S.T.A.L.K.E.R. - Clear Sky, PC

Een herziene versie van mijn review is hier te vinden (met videorecensie!)

Een half jaar terug heb ik me erg vermaakt met het sfeervolle en spannende S.T.A.L.K.E.R.: Shadow of Chernobyl, maar ontwikkelaar GSC Game World was niet tevreden. Het heeft lang geduurd voordat hun geesteskind het licht zag en onderweg zijn een hoop features geschrapt. Al gauw werd S.T.A.L.K.E.R.: Clear Sky aangekondigd, het spel dat het eerste S.T.A.L.K.E.R. had moeten worden.
Nee, de ooit beloofde voertuigen zitten er niet in, maar Clear Sky heeft nog altijd een hoop te bieden. Is het genoeg om weer een ticket naar het altijd stralende Tsjernobyl te kopen?

Bij heldere hemel

Clear Sky speelt zich af een jaar voordat ‘The Marked One’ uit het voorgaande spel de kerncentrale bereikt. Ditmaal krijgt de speler de controle over de huurling Scar. Scar is een ervaren Stalker, die rondkomt met het escorteren van wetenschappers. Tijdens een van deze escortmissies wordt hij, tegen alle voorspellingen in, overvallen door een emissie. Een emissie is een dodelijke ontlading van alle energie die zich heeft opgehoopt in het centrum van de Zone. Deze energie vormt dan een allesvernietigende schokgolf die door de omgeving raast. Slecht nieuws voor Scar en de zijnen.
Maar het is nog geen einde verhaal voor Scar, want hij wordt wakker in de basis van Clear Sky. Deze organisatie houdt zich bezig met het bestuderen van de Zone en de laatste emissie baart hen veel zorgen. De emissie was van een ongekende schaal en niemand zit te wachten op een tweede. Erger nog: niemand weet wat de oorzaak is. Het is dan ook belangrijk om herhaling te verkomen. Zelfs jij, die weliswaar de eerste wist te overleven, zal nog een dergelijke emissie niet kunnen doorstaan. De leider van Clear Sky, Lebedev, vermoedt dat iemand tot de kern van de Zone, de energiecentrale, is doorgedrongen. Daarom wordt jij er op uit gestuurd om te achterhalen wie dit klaar heeft kunnen spelen.

[img=620]a3gP7t0M[/img]

Faction War

Dat de rampzalige emissie grote gevolgen voor de hele Zone heeft gehad, wordt al snel duidelijk. Het incident heeft er voor gezorgd dat het fragiele evenwicht tussen de verschillende facties in de Zone in stukken ligt. Voordat je goed en wel aan je zoektocht kunt beginnen, wordt je namelijk vriendelijk doch dwingend verzocht Clear Sky te helpen met een probleem. De organisatie die het normaal van geheimhouding moet hebben, wordt nu aangevallen door een gewelddadige bende. Hier wordt je geïntroduceerd tot de Faction War. Deze bende kan worden verslagen door bepaalde punten op de kaart in te nemen, vergelijkbaar met de Battlefield spellen. Je doet dit niet alleen, want de AI stuurt regelmatig kleine groepjes naar die punten om deze in te nemen. Voor de tegenpartij wordt hetzelfde gedaan, zodat er altijd beweging in de frontlinie zit. Omdat dit volledig onafhankelijk van jou gebeurt, krijg je sterk het gevoel dat je je in een dynamische wereld bevindt.
Tijdens de jacht op de verantwoordelijken van de emissie zul je kennismaken met de meeste facties en kun je er voor kiezen om je bij hen aan te sluiten. Door middel van de PDA, waarmee je een hoop informatie kunt ordenen, krijg je een overzicht van de oorlog tussen jouw factie en de tegenstander. Ook kun je op de kaart zien waar vriend en vijand zich ongeveer bevindt. Dit vind ik persoonlijk een beetje jammer, aangezien je op deze manier niet zo gauw meer voor verassingen zult staan.

[img=620]aDwpLq9Z[/img]

Waarom vechten al die facties met elkaar? Welnu, de emissie was van ongekende proporties. Hij was zelfs zo krachtig, dat delen van de zone die eerst onbegaanbaar waren nu vrij te verkennen zijn. Dit betekent dat Stalkers met Roebeltekens in de ogen azen op bergen waardevolle artefacten en niemand is van plan de buit te delen. Al die mensen gaan van een koude kermis thuiskomen, want artefacten zijn een stuk moeilijker te vinden dan in Shadow of Chernobyl. De stenen met bijzondere eigenschappen zijn alleen zichtbaar als je bijna op ze staat. Artefacten kunnen gevonden door middel van detectoren, die in verschillende smaken te vinden zijn.

Herhalingsoefening?

Voordat ik S.T.A.L.K.E.R.: Clear Sky ging spelen, vroeg ik me af of het spel niet een herhalingsoefening zou zijn. Dit blijkt reuze mee te vallen. Uiteraard kom je in bekende gebieden, maar er zijn bijna net zoveel nieuwe omgevingen, die ook nog eens mooi zijn vormgegeven. De sfeer van het spel is wederom het sterkste punt van het spel, iets waar de ontwikkelaars alle lof voor verdienen. Zeker als je bedenkt dat de Zone en de locaties daadwerkelijk bestaan. Zo is er een in het moeras verzonken orthodoxe kerk, de spookstad Limansk en mag je verdwalen in een onverkend deel van de Red Forest. Vooral in het bos heb ik angstkreten moeten onderdrukken, terwijl het niet eens voorbij zonsondergang was. Daar komt nog bij dat op willekeurige tijdstippen een nieuwe emissie kan plaatsvinden. Deze 'naschokken' zijn dodelijk voor al het dierlijk leven, mensen incluis. Zodra je via de radio bericht krijgt dat er één in aankomst is, heb je maar een paar minuten om beschutting te vinden. Zo’n emissie golft met groot geweld door de Zone en dat is te zien. Het beeld wordt wazig, de lucht rommelt dreigend. Naarmate de schokgolf nadert kan de dag spontaan in nacht veranderen en andersom. Op het moment suprême wordt de hemel bloedrood en vallen de kraaien dood uit de lucht.
’s Nachts voel je al helemaal niet veilig. De nachten zijn namelijk pikkedonker en de bijbehorende geluiden maken je al gauw zenuwachtig. De computergestuurde tegenstanders hebben echter absoluut geen last van de duisternis, aangezien ze je makkelijk kunnen vinden in het donker. Geen ramp, maar de toevoeging van granaten komt wel dicht in de buurt. In theorie is deze mogelijkheid goed voor de gameplay, omdat deze je dwingt om achter dat veilige muurtje vandaan te komen en actiever te spelen. Het probleem is dat de AI volledig bestaat uit professionele honkbalpitchers. Vijf keer achter elkaar dood gaan, omdat een granaat perfect getimed precies op jouw hoofd landt, wordt al gauw frustrerend.
Een ander minpunt is dat Clear Sky, net als zijn grote broer, de neiging heeft te ontsporen. Nu is de stabiliteit voor mij sterk verbeterd ten opzichte van Shadow of Chernobyl, maar ik liep wel tegen een bug aan die bijna verhinderde dat ik verder kon spelen. Een deur wilde niet open, terwijl ik toch echt naar binnen moest om verder te kunnen. Als ik niet uit wanhoop een bevriende Stalker had neergestoken – m’n granaten had ik al aan de deur zelf verspeeld – was ik niet verder dan halverwege gekomen. Zo zijn er nog andere kleine voorbeelden te bedenken van foutjes die er niet in hadden hoeven zitten.
De verbeterde stabiliteit lijkt echter niet voor iedereen te gelden, aangezien er op het Clear Sky-forum door veel mensen steen en been wordt geklaagd over crashes en onspeelbaarheid. Daar tegenover staan mensen die zeggen dat ze vrijwel geen problemen ondervonden tijdens het spelen. Er zijn vooralsnog geen aanwijsbare oorzaken voor deze crashes.

[img=620]43448DQ5[/img]

Veel verbeteringen

Er zijn flink wat verbeteringen te vinden in Clear Sky. De verhaallijn vind ik bijvoorbeeld beter in elkaar gezet dan bij de voorganger. Er zit meer afwisseling in de opdrachten die je krijgt en de belangrijkere personages hebben meer te zeggen. Ook de gesproken tekst is toegenomen en de kwaliteit hiervan is solide en geloofwaardig. Het verhaal gecombineerd met de Faction War biedt de speler genoeg inhoud voor de prijs. Een pluspunt van het eerste deel was de zeven verschillende eindes, maar in Clear Sky is er helaas slechts één einde mogelijk. Dit is begrijpelijk, omdat anders de continuïteit gevaar zou lopen.
Voor de mensen die een hekel aan het voortdurende lopen hadden is er ook goed nieuws. Het ontbreken van voertuigen wordt namelijk voor een groot deel goed gemaakt door gidsen die je voor een som geld naar eerder bezochte locaties kan leiden. En voor wie niet genoeg kon krijgen van het pimpen van wapens is er nog beter nieuws. In verschillende bases kun je Technicians vinden, die wapens en bescherming kunnen opwaarderen en repareren. Dankzij deze verbeteringen aan de wapens heb je ook in het begin van het spel een hogere overlevingskans bij de wederom uitdagende vuurgevechten.
Shadow of Chernobyl zag er al prima uit en ditmaal is er nog een schepje bovenop gedaan. De mooi weergegeven nieuwe gebieden heb ik al genoemd, maar op technisch vlak is er ook vooruitgang. Zo zijn de texturen haarscherp en de lichteffecten zijn uitgebreid. Ook zijn er gave effecten die je alleen met DirectX10 kunt bewonderen, waar ik helaas niet de beschikking over heb. De animaties vind ik nog wel wat houterig. Al deze extra toeters en bellen vragen uiteraard meer van de videokaart, maar met een langzamere kaart kun je op lagere instellingen nog prima genieten. De screenshots bij m’n recensie laten de kwaliteit bij een vlekkeloze framerate zien en ik had de grafische opties ook nog wel iets hoger kunnen instellen.

[img=620]cgd44gE6[/img]

Conclusie

Clear Sky mag dan wel enkele fouten bevatten, over het geheel is het spel een prima first person shooter geworden. De toevoeging van de Faction War en de goede verhaallijn, bovenop de heerlijke sfeer en uitdagende confrontaties van het origineel, maken dat S.T.A.L.K.E.R.: Clear Sky een tweede trip naar Tsjernobyl zeer zeker de moeite waard is. Vergeet niet je gasmasker in te pakken.

M'n vijfde recensie. Hebben jullie nog opmerkingen of vragen? Moet ik meer witregels gebruiken? Wie wint er in een tweegevecht: Snorks of Bloodsuckers?

[Edit] Update over teleurstellende stabiliteit voor anderen