S.T.A.L.K.E.R - Shadow Of Chernobyl, PC

Ik moet eerlijk zeggen dat S.T.A.L.K.E.R. lange tijd volledig langs mij heen is gegaan. Soms hoorde ik wel eens een vriend verzuchten dat het spel weer was uitgesteld, maar los van een enkele preview wist ik er niks van. Ook toen het spel vorig jaar uit werd gebracht was ik bezig met belangrijkere, levensbepalende zaken. Je weet wel, andere spellen.
Tot vorige maand. Ik zag S.T.A.L.K.E.R.: Shadow of Chernobyl voor 20 euro in de winkel liggen en dacht: "What the heck, een grotere miskoop dan Stronghold 2 kan het niet zijn". Even later was het spel in m'n bezit en ik kan zeggen dat ik daar nog altijd geen spijt van heb gekregen.

Chernobyl? Is dat niet...?

Op 26 april 1986 liep in een reactor van de Tsjernobyl kerncentrale een experiment uit de hand. Een grote ontploffing en een radioactieve stofwolk later is de centrale verlaten en is het naburige stadje Pripyat een spookstad geworden. Tot er in 2006 (tja) wéér een meltdown plaatsvindt in Tsjernobyl. In tegenstelling tot eerder is de oorzaak van de Tweede Ramp volledig in nevelen gehuld. Het leger sluit de boel af en het gebied rond de rampmagneet wordt door mensen de 'Zone' genoemd.
Maar dit was geen normale meltdown. Naast zeer radioactieve gebieden bevat de Zone ook vreemde verschijnselen die niet door de wetenschap verklaard kunnen worden. Deze 'Anomalies' herbergen bijzondere artefacten met bizarre eigenschappen. Artefacten die grof geld waard zijn voor wetenschappers. Dat feit leidt tot een ware goudkoorts en gelukszoekers in het hele land (en daarbuiten) wagen zich in de Zone en proberen zich een weg te banen naar Tsjernobyl.

[img=620]FElaMotb[/img]

In die Zone speelt het spel zich af. Je bent een man die nauwelijks levend uit een verongelukte 'Death Truck' wordt gesleept. Je kunt je helemaal niets van de afgelopen tijd herinneren en de enige aanwijzigen die je hebt, zijn het woord S.T.A.L.K.E.R. getatoeëerd op je arm en een PDA met daarop de opdracht om ene Strelok te doden. Dat is niet bijzonder veel, maar de man die verantwoordelijk is voor jouw redding, Sidorovich, is wel bereid om voor jou uit te zoeken wie die Strelok-vogel is. Uiteraard doet hij dat niet gratis en hij stuurt je op pad om informatie te vinden. Dat is het begin van in feite twee parallel lopende verhaallijnen. In de ene probeer je uit te vinden wie en waar de mysterieuze Strelok is en in de andere probeer je toegang te verkrijgen tot de energiecentrale waar naar verluidt massa's artefacten te vinden zijn. Het mooiste is dat er meerdere eindes mogelijk zijn.

FPSRPGBBQ

S.T.A.L.K.E.R. is een first person shooter met role playing elementen. Je krijgt opdrachten die je uit moet voeren om met het ietwat onduidelijke verhaal verder te gaan. Daarnaast zijn er ook side-quests die je een beloning opleveren. Om alle opdrachten bij te houden kun je gebruik maken van een PDA, vergelijkbaar met Doom 3. Naast een overzicht van alle missies bevat het apparaat ook een kaart, een dagboek en een encyclopedie, met daarin informatie over zo'n beetje alles wat je in de Zone zult tegenkomen.
In S.T.A.L.K.E.R. wordt er geen gebruik gemaakt van attributen als Strength of Intelligence. De kracht van jouw karakter wordt bepaald door het type en kwaliteit van jouw uitrusting, de wapens die je hanteert, de munitie in die wapens en de artefacten die je aan jouw riem draagt. De vreemde stenen zijn namelijk niet alleen een hoop roebels waard, ze geven je speciale bescherming tegen van alles en nog wat. Dit heeft echter een prijs, want de meeste artefacten zijn radioactief of maken je kwetsbaarder voor bijvoorbeeld hitte.

[img=620]ERHcWgzq[/img]

Die bescherming zul je zeker nodig hebben in de Zone. Je kunt gaan en staan waar je wilt, maar je zult heel voorzichtig moeten zijn en altijd je ogen open moeten houden. Uiteraard is er de straling, die op de ene plaats heviger is dan de andere. De hoogte van de straling wordt kenbaar gemaakt door het getik van een geigerteller. Als je een wel erg grote dosis straling hebt gekregen kun je jezelf genezen door medicijnen tegen stralingsziekte in te nemen. Als je even geen medicijnen bij je hebt, is een fles wodka achterover slaan ook prima, maar dat is niet zo goed voor jouw vaardigheid in het richten.
Het gevaar blijft niet bij straling. Voor dat je er erg in hebt kom je te dicht in de buurt van een 'anomaly', een zeer pijnlijke ervaring die alleen voorkomen kan worden door te letten op vervormingen in de omgeving. Dit klinkt frustrerend, maar al gauw herken je de verschillende anomalies en loop je niet zo snel meer je dood tegemoet. In geval van twijfel kun je met een boutje in een bepaalde richting gooien om te zien wat er gebeurt.
Als je gewond raakt zul je al gauw gaan bloeden, maar met een druk op de knop kun je verband toepassen om het bloeden te stoppen. Vergeet naast verband ook niet wat eten mee te nemen op je tochten.
Al die gevaren hebben zo hun gevolgen gehad voor de lokale fauna. Een hoop diersoorten hebben de catastrofe overleefd, zoals honden en kraaien. Door de straling zijn ze echter niet helemaal hetzelfde gebleven. Dit kunnen vrij onschuldige mutaties zijn, zoals blinde honden die in troepen door de wildernis rondzwerven. Maar het kan ook leiden tot, tja... Kijk zelf maar.

[img=620]54dGk6ed[/img]

Mutanten zijn niet de enige levende wezens in de Zone die je naar het leven staan. Je bent lang niet de enige schatzoeker in het spel en sommigen hebben niet zoveel zin om hun leven te wagen in een anomaly om een artefact te vinden. Nee, dan is het toch veel makkelijker om andere mensen te beroven. Deze bandieten kun je het beste een dodelijk geval van loodvergiftiging bezorgen, wat mij brengt tot het belangrijkste in een shooter. Het schieten zelf.
Zeker in het begin was het voor mij het schieten even wennen. Je begint met een pistool dat geen prijzen voor nauwkeurigheid zal winnen, waarmee je bij de eerste opdracht gelijk een boerderij gevuld met criminelen mag ruimen. Gelukkig ben je niet alleen en kun je al gauw de lichamen van dode rovers doorzoeken voor iets om te gebruiken of te verkopen. Zodra je een Kalashnikov vindt wordt het raken van hoofden, wat veruit het beste resultaat levert, een stuk haalbaarder. Een aardige toevoeging is de mogelijkheid om accessoires als geluidsdempers of richtmiddelen toe te voegen aan wapens. In de wereld van S.T.A.L.K.E.R. is elk klein voordeeltje welkom.
Het is gelukkig niet ieder voor zich in de Zone, er zijn verschillende organisaties die op gespannen voet met elkaar overleven. Ik zal het geen samenleven noemen, omdat de meesten slaande ruzie met elkaar hebben. De grootste zijn Duty, die de Zone wil schoonvegen en de buitenwereld beschermen, en Freedom, die vrije toegang tot de Zone voor ogen heeft. Deze twee kunnen elkaars bloed wel drinken en verkeren feitelijk met elkaar in oorlog. Je kunt wel opdrachten voor beide facties uitvoeren, maar je bij een groep aansluiten is mij niet gelukt.

Niet welkom

Veruit de beste prestatie van S.T.A.L.K.E.R. is het neerzetten van een goede sfeer. Als je door de Zone rondzwerft, krijg je voortdurend het gevoel dat je hier niet veilig bent. De directe omgeving van Tsjernobyl is niet een plaats waar mensen horen te komen. Het regelmatig tikken van de geigerteller, het geblaf van wilde honden in de achtergrond, een onheilspellend stil kantoorgebouw, het licht van de ondergaande zon door de ramen, drie lijken bij elkaar op de grond en dan plotseling de huiveringwekkende brul van een naderende Bloodsucker; als dat je hart niet sneller doet kloppen, verklaar ik je nu officieel voor dood.
Je zult ook vaak kampen tegenkomen waar mensen rond een vuurtje zitten. Terwijl ze elkaar verhalen en moppen vertellen speelt een enkeling een deuntje op een gitaar. Het is een klein detail, maar het helpt de wereld levend te laten lijken.
De engine is in staat tot indrukwekkende graphics. Zeker de belichting is dik in orde. Tijdens een storm moet je zeker letten op de schaduwen die door de bliksem wordt geworpen. Perfect is het allemaal niet. De animaties van de andere mensen zijn niet geweldig en ik kan me een hilarisch staaltje lip synchronisatie herinneren waarbij je nauwelijks van lippen kon spreken, eerder een rondspringende kaak. Het is geen Crysis, maar in combinatie met de setting van het spel is het moeilijk om niet onder de indruk te zijn.
Hetzelfde geldt voor het geluid. Vuurwapens klinken realistisch en krachtig, de mensen spreken Russisch (of Oekraïens, ik weet het verschil niet), kraaien laten zich horen en verdachte geluiden als je door gebouwen en laboratoria sluipt zorgen voor een ervaring die je wel even bij blijft. De muziek blijft op de achtergrond en heeft een duistere toon om de enge sfeer meer kracht bij te zetten.

Het spel bevat overigens ook multiplayer. Er zijn drie spelmodi: Deathmatch, Team Deathmatch en Artifact Hunt. In de laatstgenoemde zijn er twee teams met een basis. In het level spawnt er elke ronde na een paar seconden een artefact, waarna beide teams proberen het ding op te pakken en terug te brengen naar hun basis. Net als in Counterstrike kun je wapens en bescherming kopen, maar je hebt niet direct toegang tot de beste spullen. Na een paar doden op jouw naam heb je genoeg ervaring verkregen om in rang te stijgen en wordt het beschikbare assortiment vergroot. De multiplayer is vermakelijk, maar omdat er niet heel veel aandacht naar is gegaan is het geen concurrentie voor spellen die zich specifiek richten op multiplayer.

[img=620]ubOYMPUh[/img]

BSoD Ahoy!

Dat de engine ook in staat is tot minder leuke dingen werd mij al snel duidelijk. Na het eerste vuurgevecht besloot ik, laf als ik was, de moeilijkheidsgraad wat lager te zetten. Vol ongeloof zag ik een blauw scherm langsflitsen voordat mijn computer opnieuw opstartte. Blauwe schermen zijn doorgaans een indicatie dat er op driver gebied iets niet lekker zit, maar een BSoD bij het veranderen van een gameplay instelling vind ik wat extreem. Ik kreeg ook blauwe schermen op willekeurige plaatsen in het spel, iets wat bij mij tot flink wat frustratie leidde. Gelukkig ontdekte ik op het forum van de ontwikkelaars dat mensen die net als ik een GeForce 8800 GTS met 320 MB hebben, dezelfde problemen hebben. De oplossing: neem de 162.18 forceware drivers en je ziet alleen nog blauw als het moet. Dit komt de snelheid niet ten goede, maar je kunt tenminste wel langer dan 20 minuten spelen. Er zijn ook kleinere bugs te vinden als een enkele crash to desktop en een irritante bug die er voor zorgt dat bijvoorbeeld een vuurwapen die je voor iemand moet ophalen simpelweg niet op de aangegeven plek ligt, waardoor je sommige side-quests niet kunt afmaken. Bugs als deze zorgen ervoor dat ik dit spel heel goed, maar niet geweldig kan noemen.

Conclusie

S.T.A.L.K.E.R. is niet het meest stabiele spel dat bestaat en het is niet helemaal het spel geworden dat ontwikkelaar GSG Game World 6 jaar geleden voor ogen had, maar ik heb me er uitstekend mee vermaakt. Uitdagende vuurgevechten afgewisseld met angstaanjagende momenten in 'verlaten' laboratoria zorgen voor een sterke gameplay. De locatie in combinatie met een goede presentatie creëren een uitstekende sfeer en om dat alles te maken moet je het niet hebben van bump mapping of high dynamic range lightning, maar van talent. Op zijn minst maakt S.T.A.L.K.E.R.: Shadows of Chernobyl het wachten op Fallout 3 een heel stuk draaglijker.

Dit is m'n eerste review en ik ben benieuwd naar jullie reacties. Was het te lang? Heb ik iets gemist? Ben je het ergens niet mee eens? Kan ik niet schrijven? Is jenever of whisky lekkerder? Commentaar is welkom.