.

Uiteindelijk zijn geen van al deze het geworden omdat:
-Het scherm te groot was (Ik wilde max 11”, groter maakte het alleen maar onhandig met rondslepen)
-Specs waren niet bijzonder veel beter, en de prijs was vergelijkbaar.
-Gebruikers gemak viel in de winkel erg tegen. De schermen waren dan wel touch, maar de behuizing was nogal flexibel zodat elke vinger aanslag op het scherm de hele scherm deed verbuigen of heen en weer slingeren. In andere gevallen bewoog de hele laptop bij elke aanslag. Het gaf me niet het gevoel dat ik daar goed mee kon werken en in sommige gevallen had ik grote vraagtekens bij de duurzaamheid van de scharnier constructie (Vaio duo 13).

Na al deze afwegingen was de enige die ik echt als alternatief zag was de Sony Tap 11. Zelfde formaat, zelfde concept, vergelijkbare specs, digitizer pen, etc...
Wat mij bij deze uiteindelijk deed afknappen is de bouwkwaliteit. Het gaf geen vertrouwd gevoel; Te slap/flexibel. Daarnaast was deze, als variant met vergelijke specs, vrijwel net zo duur als deze SP2.

Al dat afgewogen te hebben, was de Surface Pro 2 de beste keuze gezien mijn eisen.

De Surface Pro 2
Nu ik uitgelegd heb waarom in voor de SP2 gekozen heb, wil ik mijn ervaring ermee delen. De TL:DR versie is dat ik zeer tevreden ben met het apparaat, al heb ik zeker weten wel een aantal op en aanmerkingen waar MS beter had kunnen doen.
De hele review is overigens geschreven op de SP2, op schoot op de bank, in bed, een stuk in het vliegtuig en aan het bureau.

Opstarten
De eerste keer opstarten ging erg soepel. Het inlog scherm verschijnt een kleine 10sec na de power knop indrukken. Verbinding gemaakt met internet, ingelogd via mijn Microsoft Account en vrijwel meteen stonden alle instellingen van andere laptop ook op deze. Dat zijn dan kleurstellingen, WiFi wachtwoorden ( ), email adressen in mail client, skydrive etc etc. Sommige moest ik aanpassen om het op de SP2 beter werkend te krijgen (zoals automatisch verbergen taakbalk), maar het was vrijwel meteen klaar om te gaan.

Eerst bezig geweest met een aantal programma’s te installeren zoals Firefox, Steam Client, Lightroom etc. Daarna de Windows Store ingedoken om daar een paar uit te halen om m'n start scherm in te delen.
Een leuk detail is dat ik bij ‘My Apps’ een niet alleen lijst zie van alle apps die geïnstalleerd zijn op de SP2, maar ook op m’n Sony laptop. Zo kon ik er snel een paar bij zetten en een goed startpunt hebben.
Al met al ben ik misschien 30min bezig geweest om alles erop te zetten, waarvan de meeste tijd het downloaden van programma’s was en in de tussentijd wat configuraties doorvoeren.

De 256GB versie komt met ongeveer 210GB aan vrije ruimte, en dat halveerde al snel na ik mijn foto’s en een paar games had geïnstalleerd. Hier ben ik blij met de grotere opslagruimte, maar het kost wel een stuk meer in aanschaf. De 128GB versie zou ondertussen al aardig vol zitten, maar uiteraard is ook voor de mijne de USB 3.0 aansluiting en de micro SD kaart een uitstekende manier om het geheugen uit te breiden. Echter wilde ik een apparaat dat ook een flink werkgeheugen had zodat ik er ook wat meer echt werk mee kon doen als ik 'm in de toekomst op een groot scherm aansluit.

Gebruik/Hardware
Het gebruik van Win 8.1 op een tablet als dit is veel logischer dan het is op een laptop. Ik gebruik Win 8 op mijn laptop sinds dec 2012 en vond het prima werken, op een enkele rare handeling na (veel stappen om af te sluiten bijv). De Win 8.1 versie loste al veel van de eigenaardigheden op, maar op dit tablet komt het pas echt tot zijn recht.
De besturing is intuïtief en ik was al heel snel gewend aan de verschillende manieren om van apps te wisselen, bestanden te openen, start in te delen, meerdere apps naast elkaar zetten, enzovoort. Zelfs de desktop was prima te gebruiken met m’n vingers. Ik heb wel de instellingen aangepast zodat mappen openen met één enkele klik, vooral om het meer uniform te maken met de rest van Win 8.1 omgeving. Maar los daarvan heb ik niks hoeven veranderen om het werkbaar te krijgen.
Grappig genoeg zat ik op mijn gewone laptop als snel op het scherm allemaal dingen aan te tikken met m'n vingers om het te bedienen, wat uiteraard niet werkte zonder touchscreen. Dit is wel een goed teken van hoe vanzelfsprekend het allemaal gaat op een full touch panel.

Het uitschakelen met de power knop zet de SP2 in slaap modus, en is daar heel snel weer uit ontwaakt. Slechts enkele seconden na het indrukken zit ik op het inlog scherm. Misschien traag voor een tablet, maar voor een volledige Win 8.1 computer vind ik dat razendsnel. Het is echter niet mogelijk om het scherm uit te zetten en ondertussen de computer door te laten werken (muziek spelen of zo) zoals bij m'n telefoon kan.

De kickstand achterop heeft in de nieuwe versie twee standen gekregen, en dat is maar goed ook. Door deze tweede stand kan ik het apparaat netjes op m’n schoot zetten en typen zonder dat ie onstabiel staat. Al zittend op de bank kon ik met een bluetooth muis ernaast op het bankkussen prima zitten gamen. Het is allemaal wat priegeliger, maar de afweging tegen de draagbaarheid is prima.
Een ander groot voordeel van de kickstand tegenover een normale scharnier constructie is hoe stabiel het scherm staat wanneer je er op begint te tikken met vingers of pen. Het beweegt gewoon niet, en dat tot grote tegenstelling met de convertibles of ultrabooks die ik had geprobeerd. Ook is de SP2 met toetsenbord snel om te toveren naar tablet door simpelweg de cover achterop te klappen. Dit schakelt de toetsen uit zodat je daar geen last van hebt tijdens vasthouden. Bijkomend voordeel is dat op deze manier de stoffige kant op tafel ligt i.p.v. de metalen onderkant, wat er voor zorgt dat deze niet zo snel heen en weer glijd op gladde tafels. Wat wel af en toe gebeurden is dat bij het terug klappen van het toetsenbord deze niet meteen werkte. Maar loskoppelen en weer vastmaken loste dat op.

Het gewicht van de SP2 is 1180g inclusief de type cover op mijn weegschaal. Dat is misschien veel vergeleken met een iPad Air, maar vergeleken met Ultrabooks niet bijzonder zwaar. De draagbaarheid is echter wel zeer goed. Er zitten geen echt scherpe randen op zodat het makkelijk te dragen is naar een vergadering of zo, en het gewicht is vergelijkbaar met een zwaar boek vasthouden. Met één hand vasthouden is niet echt makkelijk te doen, maar wanneer je een hele hand er onder houd en daarop balanceert valt het al mee. Op onderarm balanceren ging ook prima. Maar voor beide gevallen is het niet iets dat je heel lang zal doen. Het is tenslotte toch een ruime kilogram aan metaal dat je vast houd.

Al met al voelt het apparaat ook ontzettend degelijk aan. Geen enkele flex in de body, het scharnier klapt uit met een overtuigende klik en het keyboard zit uitermate goed vast (je kan de SP2 makkelijk ondersteboven aan het toetsenbord hangen) en deze schiet er echt in als je ‘m naast aansluiting houdt.
Aangezien ik zelf niet altijd even netjes met m’n spullen om ga is de degelijkheid een welkom plus punt.
Het glazen scherm loopt ook niet helemaal tot aan de rand, en dit is fijn omdat zo eventuele tikjes tegen de zijkant niet meteen op het glas slaan. Ik hoop dat dit de scherm levensduur van het scherm te goede komt, aangezien vervanging vast prijzig zal zijn.

De ingebouwde speakers waren voor mij een grote verrassing. Ik besteed normaal geen aandacht aan laptop speakers aangezien ik deze vaak zeer matig zij en toch aansluit op headphones of op m'n Bose Soundlink via Bluetooth. Maar het geluid wat uit de SP2 komt is toch zeker goed te noemen, zeker gezien waar ze zitten (ergens verstopt in de behuizing achter de ventilatie grille). De midden en hoge tonen komen goed tot hun recht, maar is de bas (begrijpelijk) redelijk afwezig. Het geluid is helder en weinig blikkerig. Het mist uiteraard wel het detail van goede speakers of headphones, maar goed, dat is ook niet waar de SP2 voor is. Het is een mooie bijkomstigheid.

Touch cover 2
Toen ik de mijne kocht was er geen Type Cover 2 beschikbaar bij de winkel en koos ik tijdelijk voor een touch cover (als bescherming en voor de nodige invoer). Ik was er wel geïntrigeerd door en wilde het zeker een kans geven. Deze werkte verrassend goed, en kon ik er na een tijdje oefenen al snel redelijk mee blind typen zonder al te veel fouten. De autocorrect hielp me ook zeker, dat dan weer wel.
Wat mij vooral besloot deze in te ruilen was dat het typen zelf minder comfortabel is. Ik moest de toetsen redelijk hard aanslaan om zeker te zijn dat de aanslag geregistreerd word (kan een kwestie van gewenning zijn), en dat voelde ik elke keer door m’n vingers heen gaan. Letterlijk alsof je op tafel zit te tikken.
Daarnaast werkte het niet goed genoeg voor het spelen van games. De besturing ging op zich prima, maar de Touch cover miste de tactile feedback die je bij normale toetsen krijgt, en ik zat dan ook te vaak naast de toetsen te tikken, met alle gevolgen van dien.
De cover is echter wel erg dun en geeft bij gesloten toestand een zeer nette indruk. De dunne vorm maakt 'm echter ook erg flexibel, wat vooral te merken is wanneer je op schoot typt. Dit leidde bij mij regelmatig tot gemiste aanslagen omdat ik enkel de touchcover verboog in de ruimte tussen mijn benen.

Type Cover 2
Na een paar dagen was de Type cover 2 wel beschikbaar en heb ik de touch cover ingeruild. Het verschil met de touch cover is groot te noemen en het voelde meteen goed aan als een normaal toetsenbord. Alleen de toetsen als Tab, ctrl en enter rondom de letters zijn kleiner gemaakt, maar de letters zelf zijn net zo groot als m’n volledige desktop keyboard.
Wat wel te merken is dat de toetsaanslag erg kort is. Waar een desktop keyboard lange slag heeft, een laptop al minder diep is, zijn deze merkbaar kort. Het is in het begin wat lastiger om echt snel te typen, en het indrukken van de toetsen is ook vrijwel meteen een aanslag. Daar is echter nog best wat kracht voor nodig dus je kan rustig je vingers op de toetsen laten rusten zonder dat je meteen aanslagen doet. Tactile feedback is voor mij uitstekend. Het spelen van games is er ook goed mee te doen, en geen enkele keer moest ik kijken of ik nog wel op de juiste plek zat.
Doordat het toetsenbord zo breed is als het scherm zitten je vingers tijdens het gamen wel een beetje krampachtig gedraaid. Ondanks dat heb ik geen last gehad van verzuurde spieren of krampachtige pezen.
Wel heb ik de touchpad uitgezet. Deze was sowieso al een beetje overbodig, maar ik had al snel dat m'n duimen erop rustten, en dat de muis ineens over het scherm vloog. Palm herkenning is niet bepaald aan de orde, want die komen er niet eens van in de buurt. Wat mij betreft had deze helemaal weg gelaten kunnen worden en een extra rij knoppen bovenin toegevoegd voor media controls enz.
De Type Cover zelf is erg dun en dat is erg fijn omdat je op deze manier geen rare opgetilde polsen krijgt, of ongemakkelijke randjes die pijn gaan doen. De Type cover is ook een stuk stijver gebouwd, zodat je er makkelijk mee op schoot kan typen zonder dat het hele toetsenbord steeds onder je aanslag verbuigt.
Voor zowel de touch en de Type cover vind ik het, net als veel reviewers, raar dat de covers los gekocht moeten worden, voor flinke meerprijzen. Ze vormen een integraal onderdeel van het apparaat, worden overal mét getoond, maar moet uiteindelijk los voor worden betaald. Matig, zeker vergeleken met convertibles/Ultrabooks waar deze standaard in zitten.

Digitizer pen
Eén van de grote verkooppunten voor mij was de pen. De mogelijkheid om aantekeningen te maken, wat schetswerk voor werk te kunnen doen en wellicht mijn verborgen artistieke kanten ontdekken sprak mij zeer aan. De pen is ongeveer even dik als een standaard vulpotlood en iets dikker dan een Bic pen. Persoonlijk vind ik de pen ook te van een te glad materiaal gemaakt zijn. Ziet er misschien mooier uit, maar houdt wat minder fijn vast. Een ruwe, rubberachtige afwerking had beter op zijn plaats geweest. Echter, aangezien het een Wacom digitizer is, zou ik andere pennen kunnen gebruiken.
Hoewel het pennetje goed werkt als je in het midden van het scherm blijft, is de nauwkeurigheid wat matig wanneer je bij de randen komt. De standaard kalibratie die in Win 8.1 zit biedt op 16 scherm punten kalibratie aan, allemaal in de hoeken. Na deze kalibratie te hebben doorlopen was de nauwkeurigheid in de hoeken goed te noemen. Echter zit halverwege het scherm aan de zijkant geen kalibratie punten en loopt de cursor alsnog weg.
Na wat zoeken op Google kwam ik uit bij een Reddit thread (Link) waar iemand een mooie oplossing had: Via de cmd promt meer kalibratie punten toevoegen. De instructie geeft simpelweg pixel coördinaten, en door meer coördinaten toe te voegen krijg je meer kalibratie punten. Zo heb ik mijn scherm met meer dan 100 punten gekalibreerd, en kan zeggen dat het nu uitstekend werkt.

Mijn grote kritiekpunt hier is echter op Microsoft dat ze dit niet standaard aanbieden. Waarom is dat niet een gewoon een optie via het control panel om het aantal punten in te stellen? Voor een tablet dat de pen als een verkoop punt heeft is het slecht dat een gebruiker dat zelf moet doen via een weg die voor veel mensen te moeilijk is.

De pen zelf word aan de zijkant van de Surface bevestigd, magnetisch aan de lader poort. Hoewel dat netjes en stevig vast zit, gaat de pen snel los wanneer ik ‘m in m’n tas prop. Ik ben dan ook bang dat ik die wel eens kwijt ga raken. Een interne opslaglocatie had mooier geweest, maar dat neemt ook weer wat weg van de looks van het apparaat.

Scherm
Het scherm van de SP2 heeft een hoge pixel dichtheid wat een scherpe en goede weergave van tekst heeft. Voor de desktop omgeving kan het allemaal wat klein zijn als programma's daar geen aandacht aan besteden (Adobe!). Verder heeft het een gladde coating waardoor het makkelijk met vingers te bedienen is; ze glijden over het scherm heen. Dit kan echter een klein beetje nadelig zijn als je het pennetje wilt gebruiken aangezien dit weer net te weinig weerstand bied, zoals papier zou doen (of een Bamboo trackpad). Echter is het geen echt groot bezwaar.
Het scherm is ook flink reflecterend, en in een kantoor omgeving zal je snel allemaal reflecties in het scherm zien bij donkere kleuren. Dit is vast op te lossen met een anti-glare beschermlaag, maar die heb ik nog niet geprobeerd en gebruik ik liever niet omdat dat in mijn ervaring het scherm fletser maakt.

Ik hou mezelf graag bezig met amateur fotografie en doe dan ook de moeite om foto’s op RAW formaat na te bewerken in Lightroom. Om dat echt mooi te doen is een scherm dat de sRBG kleurruimte beslaat een minimale pre. Helaas valt de SP2 daar toch wat te kort, met name direct vanuit de doos. Ik heb speciaal hiervoor een calori meter gekocht (Spyder4Express) en toegepast op de SP2. Het verschil met de fabriek kalibratie is aanzienlijk, en hier is nogmaals een zeer matige aflevering van MS te zien. Uiteindelijk gaf de kalibratiesoftware aan dat het scherm met de nieuwe kalibratie een sRBG gamut van 71% had, en 53% van AdobeRBG. Hoe zich dat vergelijkt met andere Ultrabooks weet ik niet zo snel, maar het had in mijn ogen beter gekund.
Dat gezegd te hebben vind ik het scherm nog steeds mooi. De groene en blauwe kleuren komen er netjes mooi uit en zwart lijkt goed diep te zijn (i.p.v. grijsachtig). Echter lijken de paarse/roze tinten wat vlakjes en hadden deze uitgesprokener kunnen zijn. Mijn Sony laptop heeft een sRBG dekking van 91% en dat is vooral te zien in de paarse/roze kleuren. Die springen er daar veel meer uit dan op de SP2.

Batterijduur
De originele SP kreeg grote kritiek voor z’n uithoudingsvermogen, en MS claimt dat een stuk verbeterd te hebben voor de SP2. Ik heb geen uitgebreide batterij testen gedaan, aangezien sites als Tweakers of Anandtech dat zelf beter kunnen doen. Wat mijn eigen ervaring is met het apparaat is dat ik het makkelijk een dag makkelijk mee kan nemen naar werk. Daar de hele dag door regelmatig aan zetten, email checken, wat schrijven, wat notities maken, wat surfen etc. etc., en dan nog steeds iets van 20% over hebben aan het einde van de dag wanneer ik thuis kom. Al die tijd heb ik geen lader bij me, dus moet ik het doen met wat ie heeft. Tot zo ver is dat voor mij een zeer acceptabele prestatie, echter kan het over langere tijd (jaren) wel achteruit gaan.
Wanneer ik echter ga gamen is het snel gedaan met de batterij. Reken op twee a drie uur Civ V en hij is leeg. Niet echt verwonderlijk eerlijk gezegd, aangezien hij de CPU/GPU maximaal gebruikt, flink warm word en de ventilatoren aan slaan. Een vlucht lang gamen zit er niet in, tenzij ik het geluk heb en er een oplaadpunt bij m'n stoel zit.

Geluid en warmte
Tijdens normaal gebruik is ie geruisloos, zoals films kijken, browsen, wat e-mailen enz. Pas wanneer ik ‘m voor het zwaardere werk aanzet (gamen, flinke set foto’s verwerken) gaat de ventilator aan en wordt de SP2 merkbaar warm. Echter is het geluid niet irritant hoog en aanwezig (zoals m’n Sony F is bij zware inspanning; dat lijkt meer een stofzuiger). Warm worden doet ie, maar nooit echt oncomfortabel warm. Al met al een plezierige ervaring.

Conclusie
Voor mij is de Surface Pro 2 een apparaat dat aan de meeste van mijn eisen voldoet. Het is uitstekend gebouwd, makkelijk mee te nemen, prima in de hand te houden, een prima scherm (mist gekalibreerd), goede pen invoer, en voelt zeer soepel aan in de bediening. Ook de mogelijkheid om het apparaat via kabels of het (erg prijzige) docking station aan te sluiten op randapparatuur maakt het tot een potentiele desktop en zelfs laptop vervanger.

Hij is echter niet perfect, en voor volgende generaties heeft MS nog genoeg verbeteringen door te voeren. Een beter scherm is er daar één van, net als betere out of the box ervaring. Ook zou het toetsenbord standaard meelevert moeten worden, en een extra USB poort moeten hebben. Toch vind ik het nu al een zeer compleet product dat zeker de strijd aan kan met Ultrabooks en andere Convertibles.
Het is geen traditionele laptop of tablet waar de meeste vergelijking mee worden gemaakt. Het is een apparaat in zijn eigen klasse. Of dat ook daadwerkelijk een levensvatbare is zal de markt laten zien over een paar jaar.
Voor mij is het nu iig een ideaal apparaat

UPDATE 25 Nov 2013
In mijn review heb ik een aantal keren de mogelijkheid tot gamen genoemd, zonder echt op details in te gaan. Om dat op te vangen heb ik van een aantal games de instellingen opgesomd, de prestaties die dat levert en hoe mijn eigen ervaring is.

Als eerste wil ik de resulaten van een benchmark geven. In de Windows Store is een app beschikbaar van 3DMark die de CPU en GPU test. Deze heb ik een paar keer gedraaid om een gemiddelde waarde te halen, en de Surface Pro 2 levert een score van 41500 gemiddeld. Ik heb geen vergelijkingsmateriaal voor jullie, maar je kan deze zelf draaien als je Win 8 hebt en dan vergelijken wat jouw eigen systeem kan.

Voor daadwerkelijk games spelen op de SP2 heb ik voor mijzelf een simpele eis. Een spel moet speelbaar zijn. De pracht en praal is mooi en zeer gewaardeerd, maar gezien de specs had ik geen hoge verwachtingen en was voor mij een minimum van 20FPS een voorwaarde.
Dat betekent dat de meeste games op de meest minimale instellingen staan om te voorkomen dat de framerate te laag zakt. Echter speel ik de games wel vaak op 1080 resolutie omdat ik dat beter vind werken voor veel user interfaces. Deze schalen mee en nemen dan meteen een enorme hoeveelheid scherm in. Als er echter problemen waren met de FPS, dan ging deze alsnog terug naar 720.

Civilization V
Instellingen staan op: Direct 11; 1080p resolutie; No AA; VSync on; De rest low, een paar medium (zoals terrein en schaduwen) en de textures op High.
Het spel scrolt soepel en heb geen last van haperende graphics. Ook de laadtijd en de tijd tussen beurten is evenveel als bij mijn gewone laptop (ook SSD).
Ik speel echter wel de originele desktop versie speel i.p.v. de speciale win 8 touch versie. Mijn ervaring is dat deze versie wat buggy is en het ‘loop’ commando laat hangen en af en toe aanslagen raar registreert en de halve map overscrolt. Wel is de user interface groter wat fijn is voor vingers. Maar de originele DirectX 11 versie speelt samen met pennetje uitstekend. Ik kan ook gebruik maken van vingers om te scrollen en selecties te doen, maar heb de pen nodig voor de nauwkeurige klikken en de ‘rechter muisknop’ aanslag.
Ik vind deze versie fijner werken dan de touchversie, en het hele spel een stuk beter te bedienen dan op m’n laptop. Dat ik het overal kan opstarten en spelen (bank, tafel, bed, trein, vliegtuig) en makkelijk 2u speeltijd kan halen op batterij is geweldig. Ik zit dan ook thuis vaak genoeg met de SP2 op schoot de wereld te veroveren.

Deus Ex: Human Revolution
Instellingen staan op: 720 met alles op 'Normal', no AA, Trilinear Texture filtering en DX11 uitgezet (anders wordt de 720 resolutie niet geschaald naar fullscreen).
Dit geeft echter wel een soepele gameplay in de meeste gevallen (zware rook enz. is te heftig). 1080 was te zwaar en gaf te lage frame rates voor mij. Hoewel het allemaal wat priegeliger gaat dan op een groot formaat laptop, is het goed te besturen. Omdat je met muis moet werken zal je wel een glad oppervlak ergens moeten hebben, dus een vliegtuig stoel is te krap. Maar een bank, bed of tafel doen het prima.

Guild Wars 2
De instellingen staan op: 1080p; graphics naar 'Best Performance'. Dat gaat overal eigenlijk prima, behalve als er zeer veel pracht en praal wordt getoond (wederom, rook). Over het algemeen hangt de fps rond de 20-22 tijdens normaal spelen. GW2 kent gelukkig een systeem dat de grafische pracht en praal automatisch terug schaalt wanneer er veel mensen in de omgeving zijn, zodat ook grote gevechten met veel monsters en spelers heel speelbaar blijven.
Iets wat ik niet helemaal kon plaatsen was dat wanneer ik de resolutie naar 720 terug zetten dat de fps niet aanzienlijk verbeterde, en zelfs rond hetzelfde als 1080 deed hangen. Wat hier nu de bottleneck was is mij niet duidelijk. Een nadeel van de 720 versie is dat de gebruikers interface erg groot wordt en veel van het scherm inneemt. 1080 met de UI naar ‘groot’ gaf een betere balans, en aangezien 720 geen duidelijk betere prestaties gaf vond ik dat prima. Je moet hoe dan ook wel veel opgeven aan de schoonheid van de wereld, met name aan textures Post Processing (Blauwe gloed om vijanden bijv.), maar dat is de compromis voor een dergelijke compact apparaat. De besturing ging net als bij DX prima, maar wat priegelig. Ik kon echter zo in het spel komen en met hetzelfde gemak m’n karakter door de wereld sturen.

Verder heb geen games uitgebreid getest. Echter is mijn ervaring dat de meeste prima speelbaar zijn zolang je de instellingen maar flink terug zet. Het is geen 14” Alienware, maar een stuk compacter. Echter zet het nog steeds verrassend goede prestaties neer.

Wat wel opvalt is dat een aantal oudere games slecht op de vinger touch interface reageren. Dit zal meer te maken hebben met de gedateerdheid van de games dan de SP2 zelf, want met het pennetje is alles prima te bedienen.

Een verbeterpunt in de Surface Pro voor toekomstige versies zou de mogelijkheid zijn om een losse GPU aan te sluiten op het apparaat, zoals Sony een paar jaar geleden al liet zien voor z’n Vaio Z ultrabook. Door een dergelijke externe GPU aan te sluiten (al dan niet in een docking station) zou de SP2 nog beter dienst kunnen doen als echte desktop/laptop/tablet vervanger. Dan zou het dan ook daadwerkelijk de rekenkracht van een volledige laptop/desktop kunnen evenaren, maar wel de mobiliteit bieden van een ultrabook/tablet.
Een kleine gemiste kans voor deze versie, aangezien de technologie er wel al is. Wie weet bij de SP3...

UPDATE 16 Jul 2014
Ik heb de Surface Pro 2 nu ruim een half jaar in gebruik en blijf er uitermate tevreden mee.

De Betrouwbaarheid bij producten is altijd lastig van te voren in te schatten, maar vooralsnog passeert de SP2 deze test met vlag en wimpel. De SP2 is na aanschaf al meerdere maanden mee op reis geweest (werk, vakantie) in allemaal diverse omgevingen (open zee, droge woestijn, broeirige regenwouden en her en der een richte motregenbui), en al die tijd, en nog steeds, heeft ie het uitstekend gedaan.

Aan de buitenkant zijn wel gebruikssporen te zien, met name waar de geanodisserde laag over het metaal wat is afgeschuurd. Maar dat is alleen aan de uitstekende randjes, en komt voornamelijk door mijn eigen schuld. Ik ben er niet bepaald voorzichtig mee omgegaan en heb 'm regelmatig zonder echt goed te kijken opgeborgen, ook in hardplastieken lades of de kaartenhouder in de deru van een auto.

Het scharnier achterop werkt nog steeds uitstekend en gaat met dezelfde 'snap' open en dicht als bij aankoop. Wel lijkt deze in de uiterste stand iets losser te gaan zitten, maar in de normale werk stand is daar helemaal niks van te merken.
Scherm is verder ook nog vrij van krassen, maar dat komt vooral door het toetsenbord dat er overheen ligt.

Aan de batterijduur is ook niks op te merken, en deze lijkt dan nog steeds even lang te zijn als in het begin. Dat terwijl ik de SP2 toch wel om te dag oplaad.

Sinds een maand of twee staat ook Windows 8.1 op het tablet en dat geeft iets meer functionaliteit die voorheen miste. Aangezien het als een tablet word herkent is er aan de interface zeer weinig veranderd (zoals op een non-touch pc) dus is de gebruikers ervaring niet anders.

Wat wel raar is dat de bluetooth functionaliteit niet helemaal top werkt sinds W8.1. de SP2 wil met moeite contact leggen met m'n Nokia 925 en kan geen verbinding onderhouden. Een zoektocht op internet liet zien dat er meer SP2 gebruikers zijn met dit probleem, en dat er geen oplossing voor is. |Verder voor mij persoonlijk geen probleem aangezien ik het vrijwel ooit gebruik.

Het formaat van de SP2 maakt het tot een ideale reis laptop. Ik gebruik 'm op kantoor voor het maken van handgeschreven notities (met de nodige blikken van collega's), sync die naar werklaptop en heb zo meteen mijn aantekeningen beschikbaar. Op reis voor werk gaat ie, naast werklaptop, ook in de tas. Omdat het een klein apparaat is daar geen probleem mee, en heb ik zo op weg ook altijd m'n PC bij me.
Op vakantie ook ideaal om de gemaakte foto's van m'n SLR meteen te verwerken in Lightroom. Scheelt een hoop tijd nadat ik eenmaal thuis was.

Al met al is de SP2 dus meer onderdeel van mijn leven geworden dan mijn grote laptop. Er is een stuk meer mee te doen dan je met alleen een Android of Apple tablet kan doen, en is een stuk draagbaarder dan een Ultrabook.
Voor mij is het nog steeds een ideaal apparaat.